De dagelijkse dingen volgens Roger (78jr) uit Beveren Waas Elke week een nieuw verhaal...
Reacties zijn steeds welkom!
>> NU OOK BESCHIKBAAR VIA WWW.ROCOR.SHORT.BE
30-08-2008
Geluk
Het overkwam mij, de kans dat u dat twee maal tegenkomt is zo klein als de lotto winnen. We zijn in een hotel restaurant op vakantie en nemen het ontbijt, recht tegenover ons, een nog jong getrouwd koppeltje met een kindje van enkele maanden. Het geluk straalde eraf, ook mijn vrouw en ik waren vertederd en genoten mee van dat prille geluk. Ze moesten om beurten eten en hielden om beurt ook de kleine op de schoot, zodat het kindje niet alleen moest zijn als ze aten. Hun ogen waren gefocust op hun wondertje, zelf keken ze elkaar verliefd in de ogen, hun liefde kon niet op. We deelden er ongemerkt in mee.
MOOIER IS ER NIET!
Plots komen twee jongens ook eten en zetten zich naast het koppel met het kindje. Het waren verzorgde en beleefde jongens, ze knikten naar het getrouwde paartje. Een van de twee kijkt naar de kleine en vraagt of het een jongen of een meisje is. Het was een jongetje, graaf! zegt hij. Ze eten allebei ei met spek en de jongens kijken elkaar verliefd in de ogen en wisselen van bord. Dat doen ze bij elk bord dat ze halen aan het buffet. Mijn vrouw en ik delen in hun geluk, we leven in een wereld waar liefde aan iedereen mag getoond worden.
MOOIER IS ER NIET!
Wat nu volgt geloofd U niet. Omdat we al een tijdje in het hotel waren wisten we het, de meisjes die binnenkwamen hielden van elkaar en ze lieten het zien aan iedereen. Ze kwamen ontbijten, waar gingen ze zitten? Juist ja, langs de andere kant van het koppeltje met het kindje. Ze gingen op hun knieën zitten voor het kleintje dat juist zijn oogjes open deed en naar hun lachte. Hun vreugde kon niet op, de meisjes gaven elkaar een zoen. De liefde droop eraf.
MOOIER IS ER NIET!
Welk is het meest gelukkige paar van de drie, ik weet het niet, vroeger dacht ik zo, maar nu is het ongelooflijk wennen, meisje met meisje, jongen met jongen, meisje met jongen en kindje.
Wat denkt U ervan, het heeft altijd bestaan, maar nu wordt men er dagelijks mee geconfronteerd in alle lagen van de bevolking, binnen enkele tijd is het de gewoonste zaak van de wereld, wat nu nog niet altijd het geval is.
In de canvaskrak zegt de krak: Ik ben gevolgd! Dat wil zeggen dat hij twijfelt, ik hoop maar dat onze beleidsmensen dat niet doen in dit geval. Ik lees in een krant in Nederland, en als het ginds regent dan druppelt het bij ons, dat in de toekomst, bij mensen vanaf 65 jaar er geen MR of scanners of grote onderzoeken meer zullen gebeuren en dat medicijnen minder beschikbaar zullen zijn. Gelooft U dat nou? Men vindt het te duur! Ouderen nemen te veel medicatie en maken er misbruik van. Ook donororganen zullen niet meer kunnen op die leeftijd.
Is dat geen smerig voorstel! Ik weet van mezelf dat ik zo gezond ben als een vis maar het is voor iedereen niet zoveel. Ik weet ook dat ons lichaam stilaan aftakelt, ze kunnen er niets meer van gebruiken, ons bloed heeft teveel cholesterol, ons hart daar zit een ruis op. Onze benen doen pijn, onze bril heeft de glazen van steriliseerbokalen, in ons brein vallen gaten. Kortom, onze organen zijn versleten. Donor zijn kan niet meer, bloed geven mag niet meer. Ik heb 100 bloedgiften gedaan maar men heeft mij bedankt, te oud.
Dat er veel en misschien té veel medicijnen gebruikt worden daar kan ik inkomen, maar een gezonde mens heeft veel wensen, een zieke slechts één. Ik ben er niet goed van, en men spreekt hierover ook in Engeland. Het bespreken op zich vind ik al wraakroepend. Beste leeftijdgenoten, we laten ons niet doen! Ze kunnen ons de zin voor het leven niet ontnemen! We hebben veel gewerkt en meegeholpen aan de weelde die er nu is, en nu kan dat plots niet meer, onze kinderen en kleinkinderen gaan dat niet toelaten.
Ik hou het hierbij voor vandaag, wat een wereld! Ik besef het wel, we zijn verwend, maar het komt hard aan, heel hard
Twee glaasjes rode wijn per dag, dan wordt u honderd jaar zegt men. Volgens de Grieken enkele olijven per dag en U bent onsterfelijk. Als dat juist is, waarom mag ik dan geen glaasje wijn drinken als ik uit eten ga? Laat het duidelijk zijn: ik ben nog nooit dronken geweest en ben 70 jaar. U kunt momenteel niet buiten komen of men vraagt: U hebt toch niet te veel gedronken zeker? Wat neem ik als ik uit eten ga met vrienden: een aperitiefje, ne Ricard, met water om op te lengen, goed voor de vertering. Wat bijpraten onder elkaar, over wat er aan de gang is in de wereld, alles dat zo duur is geworden, de ronde van Frankrijk.
Op mijn leeftijd wordt alleen nog een hoofdschotel gegeten anders word het teveel. En ja, een glaasje of twee rode wijn erbij. Echt lekker, dat hoort erbij, vroeger werd rood gedronken bij vlees, nu ook wit zowel bij vlees of vis, je eigen keuze. Nu ging de discussie over onze eerste minister om een staatshervorming aan te pakken die al 50 jaar aan de gang is, en of men nog wel geld heeft om ons pensioen nog te betalen.
Het smaakte uitstekend, scampis van het huis met frietjes in aangenaam gezelschap. Wat wil je nog meer? U doet er rap enkele uren over, de vrouwen hebben ook hun gedacht over alles. Een aaneenschakeling van akkoord of niet akkoord zijn, wat moppen er tussen, lachen en zeveren. En dan nog een koffie, of een thee, en voor mij een Italian coffee om af te sluiten. Dan begint het, U hebt teveel gedronken, U kunt niet rijden. Wat denkt U erover? Als dat niet kan: een Ricard, twee glaasjes rood en een Italian coffee op drie uur! Dan moet ik thuisblijven, of iedere keer als ik eens wil gaan eten een taxi bellen.
Wat gebeurt dan? Bij het naar huis rijden zie ik in de verte de zwaailichten van de politie. Ik denk: niet met mij en neem een straat links. Geen 100 meter verder een moto naast mij van de politie die zegt: Mijnheer terug keren! Hebt U te veel gedronken en vreest U de controle? Rechtsomkeer met een klein hartje, er stonden een tiental mensen voor mij en toen het mijn beurt was moest ik niet stoppen maar verder rijden. Was het mijn ouderdom, ik weet het niet. Wat denkt U? Moest ik controle hebben gekregen, auto laten staan, of rijbewijs kwijt?
Zou men zo afgestraft worden na een etentje met vrienden? De wet is de wet, ik begrijp het, maar op een zondagmiddag, niet ver van huis en op het gemak terug naar huis rijden, 70 jaar zijnde, er zou veel wegvallen voor ouderen en voor de restaurants, maar veiligheid eerst.
EEN RICARD, TWEE GLAZEN WIJN EN EEN KOFFIE MET AMARETTO, op drie uur samen met eten, heb ook een glas water gedronken. Wat denkt U, zou dit meer dan 0,5 promille zijn? Laat iets weten aub
Ik heb een vriendin, ze is 84 jaar. Een vriendin om U tegen te zeggen en een echte moeder voor haar kinderen. Soms zegt ze: Roger, ik ben niet meer zo fit als vroeger, ik ben beschaamd dat de kinderen me soms moeten helpen. Begrijpt U dat? Ze is van 1924 en laat zich niet graag helpen, dat is profiteren, vindt ze. Ze is nog goed ter taal, ze is nog helder van geest. Onlangs ging het toch mis, haar hart haperde, ze had vier overbruggingen nodig. Iedereen bang natuurlijk, zou dat nog lukken op haar leeftijd? Maar geen probleem, ze heeft het heel goed verwerkt, toch ongelooflijk hé. Men zaagt het borstbeen door, verbind de aders opnieuw en na een maand kan je je leven hervatten alsof er niets is gebeurd, met enkele kleine bijkomende ongemakken natuurlijk.
Op dié ouderdom en als U zich voor zoiets gaat aanmelden in de kliniek, zijn er veel wachtende voor U, men moet precies een etiketje trekken zoals bij de beenhouwer. Toen ze naar de kliniek moest plaagde ik haar met te zeggen: Je gaat zeker bij een allochtone vrouw liggen op de kamer, en het toeval wil lukken, het was zo. De mevrouw praatte nederlands, ze hebben een aangename tijd doorgebracht. Twee moeders begrijpen elkaar, alleen het bezoek moesten ze soms wat intomen, ze kwamen soms met tien ineens.
Hoe men medisch alles uitvoert! En leeftijd speelt geen rol. Een man van ruim 80 jaar, een bomensnoeier. Hij kroop in hoge bomen met sporen rond zijn benen en kapte op 20 meter hoog de overtollige takken af, nu gebeurt dat met een hoogtewerker. Ik vond dat zo een hachelijke onderneming. Met die scherpe punten van zijn metalen sporen liep hij omhoog langs die dikke stam in de hoge canada bomen. Op een keer zei hij mij: Ik heb pijn in de heupen, ik ga ze laten vervangen. Een tijdje later had hij terug zijn sporen aan en hij snoeide opnieuw bomen, niet te geloven. Meer dan 80 jaar en 20 meter hoog in een over en weer wiegende boom. Hij zei toen: In mijn tijd waren het houten schepen en ijzeren mannen, en nu zijn het ijzeren schepen en houten mannen!, hij lachte.
Ik wil maar zeggen: wat men nu kan om een mens op te lappen, het roept altijd bewondering op bij mij. Ze kunnen er juist nog geen ander hoofd op zetten, de rest kunnen ze allemaal. Te vroeg, of te laat geboren?
, waar hij ook staat!, wordt een gezegde onder de vakantiegangers. Of hij nu in Spanje, Italië of ergens anders op het strand staat, het begint overal in de wereld op elkaar te lijken qua zee, strand, wandeldijk en winkels. Ze hebben niet echt ongelijk. Vraag het eens aan je vrienden, of ze het goed hebben gehad op vakantie, wat is hun antwoord? Ja en goed weer! Het tweede wat men zegt is: En goed van eten, we gaan zeker nog eens terug!, wat bewijst dat eten voor ons Belgen toch echt belangrijk is.
In vele vakantiebestemmingen hebben ze daar al lang wat op gevonden. Ze voorzien all-in waarbij ge kunt eten en drinken naar hartenlust. De kinderen kunnen ijsjes eten en drankjes nemen zoveel ze maar willen, en dat alles binnen het betaalbare. Niet altijd de kwaliteit van bij ons, maar toch, ge moet het hotel niet verlaten, wat ook hun bedoeling is. Voor gezinnen met kinderen de ideale formule, zeker als het om een strandvakantie gaat. Wat ook soms gebeurd in Turkije is dat men om 15 uur het zwembad rondgaat met een bordje frieten en wat mayonaise, als dat niet Belgen vriendelijk is! Onlangs hoorde ik iemand zeggen: Reisjes ter plaatse doen we niet meer, dat is te duur, en ge komt toch altijd terecht in een lederwinkel. 20 kilometer links en rechts van het mooie hotel met vriendelijke bediening, was geen enkele stad of bezienswaardigheid, dus ter plekke blijven, of de rammelbus nemen, niets voor mij! Ik heb een echte rust en eetvakantie genomen, goed voor een keer, de stress was weg, maar ik ben drie kilo aangekomen.
Zou dat geen formule zijn voor ons land? All-in vakantie aan zee met binnenzwembad, voor iedereen betaalbaar? Als dan nog de zon schijnt bent U in het paradijs. En links en rechts een bezienswaardigheid, wie kan er meer laten zien dan wij? Wij hebben alles, maar ge moet het willen zien. Vakantie moet ge zelf maken, en het weer zal er veel aan doen, maar zalig niets doen, wat wandelen, mensjes en winkeltjes kijken, wat lezen, filmpje meepikken, restaurantje bezoeken, als dat geen luxe vakantie is! En: het kan allemaal HIER BIJ ONS!
