Over geld wordt gefluisterd. Geld is moeilijk te verdienen er moet veel moeite voor gedaan worden. Geld cijfer je niet weg uit onze samenleving.

Er moet ook lang en veel voor gewerkt worden. Er wordt gezegd dat je met geld in je zakken op je bek gaat, dat je niet gelukkig bent. Er zijn mensen met meer geld dan verstand. Ze geven het uit en ze kennen overal de prijs van maar niet de waarde. Bij sommigen is het een raadsel hoe ze er aan komen maar ze hebben het en kunnen er van genieten. Geld is de wortel van alle kwaad, geld is vuil gewin, het heeft iets magisch, maar geld geeft wel macht.

Veel geld uitgeven was vroeger een verspilling. Het moest gespaard worden voor later. Het uitgegeven geld moest goed besteed zijn bijvoorbeeld niet aan drank en sigaretten. Zo was de gedachtegang vroeger. Nu gelden die regels nog altijd maar men denkt er anders over. Geld sparen voor later : ok. Maar ze willen nu ook wat profiteren.

Onze jeugd wil wel een centje opzij hebben, maar ze laten er niets voor. Mooie auto, mooi gekleed, uit eten gaan, reizen, wat fuiven tussendoor, ja man. Al bij al hebben ze misschien wel gelijk maar ze moeten beseffen dat men niemand is zonder geld. Maar sparen is zo moeilijk want je moet het eerst nog verdienen dag in dag uit, jaren aan een stuk. Soms wat bijgestaan door je ouders maar het grote gewin daar moet je zelf voor zorgen

Natuurlijk met een centje opzij is het aangenaam om te leven. Vroeger gingen de mensen hun geld oppotten, een appeltje voor den dorst zei men. Maar het moet geen hele mand zijn. Je moet ook nog leven. En je hebt veel money nodig in je leven maar… het maakt niet gelukkig? Dan toch beter ongelukkig met geld?  Want geef toe geld hebben is O zo gemakkelijk!!

Maar wees maar rijk als je ziek bent… Besluit : gezond zijn dat zal nog de grootste rijkdom zijn!

TOT GAUW

ROCOR

26-10-2010 om 13:05 geschreven door Rocor

Onvrijwillig luisterde ik op de trein naar een gesprek tussen collega’s. Een vrouw had immens verdriet. Haar kat was gestorven in haar armen dezelfde morgen. BAVO was 20 jaar geworden en had een kattenleven gehad waar geen mens aan kon tippen!

Toen ze begon te vertellen over het seksleven van haar lieveling keken de mannen onder het gezelschap met ingetogen pretoogjes naar elkaar. Hij was danig actief geweest bij de kattinnen in de wijde omtrek en had enorm veel bastaardkinderen in de buurt. Hij stonk altijd als hij na een avondje stappen thuis kwam maar kreeg dan terstond een bad met zeep. Kortom Bavo kneep de katjes in het donker! Hij kneep ze, maar niet altijd zacht, aan het nachtelijk en klagelijk miauw te horen!

Maar hij kwam altijd terug naar huis, zo trouw was hij, en zijn escapades zag ze door de vingers. Toen de buren het lawaai te gortig vonden had ze hem laten steriliseren. Het kostte 150 euro. Hij was daarna wreed rustig geworden. Je zou voor minder, zei een collega en hij werd afgestraft met een boze blik van de dame met de rood omrande ogen.

Als hij stierf had hij nog lief in haar ogen gekeken. De begrafenis had ze sereen laten verlopen. Ze had Bavootje afgegeven aan de dierenarts en hem een beetje as gevraagd. Eerst had ze aan de buurman gedacht om hem in een kistje te laten begraven in de hof. Maar ze vertrouwde hem niet. Misschien gooide hij hem in de vuilniszak. Dat kan je het beestje niet aandoen na 20 jaar lief en leed gedeeld te hebben.

Bavo was dus altijd haar beste maatje geweest. Hij sliep op haar bed en vleide zich dan tegen haar aan. Ze barstte in tranen uit toen een mannelijke collega zei: Neem mij in de plaats ik ben al gesteriliseerd ! Zelf was de dame nooit getrouwd geweest en was de bittere demarcatie van 40 lentes ruim overschreden. Ze voelde zich nu al eenzaam maar niemand kon Bavo vervangen! Niemand, zeker geen man!

Toen de deugnieten uitstapten condoleerden ze haar nog. Ik zag aan hun gezicht dat ze wel deelden in haar groot verlies, maar zag ook dat ze ongelooflijk plezier hadden, de schijnheiligaards.

Ik voelde met haar mee en wilde nog zeggen:  Bavo had toch veel kinderen om voor te zorgen! Maar ik hield me wijselijk in.

TOT GAUW

ROCOR

17-10-2010 om 22:44 geschreven door Rocor

We zitten aan tafel en mijn vriend zegt tegen zijn schoonvader: Alex geef de pruimen gelei eens door. Op hetzelfde ogenblik komt de moeder van zijn vrouw uit de keuken en hij zegt: Jeannine  zet U toch bij seffens is het eten koud. Waarom zegt bij niet gewoon ma en pa? Het zijn toch de ouders van zijn vrouw? Dat is een gewoonte, zegt hij, ik zeg altijd hun voornaam. Het zijn tenslotte mijn ouders niet. Dat is juist, maar…

Ik geloof niet dat de ouders dat zo graag hebben. Zij of hij heeft toch een huwelijk aangegaan met hun dochter of zoon. En als er dan kindjes komen mogen die dan ook hun grootouders met de voornaam noemen? Ik mag er niet aan denken. Dat zal weer modern zijn zeker? Ik zal weer niet met mijn tijd meekunnen, ewel dat heeft niets met modern zijn te maken, want ik volg gewoon mijn hart. Als mijn schoondochter of schoonzoon PA tegen mij zeggen dan voel ik mij vereerd en ik zal wel hun eigen pa NOOIT  kunnen vervangen, maar ze zullen zich toch thuis voelen. Ik zal ook al het mogelijke doen om hun dat gevoel te geven, dat ik een zoon en een dochter bij heb.

Een cru voorbeeld, hoe doen die dat dan als ze op een feest uitgenodigd zijn bij haar ouders? ik zal een fles rode wijn meedoen voor den Alex en een bloemetje voor de jeannine? En als die speechen: Beste Alex en Jeannine? En nog zoiets, gans hun santenboetiek op facebook zetten met uur en datum en vakanties dat wel, maar PA en MA zeggen tegen de grootouders van hun kinderen dat is een stapje te ver.

Dat afstandelijk gedoe, dat onpersoonlijke, ik kan er niet aan wennen. Maar op die manier brokkelen vele gewoontes af. Men heeft toch een verbintenis aangegaan die levenslang is, zoals met de dochter van den Alex en de Jeannine. Moest dat mij overkomen ik zou me echt ongelukkig voelen.

Tot gauw

rocor

09-10-2010 om 10:38 geschreven door Rocor

Vrouwen die zo bewust zijn van hun “materiële overtuigingkracht” die ze zo gespannen en gevangen zitten in hun veel te strakke bloezen, dat u als man, hoe zeggen ze het alweer : er geen tekeningske bij moet maken om de werkelijkheid onder ogen te zien, dat is maar al te duidelijk. Ze vragen alle aandacht of is het waandacht, het is hun komvanvoor, ze zijn er fier op, ze pakken er mee uit. Er is niets mis mee natuurlijk, je bent er mee gezegend of niet.

Er zijn ook deftige dames, soms vergane schoonheden die de menopauze al lang achter de rug hebben en er geen oma willen uitzien. Ze dragen merkkleding en behelpen zich met een facelift en plastische chirurgie. Ze gaan een bij voorbaat hopeloze strijd aan met de tijd, toch wel beseffend dat het beste voorbij en eraf is, maar dat een oude geit nog best wel een groen blaadje wil! Van de feministen mag je de vrouw niet voorstellen als een lustobject. Maar wat willen ze dan? Sommigen geven wel een subtiel pasje, in voetbaltermen zegt men aannemen en het ganse veld overzien.

Wat die vergane schoonheden niet mogen vergeten is dat vergane schoonheid die bijgewerkt en gerenoveerd is soms meer afstoot dan een frisse lelijkheid! Maar ook knokige mannen van middelbare leeftijd, kaalgeschoren met baard van enkele dagen, voelen zich blijkbaar in hun sas, en ze krijgen nog veel aandacht ook. Een strak pak met hemd en das, kaalgeschoren met een donkere bril is nu de mode voor mannen, maar dat strak pak lukt niet meer, dus vergeet het maar!!! Iedereen moet maar doen waar hij zich goed bij voelt. Soms gewoon eens ongewoon doen. Ouder worden hoort er verdomd bij!

Tot gauw rocor.

10-09-2010 om 22:53 geschreven door Rocor

Gezond oud mogen worden, daar denkt een mens dikwijls aan. Gezond zijn en uw geheugen nog goed kunnen gebruiken, dat zijn de vereisten die er bij horen, vind ik. Maar natuurlijk de kwaaltjes moet U er bij nemen, zoals het gehoor dat afneemt maar ja, daar zijn apparaatjes voor. Ook je zicht laat het afweten maar ja, daar zijn dan weer lenzen voor of een bril.

Wat ook vervelend is je slaapt slecht. Om 2 uur in de nacht ligt U naar het plafond te kijken maar je kunt dan wat lezen. Natuurlijk moet U zien wat u eet, vooral niet te vet zodat je zeker niet te dik wordt. Als je zwaarlijvig bent, ben je beperkt in uw bewegingen. U kan zich dan een hometrainer aanschaffen om uw beenspieren te trainen. Zeker geen koffie of alcohol drinken terwijl je televisie kijkt want dat ligt op uw maag om te gaan slapen, dan maar water !

Snoepen is er helemaal niet bij. Niet goed voor je suikerspiegel, maar hier ook heb je een apparaatje om je suikerspiegel te meten en soms is een pilletje noodzakelijk tegen ouderdomssuiker. Dat u de laatste tijd zo moe bent: dat hoort bij ouder worden maar je kunt iedere dag een hazenslaapje invoeren en dat helpt.

Waar u zeker voor moet oppassen is dat je niet in harde appels bijt, want uw gebit kan dan barsten en dat is miserie zoeken. Lang rechtstaan lukt ook niet zo goed meer en zeker rondslenteren bij het winkelen is zeer vermoeiend. Dat komt door artrose, daar is niets aan te doen, dat is sleet! Als ik dat allemaal bedenk over die schonen oude dag, is oud zijn precies een ziekte en het uitzicht verre van aantrekkelijk.

Waardig de natuur zijn gang laten gaan zal nog het beste zijn en nie neuten.

Tot gauw

rocor.

30-08-2010 om 22:19 geschreven door Rocor

Moeten jullie ook de winkels en markten afdweilen en precies doen of U bent uitermate geïnteresseerd in bvb kleedjes, rokken, driekwartbroeken, topjes, schoenen, handtassen, juwelen, lippenstift, ondergoed, krultangen en leugenaars die dingen aanprijzen voor in de keuken en die toch niet gebruikt worden?

Begrijp het goed het zijn allemaal vrouwenspullen, geen boormachine of elektronica. Wat je enigszins zou kunnen interesseren vindt U daar niet. Niets , nada, nul. Ook zijn daar lawaaimakers die brullen tegen je vrouw: hé schatje moet u geen BH passen? Ze zijn spotgoedkoop en in alle maten 3 kopen 2 betalen, ik help je passen,  en nog zo van die onzin!

Je denkt dat markten leuk zijn en wreed goedkoop. Ach ja, op de markt is alles aan spotprijs en vers. Maar wat blijkt na afloop: er moet nog een koffie met gebak worden genuttigd in de brasserie. Al het verworven profijt wordt daar in één klap opgesoupeerd ! Ik moet zeggen, ik vind het wel aangenaam tussen die kwebbelende dames die precies uitleggen wat hunne Edgar nu weer uitgespookt heeft. Natuurlijk bekijken ze jou, zo van wat komt die hier doen? Hij mag zeker eens meegaan om de tassen te dragen, voorts bent U onbestaande. U komt op hun terrein dus dimmen.

Nog zoiets vóór er beslist wordt welk kleedje het zal worden, ja man dat is niet gewoon ! Te bloot, ietsje te lang, het trekt een beetje op, de kleur is wel goed dat gaat bij mijn haar, maar ik weet niet, weg kleedje, iets anders, het gaat zo maar door. Je mening wordt af en toe toch eens gevraagd. Voor mij sober en stijlvol zeg ik dan maar dat is niet doorslaggevend. Gij kent er niets van jij mag alleen betalen. Ik stelde voor dat ik mij ondertussen een pintje ging kopen maar dat werd niet in dank aanvaard.  Als je eens meegaat mag je geen eisen hebben!

Iedereen kent iedereen op de markt. Een klapje hier een klapje daar kortom een leerrijke belevenis. Plots weet je alle nieuws van de afgelopen weken. Een dagblad is niet meer nodig en het weer is ook een ongelooflijk thema, ze kennen dat beter dan DE WEERMAN.  Dus markten voor herhaling vatbaar?!

Tot gauw

rocor.

17-08-2010 om 12:28 geschreven door Rocor

Mannen onder ons, verzamel U, men probeert van ons ‘verwijfde’ mannen te maken, nie mie mij hé. Wat hoor ik in mijn omgeving door de vrouwen die zeggen? “Ik kan nog een koffietje gaan drinken want mijnen Alex kookt van avond.” Ik denk van die mannen die dat doen, dat daar een hoek af is, dat doet u toch niet, dat zijn onderkruipers, al duizenden jaren word er gekookt ( en ze doen dat zeer goed) door de vrouwen. En nu proberen ze dat op onze nek te schuiven.

Nu komt er ne verwijfde zeggen dat de rollen omgekeerd worden, en dat WIJ, het sterke geslacht, achter het fornuis moeten gaan staan, en nog wel met een voorschoot aan. Er zijn er zelfs bij die kookles volgen, de mietjes. Er zijn grenzen aan toelaatbaarheid, zeker als men gaat tornen aan onze goedheid. Onlangs zei die vrouw tegen haren Alex: “Doe voor mij vanavond tomatensoep, en forel met witloof, de frietjes goed gebakken en zet een wit wijntje koel, want ik ga na het werk een pintje drinken met een vriendin.”

Die stoere bonk staat dan ja te knikken, en zegt: “Niet te laat hé schat.” HALLO. Kan dat zo maar, waar zijn die in godsnaam mee bezig? De wereld op zijn kop, binnenkort zeggen mannen tegen elkaar in ’t café: “Ik ben weg, want mijne strijk staat er nog en ik moet mijn ruiten nog kuisen.” Dat zijn dus de nieuwe mannen, die luiers vervangen die kookles volgen en aan bloemschikken doen. Nu hebben wij al een ribbe afgestaan om een vrouw te scheppen, en het mooiste van al u kunt niet zonder, maar onze Heer had alles toch netjes geregeld, en nu gaan die meiden dat veranderen, en alles ondersteboven halen.

Om onze goede inborst te tonen gaan we een afspraak maken: we willen wel met de hond gaan wandelen, en we beloven alle dagen de douche te kuisen, maar dan houdt het op. We zijn wel naïef en dromen van een betere wereld, maar niet achter de potten en pannen. Laten we duidelijk zijn, ik wil wel wat slijmen maar we gaan het bij het oude houden, ieder zijn ding. Néh!

Tot gauw

rocor

14-07-2010 om 22:13 geschreven door Rocor

Als we op weg waren om te gaan stemmen hoorde ik verschillende malen roepen: “Voor wie ga je stemmen? Voor de goeie hé!” Wat een mens zich dan afvraagt, wie zijn de goeie? . Opvallend is dat mensen nu meer dan ooit een mening hebben. De tijd dat mijnheer pastoor zei dat u christelijk moest kiezen is voorbij. Natuurlijk van die partij kreeg de kerk ook haar centjes.

De tijd is voorbij voor de partijen om het onderling wat te regelen. De mensen willen werk en vooral het probleem van het pensioen speelt een grote rol. Iedereen denkt natuurlijk aan zijn eigen centjes en zonder werk en economie kan dat niet. Gans het land zal moeten samenspannen om dat te verwezenlijken. Ik las dat men verspilling van de overheid kon melden op een speciaal nummer. Op de eerste plaats stond: “Waarom bij ons 60 ministers als het in Nederland met 15 kan?” Als dat in een bedrijf gebeurt gaat men over de kop, dat kost gewoon te veel!

Denkelijk een visie voor vele jonge mensen en gepensioneerden is: “Niet rijk maar tevreden en gelukkig zijn!” Iedereen heeft precies een oplossing voor alle problemen, maar wil er nu eindelijk eens iemand rechtstaan in de politiek en de dingen oplossen die al duizend keer gezegd zijn? Om een concreet voorbeeld te geven, bij de pluk van aardbeien of fruit moet men mensen uit Polen vragen. Kunnen onze jongeren die nu 50% werkloos zijn geen maand aardbeien of fruit plukken? Of is dat teveel gevraagd?

Er is politieke moed nodig om vele  kleine dingen op te lossen Maak een einde aan vele misbruiken. Dat zijn maar enkele opmerkingen van de man in de straat. Maar zoals het er nu voorstaat en als ze elkaar van jaloezie niet in de wielen rijden  maken we een kans met de partij die is verkozen door de grote meerderheid van de bevolking.

Beste medemens, laten we hopen dat onze kinderen en kleinkinderen het goed hebben, als ik zie wat een onheil er in de wereld is, mogen we eigenlijk nog niet klagen….

Tot gauw

rocor

28-06-2010 om 00:00 geschreven door Rocor

Als mijn broek wat laag zit en je ziet mijn bilspleet, of mijn hemd is wat ver open dan zegt mijn vrouw : “je geeft schandalen!” en dan moet alles direct gecorrigeerd worden, want “wat zullen de mensen wel denken?” Show that you exist, laat zien dat je bestaat! Maar tegenwoordig laten vrouwen dat torenhoog zien en kleden ze zich met een verbijsterend gebrek aan fijngevoeligheid. Er zijn grenzen om aan inkijk te doen. Ze trekken zich niets aan van de omvang van hun cupmaat.  Mannen  zien het graag, daar niet van, het is ontzettend mooi maar de manier waarop vrouwen nu uitpakken is erover!

Een vlijtig liesje is een weelderige mooie bloem, maar overdaad schaadt. Toch is het voor mannen een genoegen in deze tijd te leven. Het is gewoon de mode zegt men. Voor jonge vrouwen is het niet makkelijk een vestimentair evenwicht te vinden, dat vele bloot trekt soms foute mannen aan.  Maarweet dat 40% van je lichaam laten zien nooit zonder risico is. Hoe vreemd ook, alles WENT. Met de zomer in aantocht zal de zon zorgen voor een bruin kleurtje en zullen bergen en valleien er weer schitterend uitzien, en zullen de oude bewonderaars een mooi seizoen tegemoet gaan.

Er is een tijd geweest dat bloot zondig en schandalig was. Onlangs was er een dame die danig kwaad was omdat een man zo maar gedurende een poos naar haar uitermate getalenteerde voorgevel had gekeken! Sorry, hé maar er zijn grenzen aan tentoonstellingen, dat was (puur) in de zin van het woord “uitlokking”. Moest ze die man zijn commentaar gehoord hebben dan zou ze pas razend geweest zijn.

Dus Dames houdt alles een beetje binnen de omheining als je begrijpt wat ik bedoel….

Een bewonderaar, tot kijk.

rocor

15-06-2010 om 21:48 geschreven door Rocor

Daar ga ik niet meer! Als het teveel is dat ze spreekt, kan zij de pot op ook al heeft ze goed gerief…

Lap, ik hoor dat constant van mensen en dat gaat van het kopen van een simpel brood tot de aankoop van een auto. Als u luistert naar de koper of de verkoper hebben ze misschien wel alle twee gelijk. Wat zegt de koper bij de bakker over die winkeldame? ”Uw brood zit nog niet in je tas of ze gaat al naar haar privévertrek. Ze zegt nog wel dag en merci, maar tegen haar goesting en ze geeft mij dan soms nog oud brood. Wel ze kan haar brood zelf opeten, en ze gaan er dan effectief nooit meer…” Wat zegt de verkoper?  Allemaal goed en wel, ik moet van iedereen alles aanhoren van familie verhalen tot allerhande ziekten. Soms hangt het mij de keel uit. Er luistert ook niemand eens naar mij want ze horen zichzelf zo graag bezig!  Daar heeft ze natuurlijk ook een punt.

Echt waar, ik hoor dat geregeld dat verkoopsters en verkopers niet echt vriendelijk zijn maar dat ze werken omdat het moet. Sommige meisjes in het grootwarenhuis zijn vriendelijk en behulpzaam,  anderen dan weer niet. Vriendelijk zijn kost geen geld. Het is voor iedereen aangenaam!  Wat mij ook is opgevallen is als men jaren klant is in een winkel en je komt toevallig die man of vrouw tegen op straat dan ben je lucht voor hen. Niet klantvriendelijk zou ik zeggen.

Je kan natuurlijk geen lijstje maken van de vriendelijke of de onvriendelijke maar als iedereen eens in zijn eigen HERTE kijkt dan weten ze het hopelijk wel….

Tot gauw

rocor

30-05-2010 om 13:07 geschreven door Rocor

Wat gebeurt er nu toch allemaal met onze heilige kerk? Mensen die met god samen werken misbruiken kinderen…

Iedereen heeft zijn gevoelens en een mens is niet geschapen om alleen te zijn,maar hou je poten af van kinderen. Doe het met een vrouw als je beiden akkoord bent, maar toch niet met een kind zeg!

Men beweert dat als die viezeriken in de gevangenis geraken ze daar gepest en mishandeld worden door medegevangenen.  Dat bewijst genoeg zeker.

De feiten zijn verjaard zeggen ze. Zoiets kan en mag niet verjaren. Ik las dat hij 3 maal per week zijn  pleziertje heeft gehad en nu zeggen sorry het is verjaard. Dag braaf jongetje dat was het dan, ik heb ervan genoten, ik heb ook je mening niet gevraagd!

Nochtans ben ik in mijn jeugd samen met geestelijken in de jeugdbeweging geweest, die mensen zijn altijd correct geweest, samen veel gesport en plezier gehad.

Maar hoe moet dat nu met mijn geloof?  God heb ik nog nooit gezien, maar deze mensen hebben mij doen geloven.  Nu niet meer…

Als ze nu hun boel niet opkuisen en de priesters niet laten trouwen hoeft het voor mij niet meer.

Men komt dan af met :” hij die nooit zondige werpe de eerste steen” hier gaat het over kinderenmisbruik. Dat is het ergste misdrijf dat er bestaat!!  zie je uw kind op zijn knieën zitten terwijl……ik mag er niet aan denken!  Nadien zeggen zij op de preekstoel hoe we ons moeten gedragen? En god ziet ons? Wat ziet god dan als hij een kind neemt? Je moet maar durven.

Ouders met kinderen zullen alerter zijn. Grootouders nemen dat niet daar kom je niet mee weg.  Dat kun je niet meer wissen.  Ik geloof niet meer in die soort gasten. Dat ze het doen met volwassenen die er zin voor hebben maar onze kleinkinderen daar blijf je af!  Dat geldt trouwens voor iedereen.

In Nederland verjaren zulke feiten nooit. Begin er maar aan heren politiekers. Breng die pedo’s voor de rechter en laat in de jury alleen moeders en grootmoeders zetelen.(ik denk dat ze hem castreren!!)

een verbolgen rocor

tot gauw

11-05-2010 om 15:55 geschreven door Rocor

Soms gebeuren er ongelooflijke dingen  zoals een kennis van mij die  de grootste pech had die een mens kan hebben.

Het was zijn 2^de huwelijk en die speciale dag hadden ze voorzien op zijn verjaardag.  Nu komt het :  hij verjaarde, hij trouwde en hij is dezelfde dag gestorven! Kunt U dat geloven? Het was  een zeer aangename man die weliswaar in de herfst was van zijn leven en er nog wat van wilde maken.  En dan dit… Wat een droefenis voor zijn aanstaande!  Ze gingen nog zoveel  samen doen en plots maakt de dood  op zo een dag deel uit van je nieuwe leven, onbegrijpelijk.  Men neemt je af wat op dat ogenblik het allerliefste is en geeft gemis en pijn in de plaats. Men zegt de tijd heelt, maar niet op zo een manier : verjaren, trouwen en dan sterven.

Op zijn begrafenis was er  veel volk in de kerk want hij had veel vrienden. Dat tempert een beetje het enorme verdriet maar wat koop je ermee, na de mis gaat iedereen naar huis, en daar sta je dan.

Na de dienst was er een koffietafel voorzien en wordt er gepraat over de overledene, niets dan goed natuurlijk. (Men praat je soms kwaliteiten aan die je nooit hebt bezeten, maar beter dat dan kwaad spreken)

Aan de tafels kwam plots iemand rond met gouden juwelen met waarden van 100 tot 1.000 euro. Het waren juweeltjes waar as kon in verwerkt worden van de overledene. Ik vond dat een stap te ver. Er was familie die kochten omdat ze het niet durfden te laten.

Waar gaat dat naartoe?  Dat terwijl deze arme drommel het allemaal liever goed maar gewoon hield in zijn leven. Bij zo een droeve gebeurtenis is een mens kwetsbaar en beïnvloedbaar. Binnenkort kan iedereen een gouden kokertje kopen met wat as erin. Voor sommigen mensen is de begraving een zware kost. De begrafenismis, de kist, een mooi graf soms eeuwigdurend, betaal maar hé.

Ik vind dat men zich daar tegen moet wapenen en alles op voorhand goed afspreken, naar ieder zijn zin natuurlijk.  Maar bij die praalgraven komt men ook maar eens in het jaar, wie heeft er dan nog wat aan.. de dode, de nabestaande?  Of is het voor het zicht van de mensen?

Tot gauw

rocor

30-04-2010 om 13:50 geschreven door Rocor

Het Mensdom en het Dierenrijk liggen niet meer zo ver uit elkaar, de beestjes eisen hun plaats op in de mensenmaatschappij. Als je nadenkt over de grote veranderingen tussen mens en dier vind ik dat die beesten aan een serieus inhaalmanoeuvre bezig zijn.

Vroeger behandelde men de dieren met wreedheid, nu met liefde en zorg .Er zijn maar 3 soorten : wilde dieren, consumptie-en huisdieren. Als je als hond bij de huisdieren hoort dan zit je gebeiteld, een eigen plaats in huis, je wordt gewassen en gekamd, men droogt je met de haardroger, je krijgt de beste beetjes van de tafel. Sommigen brengen het zo ver dat ze mee in bed mogen! Een jasje in de winter en af en toe naar de arts. Er is nu ook een parfum : “chique chien” Alle dagen je wandeling, men kuist alles achter je gat op.

Ik droom dat ik een hond ben. Ik zie mij samen met een andere hond, die een stamboom heeft, aan de pispaal. Hij noemt Bas, ik noem hem hete hond , hij wordt opgehaald en mag  af en toe eens uit de bol gaan met een loopse teef om haar te bezwangeren. We moeten er om lachen. Ja, zegt hij je krijgt uw jongen achteraf niet te zien, maar je kunt ook niet alles willen hé. Je moet ze ook niet opvoeden , een hondse stiel, blaft hij.

Het is veel verbeterd  voor ons, zeg ik, van trekhond tot wat we nu hebben. Maar we hebben toch nog grieven, om u een voorbeeld te geven : sommige opvangtehuizen of dierenasielverblijven, zeg maar gevangenissen, dat kan niet meer. We gaan staken of we luisteren gewoon niet meer en doen zeker die stomme kunstjes niet meer!

Wat ons ook stoort is gaan wandelen met een halsband. we vinden dat zeer vernederend, je komt dan onderweg een vriendinnetje tegen en je kunt er niet aan ruiken, onbeestelijk vind ik dat!

Onlangs zag ik een andere hond die het ver had gebracht. Hij was geleidehond Hij begeleidde zijn baasje overal naartoe, stak de baan over als het groen was, kortom een superhond! Als drughond begint men ons echt te waarderen. Dat zou niets voor mij zijn. Snuffelen naar overlevenden bij aardbevingen dat zou me wel liggen. Ik heb een vriend en die wordt ingezet bij voetbalmatchen, maar hij is dan ook een soort rambeest. Er is nu veel vraag van oudere mensen om dieren te laten fungeren als gezelschapsdier, lijkt wel tof maar saai.. dan zou ik liever bij een gezin met kinderen zijn. Ik zou niet met me laten sollen, maar de vriendschap die je krijgt van kinderen is welgemeend.

Al bij al vind ik dat we het ver gebracht hebben zonder er een beestenboel van te maken. Ik mag zelfs meedoen aan een katten- en hondenshow! Ik kijk er naar uit  je ziet daar de schoonste teefjes van de wereld! Niet te geloven! Het schijnt dat daar ook naaktkatten zijn, nog nooit van gehoord!...

Tot gauw   rocor

10-04-2010 om 12:39 geschreven door Rocor

COMPUTER CURSUS?

We zijn met 20 mensen, de jongste is geen 50, de oudste meer dan 70 jaar. Oudjes die hun laatste greintje verstand in de computer gaan investeren. Wij hebben al kookboeken genoeg. Flink vindt U niet? We zijn het beu om tegen onze kinderen te zeggen:” Hoe was dat nu weer?”  Je ogen geven geen licht, zo vliegen hun vingers over het toetsenbord. Hebt u het nu gezien vader, ik zal het je nog eens tonen; of ik zal het eens opschrijven… als u het nadien leest is het precies een doktersbriefje!  Als je het nog eens vraagt schudden ze met hun hoofd en mompelen dat is dan de 4^de keer!

Op de computercursus is het een gezellige bende die alles van elkaar afkijken, iedereen met een bril op de rimpeltjes, maar vol ambitie.

Onze juf is Inge, een mooie Madam die oneindig veel geduld moeten hebben en die denkt bij zichzelf :”Waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen?” “Het is allemaal zo simpel en die verstaan dat niet, soms zijn die een klappeke aan het doen en luisteren maar half als ik iets uitleg. De eerste les zei één van de dames tegen haar vriendin naast haar, ik denk dat ik mijn wasmachine niet heb aangezet, zou ik eens naar mijne man bellen,….. geef dan maar les hé.

Het is de wereld op zijn kop, mensen tussen 50 en 70 jaar, we spreken meer over het hiernamaals dan over het hiervoormaals  maar wij willen nog wat meepikken van de enorme mogelijkheden die er nu zijn in het digitaal tijdperk. We willen chatten en sms’en, iPod, black-berry en internet kunnen gebruiken. We willen op google en face-book.

Eerste computerles.

Sla uw boek open op bladzijde 13. Een les over de muis, wat bleek : met een muis kon je schuiven. Er zitten ook 2 knoppen op (nooit van gehoord), ze leerde ons hoe we onze handen over een muis moesten leggen!  Wat denkt die juf wel! Over muizen en behandeling ervan weten we alles…toen bleek dat we niet over dezelfde muis bezig waren was alles opgelost.

 Ja, ja soms wordt er schunnige taal gesproken, dat oud ijzer hé, en maar giechelen!

66 jaar geleden was meester Verstraeten mijn onderwijzer, verstandige man, streng maar rechtvaardig. Hij zei:  “pakt uw sponsje en veeg jullie lei af”. Nu zegt ons juf : “duw op delete en veeg je scherm af.” Ons enige Engels dat we kennen is soixante-neuf.

Inge is een goede lesgeefster zoals onze meester Verstraeten toen. Het enige verschil, ons Inge is een lieve en heeft mooie borsten en wellicht denkt U nu maakt dat nu het verschil? Niet als je 8 jaar bent maar wel als ge 72 bent!  En meester Verstraeten kon niet met een muis schuiven want het was een vrijgezel!

Netbanking zal nog niet voor de volgende les zijn, we zullen al blij zijn dat we een briefje kunnen schrijven en verzenden. Terug op de schoolbanken, toch vreemd, maar zeer aangenaam om volgen.

We wensen onze JUF Inge nog veel moed en danken haar nu al voor het geduld dat ze iedere les opbrengt om ons dingen bij te brengen. Dingen die we vroeger deden met een griffel of een potlood en die nu helaas zoveel trager gaan.

Maar wij zijn blij dat we zoveel geleerd hebben. We hebben nu een goede basis. Maar het mooiste compliment dat we haar kunnen geven is dat we allen ons jaar willen overdoen! Zo graag hebben we haar, maar ook de menselijke begripvolle manier van omgaan met mensen die eigenlijk haar vader of moeder kunnen zijn .Dat vinden wij fijn!

04-04-2010 om 12:38 geschreven door Rocor

Toen La Esterella en Bobbejaan samen met Jan Verbraken gigantisch populair waren, en wij nog met smalle broekspijpen rondliepen zoals kachelbuizen, ons haar in enveloppe gekamd, droegen wij mocassins en witte kousen en dansten we rock en roll. We swingden op Hello Josefine. Wij werden gestuwd door Elvis, wat later begonnen wij te ‘twisten’. Onze ouders schudden met het hoofd en vroegen of we gek werden, want wat was er mooier dan een wals, sierlijk uitgevoerd?

We vonden de wals passé, en schudden danig met ons achterste, de goddeloosheid droop eraf. Frank Sinatra en Tom Jones deed ons smelten van verliefdheid. Maar stilaan kwam onze beurt ook, onze romantische overmoed van de sixties werd definitief vervangen door popmuziek, met een verbijsterend gebrek aan fijngevoeligheid, vonden wij. Ik kan er niet naar luisteren en kan die muziek niet plaatsen: countryrock, reggae, glitter rock, new wave en disco. Ik kan dat niet meer onderscheiden. Sorry.

Wat is heavy metal en hip hop? Wat is wereldmuziek? Hardcore en house? Help mij. Eerst en vooral: kent de jeugd plots engels? Ze zingen dat allemaal mee exact zoals in onze tijd, met de lichtjes van de schelde, en op de purperen heide. Allemaal die stijlen doet de kwaliteit toch dalen naar een niveau van straatmuziek. Iedere zanger denkt dat hij een wereldhit heeft, en maakt een nieuwe dansstijl. Mijn kleinkinderen schudden het hoofd en denken: Ja grootvader, bij jullie veranderde dat elke 20 jaar, nu is er alle dagen iets nieuw.

Alles met zijn tijd mee denk ik dan maar. Wat mij danig stoort is dat single dansen, dat gewring met hun lijf, in alle stijlen. Dat raakt kant nog wal. Ik houd mij liever vast aan een vrouwenlichaam dat stijl heeft.

Tot gauw  rocor

28-03-2010 om 21:16 geschreven door Rocor

Een uitgebreid ontbijt vind ik altijd een prachtig begin van de dag! Als dat dan in een monasterium is, voelt dat nog anders! Binnen hangt er zo een sfeer waarbij je ingetogen zou moeten zijn. Je denkt : moet ik hier eten en praten? Wie kan er nu ingetogen spek met eieren eten onder een neogotisch bogenspel?.

De broodkeuze was bruin, wit, pistolets en sandwiches, croissants, een rozijnen boterham met chocolademelk. Ham, kaas, jam, choco, platte kaas, yoghurt, peperkoek, koffie, thee, zelfs een glaasje met bubbels! U weet niet wat je ziet. Ook rijstpap en yoghurt en allerhande fruit. Kortom wat doet een mens dan, van al die verschillende aanbiedingen een klein beetje proeven! Ik doe dat toch…

Toen ik vroeg wat er nog kon buiten ontbijten, antwoordde men, dineren en feesten, ook vergaderingen, maar dat gebeurt dan in de kerk. Nieuwsgierig ben ik gaan kijken. Werkelijk er stonden feesttafels in de kerk, de communiebanken, het wijwatervat, den offerblok, de predikstoel alles was nog compleet! Ik dacht nog, wordt er dan gespeecht van op de preekstoel? Worden er dan pikante moppen verteld? Wordt er dan gezongen van : “als we dood zijn groeit er gras op onze buik?” Toen ik weg ging stak ik mijn hand in het uitgedroogde wijwatervat, uit gewoonte. Ik dacht waar is de tijd toen Jezus iedereen uit zijn tempel joeg die zich niet gedroeg zoals het hoorde in het huis van De Vader. Wat zou hij nu denken als hij dat moest zien? ikzelf ben geen vrome maar moest toch eventjes slikken. Vroeger kon je hier alleen terecht voor een hostie,en o wee als je die liet vallen!  Wat men toch allemaal uitvindt, een ontbijt in een klooster!

Het ontbijt was dik in orde en nadien een bezoek aan de stad Gent! Het was een dag voor herhaling vatbaar!

Tot gauw 

rocor

11-03-2010 om 15:18 geschreven door Rocor

Ik las in de krant dat men meer dan 400 vrienden kan hebben... Dat begrijp ik niet. Dat is zuivere verkrachting van het woord VRIEND vind ik. Ik kies mijn vrienden zelf… Iemand die op facebook zegt: “Hoe gaat het met jou?”, is dat dan zogezegd een vriend? Dat is pas goedkoop! Vroeger in China noemde iedereen elkaar kameraad, (tong zhi). Nu gebruikt men dat niet meer, dat is uit de gesprekken verdwenen.

Het kan toch niet dat iemand zoiets schrijft en meent. Of het moet een politieker zijn, die denkt dat al degenen die voor hem hebben gekozen vrienden zijn. Iedereen die dit leest,  zou eens voor zichzelf moeten nagaan hoeveel echte vrienden hij heeft. Veel mensen kennen wil daarom niet zeggen dat het allemaal echte vrienden zijn! Regel 1: vele zogezegde vrienden zijn geen vrienden dat zijn cafékennissen. Trek daarbij al je familie en nabestaanden eraf, dan hebt u misschien nog 10 mensen over die in aanmerking komen…

Trek de mensen eraf waar u geen ernstig gesprek mee kunt voeren…

Trek de mensen af die je nooit laten uitpraten…

Trek af degene die je bij tegenslag laten vallen…

Trek af de mensen waar u nog nooit mee samengewerkt hebt om een klus te doen…

Beste facebook, voor mij zijn vrienden het volgende:

Mensen die je graag zien en er altijd voor je zijn

Mensen waar u mee kunt praten en je waarderen.

Mensen waar u leute mee hebt, waarmee je samen op vakantie kunt gaan.

Mensen die je steunen bij een tegenslag, je eens vastnemen en je troosten.

Mensen die nooit jaloers van je zijn, die je het geluk gunnen .

Mensen waar je mee kunt samenwerken en samen zaken beslissen…

Hoeveel vrienden heb je nog over? Durf je het te zeggen?

Tot gauw

rocor

02-03-2010 om 00:00 geschreven door Rocor

Ze hebben er samen nog om gelachen: hij ging boodschappen doen met de fiets, hij kwam terug zonder fiets. Gewoon vergeten, “dat kan iedereen overkomen”, lachten ze het toen weg.

Tot zij op een keer niet meer wist of ze 2 of 3 kinderen had. En dat ze het spijtig vond dat ze geen kleinkinderen had. Toen bleef de lach uit. Ze had zelfs achterkleinkinderen… Als hij dan haar trachtte te zeggen dat ze mis was, maakte ze zich heel boos. Ze zei: Ik ben wel 80 jaar maar zeker niet dement!

In het begin ging het nog een beetje, maar toen ze ‘s morgens om 5 uur haar jas aandeed om te gaan winkelen, haar hond (die ze niet had)riep om mee te gaan, en onzin uitkraamde, wist hij het : De vrouw waar hij 65 jaar gelukkig mee was, is niet meer hier met haar gedachten…

De tijd die nog volgde was een hel voor hem. Hij kon haar geen ogenblik alleen laten. Moest de deuren slotvast maken, gans het huishouden doen. Zijn kinderen hielpen hem waar mogelijk maar zagen vader zienderogen achteruitgaan.

Toen ze hem voorstelden om moeder aan een instelling toe te vertrouwen was hij verontwaardigd. Nooit! riep hij. Maar toen zijn vrouwtje na een tijdje zelf niet meer kon eten en het niet meer zo nauw nam met de hygiëne, besefte hij, ik kan het niet meer aan.

Op de dag dat ze haar kwamen ophalen en zij haar weinige heldere momenten gebruikte om tegen hem te zeggen dat ze het gemeen vond dat hij haar liet wegsteken, was hij diep geraakt.

Hij heeft een week geweend en een ogenblik gedacht: ze heeft gelijk. Ze verdient zoiets niet. Hij dacht een einde aan zijn leven te maken maar zonder zijn kinderen was voor hem voortleven nooit gelukt. Iedere dag bezocht hij haar stipt om 9.u 45. Iedere dag nam hij een kleinigheid mee , een snoepje of een bloemetje uit de hof. Ze glimlachte dan eens en ze ontbeten dan samen.

Op een dag moest hij zelf naar de dokter voor een klein onderzoek De dokter zei dat zijn bloeddruk en zijn hartritme aan de hoge kant was. U bent zenuwachtig mijnheer, ontspan je maar.

Weet U wat hij zei? Ik moet stipt om 9u45 bij mijn vrouw zijn. Wat scheelt haar vroeg de dokter. Ze heeft geen besef van tijd meer, ze herkent mij al jaren niet meer maar ik weet nog wie zij is. Ik zie haar nog altijd graag daarom wil ik geen minuut te laat komen. Ze zou het ook voor mij doen, zei hij.

De ware liefde is niet lichamelijk en niet romantisch. De ware liefde is het aanvaarden wat er is, wat geweest is en wat het nog zal zijn…

Tot gauw rocor

20-02-2010 om 00:00 geschreven door Rocor

Ik heb het over “pijn hebben”. Mannen zijn doetjes en klagers, het minste dat die iets mankeren klagen die steen en been , precies of ze zijn stervende. Onlangs hoorde ik 2 vrouwen uitweiden over hun man, hoe een “kleinzeer”  hij wel was. Ja, zegt ze, een beer van een vent, sterk als een paard, maar oei als hij iets mankeert! Een klein kind dat valt maakt er minder spel van dan mijnheer diehard. Een tijdje terug, terwijl hij een werkje deed, sneed hij in zijn hand met een stanleymes, och god, ik moest hem verzorgen precies of zijn laatste uur was geslagen! Ontsmetten, een verband,.. en zou U den doktoor niet bellen,.. waar is mijn SIS kaart,.. of voer mij naar de spoed…

Ja, dat houdt U niet voor mogelijk wat voor een geweeklaag dat was, voor een sneetje van niemendal! Het werkje werd niet meer uitgevoerd, dat was de eerste maand niet mogelijk met zo een wonde, zei hij. Ja, zegt haar vriendin, ze moesten hun regels eens krijgen iedere maand, of een kind baren dan pas zouden ze weten wat pijn is. De wereldbevolking zou drastisch verminderen.

Waar ze het ook roerend over eens waren, was dat vrouwen harder zijn en meer pijn kunnen afbijten, zonder te klagen. Wat ongetwijfeld zo is, maar wat vrouwen over het hoofd zien is, dat wij pure macho’s zijn en gewoon om aandacht vragen (en nog krijgen ook), wat de pijn fel doet verminderen! We danken jullie hiervoor, maar begrijp ook,  als ge niet met een hamer werkt, kunt ge niet op je vingers slaan, hé!. Ik zou toch wel eens willen weten hoe dat voelt een kind kopen, want momenteel wordt dat ook pijnloos gedaan hé, of vergis ik mij, sterke dames?

Tot gauw

rocor

10-02-2010 om 13:02 geschreven door Rocor

Een woord dat weinig gebruikt wordt, maar het wordt wel veel gedaan! We beseffen dat niet en veel is niet genoeg. Tal van cholesterolverhogende lekkernijen zijn in aanbod! Allemaal voor onze primitieve genoegens… In mijn “jongte” werd kerstfeest op een ander manier beleefd. Men sloeg de ogen ten hemel, men dankte de HEER. Maar vooral men bad, men knielde neer,  nederig en devoot. God was dichtbij en ik voelde dat eigenlijk ook zo toen.

Nu is de kerk meer gesloten dan open. Ik denk dat ik weet hoe dat komt, de pastoor brengt te veel overuren binnen en in crisistijd kan dat niet. Hij moet beseffen dat hij zijn job aan het verliezen is en dat ze hem gaan buiten smijten!? en kan die wel doppen? Erg vind ik dat als dat zo verder gaat, en men blijft vasthouden aan die kerkelijke principes, er binnen enkele jaren een GB staat in plaats van een Godshuis.

Dat feestvieren op eindejaar, dat heeft niets meer te maken met devotie. Alles is in het teken van de feesttafels. Vroeger moesten we op kerstnacht naar de nachtmis, nu schenkt men champagne en zijn de tafels rijkelijk gevuld met lekkere gerechten, zo maar af te halen bij de traiteur en waar flink voor betaald wordt. Bidden doet men niet meer. Ziet U nog iemand een gebedje of een kruisteken slaan voor het eten?  Mocht U dat doen dan bekijkt men U alsof ge van een ander planeet komt. Moesten wij geconfronteerd worden met een ramp zoals in Haïti, Onze Lieve Heer zou weer populair worden en zijn feestdagen zouden weer gevierd worden. Niet meer schransend maar biddend. Dan beseft een mens maar hoe klein hij is! Een veeg van de natuur en men is alles kwijt…

20-01-2010 om 20:25 geschreven door Rocor