|
Soms krijgt men een aankondiging, met uitnodiging, van 2 mensen die bij elkaar gaan wonen. Dan denk je wat moet ik daar voor kopen als geschenk? Niet gemakkelijk.
Onderaan staat dan… we hebben alles al…. Ze zijn dan net samen 40 jaar. Over weelde van deze tijd gesproken….Toen ik samen ging wonen met mijn vrouw, uiteraard na eerst te trouwen, hadden we niets om te beginnen. De familie legde geld samen voor een koffiemolen of om een mixer te kopen. Toen noemde men dat grote aankopen! We voelden ons gelukkig met zulke mooie dingen. Broers en zussen hadden samen gelegd om ons een eetservies te kopen en geloof het of niet we hebben het nog! Er zijn wel stukjes af hier en daar van het veelvuldig gebruik maar het mag niet weg. Het wordt gekoesterd.
Ik zat zo te denken als iedereen eens een tijdje niets moest hebben, maar dan ook niets…Dan zouden ze eens ondervinden wat dat is en dan zouden we misschien opnieuw blij zijn met kleine dingen?...
In het station Gent-Sint-Pieters zat een jong moedertje op de grond met een stukje karton in haar hand waarop stond geschreven : ik heb een kind en we hebben honger. Ik ben om een broodje gegaan en haar 5 euro gegeven. Ze was heel dankbaar en at met grote beten dat broodje op samen met haar kind. Toen ik het nadien aan mensen vertelde zei men : “Dat ze gaat werken hé! Je bent goed zot om daar iets aan te geven…”
Ik was onlangs uitgenodigd op een sinterklaasfeest bij een klein meisje van 1 jaar. Ze had nog geen besef over de sint of zwarte piet. Het kind bekeek nauwelijks de pakjes. Er stond zoveel, allemaal elektronisch speelgoed met veel muziek en geluid, wel 2 manden vol!
Toen ik 8jaar was kreeg ik een tol met koord. Ik was toen heel dankbaar. Ik vond het een zalig geschenk. Ik heb die tol nog!
Gaat deze rijkdom kunnen blijven duren? En zoals men zegt : “Een volle buik denkt niet aan een lege buik….”
Hoeveel kinderen hebben honger op deze aarde? Als bij ons iets in de ijskast ligt dat 1 dag over de houdbaarheidsdatum gaat, belandt het steevast in de vuilnisbak! rocor
|
