Twee oude mannekens hadden uitgemaakt
dat hun laatste dagen snel naderden
en ze besloten samen nog eens een "stapke in de wereld" te zetten.
Na "enkele" pintjes geraakten ze in een bordeel verzeild.
De "madam" bekijkt de twee oude knarren
en fluistert de portier in het oor:
"Ga er mee naar boven in de eerste twee kamers
en leg een opgeblazen pop in ieder bed.
Deze twee zijn zo oud en zat en ik ben niet van plan
van twee van mijn meisjes hun tijd daarmee te laten verspillen.
En die twee zatlappen zullen toch het verschil niet merken."
Zo gezegd, zo gedaan en de portier begeleidt de twee klanten
naar de kamers, waar zij hun ding doen.
Wanneer ze een tijd later weer op straat komen,
zegt de ene ouwe tegende andere:
"Weet ge, ik denk dat mijn wijfje dood was."
"Dood?" zegt zijn vriend, "waarom zegt ge zoiets?"
"Wel", zegt de eerste weer, "ze heeft heel de tijd
dat ik met haar bezig was geen kik gegeven, zelfs niet bewogen."
Zegt zijn vriend: "'t Kon erger geweest zijn.
Ik denk dat de mijn een heks was."
"Een heks ?? Hmm.. Waarom ?"
"Wel, ik was volop bezig met vrijen,
kuste haar in de hals en gaf haar een kleine liefdesbeet.
Toen liet ze een enorme scheet en vloog door het venster...
En z'heeft begot nog mijn tanden mee ook !!!!!"
|
.
