WE LEVEN NOG IN DE TIJD VAN TOEN

HET WAS DE TIJD DAT WE ALLES NOG ZELF KONDEN DOEN

NU HEBBEN WE OOK IN HET KLEINE KAMERTJE HULP VANDOEN

NOGAL GOED DAT WE NU ENGELEN VAN KINDEREN HEBBEN

DIE WETEN WAT WE GRAAG HEBBEN

WANT ZO MAKKELIJK ZIJN WE NIET, WE KUNNEN ZAGEN

MAAR ALS WE ONS GOESTING KRIJGEN HOORT U ONS NIET KLAGEN

WE HOREN ALLEEN DINGEN DIE WE GRAAG HOREN

MET EEN APPARAAT GAAT HET NAAR BEHOREN

IN DE LEDEKANT GAAT HET NOG ZELDEN OP EN NEER

HELAAS HET IS NIET MEER ALS WEL EER

LEKKER  ETEN DOEN WE NOG MET PLEZIER EN SMAAK

MAAR FRIETJES MET STOOFVLES IS ALTIJD RAAK

EEN SLAAPJE EN KOFFIE JUIST NA DE NOEN IS ALTIJD GOED EN WEL

WANT STRAKS KOMT DE DOKTER KIJKEN NAAR ONS OUDE VEL

EEN ONGELUKJE IS RAP GEKOMEN EN IS ONS BROEKJE NAT

WE MAKEN ONS GEEN ZORGEN SO WHAT

MAAR WE ZIJN GELUKKIG TEVREDEN EN BLIJ

MET ONZE KINDEREN EN KLEINKINDEREN ERBIJ

NOG 10 JAAR LIGT ER ZO WIE ZO IN HET VERSCHIET

GEZOND EN WEL MET EEN PIJNTJE HIER EN DAAR, WIE WIL DAT NIET.

Gedichtje van   

ROCOR

13-04-2016 om 20:26 geschreven door Rocor