Welkom bij het "meisje van 1948". Vind je mijn bedenkingen en dagboekverhalen leuk? Je kan misschien mijn blog-adres doorgeven aan familie, vrienden, vriendinnen en kennissen. Wil je commentaar geven op mijn schrijfsels ? Dat kan door op de knop'reageer' onderaan de tekst, een reactie te geven. Wil je een deel van mijn teksten gebruiken? Dat kan, maar verwittig me even. Grtjs van Pijltje
Tweede Pinksterdag, een halve verlofdag. Er zijn mensen die werken en er zijn mensen die verlof hebben. De winkels zijn in ieder geval open en die zal ik straks een bezoekje brengen. Ik zit al vrij vroeg aan mijn bureau: vroeg opgestaan en geen krant om mijn tijd mee te verspillen. Er is dan ook niet veel nieuws dat mijn hersenen geprikkeld hebben. Als ik dan kijk op mijn laptop, dan is het nog altijd hetzelfde nieuws dat de aandacht vraagt: Trump en Israël. Een persoon en een land, die immuun zijn voor protesten of meningen van anderen. Hetgeen er in hun hoofd naar voren komt duldt geen tegenspraak en wordt met alle beschikbare middelen uitgevoerd. Zelf afkomstig van migranten en ook zijn First Lady is het land binnengekomen met een bezoekersvisum, is hij ongemeen wreed tegenover mensen die een nieuw bestaan willen opbouwen in de USA. Migratie en migranten is niet alleen een probleem in Europa en America, maar is een mondiaal vraagstuk. Het brengt heel veel dicussies opgang van wel of niet toelaten van Aziaten uit het oosten, Afrikanen uit het zuiden. Hoeveel nieuwelingen, inwijkelingen, kan een gemeenschap dragen, hoe die mensen opvangen, hoe hen een menswaardig bestaan geven in de voor hen cultureel en maatschappelijk nieuwe realiteit. Stabiliteit in het land van oorsprong zou al een eerste vereiste moeten zijn om de eventuele landverhuizers in hun eigen habitat te houden, hongersnood bestrijden, oorlogen tussen clans proberen op te lossen, godsdienstvrijheid voor eenieder. Ik kan hier mijn gedacht wel zeggen wat er zou moeten gebeuren om de stroom migranten te doen ophouden, maar 'macht' en 'geld' spelen een raar spelleke met mensen overal ter wereld. Gelukkig zijn we hier een beetje het landje van de compromissen geworden en vinden wel een oplossing voor problemen weliswaar met haken en ogen, maar we gunnen iedereen het licht van de zon. Tenandere, we lopen niet maar voor alles zomaar de straat op, het is hier geen weer om langdurige protesten buiten te organiseren. Té veel wind, té nat (meestal), té koud. We willen wel eens 1 dag onze kelen smeren en roepen en tieren, maar 's avonds liggen we liever onder ons deken in ons eigen bed en veilig in ons huis. Voilà, de zon zal er vandaag niet doorkomen, het is een grijze compacte koepel boven mijn hoofd en er is geen wind om dat grijs uiteen te drijven. Bronzeren is toch niet meer aan mij besteed, ik zie er liefst naturel uit met blozende kaakjes. Tot morgen
Ik ben wel geen 'Mieke' maar ik moet me toch vasthouden aan de takken van de bomen. Gelukkig heb ik er een paar in de tuin staan, want de wind komt wel zéér fors uit de hoek. En wat zegt Sint Medardus op deze dag? Wat St Medardus geeft op zijn dag, droog of nat, 6 weken duurt dit of dàt. Of ook nog: zoals Sint Medardus 't weder vindt, blijft hij 6 weken met zijn wind!. Misschien zijn die spreekwoorden wel een juistere voorspelling dan hetgeen we op het nationaal weerbericht moeten horen. In ieder geval is Sinksen niet een zomerse dag te noemen. Wel een dag waarop ik hoop dat de Heilige Geest op mij zal neerdalen en een heleboel inspiratie zal geven om mijn volgende blogs interessant te maken. De Heilige Geest kwam met een straffe wind over de Apostelen gewaaid om hun een taalvaardigheid te geven zodat iedereen, welke taal ze ook spraken, hen kon verstaan. Aangezien de wind al met forse windsnelheden over mij gewaaid is, hoop ik dat de Limburgers, de Antwerpenaren, de Oost-Vlamingen, de West-Vlamingen, de rest van België, en de Nederlandsprekende bevolking van de wereld, me kan verstaan. Laat me zeggen, dat ik probeer een boodschap te brengen van 'algemeen nut' of dat lukt is natuurlijk de grote vraag. Ik vind wel dat er een heel speciale week is gepasseerd. Vele miljardairs zijn om een of andere reden in het nieuws gekomen, al of niet omwille van goede intenties, woorden of daden. Jullie moeten niet denken dat ik op zoek ben naar een miljardair om mijn leven te verrijken (letterlijk en figuurlijk) maar mijn oog viel op hun wedervaren, goed of slecht. De laatste in het rijtje die zich deed opmerken deze week, was ondernemer, zakenman, mecenas van de Vlaamse Kunst, Ferdinand Huts. Hij was vreselijk boos omdat de fiscus onderzoek doet naar zijn belastingconstructies, die zijn gelden naar belastingparadijs Jersey moesten overbrengen. Mr Huts en de zijnen, willen geen duit betalen aan de Belgische Staat, waar ze nochtans van de faciliteiten van ons land dubbel en dik profiteren. Dat is de tweede maal dat hij op de vingers is getikt. De vorige keer was de constructie bovenop de 'Boerentoren' in Antwerpen. Het gebouw moet dienen om zijn bezit aan kunstwerken zichtbaar en toegankelijk (?) te maken en men van een heuse 'Hutstoren' kan spreken want een 'boer' is hij geenszins meer. Een groter schandaal is zijn 'zonnepanelenpark', 930.000m², op het dak van zijn magazijnen overal in Vlaanderen. Dat was een investering van 160milj €, in return krijgt hij 12-15 milj € per jaar, en daarbij voor de lening van zijn contructie kan hij de intersten nog eens indienen voor belastingaftrek. Fluvius rekent die bedragen door naar mijn en uw rekening. Mag er eens een diepgaand onderzoek gebeuren? Ja, waarom niet. Jij en ik betalen voor de faciliteiten (wegen, onderwijs, sociale zekerheid....) van ons land belastingen naargelang ons inkomen en dat mag men van miljardairs ook eisen en verwachten. Tot morgen
Ik kan het geen slecht weer noemen want hemelwater is dit jaar een godsgeschenk. Natuurlijk is de toeristische sector niet zo opgezet met dit regenweer, daar vragen ze maar 1 ding: de zon. Jammer genoeg zal ze dit verlengde weekend niet overvloedig aanwezig zijn en zullen er veel evenementen letterlijk in het water vallen. Niet alleen goed weer voor mij, maar ook de studenten die in 'den blok' zitten, zullen dit een fantastisch weertje vinden. De verlangens om buiten te lopen, een pintje te gaan pakken of wat te flikflooien in de gazon, worden onderdrukt. Ieder blijft liever aan zijn bureau zitten en hoopt dat een medestudent eens zal binnenspringen om een klapke te doen. Het studentenleven is een geheel van lessen volgen, oefeningen maken, uitgaan, leute en plezier hebben, maar een 'blok' hoort er ook bij om alle leerstof achter de kiezen te krijgen. Zo maak je in het leven, onbewust, veel verschillende fases mee en elk gedeelte heeft zijn eigen charme. Maar student kan men natuurlijk heel zijn leven blijven. Iedere dag wat bijleren met dien verstande dat ik er nu geen examens meer zal van moeten afleggen. Alhoewel zo'n testje af en toe, wel eens nuttig zou zijn, om uit te maken, in hoeverre mijn hersenen nog goedfunctioneren.
Men spreekt van een 'donorgruwel'. Dat zal ook wel best zo zijn, nu blijkt dat het sperma van de Deense donor een kankergen bevat. In ons land zouden er zo'n 14 kinderen/volwassenen rondlopen met dat doodvonnis als erfenis van hun vader, die donor was tussen 2007-2017. Een groot onderzoek zal volgen want hier zijn verschillende regels overtreden zoals maximum 6 vrouwen voor het gebruik van sperma per donor. Strengere controles en regels zullen weer volgen ook in ons land. Nochtans zijn het dikwijls studenten die de oproep om spermadonor te worden, opvolgen. Het wordt niet slecht betaald en een student kan altijd wat extra geld gebruiken en meestal is het anoniem. Niemand wil op latere leeftijd geconfronteerd worden met een kind dat geen accidentje was tijdens een one-night-stand.
Ik ben nu een boek aan het lezen van Elisabeth Mackintosh alias Josephine Tey (1896-1952), "Een man in de rij". Een thriller met inspecteur Grant als hoofdfiguur. Eén opvallend verschijnsel; een traag boek. Een boek van de vorige eeuw, in die zin dat het leven allemaal rustiger verliep dus ook de moorden en de zoektocht naar de moordenaar. Toch een groot verschil met het tempo en personnages van Agatha Christie (1890-1976) en andere misdaadschrijfsters van vorige eeuw die zich dikwijls concentreerden op het leven van de upper class. Best genietbaar. Nu nog eventjes met woeffie in de miezerige regen gaan lopen. Tot morgen
Kappersdag en dan zit ik altijd wat later aan mijn gerenomeerde desk om mijn verhaaltje te schrijven. De wind is nog altijd van de partij, eigenlijk al heel lang dat hij amper uit het weerbeeld is verdwenen. Het gevolg laat zich wel raden. Ik heb vijf minuten nadat ik het kappersalon verliet, weer rechtendoor krullen en dàt na een uur met krulspelden op mijn hoofd onder den droger te hebben gezeten. Eigenlijk maakt dat niet zoveel uit, ik heb een goede hoofdmassage gehad en 45 minuutjes van de wereld kunnen zijn onder de groten haardroger. Het zal binnenkort zoeken worden waar ik op voetafstand nog een kapper kan vinden die over dergelijk ouderwets machien beschikt. Op 1 juli gaat de coiffeur met pensioen en ik zal hem/haar missen, voor hun jarenlang vakmanschap, babbel en weetjes. En zo draait de wereld maar door met een komen en gaan van vakbekwame mensen. Het heeft gisterenavond en het eerste deel van de nacht goed geregend. Ik zie er nu bijna niets meer van, want de forse wind (60km/u) droogt ook alles weer rap op. Enfin, de planten hebben hun grootste dorst toch kunnen lessen. Door het minder goede weerbericht, de communiefeesten, lentefeesten, blok en examens, was er echt wel heel weinig beweging op de dijk en in de winkelstraat. In tegenstelling tot andere jaren zijn er ook veel winkels en restaurants die deze week sluiten om nog rap een vakantie nemen. Sinds corona is er heel veel dat maatschappelijk en sociaal veranderd is en blijven we alles voelen in onze portemonnee. Niks gaat naar de prijzen van vóór de epidemie, integendeel, alle prijzen blijven stijgen. Je hebt dan wel producten in aanbieding met 2+2 gratis maar ik ben niks met 4 tonnen waspoeder. Awel, wat zegden vroeger de katholieken altijd? En dat ga ik nu ook doen: niet klagen en zagen maar bidden om kracht!!!
Buiten de ruzie tussen 2 schatrijke mannen om de meeste macht, is er niet al te veel te melden. Een woordenwisseling en een robbertje woordenvechten tussen 2 miljardairs, die eigenlijk bij machte zijn de wereld de dieperik in te sturen zowel economisch, maatschappelijk, sociaal en waar niemand tegen kan opboksen. Laat ons hopen dat ze bij hun zinnen blijven en is het Amerikaanse Congres bij machte die kemphanen in het gareel te houden. Zij dienen beiden 2 meesters 'geld' en 'macht'. Tot morgen
Er loopt weer van alles mis met mijn personal computer. Ik zal tot Pinksteren moeten wachten om alles op te lossen, dan daalt de Heilige Geest waarschijnlijk in vurige tongen op mij neer en zie ik weer alles klaar en duidelijk en weet ik wat te doen. Het kan natuurlijk ook zijn dat de 'vrienden' eerder langskomen en dat mijn probleem met mijn 'outlook' op pc rapper hersteld is. Gelukkig werkt alles op mijn gsm nog. Tot daar mijn tandengeknars sinds deze morgen. Er zijn nog meer redenen van mijn boosheid deze morgen en wel omwille van de volgende cijfers: 20.500€ + onbelaste onkostenvergoedingen + auto-met-chauffeur + trein-busabonnementen + gratis eten op het kabinet en maatijdcheques op verplaatsing + bureau met secretaris/resse...Dat alles is het maandelijkse inkomen van onze Vlaamse Ministers. Er is nu ontevredenheid bij deze belangrijke zwaar werkende mensen, omdat de 'woontoelagen' van 1.100€ zouden afgeschaft worden. Dat bedrag is nodig omdat ze af en toe in Brussel blijven slapen. Bon, ieder denkt er het zijne van. Maar scrupules kent dat volk niet meer om geld af te troggelen van de belastingbetaler. Voor de rest heb ik niet veel te melden na de poetsbeurt in mijn huis. Er valt een minieme hoeveelheid regen. Maar hier geldt het spreekwoord; wie het kleine niet geert is het grote niet weert, al zit ik niet te wachten op plensbuien of overstromingen. Tot morgen
Midweek. Mijn taaloefeningen waren niet fabuleus te noemen, maar ik heb ze weeral eens gedaan. Het is zo'n beetje zoals het schrijven, ik wil ze doen, ik wil ze goed doen en nog wat taalkundig bijleren in Duits, Frans, Engels, Nederlands en nog wat bijbelwijsheden ook. Filosofie spreekt me ook iedere dag weer aan. Vandaag in de kalender weer een oude wijsheid van Seneca (..-64n C): "Als je filosofeert, maak je het goed". Dat is zo, nadenken doe je alleen als je je goed voelt. Zoals ik nu , ik heb al een uitgebreide babbel en gesjouwel met mijn dochter gehad en dan voel ik me goed en kan nadenken over de wind, de droogte, de bijtjes, de bladjes, de bomen, en de mieren strontvliegen die me buiten ambeteren. Of reflecteren over de zogenaamde grootste vrouwenversierder aller eeuwen die ik eigenlijk de lelijkste man vind: Giacomo Casanova (1725-1798). Avonturier die ons via zijn uitgebreide memoires, een 18e eeuws tijdsdocument bezorgde van het reilen en zeilen van het gewone volk en de edellieden. En vandaag kwam ik ook de naam tegen van een schrijver die me wel een beetje jaloers maakte, Guido van de Wiel, man van bijzondere en bijna onmogelijke vertalingen, schrijfcoach, ghostwriter. Een man die het aandurfde de werken van Georges Perec (1936-1982) te vertalen: "Manco" een 316p tellende roman die géén enkele letter 'E' bevat. Van dezelfde schrijver de vertaling van "De Wedergekeerden" die de 'E' als enige klinker bevat. Nu presenteerde hij de vertaling van een roman van Walter Avish (1931-2022) "Alfabetical Africa". Een boek waarvan de eerste hoofdstukken en de laatste, allemaal woorden met 'A' beginnen en bevatten. Een ware zoektocht voor de man door de woordenboeken en de laatste jaren met de hulp van AI (artificial intelligence) om woorden te vinden. Hoe hij ook de woorden gevonden heeft, het blijft een hele prestatie om over dergelijke woordenschat te beschikken. Een boek waar ik toch eens moet naar uitkijken. Tot morgen
Ik heb van mijn kopjes koffie genoten deze morgen en heb er een gratis extra bijgekregen via mijn blog. Van harte bedankt voor de uitschenker. Al méér dan een jaar luister ik niet meer naar de radio (radio 1) en probeer ik het tv-nieuws te vermijden. Ik wil niks meer van oorlogen, schietpartijen, protesten en hooliganisme....horen. Ik lees het nieuws op gsm, pc en luister naar de korte nieuwsflash om 18u. Is er iets bij waar ik dan wat meer uitleg over wil weten, zal ik wel naar het uitgebreide nieuws, Ter Zake, De Afspraak kijken of luisteren en dan is er ook nog altijd mijn trouwe metgezel 'Het Nieuwsblad' dat me vanalles op de hoogte brengt weliswaar met 1 of 2 dagen vertraging. Ik heb een hekel aan geweld gebruikt dat om allerlei redenen gebruikt wordt. Dat brengt nooit oplossingen alleen maar escalatie van geweld en onvrede. Als gewone burger heb je daar natuurlijk weinig over te zeggen, het zijn de hoge omes die daarover beslissen of het gespuis op straat. Om toch weer een glimlach op mijn snoet te krijgen of in mijn hart, zocht ik wat grappige spreuken op. Zoals: ik lees geen handleidingen, ik druk op de toetsen tot het lukt!. Ik denk niet dat ik de enige ben die dergelijke methode toepast. Zoals nu: ik moet weer uitpluizen hoe ik de boeken uit de krant moet downloaden en op mijn e-reader zetten om ze te lezen. 'Ik ben niet 'perfecd'en wat is daar mis mee?' Dat hebben jullie waarschijnlijk ook allemaal wel al opgemerkt. Dat maakt me meer menselijk, zou ik zeggen. 'De kunst van het weten, is weten wat te negeren'. Daarom gebruik ik veel Wikipedia omdat ik al té veel vergeten ben en genegeerd heb in mijn vorige leven. 'Het beste medicijn is 3x daags een complimentje krijgen of geven'. Veel complimentjes van anderen krijg ik niet, ik woon alleen, daarom geef ik mezelf regelmatig wat opstekers zoals amai, dat heb je weer rap gevonden of amai dat je dat wist.... 'Logica brengt je van A → B, verbeelding brengt je overal'. Niets is minder waar, maar ik hoef niet meer overal te zijn. Maar met mijn verbeelding had ik nooit durven dromen hier mijn levensplaats te vinden. En aan iedereen zeg ik nu: 'oordeel niet, verbaas je slechts' over mij of een ander. Tot morgen
Er is eventjes rust op alle fronten. De muziekwedstrijden zijn afgehaspeld, de voetbal zowel nationaal en internationaal is beslecht, de wielrenners kunnen wat uitrusten, alleen is er op sportvlak nog tennis in Parijs. Volgens de krant zijn het de extreme sporten die aan belangrijkheid winnen: ultra-marathons, triatlons, ironman, ultra-endurance...eigenlijk alle sporten die meer dan 6u intensieve uithouding van het lichaam vragen. Tegenwoordig vooral de 30-40 jarige sportievelingen die dat nog op hun bucketlist hebben staan vooraleer de pensioengerechtigde leeftijd te bereiken, of de penopauze en menopauze in het zicht krijgen. Ik ben echt wel een sportliefhebber, vooral supporter ik vanuit mijn zetel en eerlijk, dat kan soms ook vermoeiend zijn. Maar lezen is mijn vermoeiende sport. Vandaag zijn er weer 2 nieuwe boeken gekomen van 'Het Nieuwsblad'. Ik moet echt jààààààààren in goede gezondheid verkeren om al mijn lectuur gelezen te krijgen. Niet alleen op mijn e-reader staan er enorm veel boeken te wachten op mijn aandacht, maar ook in mijn eigenste papieren bibliotheek zijn er nog ettelijke boeken die gelezen moeten worden. Het is ook moeilijk, om van bij het ochtendgloren tot de duisternis valt, verhalen te verslinden en prentjes te bekijken. Vroeger ging dat vlotjes om 's nachts ook te lezen, dat zit er nu niet meer in, zelfs als ik de slaap niet kan vatten. Er zijn ook meer buitenlandse vertalingen bij, waarbij de namen van de personages, dorpen of gemeenschappen soms onuitspreekbaar zijn voor een Vlaming en dat bemoeilijkt voor mij wel het lezen. Niet geklaagd, deze naiddag zit ik terug weer met mijn boekske in mijn hoekske op mijn bankske met dear woefie aan mijn voeten.
Ik heb ook een compromis met mezelf gesloten om geen eten meer weg te gooien. Ik breng nu van het grootwarenhuis 2 klaargemaakte schoteltjes mee. Per schotel is dat 2 dagen middageten. De andere dagen eet ik dan eitjes in een of andere vorm, want dat voedingsmiddel heeft een resem van mogelijkheden om een lekkere lunch klaar te maken. Dat is mijn oplossing om verspilling van voedsel tegen te gaan. Vandaag zijn het 'balletjes in tomatensaus' met een of andere bereiding van aardappelen erbij. Enfin, dat was mijn blog voor vandaag, voor iedereen smakelijk eten. Tot morgen
'Sommige dingen leer je bij windstilte, andere bij storm'. Gisteren en vannacht heb ik geleerd dat méér dan 5u teevee kijken nefast is voor mijn slaap. Er was een spannende etappe in de Giro voorzien, en dat werd het ook, zoals ik op teevee kon vaststellen. Dan nog een beetje lezen en een babbeltje vooraleer ik me voor de avond- en laatste sessie van de KEW, voor de kijkbuis ging installeren in mijn fauteuil. Rond 23u begon de moeite toe te slaan en zat ik naar de laatste kandidaat met stokskes in mijn ogen te kijken en te luisteren. Maar natuurlijk wilde ik de proclamtie meemaken om te horen welke prijs, naast de publieksprijs, Valère nog zou krijgen. Na 0u30 begonnen de stokken, die probeerden mijn ogen open te houden, op de grond te vallen en was ik echt genoodzaakt naar mijn bedstede te sjokken. Zo'n lange avond tv kijken is echt niet goed om vlot in slaap te geraken en dus heb ik vele schaapjes geteld en daardoor doodmoe opgestaan deze morgen. Ik heb dan op de nieuwsberichten gelezen dat de "Eerste Prijs" werd toegekend aan de jonge Nederlandse pianist Nikola Meeuwsen. Ik heb hem zien er horen het 'Pianoconcerto van Prokofjev' spelen. Hij is de jongste van den hoop en schopt het tot overwinnaar. Ik denk wel zééééér verdiend. Valère kreeg de 3e prijs, wat het beste resultaat is voor een Belg ooit, in de geschiedenis van dit alom geprezen concours.
De weerkundigen hebben de 'lente' vaarwel gezegd en verwelkomen de 'zomer cyclus', met grijs weer. Misschien dat er wat gaten in die grijze wolken komen en we toch een zomerse dag krijgen. Ik heb weer wat nieuwe boeken en ben begonnen met de nieuwste van Camilla Läckberg "Bronzen dromen". Lezen zal me nog lukken vandaag, voor al de rest ben ik veel te moe. Tot morgen
