De spieren voelen wat slapjes aan deze morgen. Vooral door de kou en de regen van gisteren! Ik heb nochtans reuze geslapen.

Het is droog maar voor hoelang. Rond half tien vertrekken Thierry en ik van de parking, voor alle zekerheid ingepakt in wintertenue! Van ‘Kortessem’ gaat het licht bergop richting ‘Tongeren’. Het zijn de eerste hoogtemeters en die voelen absoluut niet goed aan. 'Het betert wel' roept Thierry. 'Ja, dat zal wel' (maar wanneer)

We houden het momenteel droog. Af en toe komt er zelfs een schuchter zonnetje piepen, de wind staat rechts tot rechtsachter, dat is meegenomen. Na ‘Tongeren’ duiken we de Maasvallei in die we oversteken in ‘Visé’. Van daar af gaat het alleen maar bergop tot in ‘Polleur’. 'Het zal wel meevallen', hou ik mezelf voor! 'De eerste zijn de ergste'. Ik spreek mezelf constant moed in, het zal nodig zijn. Net voorbij de kruising met de N627 komen we op het traject dat we de volgende 36 dagen min of meer zullen volgen: 'Langs Oude Wegen' beschreven door Clemens Sweerman.

We hebben er de eerste 40 km opzitten als we de grote parking van de ‘Val-Dieu’ abdij oprijden.

We hadden er eerst nog geen erg in maar redelijk vooraan staan drie wel heel bekende motorhomes, de wereld is klein hé!

Het doet goed, Thierry en vooral ik kunnen droge kledij aantrekken en we eten een hap. Op het secretariaat halen we onze derde stempel, altijd spannend.

'Snel' roept Jef, 'als jullie nu vertrekken blijven jullie voor de rest van de namiddag droog'
Dat moeten ze ons natuurlijk geen twee keer zeggen. De telefoonapplicatie had ons gisteren goed geholpen en bleek accuraat, dus waarom zou dat vandaag niet het geval zijn...

Na tien minuten is het beginnen druppelen en het is voor de rest van de dag niet meer gestopt met regenen, kl...ding. Thierry en ik besluiten Jef, met sigaar en al onder de 'koude' douche te houden, bij wijze van vergelding.

Het is met momenten serieus klimmen. In ‘Limbourg’ staan we voor een helse muur en als dat nog niet voldoende zou zijn begint het nu echt te stortregenen. De lol is er snel af. Het is stampen, duwen en trekken om de helling van meer dan 15% gedurende een dikke km te bedwingen. We hebben de wind nu pal op kop, de regen voelt als ijswater, alles is in een mum van tijd doorweekt. Ik weiger om af te stappen, hoeveel pijn het ook doet. Ondertussen zijn we de eerste pelgrims tegengekomen. Een Nederlands, ouder koppel uit ‘Drenthe’. Madame ziet het niet meer zitten. Na de eerste klim beslissen ze al om 'grote kuis' in hun bagage te houden en de rest terug te sturen...overgewicht. Ze houden halt op de top van een pittig klimmetje om wat te eten, ze zullen kou krijgen, zeker weten, ze zijn niet goed bezig...Hoor ons als echte 'oude rotten'

Het regent pijpenstelen, 'nog 10 km' roept Thierry. Nog een klim en nog één, het water staat in de schoenen, mijn handschoenen doorweekt!

In ‘Jehanster’ gaat het stilaan naar beneden, tot ‘Polleur’, het dorp door en dan naar de camping. Jef en de vrouwen hadden de campers al perfect geïnstalleerd. Voor hen was de rit ook best speciaal geweest met het bezoek aan de abdij van ‘Val-Dieu’ en het kerkhof van ‘Henri-Chapelle’.

Ik ben uitgeput, 'Flandrien-weer'. Als eerste rit in de Ardennen kon dit tellen, morgen nog zo één...