De dagelijkse dingen volgens Roger (78jr) uit Beveren Waas Elke week een nieuw verhaal...
Reacties zijn steeds welkom!
>> NU OOK BESCHIKBAAR VIA WWW.ROCOR.SHORT.BE
07-02-2007
Ik moest stoppen aan het zebrapad
Onlangs moest ik
stoppen aan het zebrapad om een heleboel jonge studenten over te laten gaan. Ik
heb genoten van het uitzicht, ze waren tussen 12 en 16 jaar schatte ik zo.
Meisjes en jongens vrolijk pratend, zonder zorgen kris kras door elkaar. Ze
hadden bijna allemaal een rugzak om, toen heette die boekentas. De rugzak hing
bij de meeste ter hoogte van hun knieën, klotsend bij iedere stap die ze deden.
Ik had de tijd om
ze te bekijken het was een grote groep, ze hadden geen haast wat kon hun dat
schelen. Ze waren geschoeid met basket sloffen de sportievelingen, sommigen
hadden nog geen tijd gehad om hun veters te knopen, want die sleepten achteraan
op de grond. De meeste moeders, dacht ik zo, hadden hun broeken op de groei
gekocht zoals in onze tijd dan kon de broer, die achter u kwam die broek
afdragen zo zei men dat toen.
Ze was drie maten
te groot en zoals ik achteraf heb vernomen is dat de mode en keitof, het is
zelfs zo als de broekspijpen uitgerafeld zijn van over de grond te slepen,
krijgt ge alle waardering van de ganse bende. Bij de meisjes was het andersom,
zeker bij hun truitjes, dat hadden die mamas verkeerd gewassen en zodanig
gekrompen dat die arme schapen met hun buikje bloot liepen en dan met zon
weer, onverantwoord noem ik dat. De haardos van onze toekomst jongeren was echt
de moeite, het varieerde, soms kon je niet zien of het een jongen of een meisje
was. Een meisje had een haarkleur tussen ros, purper en oranje want ik zei nog
tegen mezelf als dat mijn kleindochter moest zijn....... dan zou ik niets
zeggen?
Een hanenkam noemt
dat, stok stijve haartjes omhoog gekamd mooi in de rij, ja das juist mijn
kleinzoon die heeft dat ook. Een verliefd koppeltje was er ook bij, ontroerend,
ze waren schat ik samen 26 jaar, tongzoenen had voor beiden geen geheimen meer,
dat demonstreerden ze juist naast het zebrapad ze misten hun mama dat zag je
duidelijk.
Wat kan het leven
toch mooi zijn, eigelijk genoot ik van die hele bende jonge snaken, zouden wij
anders geweest zijn? Op een andere manier maar juist hetzelfde wat meer op onze
vingers gekeken. Toen was de baan vrij, ik had binnenpretjes en een goed
gevoel. OUD WORDEN hé