De dagelijkse dingen volgens Roger (78jr) uit Beveren Waas Elke week een nieuw verhaal...
Reacties zijn steeds welkom!
>> NU OOK BESCHIKBAAR VIA WWW.ROCOR.SHORT.BE
13-04-2016
We leven nog in de tijd van toen
WE LEVEN NOG IN DE TIJD VAN TOEN
HET WAS DE TIJD DAT WE ALLES NOG ZELF KONDEN DOEN
NU HEBBEN WE OOK IN HET KLEINE KAMERTJE HULP VANDOEN
NOGAL GOED DAT WE NU ENGELEN VAN KINDEREN HEBBEN
DIE WETEN WAT WE GRAAG HEBBEN
WANT ZO MAKKELIJK ZIJN WE NIET, WE KUNNEN ZAGEN
MAAR ALS WE ONS GOESTING KRIJGEN HOORT U ONS NIET KLAGEN
WE HOREN ALLEEN DINGEN DIE WE GRAAG HOREN
MET EEN APPARAAT GAAT HET NAAR BEHOREN
IN DE LEDEKANT GAAT HET NOG ZELDEN OP EN NEER
HELAAS HET IS NIET MEER ALS WEL EER
LEKKER ETEN DOEN WE NOG MET PLEZIER EN SMAAK
MAAR FRIETJES MET STOOFVLES IS ALTIJD RAAK
EEN SLAAPJE EN KOFFIE JUIST NA DE NOEN IS ALTIJD GOED EN WEL
WANT STRAKS KOMT DE DOKTER KIJKEN NAAR ONS OUDE VEL
EEN ONGELUKJE IS RAP GEKOMEN EN IS ONS BROEKJE NAT
WE MAKEN ONS GEEN ZORGEN SO WHAT
MAAR WE ZIJN GELUKKIG TEVREDEN EN BLIJ
MET ONZE KINDEREN EN KLEINKINDEREN ERBIJ
NOG 10 JAAR LIGT ER ZO WIE ZO IN HET VERSCHIET
GEZOND EN WEL MET EEN PIJNTJE HIER EN DAAR, WIE WIL DAT NIET.
Hij vond dat niet nodig. Hij vertrouwde iedereen. Wie gaat er nu van mij iets stelen? En trouwens dat doet je toch niet!
Als hij ‘s morgens buiten kwam stonden er soms 3 of 4 defecte fietsen op zijn hof. Hij herstelde die en zette ze terug. De dag nadien waren ze verdwenen. Onze vader wist niet van wie ze waren. Hij vroeg er nooit geld voor. Heel soms stonden er 10 eieren aan zijn deur. Iemand die hem dan toch wilde bedanken.
Hij is er nu niet meer onze vader. We spreken er nog dagelijks over. We missen hem.
Moest hij terug kunnen komen, hij zou schrikken! Mijn vrouw sprong onlangs even een winkel binnen en weg was haar fiets!
Bij mijn kleinzoon hebben ze zijn laptop uit zijn auto gestolen. Ze hebben een speciaal apparaat waarmee ze kunnen zien of er elektronica in de auto ligt. Ze hebben een kleine raampje ingeslagen en de laptop was weg.
Ik stapte op de tram en mijn geldbeugel werd gepikt, wat geld, betaalkaarten en al mijn papieren weg.
We droegen vakantiespullen naar boven op een appartement aan zee en lieten de deur van de auto open. Een ganse mand benodigdheden voor het verlof waren verdwenen. Prettige vakantie!
Wat zou onze ooh zo eerlijke vader daar van gezegd hebben? Ik weet nog als we iets vonden op straat moesten we dagen zoeken en vragen aan iedereen tot die mens zijn spulletjes terug had. En zeker daarvoor niets aannemen.
Wij waren vroeger christelijke mensen maar nu weten we het niet goed meer. We krijgen dagelijks vreselijke beelden op de televisie. We zien kinderen verdrinken die op zoek waren naar een beter leven, we zien rampen, moorden,… maar weinig goed nieuws.
Maar we houden de moed erin en gaan niet klagen, kop op!
Rokers worden tegenwoordig op het hart gedrukt dat roken in het bijzijn van kinderen mishandeling is. Dit is een slagzin tegen kanker. Ik ben het daar mee eens.
Vroeger reden 2 rokende ouders met de kinderen op de achterbank van de auto naar de Ardennen of naar zee. Ze gingen naar ginder voor de goede lucht!
In mijn jeugd was er zelfs een slogan : “Hij is geen man die niet roken kan!”
Een beetje discriminerend want men sprak toen niet over vrouwen. Momenteel roken er ook veel vrouwen, hopelijk niet als ze zwanger zijn!
Vroeger kon je geen film bekijken of de acteurs waren aan het roken, dat was stoer!
Er sterven jaarlijks nog duizenden mensen aan longkanker. Toch blijven mensen roken. Om sigaretten te kopen wil men momenteel de leeftijdsgrens optrekken naar 18 jaar. Maar de bevoegde minister vindt dat wanneer je seks mag hebben op je 16e je dan ook mag roken. Dat is een vorm van vrijheid, je mag daar zelf voor kiezen.
Maar een pijnlijke dood sterven op je 50 jaar is een ander paar mouwen. Gewoonlijk heeft de roker wel een nonkel of een grootvader die verschrikkelijk veel gerookt heeft en toch nog 80 jaar is geworden!
Ik heb nooit gewild dat mijn kinderen en kleinkinderen zouden roken. Gelukkig rookt er niemand en ik denk dat ze me dankbaar zijn!
Om nog maar te zwijgen over hoeveel het kost, de vieze geur in je kleren en in huis. Rokers gooien hun peuken nonchalant op straat. Een gasboete zou niet misstaan voor die platgetrapte vuiligheid!
Onlangs stond een jonge knaap te roken. Ik kon niet zwijgen en zei vriendelijk : “Laat het jongen, nu het nog kan”.
Maar zo rap als tellen zei hij : “Hou je bakkes en moei u niet of ik haal mijn vrienden om op uw smoel te slaan”
Gelijk heeft hij. Ik mag me niet bemoeien… maar moesten veel niet- rokers het zeggen tegen jonge mensen…het zou misschien helpen?
Je ziet ze allemaal buiten staan aan café of restaurant. Gezellig is anders.
Op een terras ben ik rustig aan het genieten van een Duvel. Plots ga ik overeind zitten om te aanschouwen wat er zonet voorbij fladderde.
Een meisje van, ik schat, 19 jaar. Haar gezichtje bekroonde haar verblindende verschijning met elegantie in een prachtig jong lichaam met mooie grote ogen en een bos wild haar, O my God!
Ze had hoge benen. Ik dacht nog : die heeft ook wel een hoge inkom! Wat er aan de welgevormde benen hing, houd U niet voor mogelijk. Jawel gebreide sokken, waaraan te zien was dat de ontwerper geen wol genoeg had en de kleuren had gemengd. De kousen slingerden over haar sportschoenen die gaten vertoonden en waarvan de veters achter haar aansleepten. Door de gaten kon je duidelijk haar gekleurde sokken zien. Haar jonge knieën waren mooi gevormd en sterk om haar jonge lijf te dragen. De mannen op het terras deden of ze niet geïnteresseerd waren, maar schijn bedriegt, ze volgden het mooie meisje met haar gitzwarte ogen, ervoor zorgend dat hun vrouw het niet merkte.
Haar kontje wiebelde bij elke stap die ze deed. Het rokje was iets te kort en te klein en omvatte de lijnen van haar figuur heel nauwgezet, zeg maar té nauw! De mannen genoten ervan en vonden het hemels om naar te kijken.
Je zag ook een stukje van haar bruin buikje, want ook hier was haar topje aan de kleine kant. In haar navel kon je een piercing zien dat op en neer danste bij iedere stap. Het manneninstinct verbeeldde zich heel veel dingen die ik niet durf op te schrijven. Te veel om op te noemen en té pikant!
Haar borstjes waren nog niet helemaal vol…wassen maar keken naar de hemel. De mannen op het terras waren akkoord dat we niet voor niets een “rib” hadden afgestaan. We wilden direct nog van alles afstaan, als u begrijpt dat ik bedoel.
De mannen schoven onrustig op hun stoel. Ze hadden wat anders aan hun hoofd dan de boodschappen!
Het meisje schudde nog eens elegant met haar poep, keek nonchalant naar ons en verdween…. Wij bleven wezenloos achter….
Alle waarheden van vroeger worden tegenwoordig op een hoop gegooid en het wordt voor de gewone mens onbegrijpelijk.
Neem nu, goede boter. Vroeger moesten wij onze boterhammen dik besmeren met boter daarop een laag spek en eieren en dat was prima voor de gezondheid. Nu mag dat nog sporadisch want het maakt je dik, te veel vet!
Vroeger moest je niet te veel water drinken want dan moest je teveel naar het toilet. Nu moet je minimum 1,5 liter water drinken per dag. We mochten ook geen alcohol drinken maar nu raden ze 2 glazen wijn aan per dag. Er zit de stof tannine in die goed is voor hart- en bloedvaten. Ik had er nog nooit van gehoord.
Veel melk drinken dat hebben we ook gedaan. Om sterke botten te krijgen en groot te worden. Liefst verse melk van de koe. Nu raden ze hier en daar melk af en wordt het vervangen door andere zuivelproducten.
Mensen op pensioen kregen de welverdiende rust. Je had tenslotte heel je leven hard gewerkt. Maar nu raden ze de oudere mensen aan om meer te bewegen, trappen te lopen en als het kan dagelijks 10.000 stappen te doen.
Vroeger als je oud was zaten ze gezellig thuis te niksen. Nu TV, Smartphone of tablet, computer, alle dagen de krant lezen en kruiswoordraadsels oplossen om niet dement te worden. In onze tijd waren er enkele mensen die niet goed bij hun hoofd waren. Nu zijn er in rusthuizen verdiepingen vol met demente mensen. Maar ja, we worden natuurlijk altijd maar ouder en de kans is nu veel groter om dement te worden.
We moesten veel sparen en zeker geen dingen kopen die je niet direct nodig had. Nu is de slogan : genieten en consumeren. Leven dag per dag.
Alles, maar ook alles is veranderd. Maar niet verschieten hé, stilaan komt alles terug zoals vroeger. Wees maar gerust.
Onlangs zag ik een man een vest aanpassen die naast de container lag. Hij liet zijn eigen vest ter plekke liggen en liep opgewekt verder, zichzelf tevreden bekijkend. Raar om te zien want wie draagt nu nog kledij van iemand anders? Iemand zei : Ik heb dit kleed nog maar 2 keer gedragen maar ik zie het niet graag meer en iedereen draagt het. In de container ermee! Verwende trut dacht ik….
Nog zoiets : bij het buitenzetten van de groene glasbak zag ik dat er een glasbak stond met een pot mayonaise nog half gevuld, ook een pot chocopasta nog goed gevuld, confituur en pickles, allemaal zo weggesmeten met deksels erop. De ophaaldienst liet de bak staan met een briefje erbij : deksels eraf en uitspoelen a.u.b. Teveel weelde? Niet makkelijk om dragen….
Midden in de Tweede Wereldoorlog was ik 6 jaar. Een ei moest worden verdeeld onder twee mensen, er was honger bij de mensen. Kousen moesten hersteld worden en toen bestonden er geen containers om je gedragen spullen in te smijten.
Onze vader was krijgsgevangene. Hij kwam thuis en woog nog amper 38 kilo. Hij was voorheen een man van 78 kilo. Hij was precies een geraamte. Hij vertelde er niet veel over. Soms kleine anekdotes. Ze moesten alle dagen 14 uren werken. Ze kregen enkel een beetje soep en werden beschimpt en geslagen als het te traag vooruit ging. Ze konden zich amper wassen en zaten vol vlooien. Ze scheerden zich met een scherf glas, als dat er was.
Het toilet was een balk boven een gat in de grond. Allemaal naast elkaar. Dat was afschuwelijk, zei onze pa. Precies allemaal levende lijken die probeerden hun behoeften te doen. Toen één van de gevangenen achterover viel van uitputting in die shit, zeiden de Duitsers, (ik schrijf het zoals mijn vader het zei) : “oenderheisen” …. De gevangenen konden het niet. Ze hebben hem uit de stront getrokken en begraven. Toen liep er een traan langs onze pa zijn gezicht. Hij heeft nooit nog iets verteld over die verschrikkelijke tijd. Soms was hij heel stil en staarde hij voor zich uit. Hij trok me dan tegen zich aan. Voor mij iets om nooit te vergeten. Wat ging er toen allemaal door zijn hoofd?
Soms krijgt men een aankondiging, met uitnodiging, van 2 mensen die bij elkaar gaan wonen. Dan denk je wat moet ik daar voor kopen als geschenk? Niet gemakkelijk.
Onderaan staat dan… we hebben alles al…. Ze zijn dan net samen 40 jaar. Over weelde van deze tijd gesproken….Toen ik samen ging wonen met mijn vrouw, uiteraard na eerst te trouwen, hadden we niets om te beginnen. De familie legde geld samen voor een koffiemolen of om een mixer te kopen. Toen noemde men dat grote aankopen! We voelden ons gelukkig met zulke mooie dingen. Broers en zussen hadden samen gelegd om ons een eetservies te kopen en geloof het of niet we hebben het nog! Er zijn wel stukjes af hier en daar van het veelvuldig gebruik maar het mag niet weg. Het wordt gekoesterd.
Ik zat zo te denken als iedereen eens een tijdje niets moest hebben, maar dan ook niets…Dan zouden ze eens ondervinden wat dat is en dan zouden we misschien opnieuw blij zijn met kleine dingen?...
In het station Gent-Sint-Pieters zat een jong moedertje op de grond met een stukje karton in haar hand waarop stond geschreven : ik heb een kind en we hebben honger. Ik ben om een broodje gegaan en haar 5 euro gegeven. Ze was heel dankbaar en at met grote beten dat broodje op samen met haar kind. Toen ik het nadien aan mensen vertelde zei men : “Dat ze gaat werken hé! Je bent goed zot om daar iets aan te geven…”
Ik was onlangs uitgenodigd op een sinterklaasfeest bij een klein meisje van 1 jaar. Ze had nog geen besef over de sint of zwarte piet. Het kind bekeek nauwelijks de pakjes. Er stond zoveel, allemaal elektronisch speelgoed met veel muziek en geluid, wel 2 manden vol!
Toen ik 8jaar was kreeg ik een tol met koord. Ik was toen heel dankbaar. Ik vond het een zalig geschenk. Ik heb die tol nog!
Gaat deze rijkdom kunnen blijven duren? En zoals men zegt : “Een volle buik denkt niet aan een lege buik….”
Hoeveel kinderen hebben honger op deze aarde? Als bij ons iets in de ijskast ligt dat 1 dag over de houdbaarheidsdatum gaat, belandt het steevast in de vuilnisbak! rocor
Wellicht denkt U: wat heeft
de Roger nu uitgespookt? Maar neen, het gaat over zondigen tegen het elfde gebod:
VOLKSBEDE. Na het eten Heer ik dank U voor dezen, dat het morgen nog beter
zou wezen, en ist dat het niet beter mag, schenkt mij, lijk heden, nog zulk
eenen dag. Voor het goede begrip: u zal niet overdrijven, maar het vlees is
zwak. Men heeft geen enkele kans om nee te zeggen, laat staan weigeren, maar u
kunt u altijd uit de slag trekken met de legendarische zin: We leven maar een
keer. We mogen ook eens profiteren, niet?
We waren op een gelegenheid
waar op de kaart niets dan zondige lekkere verleidingen stond, gaande van crèmeglacés
tot pannenkoeken en wafels, overgoten met suiker, warme chocolade, advocaat met
slagroom. Uw suikerspiegel gaat in één ruk naar waarde 450. Ik zag daar kelners
uit de keuken komen, hun handen omvatten een glazen schotel, zo groot dat ik
dacht dat iemand een voetbad wilde nemen, maar neen. Men bracht een coupke naar
een zondaar, als u dat tot zich neemt, is dat geen gewone zonde, maar doodzondenaar!
Daar zat ik dan aan tafel en
ik zag al die meesterwerkjes aan mij voorbij gaan, want ik dacht nog: Ik ga
toch nog eens de kaart bekijken en kwam tot de conclusie dat ik ook wel eens
iets mocht nemen. Maar mijn gewicht laat dat niet toe, dat is zonder meer
erfzonde, iets waar ik nooit meer vanaf geraak. Plots staat er een kelner voor
mij en vraagt: Hebt u al gekozen mijnheer? Ik schrok, want ik was juist de
kwijl van mijn gezicht aan het wegnemen met een zakdoek. De tafel naast mij was
een gezette mevrouw het slagveld in ogenschouw aan het nemen. Een kan koffie
met melk, suiker en twee pralines. Op een bord had men vier toefen slagroom
gedeporteerd, de grote van een hortensia. U kent die bloemen wel.
Twee bananen overlangs
doorgesneden vormden de brug tussen de vier eilanden, overgoten met warme advocaat.
Op het binnen plein had men verse aardbeien kwistig rondgestrooid, keurig
doorgesneden. Men had ze bezwadderd met strooisuiker, en nu komt het, op de
aardbeien had men bollen crème glacé gestapeld, een complete ijsberg. Afgezet
met koekjes overgoten met warme chocolade, waar men een vlag op gezet had als
symbool van een bergbeklimmer.
Met haar servet onder haar
kin haar wapens in de hand viel die mevrouw aan. Ik moet zeggen, ze deed dat
zeer vakkundig en keurig zonder te morsen en zoals men kon zien, ze had er
smaak van. Ze vroeg zich nog een Spa, gaf 20 euro en zei dat het juist was. De garçon
zei vriendelijk Tot morgen mevrouw!
Dat crème glacé gevaarte
heet banana split, nog nooit van gehoord. U moet weten, ik ben op dieet. Ik had
een afspraak gemaakt met een diëtiste en stellig beloofd aan dat mens dat ik
haar regels, zeg maar wetten, stipt zou naleven. Op mijn communie zieltje had
ik gezegd de eerste 10 jaar niet meer te zondigen. Toen ik daar in het huis van
verderf zat heb ik dat mens, zeg maar mager ijskonijn, vervloekt en mijn eigen
zelve beklaagd. Ik dacht: ze kan den boom in wat denkt die wel? En voor dien
ene keer en bestelde een banana split.
Wat nu volgt gelooft u niet,
wie komt daar binnen? Dat ijskonijn. Ze kijkt naar mijn bord schudt het hoofd
en gaat terug buiten, het smaakte niet meer. Ik voelde me schuldig
HET GAAT VOORUIT, HET GAAT VERBAZEND GOED VOORUIT!
Ik kreeg een foto in mijn handen van mijn kinderen toen ze juist geboren waren. Nu zijn ze 50 jaar.
Een tekening bij maken? Nee zeker. Hoe ik me voel? Stokoud neen dat niet, maar die kinderen op de foto hebben met zelf al kinderen, die goed voor ons zorgen maar die weten dat ik veel geschiedenis heb, maar nog weinig toekomst.
Ik ga ervan uit dat binnen 10 jaar, hoe zegt men dat, het vet van de soep is, u beste pijlen verschoten zijn, ja dat zeker. U hart een jammer hout is dat geen ritme meer kan houden, en wat is nog 10 jaar, jong.
Het is verbazend goed vooruitgegaan,ik herinner mij toen ik op expo 58 gewerkt heb en het atomium zag opbouwen, een primeur van een televisie zag.
Mijn kleinkinderen schudden het hoofd als ik zoiets vertel, ik moet leren zwijgen, als er discussie is over een woord, grijp ik naar de dikke van Daele, ze gaan naar hun computer en leggen U haarfijn uit wat het is.
Vroeger waren er wijze oude mannen waarbij u terecht kon, nu zijn er kinderen van hun tijd met de nodige agressie, die hun computer aanzetten en je kennis in twijfel trekken.
Ik kon goed rekenen uit het hoofd, nu rekenen ze op de gsm, goed de weg kennen om ergens te naartoe te gaan, ze tikken de gps in die ze feilloos ter plekke brengt.
Iets opwarmen in de keuken? Ga weg man, de microgolf geeft een seintje als het klaar is. Parkeren met sensoren tot op 10 cm juist.
Ik kan nog eindeloos doorgaan, met vergelijken en ik heb er geen probleem mee. De vooruitgang is er, maar begrijp toch datmensen van het jaar 1937 het er moeilijk mee hebben. Wat ik wel weet dat die jonge mensen van nu alles weten, maar wat ze niet weten is dat wij er voor gezorgd hebben dat dit allemaal kon. De oplossing LIEF ZIJN VOOR ELKAAR.
De meest gestelde vraag, of dat nu een boekhouder is of een loodgieter, het maakt niet uit. Hoeveel steekt dat? Dat telt, de job is bijzaak. Er was een tijd, als men toen met een pen in de hand zijn brood verdiende steeg U in aanzien, dan was u ne slimme. Als men nu met zijn handen zijn kost kan verdienen dan bent U een iemand die alles kan en niet bang is om zijn poten te gebruiken, en word U voor alles gevraagd.
Hetgeen nu opgang maakt is wanneer men op de hoogte is van de computer, met zijn 1001 mogelijkheden, dan bent U een vedette. Iedereen kent er wat van, maar iedereen geraakt hopeloos in de knoei, dan bent U weer de slimme van toen, als u dat kunt verhelpen, maar dan moet u beter zijn dan de rest.
Maar wat blijkt nu: de jongeren willen hun handen niet meer vuil maken, in school waren er amper 20 leerlingen die gekozen hadden voor handarbeid. Op het einde van hun studies leerden er 16 geslaagd. Geen bouwvakkers, elektriciens of lassers meer. Waar moet dat heen zonder vakmannen? Minderwaardig kom nu, en wees gerust met handenarbeid is mooi geld te verdienen, en het gevoel iets te kunnen maken geeft enorme voldoening.
Ik weet het, ons Heer moet van ieder zijn aantal hebben en de zwakke moeten er van tussen, maar AUB, een saaie vent die van 8 tot 5 zijn kost verdient zonder vrijheid, onder de armaturen van daglicht, met airconditie, en 20 zjatten koffie.
Voor wat kiest ge dan? Een opgewekte bouwvakker die een huis bouwt, af en toe eens naar de meisjes fluit, en na zijn uren bij de buren nog tegels legt, bij vrienden nog een lekkende waterkraan herstelt, en nog een lichtpunt bijlegt in de garage? Als U dan vraagt hoeveel ist? en dan zegt: Niets, we zullen samen eens gaan eten met ons vrouw en nadien en goede pint gaan drinken.
Mogen die mensen niet hetzelfde statuut hebben als ne slimme?
Als dat te maken heeft met het weer wordt dat veroorzaakt door een laag luchtdruk gebied met wolkvorming, buien en regen. Bij mensen heeft dat te maken met de druk van degene die op je zenuwen werken dan word je cynisch, routineus, arrogant,..Een man die je niet wil zijn. Hij zit in een depressie zegt men, nochtans komt hij niets tekort, heeft alles wat zijn hartje lust, dat is om op te vallen, de komediant hij vraagt aandacht.
Het kan ook zijn dat het een moderne ziekte is, die onlangs nog maar ontdekt is. Ik moet zeggen in mijn jeugd bestond dat niet, een depressie, men moest dat woord nog uitvinden. Maar als U de verveligaard uithing en altijd zogezegd op alles commentaar had, moest u maken dat u rap terug aan het werken was, dat is de enige oplossing en gelijk hebben ze.
Na een tijdje was U midlife crisis voorbij, het was aandacht vragen zei men me, en toch zit ik met een huizenhoog probleem, want de charme van hongerlijden ontgaat me volledig. Met het gevolg als een kelner met de nagerechten kaart onder zijn arm geklemd naar me toe komt, en hij prijst zijn crème brûlée aan of zijn wentelteefjes, waarbij 5 sterren restaurants verbleken,dan heb ik een karakter vergelijkbaar met een pakje boter in volle zon. En dan zegt hij erbij: "Er is maar één waarheid en dat is kwaliteit!", dus proeven en oordelen mijnheer. Gij nu ondanks de afkeurende blik van mijn vrouw laat ik me dan verleiden en moet nadien bevestigen dat die aanbevelingen correct waren, wree lekker met als gevolg dat die stomme weegschaal s anderdaags een getal met 3 cijfers aanduid en mijn goede verhouding met dat ding weg is, hulpmiddelen of vasten is de enige weg.
In alles wat je doet moet je keuzes maken, wil ik een gezette verschijning zijn. Ik weet,ik zal nooit mager en smal zijn uit een zuinig bouwjaar, stoort U dat? Gastvrij, warm, gevaarlijk, soms charmant, een fruitsla met tegenstellingen, mooi en waardig de natuur zijn gang laten gaan zal nog het beste zijn zeker?
Tot later.
ik wil een koffie met zelf gemaakte broodpudding met rozijnen en een kaneel stok erin. Een stukje? tot gauw rocor
Aan zee, zittende op een bank, terwijl de dames efkens in een klerenwinkel gaan kijken of er iets bij kon zijn naar hun goesting (herken je dat foefje?), wacht ik geduldig buiten en hou me in stilte bezig. Ik doe aan mensjes kijken, en als man, zeg maar aan vrouwtjes kijken! Er komt een jonge knaap met zij hondje voorbij. Ik schat de jongen 12 jaar. Hij is een papiertje aan het verwijderen van zijn snoepje. Ter hoogte van een vuilnisbak wil hij het papiertje er in gooien maar er was danig veel wind. Het wikkeltje ontsnapt uit zijn handen en vliegt weg.
Het dingetje was piepklein. Wat doet dat kind? Hij wind het halsriempje van zijn hond rond een paal waar de vuilnisbak aan bevestigd is, zet het op een lopen het papiertje achterna. Hij tracht het ding te pakken, wat niet lukt. Dan probeert hij het vast te krijgen door er zijn voet op te plaatsen maar met die wind kwam hij 2 maal te laat.
Het ventje keek eens vertwijfeld achter zich naar zijn hondje want hij was al een eind weg. Ik dacht dat hij ging terug keren maar niets van! Hij zet zijn spurt verder waarschijnlijk met het gezegde van zijn ouders in gedachte : niets op straat gooien!
Het hondje wordt ook ongerust en trekt aan zijn riem en geraakt los, zijn baasje achterna. Samen hollen ze achter dat stom papiertje , en ja hoor, bingo! Ze brengen het samen terug naar de vuilnisbak!
TOEN DEED DAT VENTJE IETS WAT IK NOOIT ZAL VERGETEN. HIJ HAALT ZIJN SNOEPJE UIT ZIJN MOND, BIJT HET IN TWEEEN, GEEFT DE HELFT AAN ZIJN HONDJE ALSOF HIJ WOU ZEGGEN : GIJ HEBT ME GOED GEHOLPEN EN JIJ HEBT HET VERDIEND! EN WEG WAREN ZE.
Als dat geen staaltje is van recycleren weet ik het niet meer! Proficiat onbekende knaap U was een puik voorbeeld van hoe het moet!
Je gaat een boodschap doen en men roept je achterna: "Hedde
uwe gsm bij?" U moet om een brood achter de hoek en ge moet te bereiken zijn.
Waarom? Ik weet het niet!Het zou kunnen
dat je ontvoerd wordt en dan kan men u traceren vanuit de lucht. Ons moeder
riep vroeger: "hedde uwe zakdoek bij?"En
dan was ze gerust. Waar je heen ging en wanneer je thuiskwammoest ze niet weten als je maar uwe zakdoek
bij had.
Als een jong meisje nu uitgaatvraagt de moeder hebt ge uw pilletje genomen?
Gsm bij?Je moet me zeker bellen en als
je naar het toilet gaat neem dan uwe cola mee want terwijl je weg bent gooien
ze er dope in en dan word je verslaafd! Nu wil ik hardnekkig positief blijven
denken maar onze romantische overmoed van de jaren 60 lijkt bij dit alles
plaats te maken en vervangen te zijn door seks en geneugten.
Waar is da feestje? hier is da feestje telde voor ons.
Leute maken, babbelen, soms ook een robbertje vechten voor een meisje, dat was
belangrijk.
Nu komen er wapens aan te pas ik begrijp goed dat ouders
ongerust zijn en met in hun achterhoofd de vraag : met wie zal ze nu weer naar
huis komen? Maar er is een geruststelling het duurt meestal niet lang al dat
vrijersgedoe! Nu is het allemaal vriendschap en je moet u als ouder niets
afvragen. Er komt zelfs geen seks aan te pas, ja dag jan
Geboorte, communie, middelbare school, eerste liefje,
eerste kus, afgestudeerd, eerste job, eerste auto, trouwen, eigen huis, eerste
kind. Mooi en waardig de natuur zijn gang laten gaan. Zo was het zeg maar 50
jaar terug. Weet je wat nu de slagzin is?ANDER EN BETER
Ik weet het niet maar ik denk dat in de toekomst een
50-jarig huwelijk in de Guinness boek of records komt!
Waar gebeurd: Een visput
waar het op de ene plek beter vissen was dan 20 meter verder. De vissers die op
de visput wilden vissen moesten eerst een bijdrage betalen. De genummerde
plaats, een dertigtal, werd je aangewezen. Maar na een tijdje viel het op dat
vrienden van het bestuur altijd de beste plaatsen kregen. Misnoegdheid alom!
Als je op de goede plaatsen
zat was het een lust, je ving de één na de andere vis. Wat verder ving je
kleine visjes die je uit medelijden teruggooide. Hoe kwam dat toch? Had het te
maken met de zon, de begroeiing onder water, de diepte? Het kon veel redenen
hebben. Werd er gefoefeld? Men ging er wat aan doen, niet met een geschreven
compromis, maar op een eerlijke manier, kortom een beetje op zn Belgisch.
Wat hadden ze er op
gevonden? Het bestuurslid had 30 potjes. Je kent die wel, de potjes waar
vroeger de filmrolletjes inzaten. Daarin stak hij de nummers van de visplaatsen
en hij, als verantwoordelijke, grabbelde in de zak en gaf je een potje.
Eerlijker kon toch niet, en toch ..
Wonder boven wonder zijn
vrienden kregen opnieuw de beste plaatsen! Wat had die man bedacht? Hij stak de
potjes met de goede visplaatsen in de diepvries, die waren ijs maar dan ook
ijskoud. Hij grabbelde in de zak en gaf zijn goede vriend het koude potje en
een toevallige visser een warmer potje!!!
Dat houdt U toch niet voor
mogelijk! Hoe vindingrijk Belgen kunnen
zijn! Ik denk dat ze ook zo van de methodes gebruiken in de voetbalwereld. Er
komen nog al veel derbys uit de zak ..
zeggen ze in de volksmond en het is waar ook. Er wat netjes bijlopen is uiting geven van je zijn.Mode draag je niet dat ben je.
Maar de mode is er voor de vrouwen. Wat die allemaal rond hun lijf draperen is onvoorspelbaar. En ze luisteren naar de modetrends. Dit jaar zal het kort zijn volgend jaar opnieuw lange kleedjes. Wie bepaalt dat eigenlijk ? Ik ben voor straatmode, een soort arrogantie die gelijke tred houdt met creativiteit en met een overdosis aan kleuren.De kleur die zich handhaaft door de jaren heen is zwart, sober maar stijlvol. Zwart maakt je ook slanker.
Onlangs zag ik een vrouw met hoge zwarte laarzen tot boven de knie, een minirok met een topje en een sjaal er omheen en tot onder de knie een gebreide jas maakte de vertoning compleet. Haar kapsel was in gekeperde locs. Een opvallende stijl. Ze had 10 ringen aan, zelfs aan haar duimen. Haar voorhoede was dik in orde. Plat gezegd ze vielen er net niet uit. Natuurlijk had ze bekijks. Het was waarschijnlijk een ensemble voor alle seizoenen, want ik dacht nog die gaat kou hebben, maar de kracht van heet bloed kan je niet meten. Haar slagzin was show them that you exist
Wij als mannen doen niets aan de mode. Wij zij meelopers. Een jeans met trui is al genoeg voor ons. Als we ons kostuum aandoen is het voor een heugelijke gebeurtenis of voor een dode medemens. Voorts lopen we er maar sjofel bij vind ik.
Hebben wij dan niets om mee uit te pakken? Maar ja wat is er mooi aan behaarde benen, een stoppelbaard, kalende kop? Schijnt dat het kontje het enige is waar vrouwen naar kijken. Zielig hé ?! Tot gauw rocor
Tentsletje,
pedopriester, ontdopen : de nieuwe woorden van het jaar 2010
Moest
ons moeder nog leven ze zou door de grond zakken van schaamte moest ze het
woord pedopriester horen.
Het mensje heeft ons christelijk opgevoed, eerlijk en alles in naam van God.
Als er een priester op bezoek kwam waren wij zeer vereerd. Nu deze tijd moeten
we de kinderen wegstoppen voor sommige priesters.
Eerwaarde
Heer werden ze vroeger genoemd. Als ik die pedopriesters zie kan ik mij niet
ontdoen van de gedachte dat die met hun poten niet van kinderen kunnen
afblijven, begrijpelijk zeker als je grootvader bent.
Er
zijn gelukkig nog geestelijken die het goed menen en goed werk verrichten in
hun parochie. Het zou misschien beter zijn moesten die mensen kunnen trouwen en
kinderen hebben en zelf voor hun kost zorgen. Ze hebben zich vroeger wel
bemoeid met ons liefdesleven en zij vertelden ons wat we vooral niet mochten
doen.
Het
ergste is ze worden er niet voor gestraft. Een oude priester op pensioen die
kinderen misbruikt heeft zetten ze in een klooster bij de zustertjes, ze
krijgen goed eten en hebben een pensioen van 2.000 euro en zij bidden nog
altijd sereen tot de Heer!
Voor
mij mogen ze die ook in den bak steken. Er is kans dat ze daar worden verkracht
door celgenoten want die vinden dat kindermisbruik erger is dan moord!
Ontdopen?
Toen ik geboren werd moest je binnen de 3 dagen gedoopt worden want moest je
stervenvóór die tijd ging je zieltje
naar de hel. Ze hebben ons nogal wat wijsgemaakt, ik denk dat ons Heer dat allemaal
niet zo heeft bedoeld.
Een tentsletje.
Het zijn weer de vrouwen die het gedaan hebben. Als een jonge man haar tentje
bezoekt en heeft genoten is het een macho. De vrouw die het toelaat is dan een
sletje
Ik
zou graag eens andere jaarwoorden willen. Jaarwoorden die vrolijker zijn. Het
woord van vorig jaar was swaffelen. Ik vond dat goed gevonden. Onlangs vroeg
een oudje of dat een kookprogramma was! Swaffelen, moet ge daar veel voor in
huis halen? En moet dat lang op het vuur staan? .(zie eens op google wat
swaffelen betekent). Wat moet je daar op antwoorden?
Tot
gauw en de allerbeste wensen voor het jaar 2011! Rocor
We trekken alleen nog ons
broek aan, de rest niet meer, hoe is het zo ver kunnen komen? De regel is: laat
mij gerust, ik laat u ook met rust, punt. Een aan minachting grenzende
onverschilligheid zag ik een tijdje terug. Een fiets van een vrouwelijke
postbode was omvergevallen, de inhoud van de tassen vloog in het rond. De fiets
recht zetten was voor mij al een hele klus, zulk een groot onhandig ding. De
mensen stapten over en op de brieven het post meisje weende.
Onlangs moest ik iets zwaar
in de auto leggen, ik stond een beetje op het voetpad toen er iemand aankwam
die moeilijk te been was. Ik zou me verplaatst hebben, maar ik kreeg de kans niet.
Men schold me uit dat ik geen rekening hield met een gehandicapte, ik voelde
mij een misdadiger. Weet u nog toen we in ons kleinte alle dagen een goede daad
moesten doen? Het moest geen heldendaad zijn, gewoon belangloos een onbekende
helpen, dat deed deugd voor de mensen en uzelf.
Ik heb gehoord als er nu s avonds
in het donker een mens op de baan ligt: niet stoppen. Zijn kompanen staan op de
loer en als u uitstapt, beroven ze u en nemen je auto. Dus er rond rijden en
hem laten creperen.
Nog iets erger incident aan
de kas van het grootwarenhuis. Een meisje van allochtone afkomst, hier geboren en
perfect Nederlands pratend, heel vriendelijk, moest met haar poten van zijn
waren blijven aan de kassa, de baas moest er bij komen om het te regelen.
Ik weet het niet meer, trek
het u niet aan, ga er rond, doet of u het niet hebt gezien. Als u een vrouw op
haar gezicht ziet slaan moet u niet proberen te bemiddelen, ze zal het wel
verdiend hebben. Mentaliteit aanwenden, daar komt u het verst mee.
We kunnen het zo goed hebben,
en we hebben het goed, geloof dat maar, laat de gedachte vallen. Als zij niet
eerst spreekt dan ik ook niet, wat denkt die wel? Op die manier worden wij een rancuneuze
maatschappij.
Mijn buurman en ik zitten op café een pint te drinken tot opeens zijn vriendin binnenkomt en zegt: Bart, je moet naar huis komen want MIJN kinderen en UW kinderen zijn aan het ruzie maken met ONZE kinderen en het loopt uit de hand! Den Bart staat tegen zijn zin op en mompelt: kunnen die dan nooit eens overeen komen? Ik weet goed, zegt hij, dat MIJN kinderen van mijn eerste vrouw zoiets nooit zullen doen! Héla, zegt zijn vriendin, je vergeet zeker wat er vorige week is gebeurd toen uw engeltjes de fiets van Tom, het kind van mijnen ex-man gans vernield hebben!
De kinderen, dus de kinderen van mijn vriendin en ik, zullen ook niet eerst begonnen zijn, zegt Bart, ze zijn nog te klein. Het zal wel weer Jurgen geweest zijn, de oudste van uw ex, dat is een echte ruziemaker zoals zijn vader! Ik wist niet wat ik hoorde, van MIJ, van U, van ONS. Het gaat wel over kinderen hé, vergis u niet. Precies een veiling! Wie biedt meer KIND 1 KIND 2 OF KIND 3, verkocht en succes ermee
Het moet toch niet gemakkelijk zijn voor die kinderen. Nochtans vindt niemand een nieuw samengesteld gezin nog abnormaal. Soms loop dat perfect, de kinderen gaan de ene week bij de ex-vrouw van Bart en terzelfder tijd gaan de kinderen van de vriendin naar haar ex-man. Dan kan mijn buurman met zijn vriendin en hun eigen kinderen eens een dagje uit. Regel het maar hé, zegt den Bart; het zou soms gemakkelijk zijn moesten de kinderen een naamplaatje dragen, want ik ken ze soms niet meer uit elkaar!
Maar, zegt hij, het belangrijkste is dat mijn vriendin en ik mekaar graag zien en als alles goed gaat gaan we binnenkort trouwen. Maar eerst moeten onze scheidingen achter de rug zijn en onze ex-partners doen moeilijk! Ik vind dat allemaal heel moeilijk te volgen. Waarom het allemaal zo ingewikkeld maken? Maar als ik erover begin met mijn vrienden zeggen ze: Och waar gij U mee bezig houdt, tegenwoordig is dat normaal! Vroeger zei men : Mijn kind, schoon kind! Telt dat dan nog?
Het wordt stilaan tijd om uit te kijken naar een feestzaal om samen met mijn broers Nieuwjaarsavond te vieren. We doen dat ieder jaar. Samen dineren we goed, praten honderduit en maken plezier. We plagen elkaar zoals het tussen broers hoort. Altijd een geslaagde avond! We dansen ook wat op trage muziek van Nat King Cole tot Tot men boenke boenke muziek aanzet. Niet te doen! Ik denk 100 decibel en alles Engelstalig zonder ophouden. Uren aan één stuk.
Als je iets wil zeggen tegen je buurman moet je dat brullen in zijn oor. Hij knikt dan soms ja als het neen moet zijn! Dus boeken dicht en kijken naar de dansende inboorlingen die hun lijf in alle bochten wringen om toch maar origineel over te komen. We vroeger eens heel beleefd aan de Dj of het niet wat stiller kon. Hij keek naar ons en dacht, jongens blijf dan thuis en kijk naar een show op de televisie... Hij zei: De mensen willen dat hier zo en ik verdien er mijn brood mee dus Hij zal wel gelijk hebben zeker
Als je zo hoort staat het geluid bij muziekbijeenkomsten toch ontzettend hard. Ze moeten een oortje insteken omdat anders hun gehoor wordt beschadigd. Mensen toch, binnen enkele jaren lopen al onze jongeren met oorapparaten! Maar voor de familiebijeenkomst hebben we een oplossing gevonden. We kozen een restaurant dat wat duurder is, maar perfect om te eten en met achtergrondmuziek. Het is moeilijk om een restaurant te vinden op die avond bij gebrek aan personeel. Men vindt moeilijk mensen die willen werken op die speciale avond. Misschien wel begrijpelijk maar daartegenover is het wel goed verdiend denk ik, maar enfin waar bemoei ik me mee.
