De dagelijkse dingen volgens Roger (78jr) uit Beveren Waas Elke week een nieuw verhaal...
Reacties zijn steeds welkom!
>> NU OOK BESCHIKBAAR VIA WWW.ROCOR.SHORT.BE
14-03-2009
Heeft U een huisdier?
Nen hond bijvoorbeeld? Ik moet uitzien wat ik schrijf, dat ligt zo
gevoelig voor mensen die van dieren houden. Zelf heb ik altijd dieren gehad,
zeker als de kinderen nog thuis waren. Hoe bizar het ook klinkt, soms hoor ik
zeggen: Als ik ooit alleen kom te staan dan schaf ik mij een hondje aan,
gezegd van vrouwen, oudere natuurlijk.
U weet niet waar u aan begint, zo een mormel dat jankt, dat doet zijn
behoefte in huis, moet overal mee, moet op U schoot en soms in je bed, loopt
altijd achter je gat. U kunt niet meer op reis, U mag niet meer in het
restaurant, alles hangt vol haren. Maar De voordelen, de vriendschap die u er
van krijgt, zo een beestje kan U op den duur niet meer missen. U praat ertegen,
het gevoel dat U niet alleen bent, U kunt terug voor iets zorgen, het vlijt
zich tegen U aan, als ge er aan begint is het niet meer te missen.
Onlangs waren we op een receptie. Er was ook een zaakvoerder met enkele
medewerksters, bij een van de jonge dames hing een tas om haar hals met een
opening bovenaan, waar een honden kopje uitstak, een Chihuahua. Het gaat
altijd met mij mee, zei ze. Overal, maar dan ook overal. Ook op de zaak?,
vroeg haar baas. Jaja, zei ze, hij had het nog nooit gemerkt, het beestje
weegt 1 kilo
en kan in je binnenzak.
Een poes dan, die heeft een vrije loop en is misschien makkelijker. Dat
zeurt niet zo en daar hebt ge ook vriendschap van. Vroeger deden die hun
boodschap buiten in de hof, nu moet dat in een bak in huis zijn, vies vind ik
dat. Dat komt ook op je schoot liggen en spint dan, zalig genietend van je lichaamswarmte.
Ik griezel er nu nog van, we waren op vakantie in een warm land en
liepen op het strand. Het was er druk, een mevrouw wandelde er met haar
piepklein hondje, het liep los zonder lisje. Plots komen er twee verwaarloosde
hele grote smerige honden afgelopen, iedereen was er bang van, die nemen dat
klein beestje in hun muil en scheuren dat diertje in stukken voor de ogen van
die vrouw en honderden omstanders. Ik nam een stok die er lag van een strandzeil
en ging er op af, de moordenaars keerden zich razend naar mij om, en met bloed
en de overschot van dat kleine beestje in hun muil. Ik vond mijzelf laf, maar
niemand hielp en met korte broek en op blote voeten in een vreemd land op
vakantie Ik moest achteruit, ik ben er nu nog niet goed van na al die jaren. Die
mevrouw was in alle staten en schold iedereen uit voor lafaards. Ik kreeg een
klein knikje als dank, ik weet niet waarom. Haar hondje was dood en in stukken gescheurd.
Toen kwam de politie, de honden werden gevangen met een net en
afgevoerd, ik vertel dat verhaal nu nog aan iedereen. Dat was zo angstaanjagend,
ik krijg er nu nog kippenvel van. Ik heb het overschot van haar beestje in een
plastiek zak gedaan. Het bandje rond zijn hals was in twee gebeten, het kopje
lag ernaast en heb het zakje neven de hysterisch wenende vrouw gezet. Ze keek
niet op, ik voelde mij beschaamd en laf, ik had teveel aan zelfbehoud gedacht,
moest ik sneller gereageerd hebben dan had het hondje misschien nog een kans
gehad? Mijn gedachten werden gans die vakantie overschaduwd door dat voorval. Zelfs
als ik er nu nog aan denk ben ik er nog niet goed van.
Tot gauw
rocor
Reacties op bericht (2)
09-08-2018
vakantie overschaduwd
Het moet een schokkende ervaring geweest zijn. Terwijl ik het herlas besefte ik dat zoiets levenslang bijblijft. https://blog.seniorennet.be/maart_
09-08-2018 om 10:35
geschreven door maart
14-03-2009
Wat een Verhaal!
Goh Rocor! Wat een triestig verhaal. In het begin kon ik er inkomen en had al een antwoord klaar, omdat wij ook honden hebben, en het is in zekere zin allemaal waar wat je schrijft, je bent er slaaf van. Maar in mijn bed komen ze niet hoor, zelfs nog niet op de slaapkamer.
Het einde van je schrijfsel is gewoon afschuwelijk. Er zijn gebeurtenissen die in je geheugen blijven plakken. Op de manier dat je het verteld zal het hondje wel op slag dood geweest zijn, hij zal niets gevoeld hebben, zò kan ik het beter verwerken. Die twee grote honden, behoorden ze bij iemand? of waren het zwerfhonden? Gelijk hoe het is aan de mens om er zorg voor te dragen dat zo iets niet kan gebeuren, in veel gevallen is juist de mens verantwoordelijk voor het dier zijn daden, maar als ze bijten zijn het de honden die afgemaakt worden. Groeten..uit warm Mérida..