Belangrijke dag in de familie: verjaardag van mijn jongste zoon, 46 zomers jong!!!. Hij zal wel luidruchtig gevierd worden want zijn gezin telt niet alleen zijn vrouw, maar ook 4 pubers varierend in leeftijd van 12-18 jaar en voor wie feestjes brouwen nog heel belangrijk is. Alles is oké, want ik heb hem al aan de lijn gehad, ttz, goedkoop gebeld via de WhatsApp op de pc. En voor hem zet ik vandaag speciaal de cd op van Peter Maffay, die ook jarig is, maar tot hiertoe toch nog altijd één van de mooiste love song en 'dansnummer op 1 tegel' ten gehore brengt: "Du".
Er werd een grote banner uitgehangen met de 'face' van Trump aan de gevel van 'het Ministerie van Werk' in Washington. Dat doet al meer dan één wenkbrouw fronsen en dan al zeker in de combinatie met de aanwezigheid van 'de Nationale Garde' die patrouilleert in de straten van de hoofdstad. Het woord dictator is nog net niet gevallen, maar het heeft er alle schijn van dat hij alleenheerser wil zijn zoals zijn ambtsgenoten Poetin en Kim Jung-un. Hij wil over alle departementen, ministeries en nationale instanties zijn 'wil is wet' wil opleggen en duldt geen tegenspraak. Gelukkig wordt hij nog vaak teruggefloten door federale rechtbanken. Maar Amerika heeft nooit last gehad zoals Europa, van echte dictatorale regimes die dan meestal volkomen legaal verkozen werden. Met boekverbrandingen, uitzetten en opsluitingen van andersdenkenden, concentratiekampen, in beslagname van eigendommen, kunstvoorwerpen enz. De Yankees zijn niet bang voor een president die aan alles en iedereen zijn wil en wet wil opleggen, de Nationale Garde zomaar inzet om daklozen te verdrijven, geneeskunde enkel toegankelijk te maken voor de rijken. Een land dat gebouwd is door de immigranten wordt nu op slot gezet om vreemdelingen te weren en met geweld terug te drijven naar hun land van oorsprong. Het is geen land meer van milk and honey, het is een land geworden van haat voor alles wat niet blank en blond is. Waarom drinken we in gods naam nog coca cola, eten we nog cornflakes, waarom gaan we nog naar McDonalds om ons Belgisch gerecht 'frieten' te eten? Donald is een legaal en democrtisch(?) verkozen president die een verre van democratisch bestuur ambieert en leidt. Tot morgen
Een heuse regendag. En wat zegt de heiligenweerspreuk vandaag? Regent het op Sint Jansonthoofding, dan bederven de noten. Dus beste landgenoten met een notenboom op het erf of in de tuin: hou je noten goed in de gaten of je hebt alleen maar beschimmelde vruchten om op te rapen. Op deze dag vieren we dus de onthoofding van Johannes De Doper op bevel van Herodias. Die wilde de wens van zijn dochter, Salomé, inwilligen omdat ze zó mooi gedanst had. Ze vroeg om het hoofd van Sint Jan op een schotel binnen te brengen in de gelagzaal. En zo stierf Sint Jan, de marteldood. De les godsdienst is gegeven. Deze morgen ben ik niet van een kale reis thuis gekomen bij het boodschappen doen. Het regende en dus werd het stof van maanden van mijn auto gespoeld. Eens in de Colruyt volgden me enkele dames van gezette leeftijd me op de voet. Onderwijl kon ik hun conversatie beluisteren want ze spraken vrij luid. Ze spraken het 'mooiste Frans met haar' op. Ongeloofelijk dat er toch nog zo veel belang gehecht wordt om een franstalige meerwaarde aan zichzelf te geven en een chiqué te willen handhaven die nergens toe dient. Natuurlijk hoorden daar ook allerlei uiterlijke attributen bij om te demonstreren dat ze tot een betere sociaal en maatschappelijke klasse behoorden, juwelen en kledij. Nochtans zag ik hen ook de gratis koffie slurpen en stonden ze ook aan te schuiven om een bakske frites met andalousesaus aan te nemen.Tenandere, de proevertjes in het warenhuis zijn wel lekker en smaakten mij ook. Er was ook nog een broodje met bolognaisesaus, maar dat liet ik maar liggen.
Vandaag wordt er ook aandacht besteed aan het overlijden van Koningin Astrid (1905-1935), nu weeral 90 jaar geleden. De moeder van Groothertogin van Luxemburg Josephine Charlotte (1927-2005),Koning Boudewijn (1930-1993) en koning Albert II. Op de plek waar ze verongelukt is, in het Zwitserse Küssnacht am Rigi, werd een eenvoudige kapel gebouwd. Haar lichaam is wel begraven in de Koninklijke Crypte in de Onze Lieve Vrouwkerk van Laken, waar men naderhand ook Leopold III (1901-1983) en de prinses van Retie, Liliane Baels (1916-2002) heeft bijgezet. Om kort te gaan, alle andere koningen, koninginnen en familieleden liggen daar ook. Regelmatig is de crypte geopend en kan men de tombes van ons koningshuis bekijken. Dat is toch wat eenvoudiger dan de 'Dôme des Invalides' waar het kostbare marmeren graf maar voor 1 man gemaakt is.
Het is gestopt met regenen, tijd voor een boodschap te doen en de brievenbus te ledigen. Tot morgen
Regen!!!! Het regent zelfs met bellen en blazen. Het zal weer even wennen zijn dat de hond met natte poten binnen komt. De bloemen en planten kunnen weer opfleuren, want voor hen gaat er niets boven hemelwater. Meteen is de grijze lucht ook weer van de partij en dat is minder plezant. Maar de seizoenen worden min of meer gerespecteerd, wat toch wel goed nieuws is. Minder goed nieuws zijn de vele moorden, vechtpartijen en schietpartijen in het wilde weg. Voor zover ik kan nagaan blijkt dat allemaal te gaan om afrekeningen, of om zo maar geweld gebruiken om geweld. Het is niet alleen familiaal geweld dat hand over hand toeneemt, afrekeningen in het drugmilieu maar ook zonder redenen mensen vermoorden of neerslaan. Geweld verbaal of handtastelijkheden op het openbaar vervoer zijn ook schering en inslag. Ik keur de stakingen absoluut niet goed, maar deze mensen zitten in een klein hokje in de bussen of trams opgesloten en hebben geen enkel verweer. Het is spijtig dat ze enkel met stakingen aandacht kunnen vragen voor de vele problemen waarmee ze te maken krijgen. De minste reden wordt door een groep jongeren, hooligans, aangewend om vernielingen aan te richten bij bedrijven en gewone mensen die met hun problematiek niks te maken hebben. De enige slogan die ze kennen is: wij worden als vreemdelingen altijd in het vizier genomen zonder reden. Toch zijn het dikwijls migrantenkinderen van de 3e zelfs 4e generatie, hier geboren en getogen, die zich nog altijd achtergesteld voelen niettegenstaande ze hetzelfde onderwijs als de natief Belgen krijgen, dezelfde toegang tot sportclubs hebben, dezelfde jongerenverenigingen kunnen frequenteren, dezelfde taal spreken, en op de arbeidsmarkt in België terecht kunnen komen. Waarom blijven deze jongeren het liefst de straten onveilig maken in plaats van een positieve meerwaarde te zijn in onze gemeenschappen? Ik heb weet van de stad Mechelen en burgermeester Somers, die via een goede aanpak de criminaliteit in de stad kon terug dringen met de slogan 'iedereen gelijk voor de wet' en daar ook effectief naar handelde en alle Mechelaars over eenzelfde kam scheerde. Hier wonen zijn de wetten van dit land respecteren. Het is toch niet correct dat je als Belg niet meer in bepaalde wijken in bv Brussel en Antwerpen, kan komen? Dat je schrik moet hebben om 's avonds nog alleen buiten te komen of zelfs met 2, zoals in Zeebrugge? Het positieve nieuws las ik dan toch ook vanmorgen: de jongeren zouden terug een voorliefde voor de vissport krijgen, wegens het rustgevende en weg van de schermen. Laat me hopen dat het geen alleenstaand geval is, maar dat er veel jongeren van allerlei slag, terug buiten willen zijn zonder amok te maken maar om te genieten van de natuur en het buitenleven. Tot morgen
Het is niet makkelijk als grootouder op je kleinkinderen te passen als ze echte huilebakken zijn en op hun moeder roepen. Dat is hetgeen er gebeurd met de nieuwbakken 2e verblijvers, tijdens hun eerste verblijf in hun vernieuwde huis. Het weekje verlof is dan wel een weekje ellende, want dikwijls zijn die peuters met niks tevreden te stellen. Die periode ligt bij mij al een eindje achter mij en gelukkig heb ik nooit zeurders, klagers of blijters gehad. Dat terzijde want ik ga weer over tot de orde van de dag. Een gewone midweek dag, niets speciaals of uitzonderlijk te melden. Met Donald Trump wordt weer maar eens bewezen hoe fragiel een democratie kan zijn, zelfs met een gekozen democratische president. Bij een monarchie worden de wetten en al zeker de grondwet, van de eerste tot de laatste letter gerespecteerd en niet zomaar een verandering ondergaan. De leiding van het land berust bij de gekozen regering, ministers, justitie, nationale bank enz. In de USA, is alles wat democratisch, of naar democratie overhelt, systematisch door Trumpiaanse ideeën vervangen en op zijn minst, geprobeerd te beïnvloeden. Nu is het Ministerie van justitie dat een doorn in zijn oog is, want alle veroordelingen die hem boven het hoofd hangen, kunnen niet verdwijnen als er een democratische zwarte vrouw aan het roer van het departement staat. Dus daar moet hij ingrijpen. Hoe graag hij ook de Nationale Bank en de Amerikaanse goudvoorraad zou willen bezichtigen en plunderen, tot hiertoe is het hem nog niet gelukt. Want het Witte Huis is maar een likje witte verf en dat zou een huis vol goud moeten worden met versierde gouden ornamenten zoals hij heeft kunnen bewonderen in de paleizen tijdens zijn bezoeken aan het oude continent. Natuurlijk zal hij zijn eigen goudvoorraad daarvoor niet aanspreken. Ja, het is een man waar ik wel mijn hart voor vasthou en schrik van heb, want ondanks zijn bewering dat hij zes oorlogen heeft kunnen beëindigen, zie ik alleen maar oorlogen. Niet te vergeten de handelsoorlog met de meest landen waar de USA zaken mee doet.
Voor de rest is het hier redelijk rustig te noemen. Maar overal zijn de bouwwerken hervat weliswaar en spijtig genoeg met het nodige lawaai. Het is dan ook ideaal weer om al die buitenwerken te doen: droog en niet té warm. Meer heb ik niet te zeggen vandaag, er gebeurt hier ook niet veel in mijn kleine huishouden. Nogal goed ook dat alles rustig blijft. Tot morgen
Ik heb niks biezonders gelezen in de krant, toch niet iets dat aan mijn vel blijft kleven. In de komkommertijd moet men tevreden zijn met nieuws over allerlei onderwerpen dat steeds maar herkauwd wordt met allerlei andere titels. Zoals al enkele dagen over het gigantische lerarentekort bij het begin van het nieuwe schooljaar. Leraren die gedetacheerd worden naar de kabinetten hebben geen goesting meer om voor de klas te gaan staan om het 'ezelsbrugsken' uit te leggen of de vervoegingen en het 'd/t' gebruik. Het ezelsbrugsken heb ik later nog dikwijls gebruikt in berekeningen maar ik heb nog altijd last met d of t voor een werkwoord. Enfin, mijn lezers zullen me wel vergeven dat ik af en toe taalkundige steken laat vallen. Tenslotte is het de boodschap die ik breng belangrijker dan de fouten die ik schrijf. Daarom doe ik ook nog iedere dag mijn 'beter spellen' oefeningen, om toch nog wat te corrigeren in mijn schrijven. Ik denk dat het 'weer' ook aan zijn laatste zomerse stuiptrekkingen begonnen is. Het is verre van koud met 22°C, maar de blauwe lucht is verdwenen, en de wind heeft een hogere snelheid gekregen. Tot hiertoe nog altijd droog, dat wil zeggen dat ik vanavond weer mijn potplanten en zomerbloeiers water moet geven. Daar heeft de hond veel plezier aan want dan kan hij proberen de waterstraal in zijn muil te krijgen, en hem eens goed laten nat maken. Het is dan ook niet voor niks dat ik een waterhond heb. Nog een goeie tweetal weken en we kunnen weer pootje baden in de zee en over de baren en golfjes springen. En als het dan terug warm weer zou zijn kan ik het liedje van Anneke Grönloh (1942-2018) "Brandend Zand" eens ten gehore brengen aan de schelpen, mosselen, kreeftjes, krabjes en misschien zelfs een zeester. Dat zijn dan toch weer een hele hoop luisteraars, die kunnen genieten van mijn zangtalenten. Tot morgen
Van rust was er even geen sprake vannacht. Rond 4.00 begon er een hond hevig te blaffen. In eerste instantie dacht ik dat het mijn hond was, maar het bleek de hond van de nieuwe buren te zijn. Een hels lawaai. Waarschijnlijk was hij uit z'n nachterblijf ontsnapt en wist niet waarheen. Weg nachtrust. Dat kan natuurlijk voorvallen, maar het is dan wel spijtig van mijn verloren slaap.
Het is de laatste vakantieweek. Men voorspelt een week met veel zon, warm en rustig weer. Goed voor de vele ouders en grootouders die met het nageslacht nog kunnen genieten van een zalig weekje luilakken aan de zee. Ik denk wel dat de horeca-uitbaters een geslaagd seizoen achter de rug hebben en dat ze de winter weer met een gerust gemoed kunnen tegemoet zien. Alhoewel met zelfstandigen weet je nooit wanneer die tevreden zijn, dat is ook zo met de boeren. In ieder geval zal er stilletjesaan wat andere lectuur in de kranten komen. Te beginnen met de onvrede van de vele parlementairen van de Vlaamse regering. Die vinden dat de premier van onze Vlaamse grond, onze landshelft in een "Diep dal" doet verzinken, zonder vooruitzicht er terug uit te kunnen kruipen. Dat belooft weer stennis te worden in het najaar.De nationale regering is nog altijd in reces en reageert al weken nergens op. Iedereen zit blijkbaar nog in vakantiemodus en in het verre buitenland. Ondertussen draait de wereld maar door, want niemand zit te wachten op de beslissingen van een landje zo groot als een speldenkop al denken de beleidsmakers dat ze het verschil in de wereld kunnen maken. Een beetje grootheidswaan hebben ze wel. Het goed begeleiden van 10 miljoen mensen lukt niet, zelfs niet met honderden uitvoerders en regeerders. Daarvoor hebben ze altijd maar meer en meer geld nodig van hun burgers en ingezetenen en voor de wereld te redden zouden ze het gratis doen, want dat geeft hen naam en faam om later een internationaal postje te kunnen bemachtigen na hun landelijke carrière. Maar het is prachtig weer en ik wil niet doemkijken. Ik geniet liever van mijn pensioen en wil geen negatieve gedachten in mijn tevreden "zijn" laten binnendringen. Aan de beslissingen van hogerhand kunnen we als kleine burger niet veel veranderen. Mensen met macht en geld doen dat wel voor ons en dulden geen tegenspraak. Ondertussen droom ik maar van mijn schommel. Ik leer Raziel ondertussen op mijn schoot te zitten want die wil ik als gezelschap op mijnen tauter om samen heen en weer te wiegen. Tot morgen
Terwijl er een prachtig optreden van een amateurzanger aan de gang is, begin ik alvast mijn gedachten op mijn blog te zetten. Het café aan het kruispunt nodigt in de zomer regelmatig zangers van allerlei slag en veel tremolo's, uit om de consumptie te verhogen en de passanten te plezieren. Mijn venster staat open en ik kan volop genieten van het talent van een Oostendse zanger. Alle klassiekers die meezingers geworden zijn voor groot en klein, oud en jong, kan ik weer eens horen en die zing ik dan ook uit volle borst mee ter verbijstering van de hond. Af en toe de keel eens smeren kan geen kwaad op deze zonovergoten zondag, die zijn naam alle eer aan doet. Voor de Walen eindigt het verlof vandaag, de Vlamingen kunnen nog een volle week genieten van de zomerse dagen. En dat doen ze ook, want er is een massa volk naar zee gekomen om van zon, zee, strand te genieten. Alleen mijn vrienden zijn al richting binnenland vertrokken om de drukte op de autoweg te omzeilen. Op het einde van de week zijn ze al terug want alle voortekenen zijn er, om nog prachtige dagen in het verschiet te hebben. Dat zegt althans het spreekwoord vandaag: is het weer op Sint Barthel warm en schoon, dan draagt de herfst een gouden kroon. Het nieuws laat op zich wachten, zelfs 'De Zondag' lettert alleen maar de overwinning van Jasper in de Vuelta. Als de sport de voorpagina siert, dan valt er nog geen ander nieuws te rapen.
Met lede ogen zie ik wel de verschrompeling van mij tuin aan. Dat mijn gras hooi is geworden en alleen maar harde sprieten zijn waar de hond zelfs niet over wil lopen, tot daar aan toe. Gras herstelt zich razendsnel bij de eerste regendruppeL Met mijn planten is het erger gesteld. Er zijn er een paar bij waarbij ik me afvraag of ze zich van deze droogte gaan herstellen zoals de rododendron en hortensia's. Het is triestig om ze met verschrompelde bladeren en verslenste bloemen te zien staan. Ik moet maar denken dat de natuur zijn eigen regels bepaalt en dat we daar als mens weinig aan kunnen veranderen. Binnenkort zullen we hier ook moeten overschakelen naar mediterane planten en cactussen uit de sahara. Niettegenstaande de ramp voor de tuin, is het toch een zalige zomer geweest, warm en niet té heet, droog zodat er veel buitenactiviteiten konden plaatsvinden, en iedereen heeft veel vitamines kunnen opslaan om de herfst en de winter gezond door te komen. Voilà, de noen is gearriveerd, tijd om mijn inwendige mens weer te versterken. Tot morgen
De eerste dag van het weekend begon niet goed: geen krant. Gelukkig had ik nog wat vauchers liggen en vriendelijke vrienden die de krant in de gazettenwinkel gingen halen. Het loopt nog niet allemaal op wieletjes sinds BPost de kranten niet meer levert. In plaats van 's morgens bij het ontbijt, zal het een krant lezen zijn terwijl ik mijn middagmaal verober. Veel buiten zitten zal er niet bij zijn vandaag want het is nogal fris buiten en ook grijs. Vandaag zal ik mijn amusement zoeken in het bekijken van de Renewi Tour, wat de letters ook mogen betekenen en de start van de Vuelta in het Italiaanse Turijn. Sportief, lui kijkplezier, zal ik het maar noemen. Voor de rest is de gazet weer gevuld met Trump-nieuws, Poetin-nieuws, veel accidenten en moorden maar bovenal de reminder van An en Eefje met hun triestige verjaring van hun verdwijning en dood. Het goeds dat daaruit gekomen is, is vooral 'slachtofferhulp', 'childfocus', geloofwaardigheid bij aangifte van verdwijningen, verkrachtingen enz. Toch moet er nog altijd de nadruk op gelegd worden en moet deze problematiek regelmatig in het nieuws verschijnen om niet onder het stof te verdwijnen. Het blijft moeilijk om de kinderen voor allerlei onheil van de moderne tijd te beschermen zonder hun vrijheid van spelen in parken, pleinen, straat, op te geven. "t kan verkeren" zei Bredero (1585-1618). Terugkeren naar een vrolijke kindertijd zal moeilijk zijn, want zo onschuldig was die tijd ook weer niet te noemen met de clerus, de adelstand, de werkgevers als bazen van uitbuiting. Het is ondertussen middag geworden en tijd voor mijn middagmaal met naast mij de weekendgazet. Tot morgen
Hip hip hoera, 5 regendruppels zijn er gevallen op de blaadjes van bomen en struiken. Het is zelfs nog geen dorstlesser te noemen en zal in ieder geval de droogtestress van het loover niet wegnemen. Dat het mooi en droog weer is, is natuurlijk aangenaam in de zomervakantie, maar ik hou toch stilaan mijn hart vast tegen dat de regenbuien gaan arriveren. De hevigheid die erbij kan zijn boezemt me wel wat schrik in, vooral als ik de weerkaarten zag met het uitgestrekte gebied van orkaan Erin, die op de atlantische oceaan ligt en richting Europa nadert. De grond is kurkdroog en keihard en het vocht dat erop valt zal zeker en vast niet in de bodem geraken en zal van de velden en tuinen zo afglijden. Hopelijk bezorgt dat geen overstromingen. Ondertussen zal ik maar blijven genieten van deze prachtige zomer, die iedereen pleziert.
Het is nog altijd komkommertijd in de Wetstraat en in de gazet. Dat neemt niet weg dat er gruwelijke feiten gebeuren, zoals de moord op een tienermeisje in Nederland, die naar huis fietste na een feestje. Dertig jaar na het drama met 'onze meisjes', Julie en Melisa, An en Eefje, Sabine en Lætitia, is het gevaar voor 'meisjes op stap' nog nergens geweken. Ze blijven een prooi voor genadeloze mannen van allerlei slag, die hen overvallen, zelfs als ze korte afstanden te voet, met de fiets of het openbaar vervoer afleggen om thuis te komen. Hopelijk vatten ze ook deze dader vlug, wiens weerzinwekkende daad door de politie te volgen was via de gsm van het meisje.
Het ziet er voor de rest een rustige dag uit. Nog een beetje rommelen in mijn kasten en het zomergoed stilaan terug zijn plaats bezorgen op de schappen, tot volgend jaar. Een hittegolf zal er niet meer volgen en de dagen zijn ook aan het korten. Er komen wat frissere avonden en nachten en dat maakt het heerlijk om te slapen. Bezoekers en logés verwacht ik niet meer. Dat zal pas rond de herfstvakantie zijn. Maar ik kijk wel uit naar de komst van mijn schommel in september. Ik zal ook proberen Raziel leren beizen, desnoods eerst op mijn schoot. Dat zal garant staan voor een beetje dromerig heen en weer wiegen en om over de haag heen te kijken. Enfin, ik kijk naar mijn speeltje uit. Plezante tijden staan er in het verschiet. Tot morgen
Na een flukse wandeling met met een kleindochter, zal het ook voor Raziel net als voor mij weer wennen zijn aan het leven met ons beidjes. Het zal een tijdje duren eer er weer logés zullen komen. Nog een weekje en de scholen beginnen, de voorbereidingen voor de unief van sommigen moeten ook nog gebeuren en zo valt het leven voor mij en mijn hondje weer in een stille plooi. Ik heb weer alle nieuwtjes vernomen die er te rapen vielen. Ik heb mijn kleerkast weeral wat lichter kunnen maken. Deze keer vielen hun ogen op de slaapkleren. Zo krijg ik van een volle kleerkast, die er was toen ik hier kwam wonen, stilaan een lege opbergruimte. Dat is niet erg, mijn leven hier is totaal anders dan mijn vroeger leven in de stad. De kledij van toen is hier amper bruikbaar. Niet alleen omwille van een zeeklimaat maar ook mijn tijdverdrijf is hier compleet anders. Weinig uitgaan, weinig consumeren buitenshuis, weinig tentoonstellingen, weinig theater, weinig film, minder en minder bezoek buiten mijn kinderen. Eerlijk en heerlijk is dat. Dus de stadskledij is hier bijna volledig overbodig geworden. In de plaats komt er meer en meer kledij die me beschermt tegen al de natuurelementen die hier aan zee heftig kunnen zijn. Geen smal rokske en pumps, geen doorschijnende bloezen maar wel goede pulls, stevige stapschoenen en laarzen, en als het kouder wordt muts, sjaal en handschoenen. Nu is er deze namiddag nog de opruim van alle slaapkamers, zien of er niets vergeten is, en de was (handdoeken en lakens) klaarleggen voor morgen te doen. De afwas van het middagmaal doen en dan zit er voor vandaag mijn dagtaak op. Dan kan ik beginnen mijn krant te lezen en de spellekes te doen. Dus beste mensen.......Tot morgen
