Mijn oude huis
Als mijn oude huis kon spreken.
Het zou vertellen van dingen die t mocht beleven.
De oude afgepelde gevelmuren.
Als getuigen uit een ver verleden.
Ze zouden spreken over oude buren,
die ook dat verleden hebben meegemaakt.
Het zou vertellen wat het
in zijn zacht geworden bakstenen
als herinnering heeft bewaard.
Liefde, leed en leute zijn binnen zijn muren,
door zijn bewoners gedragen.
Hard labeur van werkend volk die uren
Naadjes naaiden voor een armzalig loon.
Brood gebakken door de bakker,
die ook dit huis heeft bewoond.
Zelfs een paard heeft de vloeren belopen,
om achteraan in zijn stal te bekomen,
van een zware werkdag tussen de tremen van de kar
Als dit huis kon spreken van de oorlogen
die het heeft meegemaakt
De bezettende legers die zijn ramen zijn voorbij gegaan
Bulderende kanonnen die het toch niet konden slopen.
Alle muren zijn fier rechtop blijven staan,
Toen zijn bewoners voor de vijand zijn gaan lopen.
Is dit huis zijn eigen weg blijven gaan.
Maar ook vreugde, liefde en geluk,
heeft het tussen zijn muren geweten.
Mensen die elkaar echt beminden
En voor elkaar door het vuur zouden gaan
Het kende de mooie intieme momenten,
die zijn bewoners mochten ervaren.
Maar een huis kan niet praten.
Gelukkig maar, staat het er stom en doods.
Maar het karakter van dit huis is niet te evenaren
En ik, ik had het voorrecht er te mogen wonen.
10/12/05 Roger
Terug naar gedichten
|