|
Onlangs zag ik een man een vest aanpassen die naast de container lag. Hij liet zijn eigen vest ter plekke liggen en liep opgewekt verder, zichzelf tevreden bekijkend. Raar om te zien want wie draagt nu nog kledij van iemand anders? Iemand zei : Ik heb dit kleed nog maar 2 keer gedragen maar ik zie het niet graag meer en iedereen draagt het. In de container ermee! Verwende trut dacht ik….
Nog zoiets : bij het buitenzetten van de groene glasbak zag ik dat er een glasbak stond met een pot mayonaise nog half gevuld, ook een pot chocopasta nog goed gevuld, confituur en pickles, allemaal zo weggesmeten met deksels erop. De ophaaldienst liet de bak staan met een briefje erbij : deksels eraf en uitspoelen a.u.b. Teveel weelde? Niet makkelijk om dragen….
Midden in de Tweede Wereldoorlog was ik 6 jaar. Een ei moest worden verdeeld onder twee mensen, er was honger bij de mensen. Kousen moesten hersteld worden en toen bestonden er geen containers om je gedragen spullen in te smijten.
Onze vader was krijgsgevangene. Hij kwam thuis en woog nog amper 38 kilo. Hij was voorheen een man van 78 kilo. Hij was precies een geraamte. Hij vertelde er niet veel over. Soms kleine anekdotes. Ze moesten alle dagen 14 uren werken. Ze kregen enkel een beetje soep en werden beschimpt en geslagen als het te traag vooruit ging. Ze konden zich amper wassen en zaten vol vlooien. Ze scheerden zich met een scherf glas, als dat er was.
Het toilet was een balk boven een gat in de grond. Allemaal naast elkaar. Dat was afschuwelijk, zei onze pa. Precies allemaal levende lijken die probeerden hun behoeften te doen. Toen één van de gevangenen achterover viel van uitputting in die shit, zeiden de Duitsers, (ik schrijf het zoals mijn vader het zei) : “oenderheisen” …. De gevangenen konden het niet. Ze hebben hem uit de stront getrokken en begraven. Toen liep er een traan langs onze pa zijn gezicht. Hij heeft nooit nog iets verteld over die verschrikkelijke tijd. Soms was hij heel stil en staarde hij voor zich uit. Hij trok me dan tegen zich aan. Voor mij iets om nooit te vergeten. Wat ging er toen allemaal door zijn hoofd?
Rocor
22.12.15
|
