Welkom bij het "meisje van 1948". Vind je mijn bedenkingen en dagboekverhalen leuk? Je kan misschien mijn blog-adres doorgeven aan familie, vrienden, vriendinnen en kennissen. Wil je commentaar geven op mijn schrijfsels ? Dat kan door op de knop'reageer' onderaan de tekst, een reactie te geven. Wil je een deel van mijn teksten gebruiken? Dat kan, maar verwittig me even. Grtjs van Pijltje
Er is weer het vooruitzicht van een stralende leesweek. De voorspellingen zijn zo gunstig dat ik me verheug om mijn leven deze week, door te brengen op mijn bankje, met een boekje, in een hoekje en een parasol boven mijn hoofdje. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een zalige lente is. Wel is voorzichtigheid geboden met gebruik van kraantjeswater en ik ben blij met mijn besluit geen zomerbloeiers aan te schaffen. Er zijn vaste planten genoeg in mijn tuin die nog moeten bloeien zoals de azalea's en hortensia's. Hier en daar verschijnt in een bloempot toch nog het begin van een overgebleven geranium en voor de rest staan er wilde geraniums genoeg in de tuin die ook hun bloemeke in het zakje doen. Ik kan niet anders zeggen dan dat er een tevreden 'meisje van 1948' aan het tokkelen is op haar pc.
De kranten staan vol over Eurovisiesongfestival, en over het protest dat geuit is over de puntentelling. Vooral Spanje wil inzicht krijgen in de telling en resultaat van de televotingstemmen en de VRT sluit zich daar bij aan. 'JJ' heeft gewonnen met zijn 'contratenorstem'. Hel, schel en bel, ik vind het niet mooi. Maar ik ben dan ook geen specialist van het 'lichte lied'. Ik zal maar zeggen, volgend jaar anderen en beteren. Dan is Wenen het decor voor het showtoneel. Wat vroeg er nog aandacht in de kranten? De eindsprint om voetbalkampioen te worden in ons land, Alderweireld die stopt en KDB die verkast naar een andere ploeg. En eindelijk de langverwachte winst voor Wout in de pseudo 'Strade Bianche' van de Giro.
En zo is week 21 van het nieuwe jaar van start gegaan. Het is tijd om wat mondvoorraad in te slaan, vooral dan 'koekjes'. Ik zit op een handvol exemplaren na op droog zaad. Ik moet wel de koekjesafdeling eens grondig gaan bekijken wat er zoal allemaal is aan smaken. Het is al warm genoeg om een 'fris' koekje mee te brengen zoals een 'carré confituurke'. Ik wil ook zien of er buiten de abricotsmaak er ook wat anders te bikkelen valt. Voor ijscreme vind ik het nog wat té vroeg om in te slaan, dat is meer een lekkernij voor op het einde van de zomer. Ik moet ook eens bekijken welke bereide schotels er voorhanden zijn. Vorige week bracht ik 'perzik en tonijn' mee, heel lekker! En dat is een hoofdgerecht en dessert bijeen!. Ik weet ook wel dat dergelijk gerechtje gemakkelijk zelf te bereiden is maar dan moet ik ook weer salade, wortelen, aardappelen enz meebrengen om hetzelfde reslutaat te hebben en daar dan de helft van in de vuilbak te kieperen. Dat is voor mij geen optie meer. Liever iets geprepareerd meebrengen dan met verlepte sla te blijven zitten. Bon, chers amis et amies, dat was het eerste blogje van deze week. Tot morgen
Alle plechtige installaties van hoogwaardigheidsbekleders volg ik life op tv. Meestal is het de VRT die de plechtigheden uitzend. De nationale zender staat garant voor een picobello weergave van de plechtigheden met kundige commentaar van specialisten terzake. Groot was mijn verbazing dat om 10u15 niets te zien was op de zender i.v.m met de installatie van Robert Prevost tot Paus Leo XIV. Ik zette de tv af, en begon dan maar met wat andere dingen te doen om mijn tijd te verdrijven. Pas na elven bekeek ik de programma's voor vandaag en zag dat de commerciële zender dit niet-commerciële evenement uitzond. Weg mooie muziek en elegante dames en heren op de 1e rij. Ik zal vanavond wel de beknopte weergave bekijken van de feestelijke intrede van onze nieuwe Paus, als bisschop van Rome en heerser van Vaticaanstad. Mooie klassieke muziek heb ik de laatste dagen voldoende gehoord. Tot grote blijdschap van vele landgenoten is ook Valère Brunon geselecteerd voor de finaleweek van het pianoconcours. Samen met Nikola Meeuwsen (Nederland) hebben de 2 Lagelanders de hegemonie van de Japanners, Chinezen en Russen kunnen doorbreken voor dit aartsmoeilijke concours. Dat op zich is al een hele prestaties en zijn ze sowieso al winnaars te noemen. Dat was dan in tegenstelling met Red Sebastian die niet gered kon worden om deel te nemen aan de finale van Eurovisiesongcontest. Volgens de berichten heeft ene Oostenrijkse 'JJ' dit liedjes festival gewonnen met zijn lied "Wasted Love". De echte naam deze mooie jongen is Johannes Pietsch. Ik zal moeten wachten tot een nieuwsuitzending om dat lied ook eens te horen. Gans de liedejeswedstrijd was zo een lawaaierig en hels gebeuren met lichtshows, dat ik echt heb moeten afhaken van bij het begin wilde ik een rustige nacht hebben en niet de beats en bassen in mijn hoofd blijven horen. Voilà, het zal dan eindelijk eens uitzien zijn naar een 'good news show'tijdens een nieuwsflash. Dat was mijn zondags tekstje. Afsluiten is met een citaat uit de filosofiescheurkalender: "Al wat gebeurt, van het grootste tot het kleinste, gebeurt noodzakelijk" Maar deze quote komt van Arthur Schopenhauer (1788-1860) die graag in het Latijn uit de hoek kwam (zoals de meeste politici dat doen, om onverstaanbaar te blijven voor het gewone voetvolk):"Quidquid fit necessario fit". Tot morgen
De week is weeral bijna afgelopen, ik kan weer op mijn lauweren rusten. Ik heb deze week bijna alles kunnen doen wat ik me voorgenomen had en ik ben dus een contente vrouw die met vreugde het 'niksdoen' tegemoet ziet. Ik vond ook de weekendkrant in de brievenbus (nog altijd een spannend moment) en ik heb ook al mijn klapke gehad met één van de vrienden. De andere had vandaag wat meer rust nodig en die zie ik wel in de loop van de dag. Mijn weekend start dus beloftevol. Ik luisterde deze morgen toch nog eens naar "Le temps des cérises" van Bobbejaan Schoepen en Geike Arnaert en wel omdat Bobbejaan geboren werd op 16 mei, overleed op 17 mei en wel met 85 jaar verschil (1925-2010). Het kan best zijn dat het, het enige mooie liedje zal zijn dat ik vandaag hoor door de grote kermis van de Eurosongfinale in Bazel (Zw). Dat zal zowat alle televisiezenders beheersen. Maar ik luister naar de laatste avond van de halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano. Misschien dat er een Belg zal doorstoten naar de grote finaleweek vanaf 26 mei. Ik ben een leek in de interpretatie en beoordelen van het vingerspel op de ivoren toetsen, maar de muziek van de klassieke meesters blijft me altijd bekoren. En deze halve finalisten geven altijd de beste vertolking van een klassiek muziekstuk. Muziek haalde ook op een andere manier de nieuwsitems. Bruce Springsteen begon zijn Worldtour met de woorden:"mijn land is in handen van een corrupte en incompetente regering". Natuurlijk liet Mr Orange dat niet over zich zeggen en repliceerde: "dat zijn woorden van een irritante talentloze eikel". Woorden van een niet zo beleefde president over een best wel getalenteerde medeburger. Meer heb ik op deze grijze killige dag niet te vermelden. Blijkbaar schijnt de zon in vele delen van ons land, maar de kust hoort daar niet bij. Tot morgen
Plein soleil, blauwe lucht, maar een ijskoude wind en dus is het niet warmer dan 13°C. Tenzij je achter glas zit, dan is het puffen en picobello weer. Droevig nieuws las ik 5' geleden: overlijden van Jan Terlow (1931-2025). Een Nederlandse fysicus en politieker die prachtige kinderboeken geschreven heeft en waarvan er verschillende verfilmd zijn: Oosterschelde Windkracht 10, Oorlogswinter, Koning van Katoren...Enkele jaren geleden meldde hij geen 'kinderboeken' meer te zullen schrijven omdat hij niks meer van de tegenwoordige jeugd begreep. In ieder geval blijven zijn boeken prachtige lectuur voor de jeugd en nog altijd een aanrader om in de kinderen hun boekenkast te zetten. Vandaag wordt er ook weer veel aandacht besteed aan het overlijden, nu reeds 10 jaar geleden, van de bekendste zanger, entertainer, gitarist, acteur, kunstfluiter Bobbejaan Schoepen. Roger en Maria waren beiden hevige fans van Bobbejaan vooral omwille van zijn lied "Ik zie zo gere mijn duivenkot" (mijn vader) en "Ik heb eerbied voor jouw grijze haren" (mijn moeder). Een bezoek aan Bobbejaanland, zijn entertainmenttempel, kon dan ook niet uitblijven om een optreden van deze zanger/schuifelaar in het echt eens mee te maken. Volgende dagen zullen ze wel in de eetzalen en vergaderzalen van de parlementen zijn lied " Een café zonder bier" zingen want er mogen geen alcoholische dranken meer geserveerd worden in parlementen. Tussenin heb ik al meerdere keren "Ik sta op wacht" gezongen, om de tijd te verdrijven terwijl ik op de postbode of krantenbezorger sta te wachten. Ik moet zeggen dat tegenwoordig de bezorging weer zonder problemen verloopt en dat ik op tijd mijn lectuur in de bus vind. Maar ik herinner me hem vooral omwille van "Le temps des Cérises". Een prachtig lied in samenzang met Geike Arnaert. Wondermooi. Ook een van zijn laatste liederen "Verankerd", waarin hij zijn strijd tegen 'kanker' bezingt. En in de filosofie staat vandaag een goed citaat van Martha Nussbaum, een Amerikaanse filosofe: "een emotie is een gevoelige gedachte". Tot daar mijn blog vandaag. Tot morgen
De zwoele nachten zijn verdwenen omdat we langs de koude kant van een gigantisch hoge drukgebied liggen met koude noordoostenwind als gevolg. Frisse nachten zijn wel oké om te slapen, maar de nachtkledij is dan van een andere soort dan tijdens de hete dagen. Mijn broer noemt dergelijke kledij: mannen op een afstand houden. Nu hebben we volgens de Nederlandse meteorologen te maken met een 'droogteput'. Dat alles heeft te maken met verandering van het klimaat en de ligging van onze goede oude 'straalstroom'. Die kronkelt té veel in hoogtes en laagtes. En als je als land in een dal of een top van de straalstroom zit, zit je ofwel ofwel langs de droge kant ofwel langs de natte kant. Of omgekeerd. Meteorologie is nooit één van mijn sterkste kanten geweest, en alles moet tegenwooordig een naam krijgen. Enfin, ik heb terug mijn fleeceke en sokken boven gehaald om toch weer een warmer gevoel te krijgen tot de zon me weer zal verwarmen. Ondertussen zal ik mijn roman van Pauline Slot verder verslinden: "Dood van een thrillerschrijfster". Laat de omkadering van dit boek nu toch wel juist een Grieks eiland zijn waar ik een fantastische tijd heb beleefd en de cultuur van de oudheid kon opsnuiven. Van bij de eerste bladzijde was ik verbaasd dat dit verhaal zich afspeeld op het eiland Evia meer bepaald in het dorp Eriteria. Ook ik nam ooit de overzetboot om naar Athene op uitstap te gaan met het openbaar vervoer. De uitbater van het B&B was zo vriendelijk om ons een papiertje te geven met de busnummers erop en de vragen die we eventueel moesten laten zien aan de chauffeurs om op de juiste bus terecht te komen. Mijn vriendin noch ik spraken geen gebenedijd woord Grieks, oud of nieuw en met een woordenboekske in de hand geraak je ook niet ver. Toen waren er geen gsm's noch Wikipedia en translaters voorhanden. Nu lees ik een beetje, door de belevenissen van een ander, hetgeen ik zowat meemaakte, voelde en ervaarde bij dit wondermooi stukje Griekenland, zonder de moord als spektakel. Ik stel vast dat de betovering en ban van dat eiland nog altijd een indruk op mij maakt. Het is ook plezant om op goed vallend uit, 20 jaar terug gekatapulteerd te worden. Mijn e-reader bevat alles wat een lezershart kan wensen, ook verrassingen van inhoud incluis. Mijn huis is gekuist, mijn krant bijna volledig gelezen en dan zet ik me met mijn boekske in een hoekske, maar binnenshuis dit keer. Tot morgen
't ja, ik heb gisterenavond mijn concerten op Canvas gemist om naar de Belgische inzending voor het grote liedjesfestival in Bazel, Zwitserland, te kijken. Verdient niet geselecteerd, zou ik zeggen. Té luidruchtig, té hoge noten, té rood, eigenlijk té veel van alles dat niet moest of moet om op te vallen. Ik beweer niet dat de jarige van de dag, Red Sebastian, niet kan zingen, maar dit nummer was niet op zijn lijf of stem geschreven. Maar het Eurovisiesongfestival is, zoals mijn kleinzoon het verwoorde, een vrienden of familiegebeuren. Een programma dat in groep moet bekeken worden en voorzien van de nodige commentaar tussenin zoals, hoor die stem eens, wat een kledij heeft die aan, dat is geen schoon lieke enz. De grote songcontest zal ik dus laten passeren, het winnende nummer zal nog genoeg te horen zijn op radio en tv.
Zijde nie goe? Zijde een bitteke ziekes? Ge zie zo wittekes! Dat zijn vastellingen en vragen die deze lente niet aan mij zullen gesteld worden!. De zon zorgt ervoor dat iedereen die een beetje buiten komt een gezonde blos op zijn kaken heeft. Meer zelfs, de fles after sun moet binnen handbereik blijven om mijn perkamenten velleke in te smeren als ik terug binnenkom. Eerlijk, zo'n weer is echt deugddoende. Niet echt té warm, een aangename temperatuur om in te leven. Ik loop niet in een grand décolleté rond of met wat lappen die op een paar punten aan elkaar hangen met toespelden. Eigenlijk vind ik het maar goed dat er in Cannes een beetje paal en perk gesteld wordt aan het blote schouwspel van de actrices om de aandacht te trekken om een filmrol te krijgen in een pornoproductie of een of andere film. Extravagantie is niet hetzelfde als'bloot'. Met hetgeen er soms vertoond wordt zou ik het zelfs geen kledij meer noemen. Alle begrip voor de beslissing van de bazen van het filmfestival van Cannes.
Gaza, Golanhoogte, Palestina, Israël, een eeuwigdurende strijd om grondgebied, met bijbelse inslag. Op 14 mei 1948 riep David Ben-Gurion (1886-1973) de Staat Israël uit, door de Israelische Onafhankelijkheidsverklaring te ondertekenen. Sindsdien is het er altijd onrustig geweest met de ene 6 daagse oorlog na de andere, de eindeloze schendingen van vastgelegde overeenkomsten dan weer door de en dan weer door de andere partij. Het blijft er een 'kruidvat' en dan bedoel ik niet de winkels. Hopelijk volgt eer ooit vrede in die gebieden. Tot morgen
Gisterenavond was er eindelijk eens een regenbuitje. Eigenlijk alleen goed om het stof op de planten eens te blussen. Niet veel dus, maar deze morgen als ik buiten kwam rook ik werkelijk de friste van de morgenstond. En sommige planten zijn blij met dat water, want hun dorst is eventjes gelest. Ja, nu komen de mooie muzieknamiddagen en muziekavonden er aan. Veel Japanners en Koreanen, zoals ieder jaar. Ze winnen dan altijd wel de 'prijzen' maar zijn niet de mooiste figuren aan de piano. Gisterenavond iemand die door zijn haarwildgroei, zij gezicht verdoken hield achter een haargordijn.Maar zijn handenspel was magnifiek. Slanke ranke vingers die over de toetsen gleden om Mozart ten gehore te brengen. De handen van de volgende kandidate deden me denken aan een krab. Zenuwachtig bespelen van de ivoren toetsen, met gekromde vingers, om mij nog eens Mazart te laten horen. Eigenlijk dacht ik dat ze met haar gebogen razendsnelle vingers een krab kon imiteren. Aan hun vingerspel valt niet te tornen maar hun mimiek blijft een triestig schouwspel.Vooraf geleerde gezichtuitsdrukkingen zijn soms belachelijk. Maar ik heb met mijn ogen toe maar geluisterd naar de prachtige muziek. Een lang citaat van Max Wildiers (1904-1996), een Kapucijnermonnik, filosoof en theoloog, wil ik hier wel overnemen: "Het beste middel om aan de lelijkheid en de domheid van onze tijd te ontkomen is onder te duiken in de onsterfelijke muziek van Vivaldi, Bach, Händel, Mozart, Beethoven, Brahms...Wat een heerlijke wereld van schoonheid ter beschikking". Enfin, tot einde mei is er iedere dag wel wat te beluisteren dat 's avonds een ontspannen gevoel zal geven. Tenzij ik naar de Eurovisiesongs ga luisteren. Ik zal wel even kijken hoe het onze Red Sebastian het er zal van afbrengen. Ik moet toch ook een beetje bij de tijd blijven en kunnen meeklappen met de hedendaagse muziek. Soms zitten er toch ook mooie liedjes bij.
Omdat een vader van een vriend zijn 82e verjaardag viert, wil ik Willy nog vele jaren plezier en een goede gezondheid wensen. Zoals gezegd en geschreven, het cijfer is niet van belang, wel dat ik hem ieder jaar een gelukkige verjaardag kan wensen.
De planten buiten hebben hun natte verzorging gekregen, nu ga ik mijn kamerplanten ook eens begieten. Ze hebben dorst! De hond en ik ook. Tot morgen
Met vernieuwde moed begin ik aan deze nieuwe week, al nr 20 van 2025. Ik ben uitgerust en uitgeslapen en heb wat nieuwe lichaamsoefeningen geleerd. Oefeningen om een beetje steviger op mijn benen, voeten en in mijn schoenen te staan. Ik kan dikwijls aan het geweld en macht van mijn huisgenoot niet optornen zodanig dat ik toch al menig blauwe plek en stijfheid van mijn benen heb moeten ervaren. Evenwichtsoefeningen doen, zegde mijn schoonzuster, de 'flamingo'!. Ik dacht eerst aan een dans maar het is het evenwicht proberen handhaven door meerdere keren per dag, afwisselend op het linker of rechterbeen te gaan staan, zonder een steun te zoeken. De eerste maal lukte dat maar 1 tel, maar ik maak vorderingen en per 'been' kan ik nu al mijn evenwicht houden tot 15 tellen. Ik ben nooit te oud om iets aan mijn lichaamlijke conditie te doen zolang het maar niet 'op een drafje lopen' is.
Dit jaar zullen we geen rekening moeten houden met de ijsheiligen, ze smelten vóór dag en dauw. Maar toch is het voorzichtig zijn met nieuwe aanplant te plaatsen. De aanhoudende droogte zorgt ervoor dat de wortels niet stevig kunnen verankeren in de potten, tenzij men ze dagelijks begiet met 'drinkbaar' water. Eigenlijk vind ik dat niet oké om dat kostbare goedje zomaar goedluks te gebruiken om een bloem in een pot te hebben. Voorlopig staan er in mijn potten 'wilde geraniums' en die zijn veel minder eisend dan de cultivars. Het is nu wel eentonig paars in de tuin maar alles beter dan waterverspilling.
Vanaf vandaag begint de halve finale van de Koningin Elisabethwedstrijd voor piano. De Waalse pianist heeft de selecties overleefd en kan meedingen naar een plaats in de finale. Alles wordt uitgezonden op Canvas en mijn tv is geprogrammeerd om de pianorecitals op te nemen, die ik dan 's avonds kan beluisteren. Gegarandeerd weer uren mooie pianomuziek.
Ik heb een mooi citaat gevonden om deze blog af te sluiten, de mannen moeten maar beoordelen of dat correct is: Vrouwen vereenvoudigen het leven, verdubbelen de blijdschap en verdrievoudigen de uitgaven. Tot morgen
Feest in de familie want de 'tweeling' is jarig. Reeds 19 lentes tellen mijn kleinzoon en kleindochter. Sportievelingen en goede studenten, kinderen die geen zorgen leveren aan hun ouders en ik wens dat dit altijd zo mag blijven. Voor alle mama's die niet in de provincie Antwerpen wonen, wens ik een fijne moederdag toe. Met dit prachtige weer zal iedereen er wel een feest van kunnen maken. En later op de avond, misschien dan ook eens met z'n allen wuiven naar de astronauten van het ISS. Deze nacht zien we de capsule 3x voorbijvliegen als een pietluttig bewegend sterretje: 22u12 ZZW, 23u49 richting WZW kijken en voor de nachtraven om 01u25 en dan turen naar het westen. Ik vind dat leuk om dat te zien passeren. Die mannen en vrouwen, die maar rondjes draaien in de ruimte terwijl een gewone sterveling rondjes gaat draaien op de kermis op de draaimolen en hopend om een 'flosch' te bemachtigen voor een gratis toertje.
Het 'geloof' heeft deze week de wereld beroerd. Niet alleen de Rooms Katholieken lieten zich 'en masse' horen, maar een nieuwe paus was zelfs voor de andersdenkenden en belijders van andere godsdiensten, wereldnieuws. De filosofiekalender heeft daar een mooi citaat, dat per toeval vandaag genoteerd werd: 'Is de wereld "zijn geloof verloren", zoals ze zeggen? Nee, het "Geloof" is de wereld verloren. Aldus Bruno Latour (1947-2022) een Frans socioloog en filosoof. Tot morgen
