Mooie liedjes duren niet lang, in ons geval mooi weer. Na één dag zit het er alweer op. De camping die gelegen is in een pijnboombos op de heuvels rond ‘Leon’ is in een grijze, sombere sfeer gehuld. Het leven komt langzaam op gang. Bij de vier motorhomes is het routinewerk al volop aan de gang. Gezien de korte rit kunnen we wat later vertrekken.

Vanuit de camping vertrekt een steil stukje D-weg, weeral gevolgd door de snelle afdaling van de N601, dezelfde weg die we gisteren al namen richting centrum van ‘Leon’. Nu echter blijven we op de zuiderring richting ‘Astorga’. Het is druk en op de vele ronde punten is het echt uitkijken. Tot ‘Villar de Mazarife’ is het landschap nogal gewoontjes. Niet dat we verwaand willen overkomen, maar de eindeloze graanvlaktes met hier en daar een plukje bos, hebben we nu wel gezien! Er zijn geen wandelaars in de buurt, het is dus weer een Sweerman-ommetje wat betekent rustig maar wat verder en vooral wat meer hoogtemeters.

Ach, het is goed fietsweer houden we onszelf voor. Niet te koud en met 17°C ook niet te warm, maar toch geeft het landschap een desolatere indruk dan wanneer de zon zou schijnen.

Rechts in de verte hangen donkergrijze wolken, gekabbeld met zwarte vegen die naar beneden lijken te vallen, regen dus…

In ‘Villar de Mazarife’ halen we in de Albergue een stempel en nemen enkele foto’s van de lelijkste kerk die ik ooit heb gezien. Toegegeven, er moet een lelijkste kerk zijn en die hebben we dus gezien!

Vanaf het dorpscentrum kruisen onze wegen terug met die van de wandelaars. Het tarmac loopt wat flauwtjes op. Je kan het einde van de weg niet zien, kilometers en kilometers kaarsrecht voor ons uit. Voor de stappers is zoiets nefast voor de ‘moral’.

We houden er een proper gemiddelde op na, temeer daar een steeds donker wordend plafond ons iets meer gas laat geven! We moeten een kilometer of 5 naar het noorden. De wind waar we nog niet al te veel last van hadden, kletst nu regelrecht in het gezic ht. Van de ene moment op de andere wordt het weer beuken in de richting van de regen, hopelijk houden we’t droog.

De laatste 7 km tot ‘Hospital de Orbigo’ hebben we de wind weer schuins achter. Het wordt weer een ritje tegen de tijd, regen krijgen we toch, alleen de hoeveelheid proberen we te beperken. Er valt licht gedruppel naar beneden als we over de beroemde brug over de ‘Rio Orbigo’ rijden. Deze Romeinse brug is vrij uniek door zijn lengte en onregelmatige vorm. Elk jaar, rond de 25^e juli, is er een groot ridder- en steektornooi in de rivierbedding.

De camping ligt net uit het centrum. We zijn ruim op tijd want de motorhomes zijn nog niet aangekomen.

Morgen wordt het andere deeg. Na ‘Astorga’ gaat het dapper omhoog tot een hoogte van 1500 m, waar een ijzeren kruis oftewel ‘Cruz de Ferro’ één van de bergen siert, maar daarover later meer!

Rond 15u zijn de meeste wolken verdwenen. We kunnen nog wat nagenieten en een wandelingetje maken. Voor vanavond staat er een reuze spaghetti op het menu van meesterkok ‘Eddy’, jullie weten niet wat jullie missen…