De dagelijkse dingen volgens Roger (78jr) uit Beveren Waas Elke week een nieuw verhaal...
Reacties zijn steeds welkom!
>> NU OOK BESCHIKBAAR VIA WWW.ROCOR.SHORT.BE
20-02-2010
Ik ben het vergeten
Ze hebben er samen nog om gelachen: hij ging boodschappen
doen met de fiets, hij kwam terug zonder fiets. Gewoon vergeten, dat kan
iedereen overkomen, lachten ze het toen weg.
Tot zij op een keer niet meer wist of ze 2 of 3 kinderen
had. En dat ze het spijtig vond dat ze geen kleinkinderen had. Toen bleef de
lach uit. Ze had zelfs achterkleinkinderen Als hij dan haar trachtte te zeggen
dat ze mis was, maakte ze zich heel boos. Ze zei: Ik ben wel 80 jaar maar zeker
niet dement!
In het begin ging het nog een beetje, maar toen ze s morgens
om 5 uur haar jas aandeed om te gaan winkelen, haar hond (die ze niet had)riep
om mee te gaan, en onzin uitkraamde, wist hij het : De vrouw waar hij 65 jaar
gelukkig mee was, is niet meer hier met haar gedachten
De tijd die nog volgde was een hel voor hem. Hij kon haar
geen ogenblik alleen laten. Moest de deuren slotvast maken, gans het huishouden
doen. Zijn kinderen hielpen hem waar mogelijk maar zagen vader zienderogen
achteruitgaan.
Toen ze hem voorstelden om moeder aan een instelling toe
te vertrouwen was hij verontwaardigd. Nooit! riep hij. Maar toen zijn vrouwtje
na een tijdje zelf niet meer kon eten en het niet meer zo nauw nam met de
hygiëne, besefte hij, ik kan het niet meer aan.
Op de dag dat ze haar kwamen ophalen en zij haar weinige
heldere momenten gebruikte om tegen hem te zeggen dat ze het gemeen vond dat
hij haar liet wegsteken, was hij diep geraakt.
Hij heeft een week geweend en een ogenblik gedacht: ze
heeft gelijk. Ze verdient zoiets niet. Hij dacht een einde aan zijn leven te
maken maar zonder zijn kinderen was voor hem voortleven nooit gelukt. Iedere
dag bezocht hij haar stipt om 9.u 45. Iedere dag nam hij een kleinigheid mee , een
snoepje of een bloemetje uit de hof. Ze glimlachte dan eens en ze ontbeten dan
samen.
Op een dag moest hij zelf naar de dokter voor een klein
onderzoek De dokter zei dat zijn bloeddruk en zijn hartritme aan de hoge kant
was. U bent zenuwachtig mijnheer, ontspan je maar.
Weet U wat hij zei? Ik moet stipt om 9u45 bij mijn vrouw
zijn. Wat scheelt haar vroeg de dokter. Ze heeft geen besef van tijd meer, ze herkent
mij al jaren niet meer maar ik weet nog wie zij is. Ik zie haar nog altijd
graag daarom wil ik geen minuut te laat komen. Ze zou het ook voor mij doen,
zei hij.
De ware liefde is niet lichamelijk en niet romantisch. De
ware liefde is het aanvaarden wat er is, wat geweest is en wat het nog zal zijn
Ik heb het over pijn hebben. Mannen zijn doetjes en klagers, het minste dat die
iets mankeren klagen die steen en been , precies of ze zijn stervende. Onlangs
hoorde ik 2 vrouwen uitweiden over hun man, hoe een kleinzeer hij wel was. Ja, zegt ze, een beer van een
vent, sterk als een paard, maar oei als hij iets mankeert! Een klein kind dat valt
maakt er minder spel van dan mijnheer diehard. Een tijdje terug, terwijl hij
een werkje deed, sneed hij in zijn hand met een stanleymes, och god, ik moest
hem verzorgen precies of zijn laatste uur was geslagen! Ontsmetten, een
verband,.. en zou U den doktoor niet bellen,.. waar is mijn SIS kaart,.. of
voer mij naar de spoed
Ja, dat houdt U niet voor mogelijk wat voor
een geweeklaag dat was, voor een sneetje van niemendal! Het werkje werd niet
meer uitgevoerd, dat was de eerste maand niet mogelijk met zo een wonde, zei
hij. Ja, zegt haar vriendin, ze moesten hun regels eens krijgen iedere maand,
of een kind baren dan pas zouden ze weten wat pijn is. De wereldbevolking zou
drastisch verminderen.
Waar ze het ook roerend over eens waren, was
dat vrouwen harder zijn en meer pijn kunnen afbijten, zonder te klagen. Wat
ongetwijfeld zo is, maar wat vrouwen over het hoofd zien is, dat wij pure
machos zijn en gewoon om aandacht vragen (en nog krijgen ook), wat de pijn fel
doet verminderen! We danken jullie hiervoor, maar begrijp ook, als ge niet met een hamer werkt, kunt ge niet
op je vingers slaan, hé!. Ik zou toch wel eens willen weten hoe dat voelt een
kind kopen, want momenteel wordt dat ook pijnloos gedaan hé, of vergis ik mij,
sterke dames?