letters
rijgen klanken
klinkend klokkenspel
kronkelende kleurpalet
met lach
en traan
emotie
vloeiende weerspiegeling
in woelige waterspiegel
diepste zieleroersel
aan oppervlakte
als een druppel openspat
kringen
in vage eindigheid
tastend
in ongrijpbaar diep
berust ik
en boetseer
mijn
woord
in taal

11-07-2010 om 15:28 geschreven door Rita

S'agapo
den mporw tipot' allo na pw
pio  baqu
pio  aplo
pio  megalo

11-07-2010 om 14:41 geschreven door Rita

Kasteel Ooidonk

 de parel
 van de
 Leiestreek

Bijlagen:
aan de Leie 2.jpg (155.3 KB)   

Ochtendwandeling


genieten
van geuren
kleuren
snuiven, luisteren en horen
het ruisende koren
het ritselende riet
her en der
vogels
zwevend langs wiegende bomen
wieken
in oneindige rondedans
vastgeklampt
aan vruchtbare bodem
waarop mijn tred
behoedzaam
stil en als herboren
een nieuwe dag
voelt gloren

11-07-2010 om 13:03 geschreven door Rita

Deze foto aanklikken,dan kan je het gedichtje lezen!

10-07-2010 om 23:11 geschreven door Rita

Ik ben wie ik ben

leef met allen

die ik ken

in harmonie

met eender wie begrijpt

hoe ik me voel

wat ik bedoel

met leven

beleven

met houden van

ik ben wie ik ben

een mens met een hart

gehard

door pijn

verdriet

dat niemand ziet

het niet begrepen zijn

alleen

in een woestijn

te praten

tegen muren aan

kan dat zo verder gaan

ik ben wie ik ben

een mens

net als jij

kom naar me toe

ga niet opzij

reik me je  hand

ik ben van vlees en bloed

wat begrip

wat aanvaarding

doet

o zo goed

10-07-2010 om 17:46 geschreven door Rita

een kamer

voor mij

alleen

er moest

studeren

er moest

stilte

er moest

slapen

een kamer

voor mij

alleen

maar

er was

ook

de chambrette

dat kamertje

aan zee

alleen

doch

verbonden

met velen

vreugde

leed

delen

leven

genieten

met

volle

teugen

onbevangen

jeugd

herinnering

doet

deugd

10-07-2010 om 16:57 geschreven door Rita

09-07-2010 om 16:41 geschreven door Rita

mijn hondje
het schudt met zijn kontje
het kwispelt met zijn staartje
  het likt gestaag
waar ik  ga of sta
'k zou er door het vuur voor gaan
  het heeft donkere ogen
  ze kijken me vragend aan
wil het wandelen
heeft het honger
  of dorst
zijn taaltje begrijp ik
't is  door hem dat ik opkik
hij doet het huis leven
hij  wil mij de warmte geven
  wanneer het vriest in mijn hart
van 's morgens tot 's avonds
dribbelt hij onverstoorbaar door
  loopt me achterna
of pal voor  de voeten
hij is steeds in zicht 
zijn kijkers constant op mij gericht
plots werd het anders
zijn taaltje verstomde
net of ie gromde
hij verschool zich 
wou niet dat ik zag
hoe ziek hij was
die droevige tijd ging voorbij
alertheid blijft
ik verlies hem niet uit het oog
mijn vriendje
  hij wordt in de watten gelegd
over hem raak ik niet uitverteld
nu ligt hij hier naast me op een stoel
dat geeft me een warm en veilig gevoel
een aaike 
een lief woordje
  een grollend geluidje als dank
en straks
liggen we samen
heerlijk  te dollen
op de bank

06-07-2010 om 00:00 geschreven door Rita