Welkom bij het "meisje van 1948". Vind je mijn bedenkingen en dagboekverhalen leuk? Je kan misschien mijn blog-adres doorgeven aan familie, vrienden, vriendinnen en kennissen. Wil je commentaar geven op mijn schrijfsels ? Dat kan door op de knop'reageer' onderaan de tekst, een reactie te geven. Wil je een deel van mijn teksten gebruiken? Dat kan, maar verwittig me even. Grtjs van Pijltje
De warmte komt aangewaaid vanuit het zuiden met een stevige bries. Voor mij is het ofwel in de schaduw gaan zitten ofwel binnen zitten en kijken naar een opgenomen programma. Maar gisterenavond was er een zogenaamde 'aardbeienmaan'. Ik heb die gisteren niet kunnen opmerken wel de dinsdagnacht toen het bijna volle maan was. Een grote maan die laag boven de horizon kijkt en een oranje-rode gloed heeft. Men noemt deze volle maan zo omdat het gebeurt ten tijde van het aardbeienseizoen en de aardbeienpluk. Vandaag is het ook weer springtij en dat maakt de zee zeer gevaarlijk met de aflandige wind en de onderstromen in het water. Nu zijn er blijkbaar alleen nog maar redders in Blankenberge, de andere kustgemeenten wachten tot dit weekend. Ik ben eens nieuwsgierig voor dit weekend of er weer steden en gemeenten gaan afgesloten worden voor inkomend verkeer om een verkeersinfarct te vermijden. De realiteit is dat er te weinig treinen en openbaar vervoer is voor de verplaatsing van het volk vanuit het binnenland naar het frissere gedeelte van het land en er eigenlijk, voor degene die met de auto komen, maar 2 grote verkeersassen zijn: naar Oostende met uitbreiding naar De Panne en Knokke. Eén klein probleempje op een van die wegen zorgt voor een grandioze katastrofe voor alle inzittenden van de auto's. Uren onderweg voor watafkoeling aan de kust en eens het water in zicht zich gedragen als halve gekken, wat niet verbazingwekkend is. Als ik me vandaag al buiten zou wagen is het pas deze avond, als het stil is en alles weer een beetje afgekoeld is. Voor de rest zet ik voor mijn hondje een bak fris water klaar waar hij met plezier kan in-en uitspringen en zo voor zichzelf, voor de nodige koelte zorgt. Het is zomers weer en dus mag ik gerust zeggen 'ik ga een siësta' nemen . Tot morgen
Op 2e Pinksteren was ik naar de winkels gereden met het gedacht dat er sommigen open waren om mijn voedselrantsoen in te doen voor deze week. Ik stond overal voor gesloten deuren en in de Jumbo ga ik niet binnen. Gisteren waren er mijn kletsuurtjes en gelukkig had ik nog voldoende in huis om ons van een natje en een droogje te voorzien. Ik moest vandaag zeker 2 winkels binnen gaan: eentje waar ze de voeding, de snoepjes en de speeltjes voor mijn hond hebben ( plus nog een duizendtal andere kwalitatieve objecten voor huis en tuin). Het is altijd een heuse rekening maar een hondje vraagt ook zijn verzorging en gezond eten. Eens aan de kassa......bankkaart vergeten!. Gelukkig ben ik altijd wat voorzien van cash geld, want het is al meermaals gebeurd dat de betaalterminal buiten gebruik is en er op de ouderwetse manier moet betaald worden: contant. Maar ja, dan had ik geen geld meer om voor mezelf voeding in te slaan en moest ik huiswaarts keren. Tegenwoordig liggen hier alle banen open, van Middelkerke tot Oostende, overal rode lichten die wel aangeven hoeveel geduld je nog moet hebben vooraleer voorbij de werkzaamheden te mogen rijden. Eerst de hond wat verwent met een snoepje, een kopje koffie gedronken en dan met de bankkaart op zak, naar mijn winkel gereden. Weer alle obstakels gepasseerd en uiteindelijk thuis toegekomen met de boodschappen. Dat alles heeft me ongeveer 4u van mijn dag gekost. Een klapke met de buurvrouw (ik heb er verschillende), een rustpauze genomen, wat vast voedsel genuttigd en daarmee ben ik zo laat aan mijn blog begonnen. Het is mooi weer, practisch geen wind en daar ga ik seffens van profiteren op mijn bank, samen met de hond. Natuurlijk heb ik nu mijn shorts al aangetrokken en dan zie ik twee ferme witte stokken verschijnen. Die mogen gerust wat kleur krijgen en dat zal wel lukken met deze geweldige temperaturen, 21°C in de schaduw. Tot morgen
Goede morgen beste blogmaatjes! De hitte is nog niet gearriveerd, wel 16°C en een forse wind. Zoals altijd met de weersvoorspellingen is het wachten geblazen op het goede weer en moeten we de vooruitzichten van warmte en hitte met een serieuze korrel zout nemen. Ik heb het onlangs tegen de buren gezegd, ik heb het gevoel dat ik al maanden hetzelfde soort kledij aantrek. Wel waren er eens een dag of twee dat ik mijn billen aan de elementen kon blootstellen, maar voor de rest is het pulleke of t-shirt, fleece, lange broek en sokken bij de hand hebben. De wind is hier wel een constante aan zee en als die uit het zeegat komt, is dat vrij fris. Vandaag is het niet zomaar een briesje maar een heuse wind rond de 5 Bft. Meestal ben ik wel tevreden met het weer en zie ik geen enkele reden om naar het zuiden te trekken om in bikini rond te lopen. Mijn figuur kan dat ook niet meer aan om met 2-stuks te paraderen. Het enige dat me soms al eens kan tegensteken zijn de vele grijze luchten met af en toe gemiezer dat eruit valt. Vandaag is het ook weer een dubbeltje op zijn kant, denk ik. Gaat de beloofde zon zich nog vertonen?. Geen probleem vandaag, ik trek me van het weer geen lor aan. Er komt een heuse koffieklets deze namiddag, met alles d'erop en d'eraan. Weer iets om naar uit te kijken. Een andere buurvrouw zoekt de gezelligheid ver van huis en vertrekt naar het zuiden en ik blijf liever dichtbij. Ik ben ook weer in mijn 'zaptijd' beland en stoot dan telkens op toch wat eigenaardige programma's die een aangenaam verzet zijn 's avonds en zonder nadenken of veel poespas mijn hersenen al in slaapmodus kunnen zetten; dwz, ik moet alleen maar kijken en me verbazen over de menselijke handelingen en verlangens. Zo volg ik nu: B&B zoekt Lief, Married at first sight, My kitchen rules, Drag SOS,....Geen praatprogramma's meer, geen spellekes meer met overenthousiaste kwismasters, geen reportages meer van BV en reporter in exodische oorden, gewoon programma's die me geleidelijk aan zonder veel stress naar mijn nachtrust dirigeren, zodat ik met een rustig gemoed in mijn geliefd bedje kan kruipen.
Mochten jullie zich afvragen 'hoe is het met de scheurkalenders?'. Wel goed, ik sla iedere dag mijn bladje om, maar net zoals in de krant, is er niet veel te vinden dat ik kan gebruiken. Maar misschien één van jullie wel. Bij de filosofie is Seneca (64nC) aan het woord: 'Al wie zegt "ik heb geleefd", boekt iedere dag, als hij weer opstaat, winst.'.Bij Klara is er weer een onbekende op de afspraak, een concertpianiste 'Louise Farrenc'(1804-1875). Ik kan me begot niet herinneren ooit een concert van haar gehoord te hebben. En ondertussen komt er een waterzonnetje tussen het grijs piepen. Tot morgen
Tweede Pinksterdag, een halve verlofdag. Er zijn mensen die werken en er zijn mensen die verlof hebben. De winkels zijn in ieder geval open en die zal ik straks een bezoekje brengen. Ik zit al vrij vroeg aan mijn bureau: vroeg opgestaan en geen krant om mijn tijd mee te verspillen. Er is dan ook niet veel nieuws dat mijn hersenen geprikkeld hebben. Als ik dan kijk op mijn laptop, dan is het nog altijd hetzelfde nieuws dat de aandacht vraagt: Trump en Israël. Een persoon en een land, die immuun zijn voor protesten of meningen van anderen. Hetgeen er in hun hoofd naar voren komt duldt geen tegenspraak en wordt met alle beschikbare middelen uitgevoerd. Zelf afkomstig van migranten en ook zijn First Lady is het land binnengekomen met een bezoekersvisum, is hij ongemeen wreed tegenover mensen die een nieuw bestaan willen opbouwen in de USA. Migratie en migranten is niet alleen een probleem in Europa en America, maar is een mondiaal vraagstuk. Het brengt heel veel dicussies opgang van wel of niet toelaten van Aziaten uit het oosten, Afrikanen uit het zuiden. Hoeveel nieuwelingen, inwijkelingen, kan een gemeenschap dragen, hoe die mensen opvangen, hoe hen een menswaardig bestaan geven in de voor hen cultureel en maatschappelijk nieuwe realiteit. Stabiliteit in het land van oorsprong zou al een eerste vereiste moeten zijn om de eventuele landverhuizers in hun eigen habitat te houden, hongersnood bestrijden, oorlogen tussen clans proberen op te lossen, godsdienstvrijheid voor eenieder. Ik kan hier mijn gedacht wel zeggen wat er zou moeten gebeuren om de stroom migranten te doen ophouden, maar 'macht' en 'geld' spelen een raar spelleke met mensen overal ter wereld. Gelukkig zijn we hier een beetje het landje van de compromissen geworden en vinden wel een oplossing voor problemen weliswaar met haken en ogen, maar we gunnen iedereen het licht van de zon. Tenandere, we lopen niet maar voor alles zomaar de straat op, het is hier geen weer om langdurige protesten buiten te organiseren. Té veel wind, té nat (meestal), té koud. We willen wel eens 1 dag onze kelen smeren en roepen en tieren, maar 's avonds liggen we liever onder ons deken in ons eigen bed en veilig in ons huis. Voilà, de zon zal er vandaag niet doorkomen, het is een grijze compacte koepel boven mijn hoofd en er is geen wind om dat grijs uiteen te drijven. Bronzeren is toch niet meer aan mij besteed, ik zie er liefst naturel uit met blozende kaakjes. Tot morgen
Ik ben wel geen 'Mieke' maar ik moet me toch vasthouden aan de takken van de bomen. Gelukkig heb ik er een paar in de tuin staan, want de wind komt wel zéér fors uit de hoek. En wat zegt Sint Medardus op deze dag? Wat St Medardus geeft op zijn dag, droog of nat, 6 weken duurt dit of dàt. Of ook nog: zoals Sint Medardus 't weder vindt, blijft hij 6 weken met zijn wind!. Misschien zijn die spreekwoorden wel een juistere voorspelling dan hetgeen we op het nationaal weerbericht moeten horen. In ieder geval is Sinksen niet een zomerse dag te noemen. Wel een dag waarop ik hoop dat de Heilige Geest op mij zal neerdalen en een heleboel inspiratie zal geven om mijn volgende blogs interessant te maken. De Heilige Geest kwam met een straffe wind over de Apostelen gewaaid om hun een taalvaardigheid te geven zodat iedereen, welke taal ze ook spraken, hen kon verstaan. Aangezien de wind al met forse windsnelheden over mij gewaaid is, hoop ik dat de Limburgers, de Antwerpenaren, de Oost-Vlamingen, de West-Vlamingen, de rest van België, en de Nederlandsprekende bevolking van de wereld, me kan verstaan. Laat me zeggen, dat ik probeer een boodschap te brengen van 'algemeen nut' of dat lukt is natuurlijk de grote vraag. Ik vind wel dat er een heel speciale week is gepasseerd. Vele miljardairs zijn om een of andere reden in het nieuws gekomen, al of niet omwille van goede intenties, woorden of daden. Jullie moeten niet denken dat ik op zoek ben naar een miljardair om mijn leven te verrijken (letterlijk en figuurlijk) maar mijn oog viel op hun wedervaren, goed of slecht. De laatste in het rijtje die zich deed opmerken deze week, was ondernemer, zakenman, mecenas van de Vlaamse Kunst, Ferdinand Huts. Hij was vreselijk boos omdat de fiscus onderzoek doet naar zijn belastingconstructies, die zijn gelden naar belastingparadijs Jersey moesten overbrengen. Mr Huts en de zijnen, willen geen duit betalen aan de Belgische Staat, waar ze nochtans van de faciliteiten van ons land dubbel en dik profiteren. Dat is de tweede maal dat hij op de vingers is getikt. De vorige keer was de constructie bovenop de 'Boerentoren' in Antwerpen. Het gebouw moet dienen om zijn bezit aan kunstwerken zichtbaar en toegankelijk (?) te maken en men van een heuse 'Hutstoren' kan spreken want een 'boer' is hij geenszins meer. Een groter schandaal is zijn 'zonnepanelenpark', 930.000m², op het dak van zijn magazijnen overal in Vlaanderen. Dat was een investering van 160milj €, in return krijgt hij 12-15 milj € per jaar, en daarbij voor de lening van zijn contructie kan hij de intersten nog eens indienen voor belastingaftrek. Fluvius rekent die bedragen door naar mijn en uw rekening. Mag er eens een diepgaand onderzoek gebeuren? Ja, waarom niet. Jij en ik betalen voor de faciliteiten (wegen, onderwijs, sociale zekerheid....) van ons land belastingen naargelang ons inkomen en dat mag men van miljardairs ook eisen en verwachten. Tot morgen
Ik kan het geen slecht weer noemen want hemelwater is dit jaar een godsgeschenk. Natuurlijk is de toeristische sector niet zo opgezet met dit regenweer, daar vragen ze maar 1 ding: de zon. Jammer genoeg zal ze dit verlengde weekend niet overvloedig aanwezig zijn en zullen er veel evenementen letterlijk in het water vallen. Niet alleen goed weer voor mij, maar ook de studenten die in 'den blok' zitten, zullen dit een fantastisch weertje vinden. De verlangens om buiten te lopen, een pintje te gaan pakken of wat te flikflooien in de gazon, worden onderdrukt. Ieder blijft liever aan zijn bureau zitten en hoopt dat een medestudent eens zal binnenspringen om een klapke te doen. Het studentenleven is een geheel van lessen volgen, oefeningen maken, uitgaan, leute en plezier hebben, maar een 'blok' hoort er ook bij om alle leerstof achter de kiezen te krijgen. Zo maak je in het leven, onbewust, veel verschillende fases mee en elk gedeelte heeft zijn eigen charme. Maar student kan men natuurlijk heel zijn leven blijven. Iedere dag wat bijleren met dien verstande dat ik er nu geen examens meer zal van moeten afleggen. Alhoewel zo'n testje af en toe, wel eens nuttig zou zijn, om uit te maken, in hoeverre mijn hersenen nog goedfunctioneren.
Men spreekt van een 'donorgruwel'. Dat zal ook wel best zo zijn, nu blijkt dat het sperma van de Deense donor een kankergen bevat. In ons land zouden er zo'n 14 kinderen/volwassenen rondlopen met dat doodvonnis als erfenis van hun vader, die donor was tussen 2007-2017. Een groot onderzoek zal volgen want hier zijn verschillende regels overtreden zoals maximum 6 vrouwen voor het gebruik van sperma per donor. Strengere controles en regels zullen weer volgen ook in ons land. Nochtans zijn het dikwijls studenten die de oproep om spermadonor te worden, opvolgen. Het wordt niet slecht betaald en een student kan altijd wat extra geld gebruiken en meestal is het anoniem. Niemand wil op latere leeftijd geconfronteerd worden met een kind dat geen accidentje was tijdens een one-night-stand.
Ik ben nu een boek aan het lezen van Elisabeth Mackintosh alias Josephine Tey (1896-1952), "Een man in de rij". Een thriller met inspecteur Grant als hoofdfiguur. Eén opvallend verschijnsel; een traag boek. Een boek van de vorige eeuw, in die zin dat het leven allemaal rustiger verliep dus ook de moorden en de zoektocht naar de moordenaar. Toch een groot verschil met het tempo en personnages van Agatha Christie (1890-1976) en andere misdaadschrijfsters van vorige eeuw die zich dikwijls concentreerden op het leven van de upper class. Best genietbaar. Nu nog eventjes met woeffie in de miezerige regen gaan lopen. Tot morgen
Kappersdag en dan zit ik altijd wat later aan mijn gerenomeerde desk om mijn verhaaltje te schrijven. De wind is nog altijd van de partij, eigenlijk al heel lang dat hij amper uit het weerbeeld is verdwenen. Het gevolg laat zich wel raden. Ik heb vijf minuten nadat ik het kappersalon verliet, weer rechtendoor krullen en dàt na een uur met krulspelden op mijn hoofd onder den droger te hebben gezeten. Eigenlijk maakt dat niet zoveel uit, ik heb een goede hoofdmassage gehad en 45 minuutjes van de wereld kunnen zijn onder de groten haardroger. Het zal binnenkort zoeken worden waar ik op voetafstand nog een kapper kan vinden die over dergelijk ouderwets machien beschikt. Op 1 juli gaat de coiffeur met pensioen en ik zal hem/haar missen, voor hun jarenlang vakmanschap, babbel en weetjes. En zo draait de wereld maar door met een komen en gaan van vakbekwame mensen. Het heeft gisterenavond en het eerste deel van de nacht goed geregend. Ik zie er nu bijna niets meer van, want de forse wind (60km/u) droogt ook alles weer rap op. Enfin, de planten hebben hun grootste dorst toch kunnen lessen. Door het minder goede weerbericht, de communiefeesten, lentefeesten, blok en examens, was er echt wel heel weinig beweging op de dijk en in de winkelstraat. In tegenstelling tot andere jaren zijn er ook veel winkels en restaurants die deze week sluiten om nog rap een vakantie nemen. Sinds corona is er heel veel dat maatschappelijk en sociaal veranderd is en blijven we alles voelen in onze portemonnee. Niks gaat naar de prijzen van vóór de epidemie, integendeel, alle prijzen blijven stijgen. Je hebt dan wel producten in aanbieding met 2+2 gratis maar ik ben niks met 4 tonnen waspoeder. Awel, wat zegden vroeger de katholieken altijd? En dat ga ik nu ook doen: niet klagen en zagen maar bidden om kracht!!!
Buiten de ruzie tussen 2 schatrijke mannen om de meeste macht, is er niet al te veel te melden. Een woordenwisseling en een robbertje woordenvechten tussen 2 miljardairs, die eigenlijk bij machte zijn de wereld de dieperik in te sturen zowel economisch, maatschappelijk, sociaal en waar niemand tegen kan opboksen. Laat ons hopen dat ze bij hun zinnen blijven en is het Amerikaanse Congres bij machte die kemphanen in het gareel te houden. Zij dienen beiden 2 meesters 'geld' en 'macht'. Tot morgen
Er loopt weer van alles mis met mijn personal computer. Ik zal tot Pinksteren moeten wachten om alles op te lossen, dan daalt de Heilige Geest waarschijnlijk in vurige tongen op mij neer en zie ik weer alles klaar en duidelijk en weet ik wat te doen. Het kan natuurlijk ook zijn dat de 'vrienden' eerder langskomen en dat mijn probleem met mijn 'outlook' op pc rapper hersteld is. Gelukkig werkt alles op mijn gsm nog. Tot daar mijn tandengeknars sinds deze morgen. Er zijn nog meer redenen van mijn boosheid deze morgen en wel omwille van de volgende cijfers: 20.500€ + onbelaste onkostenvergoedingen + auto-met-chauffeur + trein-busabonnementen + gratis eten op het kabinet en maatijdcheques op verplaatsing + bureau met secretaris/resse...Dat alles is het maandelijkse inkomen van onze Vlaamse Ministers. Er is nu ontevredenheid bij deze belangrijke zwaar werkende mensen, omdat de 'woontoelagen' van 1.100€ zouden afgeschaft worden. Dat bedrag is nodig omdat ze af en toe in Brussel blijven slapen. Bon, ieder denkt er het zijne van. Maar scrupules kent dat volk niet meer om geld af te troggelen van de belastingbetaler. Voor de rest heb ik niet veel te melden na de poetsbeurt in mijn huis. Er valt een minieme hoeveelheid regen. Maar hier geldt het spreekwoord; wie het kleine niet geert is het grote niet weert, al zit ik niet te wachten op plensbuien of overstromingen. Tot morgen
Midweek. Mijn taaloefeningen waren niet fabuleus te noemen, maar ik heb ze weeral eens gedaan. Het is zo'n beetje zoals het schrijven, ik wil ze doen, ik wil ze goed doen en nog wat taalkundig bijleren in Duits, Frans, Engels, Nederlands en nog wat bijbelwijsheden ook. Filosofie spreekt me ook iedere dag weer aan. Vandaag in de kalender weer een oude wijsheid van Seneca (..-64n C): "Als je filosofeert, maak je het goed". Dat is zo, nadenken doe je alleen als je je goed voelt. Zoals ik nu , ik heb al een uitgebreide babbel en gesjouwel met mijn dochter gehad en dan voel ik me goed en kan nadenken over de wind, de droogte, de bijtjes, de bladjes, de bomen, en de mieren strontvliegen die me buiten ambeteren. Of reflecteren over de zogenaamde grootste vrouwenversierder aller eeuwen die ik eigenlijk de lelijkste man vind: Giacomo Casanova (1725-1798). Avonturier die ons via zijn uitgebreide memoires, een 18e eeuws tijdsdocument bezorgde van het reilen en zeilen van het gewone volk en de edellieden. En vandaag kwam ik ook de naam tegen van een schrijver die me wel een beetje jaloers maakte, Guido van de Wiel, man van bijzondere en bijna onmogelijke vertalingen, schrijfcoach, ghostwriter. Een man die het aandurfde de werken van Georges Perec (1936-1982) te vertalen: "Manco" een 316p tellende roman die géén enkele letter 'E' bevat. Van dezelfde schrijver de vertaling van "De Wedergekeerden" die de 'E' als enige klinker bevat. Nu presenteerde hij de vertaling van een roman van Walter Avish (1931-2022) "Alfabetical Africa". Een boek waarvan de eerste hoofdstukken en de laatste, allemaal woorden met 'A' beginnen en bevatten. Een ware zoektocht voor de man door de woordenboeken en de laatste jaren met de hulp van AI (artificial intelligence) om woorden te vinden. Hoe hij ook de woorden gevonden heeft, het blijft een hele prestatie om over dergelijke woordenschat te beschikken. Een boek waar ik toch eens moet naar uitkijken. Tot morgen
