Welkom bij het "meisje van 1948". Vind je mijn bedenkingen en dagboekverhalen leuk? Je kan misschien mijn blog-adres doorgeven aan familie, vrienden, vriendinnen en kennissen. Wil je commentaar geven op mijn schrijfsels ? Dat kan door op de knop'reageer' onderaan de tekst, een reactie te geven. Wil je een deel van mijn teksten gebruiken? Dat kan, maar verwittig me even. Grtjs van Pijltje
Dag schatjes allemaal, verwarm jullie maar gerust aan elkaar, want het is een heuse vriesnacht geweest. De pannenkoeken van O.L.Vrouw Lichtmis alleen zullen niet voldoende zijn om het warm te krijgen maar zullen wel smaken. Althans, voor degenen die zijn panneke bovenhaalt, wat bloem, vanillesuiker, melk en eieren samenklutst en in wat boter het deeg bakt. Ik heb er geen zin in, het zal voor een andere keer zijn. En met dat stralend blauwe weer zijn er veel wandelaars op pad. Zeker de senioren waarvan er velen een caddy met bankje erop hebben, in plaats van een wandelstok. Soms zijn ze ook met een poussette of charette op schok, niet voor hun kleinkinderen te transporteren, maar hun viervoeter groot of klein. Ik denk dan, 'ocharme die beestjes' maar misschien is het uit voorzorg om als jagger niet omver getrokken te worden door een speelse hond en pardoes op de stenen te belanden. Mijn beestje ligt zolang ik aan het typen ben mooi aan mijn voeten uit te rusten van zijn balspel. Gisterenavond heb ik een stuk van Eurosong bekeken en ik vond het een schelle en lawaaierige boel. 'Red Sebastian' zal ons land vertegenwoordigen in Bazel/Zwitserland met "Strobe Lights", wat een flikkerlicht van een zaklamp is en best irriterend kan zijn. Ik vind het geen hoogvlieger en denk niet dat het zal winnen al hoop ik dat ik verkeerd ben. Was het de beste van de 8 kandidaten? Er kon me eigenlijk geen enkele bekoren al was Lenn wel een knappe gast met the good looks van de familie Neefs maar niet de stem. De andere uitkomst van 'veel noten op hun zang' is er ook gekomen vooraleer de koning 'stop it' riep naar Bart. Nu is het nog evnetjes wachten op de namen van de excellenties. Welke verrassingen zullen er nu nog komen? Dat zal geen 200 dagen duren. Dat Bart, toch premier gaat worden en geen burgemeesterschap verkiest, is verbazend. Temeer omdat zijn vervangster, de echtgenote van de kamervoorzitter, zwanger is en het dus maar een paar maanden kan waarnemen. Weeral uitkijken naar de verrassing die daar zal uitvloeien in Antwerpen. Vandaag geen filosofische gezegdes, in het weekend is er maar één gedachte voor de twee dagen en die is gisteren al aan bod gekomen. Klara heeft het over Amber Meulenijzer, een jonge geluidskunstenares, onbekend voor mij, maar zeker gekend in de Limburgse gemeente Pelt. Tot morgen
Het stond in de sterren geschreven, en het waren er veel deze ijskoude nacht, dat de mannen vóór middernacht een akkoord zouden bereiken. Ze moesten zorgen dat ze aan zet bleven want de koning had een ultimatum gesteld: een overeenkomst moet er zijn voor februari begint. En voor de onderhandelaars moest alles in kannen en kruiken zijn vóór de deathline van het ter perse gaan van de kranten, verstreek. Om 22u ten laatste, moest er dus naar de koning gegaan worden. Arizona is geboren en wapperde de kleurrijke vlag boven de Koninklijke Militaire School en naast te tricolore op het Koninklijke paleis. Zo kon het geboortekaartje nog in de weekendkrant komen. Anders zou de aankondiging van dit heugelijke feit moeten wachten tot de dinsdagkranten verschenen. Dat kon Bartje, Connor en George-Louis zichzelf niet aandoen. Nu is het nog even wachten wie al die ministerposten zullen bekleden. Hoeveel dagen hebben deze mannen nu gepalaverd? Meer dan 200!!!. Dan zeggen ze van de vrouwen dat het babbelkousen en kletswijven zijn. Ge maakt mij niet wijs dat die daar gans de tijd hebben gesproken over hun meningsverschillen en hoe die op te lossen. Ik denk dat er af en toe een spelletje kleurenwies, mens-erge-je-niet, stratego, schaken en monopoly op het appèl waren, want je kan toch geen uren en nachten bezig zijn met een formatie-opdracht en aan één stuk door debatteren. Na één uur ben ik al moe van te praten en die mannen doen dat uren aan een stuk. Afijn, het is voorbij en we kunnen ons de volgende uren verheugen in nieuwe ministers.
Klara stelt een Britse folksinger voor: June Tabor, een autodidact voor het zingen van volksmuziek. Meer kan ik er niet over zeggen. Mijn muziekgeschiedenis is tot hiertoe een pover beestje, ik heb er weinig kennis van, zeker wat de vrouwelijke componisten en muzikanten betreft. De filosofie is weer geldig voor 2 dagen en is dit keer geschreven door de Duits-Zuid koreaanse schrijver en filosoof Byung Chul Han: "Contemplatie is herhaling". Dat kan enigszins kloppen want contemplatie is verwant aan meditatie, het nadenken en bespiegelen van verleden en heden en eventueel een overpeinzing van de toekomst. Einde van de blog van één februari. Het is té mooi weer om te blijven binnen zitten. Tot morgen
Er was gisterenavond geen enkel programma dat me aan de buis kon kluisteren, zelfs "De Rugzak" begon me de keel uit te hangen. Het is altijd hetzelfde met al die durf-alls die overal naar toe trekken om toch maar reisdocu's te maken die de mensen tot het uiterste drijven en de kleine kantjes van iedere deelnemer tonen en op pelicule vast te leggen. Ze hebben wel een gemeenschappelijk scheldwoord om hun frustratie, kwaadheid, irritatie, plezier of verbazing te benoemen: fuck, fuck, fuck en dat tot in de 20e graad. Of ze nu aan de noordpool vertoeven, of in de woestijn, of in de Australian bush, er zijn de gemeenschappelijke vloeken bij pijn, heimwee, verdriet. Was er vroeger het 'godvermiljaardenondeju' dan zijn na zovele jaren de koperen en papieren spreuken van 'hier vloekt men niet, god ziet u' vervangen, door zoals bijna alles, het Engelse 'fuck'. Geen zin wordt er meer gesproken zonder dat dàt woord er ingelast is. Eerlijk gezegd, ik ben er allergisch aan geworden, ik heb er alleen het bijkomende eczeem nog niet van gekregen. Maar 's avonds wil ik toch altijd die tv aanzetten, gewoon om wat kleur te zien in de duisternis en een stem te horen. Ik zet wel onder alle Vlaamse,Nederlandse en Engelse programma's teletekst, zodat het lawaai van de stemmen niet overdonderend is in de stilte van mijn huis. Vandaag zou het dan de ultieme datum zijn dat er een nieuwe regering tevoorschijn komt. Althans dat zou Bartje aan de Koning moeten gaan zeggen. Was het niet zo voor te wenen, ik zou plezier hebben van het theater dat opgevoerd wordt door ene Connor. Volgens mij is dat zijn wraakaktie voor het leed dat hem is aangedaan om als ongecontrolleerde zatterik door het stof van de partij en de Wetstraat te moeten gaan. De mooie jongen laat zich echt van zijn kleine kantje zien en wil tegen de grote broer optornen door dwars te zitten op alle voorstellen die er gedaan worden. Wat is onze stem van juni 2024 in dat rancuneuze vertoon nog waard? Voor Bart is burgemeester zijn belangrijker dan federaal premier zijn en dat laat hij duidelijk blijken. Ik denk ook wel dat zijn grote droom van een Vlaamse land, stilletjes overtroefd wordt door de werkelijkheid, dat we hoeveel ministers we ook hebben, op wereldschaal niks te betekenen hebben. Misschien luistert hij vandaag ook eens naar "As tears go by" van Marianne Faithfull (1946-2025) of nog beter naar "The Ballad of Lucy Jordan". De zangeres met de doorleefde rauwe stem van roken en drinken. Enfin, de wijsbegeerte roept me: "om zijn reputatie te behouden moet elke wetenschapper zeggen dat hij een hekel heeft aan metafysica": schreef Alfred Whithead, een Brits Amerikaans filosoof, natuur- en wiskundige. Ik heb daar weinig aan toe te voegen. Evenals aan de pianiste, jazzzangeres componiste Cecile McLorin Salvant. Nu ga ik nog een beetje van de zon genieten. Tot morgen
"Rainy Days", bezongen door 'V' alias van de Zuid-Koreaanse zanger Kim Tae-hyung en bezorgt door Ivo. Het kan niet natter worden en gelukkig zou die waterdrager deze middag al gepasseerd zijn. Gisteren is dan ook de loodgieter geweest om het lekkende toilet te repareren, maar hij moet het wisselstuk bestellen en tot volgende week zal er dus een blijvende lekkage zijn in mijn wc-pot. Zo is dat nu eenmaal als het kraantjeswater té veel kalk bevat; alles verstopt op den duur. Dat Trump als een daadkrachtige president wil overkomen is geen nieuwigheid. De vorige keer was er de eerste week van zijn ambtsperiode ook de ondertekening van allerlei presidentiële besluiten. Vele werden door de vertegenwoordigers van het volk en de rechters teruggefloten, maar dat gebeurde in stilte terwijl zijn besluiten met telelenzen de wereld werden ingestuurd. Zo wil hij zich doen voorkomen, dat hij een man van zijn woord is en het logge bestel van de fedrale administratie van de overheid wil afslanken. Naar het voorbeeld van Elon Musk, die ook zijn medewerkers per mail de keuze gaf om zelf op te stappen en 3 maanden uitbetaald te krijgen of ontslagen te worden, doet Donald een voorstel aan 2 miljoen federale ambtenaren om een ander werk te zoeken en uitbetaald te worden tot september. Als er geld is natuurlijk. Aan alle beslissingen en besluiten voel je dat de arbeiders of beter gezegd, de vakbonden nooit een gesprekspartner voor zijn Republikeins beleid zullen worden en dat de gewone arbeiders een speelbal zijn van de CEO's van grote bedrijven en dat niemand hen verdedigd of het voor hen opneemt. Genoeg gezeverd over de 'blonde bles'. Hier zitten we nog altijd te wachten, 7 maanden na de verkiezing, op een nieuwe regering. Op luchtbedjes tussenin wat uitrusten tijdens de nachtelijke gesprekken in de Koninklijke Militaire School, heeft niks uitgehaald. Ik ben tegen het twee partijen stelsel in een land, maar dat heeft wel een voordeel dat er geen maanden moet gepalaverd worden over een regeringssamenstelling. De winnaar, zelfs met 0,1 %,heeft het hoge woord en diens wil is wet. Ik zal maar vlug eens kijken naar de muzieklijst van Klara, want muziek brengt vrolijkheid en blijheid. Dat zou tenminste moeten zijn met Séverine Ballon, componiste en celliste. Het zijn voornamelijk improvisaties en daar hou ik niet zo van. Over naar de filosofie, waar men de Vlaamse Patricia de Martelaere (1957-2009) citeert:"Leren sterven is als leren zwemmen". Hoe om te gaan met de eindigheid van ons bestaan? Ik ga er vandaag niet over nadenken, de dag huilt al meer dan genoeg zonder dat er mijn tranen nog moeten bijkomen in dit tranendal. Tja, hetelfde lot is voor iedereen beschoren, willen of niet en in de dood zijn we allemaal gelijk. Ik ga op zoek naar iets vrolijkers, maar ik zal toch effekens moeten zoeken. Ik wil deze donderdag niet als zuurpruim doorkomen. Het zal een zoet mergpijpke worden. Tot morgen
Deze morgen zat ik te wachten op de krant, die later dan voorzien toch is toegekomen. Nu zit ik in eerste instantie te wachten op de loodgieter, die beloofde vandaag te komen. Deze namiddag is het dan Ivo die langskomt. Er komt veel mooi bezoek aanwaaien de laatste tijd. Eerst was het Éowyn, dan Heminia en nu zou Ivo vanaf de Golf van Biskaye naar hier komen en ons van nattigheid en wind voorzien. Aangezien de Golf ongeveer 800 km van hier verwijderd is, zal het toch nog een paar uur duren vooraleer ik me aan de takken van de bomen moet vasthouden. Hetgeen er in de herfst niet was, de najaarsstormen, komt in putteke winter op ons af. Je kan gerust zeggen dat alle weerfenomen toch een stuk goedheid in zich dragen om de mensen ten dienste te staan; regen geeft drinkbaar water, wind geeft energie en beide zijn voor een mensenleven allernoodzakelijkst.
Gisterenavond ben ik superblij, overgelukkig en met een big smile in mijn bed gestapt: ik had een compliment gekregen!. Dat heeft me toch eens aan het denken gezet wat het woord 'vriendschap' voor mij inhoud. Sinds ik hier woon heeft dat toch een andere invulling gekregen. Velen die ik vroeger snel 'vrienden' zou genoemd hebben, zou ik nu omschrijven als 'goede kennissen'. Daar is niks mis mee natuurlijk, daar wordt ook van alles van het leven mee gedeeld. Maar ik heb, sinds ik een aangespoelde ben, de mensen op een andere manier kunnen bekijken. Ik word hier geaccepteerd omwille van 'mezelf', ik behoef geen franjes meer te dragen, of een andere hoed op te zetten naargelang het gezelschap. Ik heb een buitenleven en binnenleven kunnen creëren dat mijn werkelijke 'ik' kan weergeven. En als er dan mensen zijn die dat zonder meer appreciëren en accepteren is dat de mooiste gift van het leven. Moet ik daar zo oud voor geworden zijn om echte en echt gemeende vriendschap te krijgen waar geen eis aan vasthangt of wederdienst? Ik kan nu zeggen, lang of korte duur, ik heb 'het' gekend evenals ik ook eens 'echte' liefde heb gekend.
En nu tot de orde van iedere dag. De filosofie van het leven, per dag weergegeven door echte 'denkers'. "Geen waarheid schijnt mij evidenter dan dat beesten net zo goed begiftigd zijn met denken en rede als de mensen". Dat schreef David Hume (1711-1776), een Schots, atheïstisch filosoof en historicus ten tijde van de Verlichting. Hij is ook te vinden in het lijstje van beroemde 'laatste woorden': "ik sta in vlammen". Er wordt gezegd dat zijn wanhoop op zijn sterfbed een afschuwelijk tafereel gaf om het aan te zien. Dan hebben jullie nog de Klara muzikante van de dag tegoed en dat is Marianna von Martines (1744-1812). Zij was één van de belangrijkste vrouwelijke componisten, klavenciniste, zangeres, vertaalster en muziekpedagoge tijdens de Mozartperiode in Wenen. Haar voorgestelde werk is: "Sonata di cembalo in a-dur". Het beluisteren, zal afhangen of ik het op Spotify kan vinden. Tot morgen
Herminia is nogal kalm boven ons land. Wel wat wind, maar ik noch mijn hondje worden omver geblazen. Wel hier en daar een drupje, maar geen grote hoeveelheden. Zo'n 'drupje' doet me denken aan de 'jonge klare' of een geneverke dat ingeschonken werd in piepkleine glaasjes en bij een bezoekje, vooral ingeschonken werd bij de volwassenen die hun kindjes vergezelden om 'nieuwjaarke zoete' te zingen en/of de brieven te lezen bij meters en peters. Lang vervlogen tijden. Ik vraag me zelfs af, of er nog jenever verkocht wordt buiten de kerstmarkten. Daar staan er dan allerlei soorten op de toonbank, zoals de populaire citroenjenever. De krant is terug op tijd in de bievenbus gekomen, de overgang van de ene bezorger naar de andere zal vlot verlopen. Daar las ik dan weer over die eigenaardige verdwijning van een vrouw. Een moeder van 3 kinderen, die blijkbaar nooit door iemand gemist werd en al 14 jaar zomaar van de radar kon verdwijnen zonder een spoor na te laten. Toch wel zéér eigenaardig te noemen. Wat is er voor mij dan persoonlijk nog een eigenaardigheid te noemen? Ik ben geen cola-drinker maar haal altijd de 20cl blikjes in huis voor als de kleinkinderen komen. Van dat pakketje met 8 schieten er nog 2 over, met de verontrustende inhoud, als ik het productienummer op de onderkant zie staan. Nu moet ik die naar de winkel brengen en dan? Gaan ze me 2 blikjes terug bezorgen? Ik zal ze maar gaan binnenbrengen, ik moet nu ook weer niet de onnozele hals uithangen en ze hier in mijn pompbak leeggieten als ik er wat voor in de plaats kan krijgen. Onze drank en onze voeding is toch verre van koosjer te noemen als zelfs de synthetische vanille, in vanille-ijs en andere producten waar 'vanille' wordt vermeld, van de petroleum komen. Was het vroeger beter? Geen idee, waarschijnlijk niet want we worden groter en leven langer. De Klara kalender zegt me dat ik Berlinde Deman moet leren kennen en beluisteren al is het maar omdat ze niet alledaagse instrumenten bespeelt zoals de 'tuba' en het 'serpent'. Dat laatste instrument is me totaal onbekend want dat is voor mij een ander woord voor 'slang'. Maar blijkbaar is het een zeer oud blaasinstrument en al beschreven in 1590. Het wordt beschreven als de zwaarste variant van de 'baszink' en ook van de 'tenorzink'. Ik zal wel eens luisteren naar haar "Cecil's Dance". Dan is er nog de filosofische gedachte van de dag, ditmaal geschreven door Alan Watts (1915-1973): "Proberen het brein te plezieren is als proberen met je oren te drinken". Bijna onmogelijk dus. Hij heeft een belangrijke bijdrage geleverd om de Oosterse godsdiensten en filosofieën kenbaar te maken in het Westen en een beetje te populariseren. Tot morgen
27 januari is de dag voor de herdenking van de gruwelen van de Holocaust. Nooit vergeten wat is geweest. Blijven herdenken en aantonen welk leed dat we elkaar aandeden en aandoen, blijft nodig. Ook nu weer zijn er velen die onder de last van geweld, oorlog en onderdrukking moeten leven.. Alle groten der aarde zullen zich eens naar Auschwitz Birkenau begeven, om deze 80e verjaardag van de bevrijding van dit concentratiekamp te herdenken. Veel speeches, veel bloemenkransen, minuten van stiltes en ondertussen woeden de oorlogen erger dan ooit, op onze planeet.
Deze 5e week van het nieuwe jaar kondigt zich welgemutst aan, 8°C, droog, met veel zon en wat wind. En bovenal, de reorganisatie van de krantenbedeling is vandaag goed verlopen. Op hetzelfde tijdstip als anders, zat mijn onontbeerlijke dagelijkse lectuur in de brievenbus. Ik mag misschien niet té luid roepen op deze eerste dag, maar de nieuwe bedeling kondigt zich prima aan. Een heugelijker verjaardag is dat 269 jaar geleden, ene Wolfgang Amadeus Mozart(1756-1791) geboren werd in Salzburg, Oostenrijk. Ondanks wat schilderijen die hem afbeelden, is het heel goed mogelijk dat er géén één een correcte weergave is van zijn persoontje. Bij leven werd hij niet afgebeeld en na zijn overlijden werd zijn dodenmasker gebroken. De schilderijen zijn op instructie van zijn zus gemaakt met als belangrijkste gegevens en haar latere goedkeuring: kleine gestalte, bleke huid, bolle ogen, platte oorschelpen. Volgens zijn huisarts Closset zou hij overleden zijn aan 'hitziges Frieselfiever' ofwel 'gierstkoorts' een ziekte met veel koorts en zweten. Een belangrijk werk van hem, leerde ik kennen door de Vlaamse schrijfster Maria de Lannoy (1890-1968). Zij schreef de roman "Kleine Nachtmuziek". Als puber verslindde ik het boek. Nadien luisterde ik veel naar die muziek van Amadeus, die als persoon zo levendig werd voorgesteld in een film van Miloš Forman (1932-2018) in 1984. Er is niet alleen de muziek waarom Mozart zo dikwijls op ons lippen ligt. Vooral de bonbons 'Mozartkugln' zijn waard om opgegeten te worden: pistachenoten, marsepein, daaromheen een mengeling van noga, hazelnoot, amandelen, groene pistache en dat alles overgoten met chocolade en in zilver-blauwe verpakking gedraaid. Dat is het originele recept van banketbakker Paul Fürst in 1890 om de 100e sterfdag van Mozart te herdenken. De imitaties zijn verpakt in rood-goudenpapiertjes en noemen 'Echte Salzburger Mozartkugln' fabriek Mirabell of 'Echte Reber Mozart-Kugln' van fabriek Reber. Eén van die fabrieken heeft onder groot protest, de fabriek in Salzburg gesloten wegens té dure productie en is naar Tsjechië of ander vroeger Oostblokland verhuisd. Eigenlijk lijkt de Ferrero Rocher er een beetje op. Volà, dat is mijn lekkernij van de dag. Ik zal kort zijn over mijn kalenders, voor Klara is dat Jeanne Lee (1939-2000), een jazzzangeres. De filosofische regel komt van Rosa Luxemburg (1871-1919) ; "Uw orde is op zand gebouwd". Haar laatste woorden wil ik jullie niet onthouden: " de revolutie zal zich morgen reeds met luide galm verheffen en tot uw schrik onder bazuinengeschal verkondigen: ik was, ik ben en ik zal zijn". Tot morgen
Na een weldoende rust tijdens een vriesnacht ben ik paraat om hopelijk een zonnige zondag te beleven. Ik moet voor niks buiten, en als de zon schijnt en niet op haar lauweren gaat rusten, kan ik er op mijn bank van genieten. Ik heb wel een goed ontbijt gehad, maar eentje dat ook wat ergernis naar boven bracht. Een chocopot leegmaken!. Niet alleen chocopotten ergeren me, maar ook allerlei confituur- en pastabokalen. Mijn vader stond erop dat we de potten tot de laatste gram leegmaakten en op de boterham smeerden omdat hij ook betaald had voor hetgeen er aan het glas en karton kleefde. Vooraleer een nieuwe pot te beginnen moest de ouwe pot zo goed als choco- of confituurvrij zijn. Dat zijn gezegdes van mijn vader zaliger die telkens naar boven komen als ik aan het laatste deel van een broodbeleg kom. vandaar dat ik liever een reep chocola nuttig dan een lekkernij voor de boterham uit een pot te schrapen. En ik moet mijn hoop op een zonnige zondag ondertussen herzien. Hieruit mag je rustig concluderen dat mijn blog niet altijd met één pennetrek geschreven is. Een berichtje van de buren doet me naar buiten stormen om "De Zondag" uit de brievenbus te halen. Meteen voel ik ook de kilte, van 3°C en de koude wind van Herminia die op komst is. 'Weg' rustig buiten zitten, maar ik zal het binnen wel goed hebben deze namiddag want er is me een zelfgemaakt taartje beloofd. Enfin, het is nog altijd winter en ik mag er niet van klagen. Niet té veel snotvallingen of hoestjes gehad, weinig migraine-aanvallen, kortom, niks speciaals, geen uitersten. Dat is altijd het beste in een mensenleven. Tijd voor Klara, die me mededeelt dat het al 26 januari is en een 34 jarige Poolse globetrotter voorsteld: Hania Rani. Haar muziek is niet onder één noemer te vatten, vanwege de invloeden die ze overal te wereld oppikte en verwerkte in haar composities. De filosofisce quote van gisteren en vandaag komt van een zeer bekende schrijver, filosoof, pedagoog, musicus Jean-Jacques Rousseau (1712-1778). Vooral bekend van zijn briefromans "Julie ou La nouvelle Héloise" en "Émile ou De l'Éducation". In dat laatste boek beschrijft hij de ideale opvoeding, in de natuur, weg van de verderfelijke maatschappij. Dat is zijn idee voor de opvoeding van de jongens tot man, die lijnrecht staat tegenover die voor de meisjes tot vrouw. Want de vrouw heeft geen wil, is passief, zwak en het is voldoende "dat ze weinig weerstand bied". Dat heeft er wel toe geleid dat 'verkrachting binnen het huwelijk' pas méér dan 200jaar later, strafbaar werd. Dat gezegd en geschreven zijnde begrijpt men het citaat van vandaag: "op grond van dat principe kunnen we concluderen dat de vrouw speciaal geschapen is om de man te behagen". Vandaar ook de noodzaak van de vrouwenbeweging, bescherming van alle meisjes en vrouwen en dat begon bij de suffragettes rond 1900 en die strijd voor vrouwenrechten is nog altijd bezig. Tot morgen
Ik slaap goed en heb moeite om uit mijn bed te geraken. Maar dan is het ineens alle hens aan dek want de hond moet buiten. Laat me zeggen dat ik dan al moe ben van op te staan. Mijn dag is dan een paar uur ingekort en eigenlijk vind ik dat niet plezant. Toch zal ik nooit mijn wekker zetten om op een gezegend uur wakker te worden, ik moet nergens naar toe, heb nooit afspraken en eigenlijk heb ik tijd genoeg om alles te doen. Daar zijn nu eenmaal dingen die ik liefst in de voormiddag doe, zoals mijn gazet lezen en kuisen en andere huishoudelijke taken, en hoe korter mijn voormiddag is, hoe mminder tijd ik heb om dat allemaal te doen. 'Je kan dat toch verder doen in de namiddag' hoor ik julllie zeggen. 'Ha nee, dat zijn mijn uren voor ontspanning, want die heb ik ook nodig'. Dus hoe langer ik slaap, hoe minder ik presteer op een dag. En deze morgen, al was het al middag, moest ik gaan foerageren. Niet dat ik op vakantie of op kamp ga, maar mijn voorraad was echt tot een minimum geslonken!. Heel de week, heb ik zit wachten op de loodgieter en durfde mijn huis niet te verlaten uit schrik dat hij zou langskomen als ik afwezig was. Ik doe zelden boodschappen op zaterdag, maar ik moet zeggen dat het ongeloofelijk rustig was in het grootwarenhuis. Hun proevertje deze week was een chinese bereiding van kip met rijst en ik heb dan de zoet-zure versie meegebracht. Dat is weeral een kopzorg minder van 'wat moet ik klaarmaken vanavond'. De porties zijn zodanig dat het voor mij een tweedaagse maaltijd is. Enfin, tijd voor Klara. Voorstelling van de 44 jarige Belgsiche Heleen van Haegenborgh, componiste, pianiste en performer. Haar composities en specialisaties zijn een mengeling van hedendaagse muziek + electronica + improvisatie + experimentele elementen eraan toegevoegd. Het verbaast jullie waarschijnlijk niet dat ik van de mooie Heleen nog nooit gehoord had en ook niet naar haar muziek ga luisteren. De filosofie is voor morgen want in het weekend is dat een uitspraak die voor twee dagen geldt. Nu ga ik dringend nog wat Vit D opscharrelen want de zon schijnt, het is 7°C en windstil. Tot morgen
