Begin van de laatste week van wat ik nog altijd denk 'het nieuwe jaar'. De snelheid waarmee de uren, dagen, weken voorbijvliegen, kan ik amper bijhouden. Een zucht en ik ben weeral een uur verder als ik naar de klok kijk op de pc., want een uurwerk om mijn pols dragen doe ik al jaren niet meer. God schept de dag, ik weet dat die 24 uren duurt en ik doorploeg die naar eigen goeddunken zonder vast schema. Alleen als de poetshulp komt is er een dag en een uur voorzien. Sinds mijn kapper op pensioen is, hoef ik daar de laatste maanden ook al geen rekening meer mee te houden. Ik moet toch wel eens een andere coiffeur/se gaan zoeken want het is wel nodig dat mijn witte manen terug professioneel onder handen genomen worden. Dat is dan al het 3e puntje voor 2026 waar ik een afspraak voor moet maken. Verder heb ik het gevoel dat de wereld op nieuwsvlak, een beetje stil staat. Kerstmis staat nog altijd in het teken van rust en vrede brengen en men probeert zich daar precies toch een beetje aan te houden. Dat mag ook wel na het turbulente jaar voor Gaza, Israël en Oekraïne en nog vele andere gebieden waar het altijd onrustig blijft en waar maar een klein vonkje nodig is om alles weer in vuur en vlam te zetten. En ja, die laatste week van 2025 brengt de koude naar hier maar ook een schraal zonnetje. Ik heb mijn muts en mijn handschoenen nog niet moeten bovenhalen maar die zullen deze week toch wel van pas komen. De bezigheden deze week zijn simpel te omschrijven: zoektocht naar de beelekens van de overleden dierbare familieleden, liefst van degene die al lang, lang, lang, als stofje in het universum vertoeven. Voor de rest voorzie ik een rustige week. Geen aangekondigde bezoeken de eerste dagen, boodschappen zijn er ook pas op het einde van de week te doen. Zo is het nog negen dagen stilletjes afglijden naar het volgende jaar. En wat is er nu mooier dan voor iedereen het woord van de dag toe te wensen: blijdschap, tevredenheid, voldoening oftewel 'contentement' laten zegevieren. Want weet wel,'geluk' bestaat niet!. Daarom moeten we proberen gelukkig te zijn zonder 'geluk'. Toch mooi nietwaar? Tot morgen
De kortste dag en de langste nacht!!! Daar zal ik van genieten. Officieel begint de winter vandaag, maar dat is dan volgens de weermannen niet correct en zou op 1 december al begonnen zijn. Maar het weerbeeld, langste nacht, kortste dag, zegt dat we nu pas het winterseizoen beginnen. Wat de waarheid ook is, het is weer een grijze dag. Eigenlijk mag men over dat weer niet blijven zeuren want al bij al hebben we het hier toch goed. Het weer is telkens maar een randopmerking; ik heb een dak boven mijn hoofd, ik heb het warm ik heb voedsel en ben gezond. Maar een mens zaagt al eens graag en aangezien ik geen partner heb tegen wie ik al mijn kleine onbenulligheden kan verkondigen, doe ik dat dan maar in mijn blog en mijn lezers zullen daar wel begrip voor hebben. Want wat mankeer ik het meest in het alleen zijn? Als ik opsta, eens kunnen zeggen 'oei, ai, ik heb zeer hier, ik ben stijf daar'. Gedurende de dag mis ik dan ook nog eens de gulle, slappe lach krijgen. Gelukkig heb ik nog wat plezante elpees liggen die ik af en toe eens kan laten draaien zoals "De lachende Kerk" van Fons Janssens (1925-1991) of een dvd van 'Gaston en Leo'...Ik ken natuurlijk die moppen allemaal al van buiten, maar een mimiek erbij is af en toe ook nodig. Natuurlijk zijn er ook nog de Britse comedies van "Allo allo", "Fawlty Towers" "Absolutely Fabulous", "Some mothers do 'ave 'em", "Mr Bean".... Om de "Kampioenen" kan ik niet meer lachen, die komen zodanig veel op het scherm dat de reeks eigenlijk al afgezaagd begint te worden.
Ondertussen is de "Warmste Week" van start gegaan in Genk met thema als "Onzichtbaar ziek zijn". Veel respons omdat de 'onzichtbare ziektes' zoals diabetes, migraine, darmziektes, bloedziektes..... een enorme impact kunnen hebben op het leven van die mensen. Dat er dan eens een volle week uitgebreid aandacht aan besteed wordt is een goede zaak. Zeker de oproep voor een 'stamceldonatie' voor een jong meisje dat een Noord Afrikaanse compatibele stamceldonor moet vinden voor behandeling en hopelijk ook genezing. Het 'Rode Kruis' heeft zijn oproep niet gemist.
Deze namiddag is er dan de duinencross in Koksijde en die wordt uitgezonden op teevee. Een goed gevulde sportieve kijkbuisnamiddag vanuit mijn chaise longue. Tot morgen
Het einde van de week is weeral in zicht. Het spreekwoord "de tijd gaat snel, gebruik hem wel" is echt een spreuk die waarheid bevat. En wat is de tijd goed gebruiken? Dromen en denken kan even nuttig voor een mensenleven zijn als werken en pezen. Het belangrijkste is er een goed gevoel bij te hebben. Mijn werk vandaag zal eruit bestaan zoveel mogelijk gegevens bijeen te krijgen van mijn voorouders. De beste info voor de namen van al die grootouders en overgrootouders zijn de 'overlijdensprentjes'. Als er dan ongetouwde nonkels en tantes tussen zitten krijg je meteen ook de ouders van de overledene mee. Door mijn verhuis naar de kustgebieden ben ik wel mijn doodsprentjes van grootouders, van tantes, nonkels, neven, nichten en verre verwanten kwijtgespeeld. Zolang ik me herinner zijn mijn ouders en hun kinderen, mijn broer en ik dus, naar alle begrafenissen geweest van de familieleden van kortbij en veraf, en hadden we een heel assortiment prentjes. Genealogie! Een interessante zoektocht zeker als de achternaam, door fouten op het gemeentenhuis, van schrijfwijze verandert. De gestipte 'ij', uitgesproken 'ei' verving de geschreven 'ÿ'. Was de klerk van het stadhuis te lui om de puntje op de 'y' te zetten, werd het getypt als een 'y' terwijl in het Oost Vlaanderen nog altijd de uitspraak 'ei' was maar in West Vlaanderen een 'i' werd. Door het gemis van mijn 'beelekens' vroeg ik links en rechts naar exemplaren van de prentjes en zo heb ik er toch weer wat bijeen gekregen om de genealogist die mijn stamboom, op vraag van mijn dochter gaat opstellen, al wat gegevens te bezorgen. Mijn vaders naam tot daar aan toe, dat zal wel ± lokaal zijn, gesitueerd in het Waasland. Mijn moeders naam daarentegen, gaat ook niet simpel zijn, met vele vertakkingen over het ganse land, van dichtbij of heel heel heel veraf, dezelfde oorsprong: Merckx. In de winterperiode is dergelijk opzoekwerk een goede bezigheid. Ook het contacteren van neven en nichten om eventuele bijkomende gegevens te bekomen, is ideaal rond deze periode.
Onzen Bart zal wel tevreden zijn dat er in Europa positief over hem zal gesproken worden als beleidsmaker, vredeshandhaver en voor vol zal bekeken worden.Dat zal zijn ijdelheid wel strelen. Heeft hij een oorlog vermeden, die Rutte zag gebeuren? Heeft hij de munitie uit de geweren van Poetin gehaald? Laat ons hopen. Enfin, proficiat in ieder geval voor je onderhandelingen op Europees niveau, nu even goed doen op Belgisch niveau.
Meer nieuws valt er momenteel niet te rapen, tenzij je natuurlijk tuk bent op de documenten en foto's van Epstein die vrijgegeven worden in de USA. Dat er altijd misbruik gemaakt wordt van minderjarige meisjes, in dat wereldje van seks en orgies van the rich and the famous, is niet te vatten. Tot morgen
Men spreekt over de donkere dagen vóór Kerstmis, awel, dat is een niet gelogen gezegde. Daarom wordt het binnenskamers versierd met kerstbomen, kerstlichtjes, kerstballen, glinsterende kerstslingers en als toemaatje, een kerststalletje. Ik heb sinds vorig jaar ook weer een mooie kerstversiering: een kerstschoen!!! Mijn buurvrouw die heel handig is en veel fantasie heeft voor decoratie voor feestelijke gelegenheden, vond het zo sneu dat ik, buiten de kerstkaartjes, geen enkel versiering in mijn huis had om de winterfeestdagen door te brengen. Wel, ik gaf haar een schoen die ik droeg op het huwelijk van mijn broer, meer dan 50 jaar geleden. Ze versierde hem met dennentakjes en kleine kerstballetjes en is nu, net zoals vorig jaar, het pronkstuk op mijn dressoir. Ik heb ook mijn kerststalleke gevonden en dus ook maar een prominente plaats in mijn huis gegeven en versierd met slingers en al. Toch een beetje een kerstgevoel gecreëerd in mijn huis en dat was al een eeuwigheid geleden. Maar ik heb deze morgen ook al afspraken gemaakt voor het volgende jaar: jaarlijks nazicht auto en autokeuring.
Ik had gisterenavond goed gekozen voor mijn televisie-avond: de finale van de 'Slimste Mens'. Een drietal dat op het scherp van de snee zijn best deed er iets unieks van te maken. Dat was het zeker. De jongste kandidaat die ooit deelnam, de 18 jarige Felix, won het pleit. Hij bewees daarbij ook dat een ziektebeeld, zoals autisme, je niet dom of zielig doet zijn maar dat ze ook waardige leden van de maatschappij zijn. De Nederlander Gover was rap over zijn teleurstelling gestapt, maar ik denk dat applausmeester Roel, het nog een paar dagen moeilijk zal hebben met de gemiste kans om echt een BV te worden. Het was in ieder geval een onderhoudend programma en een gesmaakte kwis, dat volgend jaar weer iedereen aan de buis zal kluisteren.
Wat zijn mijn werkzaamheden vandaag? De bloembollen van de narcissen, die mijn hond uitgegraven heeft, terug in de grond planten. Een paar zal ik ook in de kale bloempotten steken zodat ik aan mijn voordeur ook direct de lente kan waarnemen. Verder zal ik mijn kerstkaartjes schrijven en versturen met het gezicht van onze Filip erop geplakt en ook e-mail kerstkaarten versturen. Mijn dag is weer goed gevuld. Voor deze avond heb ik nog een 'quiche lorraine' in de aanbieding. Voilà. Tot morgen
Er komt een waterzonnetje tevoorschijn. Altijd beter dan niets. De clash der titanen vanavond op televisie. Op het eerste blad van de krant staat het triumviraat dat niet samen gaat heersen maar elk apart tegen elkaar gaat strijden om de "Slimste mens ter wereld te worden" tenminste in Vlaanderen. Het kan terecht een heel speciale uitzending worden met drie protagonisten elkaar waardig, en elkeen 33% kans hebben om te winnen en waarschijnlijk het de medespeler niet echt gunnen te overheersen. Elk van de drie is er op uit om deze kwis en meteen ook de titel van "Slimste mens 2025" te claimen en die titel levenslang te behouden. Succes voor Felix, Gover en Roel.
Het strafste nieuws van gisteren vond ik wel het verhaal van de tweeling, die bij de IVF een verwisseling van vader kregen. Een blaam voor het ziekenhuis dat zich als eerste gespecialiseerd had in het helpen van onvruchtbare of moeilijk zwanger te worden op spontane wijze van vrouwen, van koppels. Natuurlijk treft hier het ziekenhuis schuld omdat het niet had mogen bestaan dat er een verwisseling met een andere spermadonor zou gebeuren. Dat aangezien zowel de eicel als het sperma van de ouders alleen om technische redenen hadden samengebracht moeten worden. Ik begrijp die, ondertussen volwassen kinderen, wel over het onbegrip en de radeloosheid die in hun hoofd moet spelen. Je vader is je vader niet maar toch je vader. Je zou voor minder confuus zijn en antwoorden willen hebben.
Eigenlijk kan ik ook bijna niet anders dan vermelden dat Theo Kelchtermans (1943-2025) is overleden. Een man die gedurende de jaren 1980-1990, een heel speciale plek in mijn leven innam. Natuurlijk wijd en zijd gekend van de 'hun doel missende milieuboxen' maar door velen nog gekend of gebruikt worden als stevige plastieken opslagdoos. Vooral vissers waren er verzot op en kampeerders. Tot morgen
Herdenkingsdag nr 18 en de tijd is de wonden nog aan het helen. Maar het is een grijze, windstille en zachte winterdag waarop mijn geraniums nog bloeien en er bloemekes staan op mijn aardbeiplantjes. Ook de stengels van de sneeuwklokjes zijn al goed zichtbaar. Kortom, de winter is verre van dichtbij. En hierbij moet ik een fout van gisteren rechtzetten: Jane Austen, 1775 ipv 1875-1817.
Het boek van de geschiedenis van België is nog een dun boekje. Vooral de maand december komt veel voor in de merkwaardige feiten van ons land. Zo was er het overlijden van de eerste koning der Belgen gisteren en vandaag het aantreden van de beruchte wit-baardige koning Leopold II (1835-1909) in 1865. Zijn overlijden en duurtijd van zijn regeerperiode viel ook op deze dag in 1909. Hij zwaaide dus de volle 44 jaar, de scepter over ons land en de kolonie in Afrika. Toendertijd de bouwheer van Brussel en alom bejubbeld, nu vergruisd omwille van zijn koloniaal beleid. Iedere munt heeft 2 zijden.
Agalev, Groen!, Groen. Een politieke partij in 1979 opgericht door jezuïet pater Luc Vertsteylen (1927-2021) met als roepnaam 'Agalev' dat stond voor 'Anders Gaan Leven'. Omdat de letters van een partijnaam een wettelijke betekenis moet hebben, is de officiële naam 'Anders Gaan Arbeiden, Leven en Vrijen'. Dat vond iedereen een fantastische naam. De geitenwollensokkenleden kwamen met hun bestuursprogramma op voor de regularisatie van mensen zonder papieren, een anti-discriminatiewet, maar bovenal was er de eis voor de 'kernuitstap'. Om corruptie, fraude enz tegen te gaan mocht elk lid maar 1 termijn uitdoen op een beheersfunctie, met 2 een voorzittersschap leiden, enfin, alles moest anders dan de traditionele partijen gewend waren van te doen in hun interne keuken en in 's lands beleid. Na een paar monsterscores, zowel nationaal als regionaal, worden er ook ministers benoemd op beide niveaus. Meteen krijgen ze de realiteit onder ogen en moeten afzien van al hun slogans waarmee ze de kiezers probeerden aan zich te binden. Met als triest hoogtepunt vorige week, een aftredende, onbekende voorzitter voor het grote publiek, en niemand die zich kandidaat wil stellen om de functie over te nemen. En zoals altijd en overal hebben de grote stemmentrekkers eieren voor hun geld gekozen en zitten nu op lucratieve functies die geen verkiezingen meer vereisen. Ik kan nu zeggen, zoals alle politieke kopstukken van andere partijen hen hebben voorgedaan. Ik kan nu ook zeggen dat de er geen 'sweep' partijen meer voorhanden is in ons land die de regering, het parlement op hun grote fouten kon wijzen of op alternatieven kan wijzen. Ze zitten allemaal al in een of andere regering of beleid. Dat was het voor vandaag, ik ga wat van het grijs genieten. tot morgen
Een rustige dag vandaag. Het zonnetje schijnt, een rustig briesje en meer hoeft dat allemaal niet te zijn. Ook 'onze jongens' zijn op het appèl en oefenen met losse flodders op het strand van Lombardsijde. Dan mag je niet op dat deel van het strand wandelen, tussen Westende en de havengeul in Nieuwpoort. Een verdwaalde kogel mag geen wandelaar of strandganger par hasard raken. Het is toch noodzakelijk dat onze soldaten leren omgaan met een schietgeweer en de kans krijgen te oefenen op onschuldige doelen. Vorm en structuur kreeg het Belgisch leger na de Revolutie van 1830 en het aantreden van onze eerste vorst in 1831, Leopold I van Saksenburg-Gotha (1790-1865). Hij richtte samen met politici, generaals en rekruten (restanten van het Nederlandse leger) ons eigen leger op en de 'militaire school'. Een nazaat van deze vorst volgt momenteel de zware opleiding, Prins Gabriël van België. Op deze dag zijn nóg een paar belangrijke maar vooral bekende mensen met veel talenten geboren. De componist Ludwig von Beethoven (1770-1827), een man met Mechelse roots, zag het levenslicht in Bonn. Componeerde prachtige muziek en aan hem danken we ons Europees volkslied. De schrijfster Jane Austen (1875-1817) schreef de boeken "Sence and Sensilility", "Pride and Prejudice", "Emma", "Mansfield Park" als bekendste romans. Door iedereen gekend want zowel verfilmd als in series op tv getoond. Voor mij persoonlijk en voor al de vrouwen vind ik de verjaardag van Mary Popelin (1846-1913) van belang: een Belgische voorvechtster en voortrekster van de vrouwenrechten. Zij vocht samen met Isabelle Gatti de Gamond (1839-1905) voor meisjes-onderwijs in de middelbare scholen. Mary was de eerste vrouwelijke 'doctor in de rechten', haar zus werd apothekeres. In een lichter genre wil ik toch Dimitri van Toren (1940-2015) niet vergeten. Een kleinkunstenaar die de aardige liedjes "Hé komaan" en "Een lied voor kinderen" zong. Dat is mijn blog voor vandaag. Krijg je niet genoeg van mijn schrijfstijl en inhoud van de blog? Er zijn er hiervoor al 2170 geschreven. Dus lectuur genoeg als je wilt lezen. Tot morgen
Start van een grijze dag, niettegenstaande de barometer goed weer aangeeft en ik eigenlijk blauwe lucht zou mogen verwachten. Niets van aan. Is er nieuws? Niet eigenlijk, als je de moorden op de Australische stranden niet meerekent. De verhoogde patrouilles in eigen land in de buurten waar veel Joden samenkomen en wonen, zijn er het gevolg van. Veel terreurdaden draaien rond religie en beleving van de godsdienst. Was het in de Middeleeuwen de Katholieken tegen de Joden en de protestanten, dan is het tegenwoordig meer de Islamieten versus de Joodse gemeenschap. Waarom wil eenieder zijn visie op het Scheppingsverhaal of het 'ontstaan van wereld en mens', opdringen aan een ander? De ene wil dat er een 'goddelijke tussenkomst' was bij het ontstaan, anderen bezweren bij een scheikundige reactie en zoeken nog permanent naar de bewijzen ervan. Wat er ook van zij, oorlogen, terreurdaden, moorden schisma's, nieuwe godsdiensten, sekten, vinden hun oorsprong dikwijls in andere inzichten en willen die aan zoveel mogelijk mensen, dikwijls met geweld, opdringen. Dat grijze weer brengt bij mij een tijd van reflexie, beschouwing en filosoferen mee. Nadenken over zo'n beetje van alles. Omdat ik gisteren over de 'kerkgang' schreef in mijn jonge jaren is 'godsdienst' en 'mijn katholiek zijn' vandaag onderwerp van mijn denken. Eigenlijk heb ik er een halve nacht mijn slaap voor gelaten. Ik moet zeggen dat ik altijd al bewondering gehad heb voor mensen die 'overtuigd' katholiek zijn en zich bijgevolg aan alle woorden en riten van de godsdienst vastklampen, geloven en belijden. Waar ben ik die overtuiging verloren? Ik denk dat ik moet beginnen met het woord 'geloven', dat betekent dat je zaken, feiten, gebeurtenissen.... aanneemt zonder dat je er een bewijs moet van hebben. Al die rituelen, geboden en verplichtingen heb ik van kindsafaan als een verplichting gezien, nooit als een uiting van geloof. De diepere betekenis van dat alles snapte ik niet, wel de levensverhalen van de heiligen waren echt, dat was geschiedenis en controleerbaar. Die las ik met vuur en vlam omdat ze spannend waren, heldhaftig. Na het 2e Vaticaans Concilie (1962-1965) werd veel afgeschaft: de misvieringen werden in het Nederlands gegeven, het altaar werd in de middenbeuk gezet en alle onbekende handelingen aan de offertafel hadden geen mysterie meer. Tijdens de eucharistieviering mocht men zitten in plaats van een uur op je knieën op een rieten stoel, behalve bij de conscratie. Geen wekelijkse biechten meer, geen 'suisse' meer die de kerk op en af liep om je op fouten van gebrek aan eerbied te betrappen. Zelfs de wijwatervatjes bij ons thuis verdwenen van de slaapkamerdeuren. En mijn geloof verdween dus mee. Bij uitzonderlijke gelegenheden ga ik nog naar de kerk, ik ken nog alle psalmen en liederen, epistels en evangelies, ik ken nog alle handelingen. Ik noem me nog katholiek maar ik vind van mezelf dat ik geen gelovig meisje meer ben. En als ik een kerk of kapelletje zie, stap ik binnen om een kaarsje aan te steken met een goede intentie. Tot morgen
Grijsdag. De klokken luiden voor de hoogmis van 9u30 terwijl ik aan mijn zondags ontbijt begin. In de klokketoren hangen geen klokken meer maar speelt er een cd'tje af met klokkengelui. De geluidsboxen staan voor de galmgaten zodat ik het zeker kan horen op 3km afstand dat het tijd is om mijn zondagse plichten te vervullen. Dat gebeurt niet meer. Tenminste als men bedoelt dat men minstens eenmaal per week de eucharistieviering moet bijwonen en liefst op zondag want dan is er een preek die mij onderricht in de betekenissen van de bijbel- en evangelieteksten. Soms mis ik wel eens een keer de zondagen die ik bij mijn ouders beleefde. Mooi opgedirkt met de zondagse kleren, niet naar de hoogmis want die duurde te lang, was in het Latijn en met gregoriaanse gezangen, maar wel naar de 11-uren mis. Na de mis was er dan de bekenden van de parochie die de laatste nieuwtjes uitdeelden voor het grote portaal van de hoofdkerk en soms naar een etablissement gingen om een biertje of een aperitief te drinken. Eens thuis was er niet echt een zondags diner want alles stond in het teken van het amusement van mijn vader en zijn maten. In de wintertijd naar de voetbal. Tot Beveren goed begon te spelen was het ofwel naar den Antwerp of den Beerschot. Ondertussen gingen de moeders met de kroost naar het 'jeugdtheater' of de matinee in den Ancien Belgique. Eens de lente daar was, kwamen de duiven op de eerste plaats. Een deel van de zaterdag was daaraan gewijd en zondagmorgen. Zolang de duiven niet gelost waren was het binnen zitten tot die duivers weer veilig bij hun duivinnen op kot waren. Tijdens de vakantieweken in juli, was het mijn pitchen die de duiven moest verzorgen en laten 'spelen'. Enfin, andere tijden, andere gewoontes, andere zeden. Ik verlang niet terug naar die tijd maar ben wel blij dat allemaal te hebben meegemaakt. Nu zijn het turbulente tijden, met een oorlog hier, een schietpartij ginder, met heersers die de wereld negatief willen domineren en de mensen geen vrede meer gunnen. Maar ik moet zeggen, wat er ook in die grote buitenwereld gebeurt, ik ken wel vrede rondom mij en in mij. Ik vermijd negativiteit en gezaag van anderen al ben ik misschien zelf, zonder het te beseffen, een 'zager' voor de omgeving. Dat was mijn preekje op wat ondertussen toch een 'zon'dag is geworden. Tot morgen
Als er een briesje komt, zal het grijs rap verdwenen zijn om plaats te maken voor de zon en er een aangename winterdag van te maken. Ideaal om deze middag te gaan winkelen want dan zorgen de meeste mensen ervoor dat hun boodschappen gedaan zijn vóór het middaguur. Ik heb een hekel aan veel volk in een winkel, dat leid me té veel af van wat ik nodig heb. Al loop ik dan met een lijstje in mijn hand, ik kijk er niet naar en wil zo snel mogelijk terug in de auto zitten naar huis toe. En gisteren heb ik dan nog wat extra klap gehad om mijn keel goed te smeren zodat ik weer wat dagen in zwijgzaamheid kan doorbrengen. Maar we zaten aan een tafeltje met de grootste kenster van alles wat reilt en zeilt in onze kleine gemeenschap meestal bestaande uit veel aangespoelden. Als je wilt geïntegreerd raken in het dorp, moet je wel op de hoogte zijn van de belangrijkste personnages die er rondlopen en nieuwsfeiten die niet in de 'krant van West Vlaanderen' komen. Die kennis heb ik gisteren, bij het nuttigen van een spie bresiliennetaart en twee jatten koffie, opgedaan. Tweemaal per week organiseert de waardin van het etablissement zo'n namiddag maar de volgende keer zal pas in het nieuwe jaar zijn dat ik er een taart zal nuttigen. Haar garnaalkroketten zijn een stuk beter en, die zal ik verorberen in de kerstvakantie.
Wat is me opgevallen aan het nieuws van de dag, enfin dat van gisteren dus? Onzen Bert wil zijn capaciteiten niet alleen in België vertonen, maar wil erkend worden door alle presidenten en premiers als geboren leider. Hij regeert met tegenzin over België maar gaat zijn projecten uitleggen aan al wie regeert en wat te zeggen heeft in de wereld. Tot hiertoe is hij nog niet bij Trump geraakt want die volgt zijn eigen goesting en heeft geen advies nodig van een kleine Belg. Vlugger zal hij bij Poetin terecht komen, want zijn sympathie voor de geschiedenis van Rusland is wel gekend. En voor de geblokkeerde gelden van dat grote land, speelt hij solo slim in Europa. Dat is ook een manier om de aandacht op zich te vestigen bij Poetin, zodat hij in het Kremlin toch eens kan binnengeraken en zijn ideeën van regeren kan tentoonspreiden tegenover die machtige man.
Is er ander speciaal nieuws? Niet echt. Dus tijd om te gaan winkelen nu de zon schijnt. Tot morgen
