Het schijnt dat de oude groote hofstede een overblijfsel dier heerlijkheid is of dezelve vervangt
Burgemeesters 1799
of Maire de Rolleghem
In 1769 werd te Moorsele Constantin France Vandermeersch geboren, hij trad in het huwelijk met Marie Theese Everaert en woonde op de plaatse. Hij bleef burgemeester en wierd lid van den Provincieraad, en stierf in 1849.
Van 1849 tot 1866
De zoon Constantin Vandermeersch
Van 1866 tot 1870
Joseph Warrot hij gaf onmiddelijk ontslag en August Herbau was dienst doende burgemeester.
Vlak na den oorlog 14/18 richtte de staat twee instellingen op die de nodige bijstand moest verlenen aan de slachtoffers van de grote Oorlog. Het National werk van oorlogsinvaliden en het Nationale werk van oorlogswezen.
Nog een tijd later richtte de Staat een nieuwe organisatie op als erkentelijkheid jegens degenen die zich hadden opgeofferd voor de verdediging van ons Vaderland. Het Nationaal Werk voor Oud-strijders, Weggevoerden en Politieke Gevangenen. Er ontstonden bijna over het gehele land “Nationale Strijdersbond”. Erkenning voor “onze helden van den IJzer”?
N.S.B. Koninklijke vereniging Nationale Strijdersbond van België een vaderlandslievende belangen vereniging vzw. Opgericht in 1919 en sedert 1967 aangesloten bij het nationaal eenheidsfront om de oud-strijders en veteranen vzw. NEFOSU/FUNACV.
Ook VOS ontstond een Vlaamse vereniging, een Vlaamsbewuste, open pacifistische en sociaal bewogen ledenvereniging die aan sociaal-cultureel volwassen werk doet.
Hier te Rollegem stichtte, Jules Vandekerhove onder zijn voorzitterschap het N.S.B. in 1932 met als secretaris Camille Leplae en als bestuurleden: Jules Ghyssels, Alphons Van Gheluwe
Petrus Vanderghinste……
Na ‘40/45 ontstond er een “nieuwe lichting” oud-strijders, met als nieuw voorzitter Vanhoutte Maurice en secretaris Opsommer Georges.
In 1980 werd Gerard Vandenberghe erevoorzitter, voorzitter Gerard Vandenheede, en secretaris- penningmeester Rafaël Dendievel. Leden van het bestuur Maertens Remi, Dierick Gentiel, Cossement Rafaël, Vermote André, Theerliinck Maurice, Leveugle Aurèle, Libeert Julien, Ghyssel Georges en Wulles Cyriel.
Op 5 oktober 1986 kwam er opnieuw een nieuw bestuur dat nu als volgt werd samen gesteld;
Gerard Vandenberghe( Burgemeester) erevoorzitter, voorzitter Rafaël Dendievel, ondervoorzitters; Vermote André en Cossement Rafaël, secretaris Buysschaert Bernard( schoonzoon Gerard Vandenberghe) Vaandrig Libeert Julien. Leden van het bestuur Maertens Remi, Dierick Gentiel, Braeckeveld Jules, Derweduwen Georges, Dekimpe Marcel, Vanhee Albert, Bertel Marcel, en Polydoor Yserbyt.
De laatste oud-strijder 14/18 was Petrus Vanderghinste hij overleed op 20 december 1988 in den ouderdom van 90 jaar. (Geboren op 09 september 1892)
Den eerste Rollegemnaar die een auto bezat, na de kasteelheer, was landbouwer Beaucarne Victor, een kleine vrachtwagen “Ford”, welke hij gebruikte om zijn landbouwproducten naar de markt te brengen. Hij was de vader van René,(ᵒ 1904) Amedee (ᵒ 1911) Daniël (ᵒ 1913)
Wanneer we de oorlog en zijn helden, slachtoffers, of overlevende vergeten waren, zullen velen er opnieuw aan herinnerd geweest zijn op 10 mei 1940, slecht 22 jaar later stonden de Duitsers hier terug. Op 24 mei was ons dorp volledig bezet door Duitse troepen tijdens de slag om de Leie. We werden bestookt met obussen die brachten gelukkig enkel stoffelijke schade in de Marksestraat nr. 7 aan huizen rond de hoeve van de gebroeders Vandaele, de slagerij Barbe en den klooster tuin. Op het “Hof van Rollegem” bij Brouckaert was het wel raak! Zeven Duitse soldaten en negen gestolen paarden werden gedood.
Op dinsdag 28 mei 1940 capituleerde ons leger, het was bezweken onder de overmacht van de vijand.
Vanaf het najaar van ’40 begin ’41 kwamen regelmatig Vlaamse krijsgevangen uit Duitsland terug naar huis, bloemen, tranen van geluk toch verdriet in andere gezinnen als die van hen er nog niet bij waren. De laatste welke terug was op 28 maart 1941 René Vanhoutte.
De winter er op 1942 het was kalm, iedereen leefde in onzekerheid, het bevel kwam: s’ avonds alle buitenlichten verboden, zelfs fietslichten moesten afgeschermd worden.
In de nacht van 11 augustus ’43 vielen bommen rond de Kortrijkstraat. (nu Rollegemse weg) Geen slachtoffers, geringe schade, enkele bominslagen in de velden.
1944 , enkele bommen vielen op Rollegem grondgebied en troffen ook het huis van Tant op het einde van de Marksestraat.
En eindelijk mocht men juichen op 4 september om 5 uur in de namiddag “Ze zijn daar”. Een algemene uitbarsting van vreugde en blijdschap. De straten zagen zwart van ’t volk om hun bevrijders toe te juichen. Soldaten kregen bloemen, kussen en natuurlijk ook bier. De driekleuren staken uit de vensters, er werd gefeest tot een gat in de nacht.
Beide oorlogen hebben niets opgelost, wel gezorgd voor veel mensenleed. “Nooit meer oorlog “ had men gezegd, het is een zinloos gedoe, den tweede wereldoorlog kon de eerste niet doen vergeten. Maar de mens heeft nog steeds zijn les niet geleerd van “ echte vrede” is nog steeds geen sprake. Kijk maar de wereld rond.
Zijn er nog te weinig helden gevallen op het veld van eer? Was de prijs nog te weinig “Hun leven, Hun nachtmerries, de blijvende letsels, de smarten, de pijnen”?
En toch moeten we blijven hopen, dat eens een einde word gesteld aan de chaos in de wereld! De “Victory Day” de triomfdag moeten we in zicht blijven houden. Ieder mens! Ieder Land! Ieder Volk!
Op 2 november vielen er nog granaten te Rollegem zonder veel erg, en in de verte hoorde men nog artillerievuur van het wegtrekkende front, maar niemand schonk er nog aandacht aan we trouwens bevrijd van het Duitse juk. Op 11 november werd de wapenstilstand ondertekend, na 51 maanden oorlog, ontbering en ellende.
Er was veel werk aan de winkel, puin ruimen, vernielde huizen, wegen en daken. En plots had iedereen terug een fiets. Die kwamen te voorschijn uit de plaats waar ze verborgen waren, het hooi, het stro, van de zolder….. Hij was er weer.
Onder de categorieën gesneuvelden van dit blog kan men over de oorlog veel terug vinden toch willen we ook hen niet vergeten welke Oud-strijders waren. Men zegt:” Oorlog, Ontbering en ellende” het was voorbij , doch zij die het aan het front hadden mee gemaakt dat was nog iets anders, ik zelf kan het niet beschrijven, en ga er zeker niet aan beginnen, maar welke nachtmerries hebben zij er aan overgehouden. Bezoeken ze eens de site Guldenboek der vuurkaart hoeveel zijn het er niet die er waren zonder te sneuvelen.
Ik ben er ten stelligste van overtuigd dat er ook moet hulde moet worden gebracht aan zij die op het slag veld zijn geweest en er met veel geluk het over leeft hebben. Daarom hebben we voor u de namen opgezocht en zetten ze hier neer : Castel Remy, Commeijne Hector, Dejonghe Alfons, Dornez Louis, Dubrul Maurice, Ghyssel Jules, Lemahieu Justin, Maertens Léon, Samyn Jozef, Van Daele Achille, Van Gheluwe Alphons, Vanderghinste Pierre, Vermeulen Jules, Yserbyt Jerôme, Beyls Julien Deruyck Camiel en Hinnekens Alphonse. Deze namen zijn bekent als vuurkruisers, misschien hebben we er nog welke niet bekent staan, zij dien het kunnen aanvullen dat zou een groot plezier zijn.
Hoe lang en hoeveel nachtmerries ze hebben mee gemaakt weten we niet, maar een ding weten we te Rollegem was er een ereperk. Elk jaar op 11 november worden de gesneuvelden herdacht, wellicht nog door de strijdmakkers van de tweede wereldoorlog en enkelen van onze bevolking. Maar de belangstelling zal misschien terug worden aangewakkerd door de herdenking 100 jaar eerste wereld oorlog , maar mensen vergeten O zo vlug! Jammer! Nochtans is dit iets wat we nooit zouden mogen vergeten!
Hier te Rollegem was een pensionaat. Na den oorlog in het jaar 1919 namen enkele scholen het initiatief om op een eigene manier de Verenigde Staten te danken voor de voedselhulp tijdens de oorlog. Foto’s werden genomen van leerlingen en deze werden dan verstuurd naar de president Wilson in Amerika. Daaraan deed ook het pensionaat mee aan deze unieke dankactie.
Ook dit jaar waren er St-Antoniusfeesten ze behoren tot de traditie, kinderen dragen het zwijn. En zoals de traditie het voorschrijft werden ook na de mis de tractoren gewijd. Het opmerkelijke dit jaar was Gerard Isebaert schrijft een boek over het leven van “Onze Antonius” Ter gelegenheid van het 1750ste geboorteverjaardag (251-2001) Het bevat heel illustraties met hoogtepunten uit de kunstgeschiedenis. Op den achtergrond vind je de schreeuwende ellende tijdens de Middeleeuwen. Isebaert zag Antonius als een wispelturig iemand “ Hij veranderde nogal veel van verblijf, zocht de ene na de andere grot. Hij heeft echt bestaan maar veel is rond hem geweven, aldus de schrijver en het varken, ooit zou hij zich om een ziek varken ontferm hebben
Het boek is door spekt met bijgeloof, legenden en folklore. De voorstelling vond plaats op 12 januari. E.H Valeer Deschacht, dekenemeritus was de gast spreker die avond. Daarna was er een receptie. De prijs van het boek was 300fr.
Sedert enkele maanden maakt Rollegem van de Parochiefederatie Kortrijk-Zuid deel uit “De toekomst van de kerk ligt in de handen van leken, en het is juist, met die leken moeten we samenwerken.” Aldus de pastoor Dewulf welke Rollegem moet verlaten, hij zegt op rust gaan als aalmoezenier van een rust en Verzorgingstehuis.
Licht mocht niet van buiten af gezien worden, anders werd geschoten. Ieder trok zijn plan om licht te hebben, Carbuelichten, smoutlichten. Zo was het dat Odiel Moerman een inwoner van de Rollegemknok had het lumineus idee “Gaslicht uit kolen” Deze installatie werd in de parochiezaal ( het lokaal) gebruikt om de toneelzaal te verlichten. En ja er werd weleens toneel gespeeld en bonden kwamen er regelmatig bijeen.
Er was zelfs geld verzameld om een tweedehands gasmotor van 40 pk aan te schaffen, Dit gebeurde onder leiding van Gaston Vandeghinste en de gemeentesecretaris Aloïs D’Hooghe.
Deze motor stond in een leegstand huis op de hoek van de(Rollegem)kerkstraat nr.24 langs de huidige slagerij Vandevenne. Mecanicien, platensnijder Jules Depreester “Juulke Priesters” was aangesteld om de motor draaiende te houden. Met paaltjes en zinkdraad werd de elektrische stroom rondgevoerd in het centrum van ons dorp, alwaar ze konden genieten van een al of niet zwak licht.
In 1917 kwam het bevel om de schuur van de gebroeders Vandaele uit de Marksestraat 19, nu bewoond door Guido Brouckaert, om te vormen tot kazerne. Drie Rollegemnaren metselaars werden aangesteld( o.a. Charles-Louis Haemers) Tevens waren ook timmerlieden werden opgeëist om de werken uit te voeren( o.a. de gebroeders Polydoor, Welke later burgemeester werd, en Omer Declercq). Ook enkele barakken moesten worden opgetrokken dit in de boomgaard van de hofstede van Leo Delbaere eveneens Markestraat nr. 7 Thans bewoond door Debusschere Christian.
Al alles na enkele weken klaar was, is hoegenaamd geen soldaat er geweest. Nochtans was Rollegem uitgeroepen tot “Rustgebied”.
1917 was een strenge winter, al wat van boom nog overbleef moest er aan geloven, groen had geen voorrang.
1918 De Duitsers werden nog driester. Razzia’s huiszoekingen, dat alles om brood, boter, granen , vlees en fietsen. Alles wat ze vonden werd verbeurd geklaard. Bij stil weer en gunstige wind kon men in de verte gebulder van kanonnen horen. Op maandag 30 september 1918 maakten Feldwebels en het personeel van de Rollegemse Kommadantur zich klaar voor de aftocht. Met sombere gezichten rolden Duitse soldaten hun telefoondraden op. Vanaf de kansel op zondag 13 oktober predikte E.H. Vanden Weege dat den oorlog bijna was afgelopen, dat de wapenstilstand nakende was, vele gelovigen konden hun emoties niet verbergen, velen weenden. Op maandag 14 oktober werd het station van Kortrijk hevig bestookt.
Op 21 oktober werden enkele geallieerde officieren verwelkomt aan “de Lante” , onder spelen van enige deuntjes trok de gehele groep naar de plaatse. Was er vreugde in het centrum dan was er verdriet in de Munckendoornstraat. Joris Derycke had een hand een handgranaat gevonden in de graskant van de weg, het tuig ontplofte, zwaar gewond stierf hij nog de zelfde dag.
Men had er niet bij stil gestaan de vijand die oorlog goed had voorbereid. Maanden voor den aanval waren Duitsers in ons dorp komen wonen, ze hadden zich gemengd onder de bevolking. Ze werken bij een boer of waren handelaar en spraken zeer vlot onze taal. Er was geen enkele reden waarom we ze zouden wantrouwen. En toch waren het verspieders, zij deden heimelijk waarnemingen en trachten inlichtingen in te winnen over den troepenmacht. Begin augustus 1914 verdwenen ze zoals ze gekomen waren… met de noorderzon.
Het was 24 augustus 1914 dat de eerste voorposten te paard de Ulanen, (lichtbewapende bereden soldaten. Meestal duidt de term op Duitse Lansiers. Oorspronkelijk waren Ulanen Aziatische ruiters in de 16de eeuw , welke dienst uitmaakten in het Poolse leger.) hier te Rollegem aankwamen. Zij zagen er grimmig en wreedaardig uit, wat bij de bevolking paniek te weeg bracht en dat velen op de vlucht sloegen, de velden in. Een Duitse officier, met getrokken revolver, eiste van den toenmalige burgemeester haver en stro voor hun paarden.
Rollegem werd bezet.
Op 6 oktober, trok het 3de cavaleriedivisie, van ongeveer 7000 man sterkte door Rollegem op weg naar Bellegem. Al waar ze gekazerneerd lagen in de school en in de kerk.Enige dagen later marcheerde ten troep opnieuw door Rollegem, om door te gaan naar het front.
Op het einde van Oktober kwam hier een brigade paardenvolk zich stationeren. Feldgendarmes eisten inkwartiering bij de burgers. Stallingen voor paarden bij de boeren. Koeien en kalvers welke bij den boer gestolen was moest er aan geloven, om de manschappen te bevoorraden van eten.
Op de Knok en Marionetten vloog op zekerdag een Engels vliegtuig, en liet strooibriefjes neer, heel waarschijnlijk bestemd voor de stat Kortrijk, waarop stond te lezen: “ Courage, les Belges, La délivrance est proche” (Moed aan de Belgen, de verlossing is nabij)
De Duitse tijd werd ingesteld; alle uurwerken 1 uur vooruit. Rollegem behoorde tot het etappengebied van het VIᵉ leger “Bezirk ( District) Tournai” Etappeninspektion Valencijn( Valencien) Vanaf 1916 behoorde Rollegem tot het etappengebied “Bezirk Kortrijk”
Alle Rollegemnaren moesten in het bezit zijn van een “Pas”, om de gemeente te mogen verlaten. Duitse Feldgendarmes hielden de wacht aan de grensovergang.
Sluikhandel bloeide weelderig. Alle vruchten van de akkers moesten worden afgeleverd aan de Duitse overheid. Misbruiken gaven aanleiding tot dwangarbeid.
De opgeëiste mannen welke verplichte arbeid voor de Duitsers moesten uitvoeren , welke zeerveel voorkwam, werden “Civielarbeiders” genoemd. Zij die zich verschuilden en toch werden opgepakt werden in beestenwagens naar Sedan vervoerd om daar te “Arbeiten”
Na Napoleon, Willem van Oranje waren we Eindelijk vrij.
Op Pinksteren 2 juni 1802 werd kwam onze parochie in een heugelijke dag, Voor het eerst in lange tijd konden de gelovigen weer naar hun vertrouwde kerk om er de mis bij te wonen en om de sacramenten te ontvangen. Onze parochie werd nu ingedeeld onder het bisdom Gent Dekenij Menen.
Voor die tijd behoorde onze parochie tot het Bisdom Doornik, dekenij Kortrijk.
De gelovigen betaalden toen de verplichte kerkelijke tienden. Het was een soort van geestelijke belastingen. Iedere inwoner moest een tiende van zijn inkomsten afstaan aan de kerk, voor het onderhoud en herstel van de kerkgebouwen. Dat hield ook in de jaarwedde van de pastoor en den onderpastoor. Door deze kerkelijke belastingen werden de parochie grenzen zeer goed afgebakend. Hier was de kerkelijke en de burgerlijke grens gelijkmatig.
In een dagboek van de dorpsgemeenschap leest men het volgende:
“De pastoor trekt van den bisschop jaarlijks 446 guldes. Hij ontvangt nog regellmatig geldelijkesteun van het Capittel van Doornik; ook geniet hij uit de inkomsten van de uitvaarten, van 43 jaargetijden , van81 gezongen en 9 gelezen missen.
De onderpastoor ontvangt van de tienheffers 15 gulden en van de parochianen 90 guldes.
De koster woont en een huis voor nieten, hij mag jaarlijks rondgaan om eieren en graan en ontvangt zijn aandeel uit de kerkelijke diensten. Daarenboven is hij schoolmeester.
Het H.Sacrament wordt naar de zieken gedragen met lantaarn en bel. Den bedienaar gaat in het wit gekleed rond de plaatse, in het zwart op verdere afstand.
In de processie gaan de beelden en de relikwieën mee, ook de ramen of kaders gedragen door mannen te peerde.
Onze jonge koning Leopold II mobiliseerde ons leger tijdens de Frans-Duitse oorlog (juli1870 – februari 1871) om onze grenzen te bewaken. Zo kwamen Belgische soldaten terecht hier te Rollegem. Zij maakten deel uit van het 1ste Linieregiment,, 3de bataljon. Het waren voor de dorpsgenoten “spectaculaire bezettingsdagen”. Dagelijkse schietoefeningen in bepaalde weiden, lange marstochten langs de straten, brullende sergeanten. Het verblijf van de soldaten was in een boerenschuur, of in een herberg op stro. Terwijl de offiecieren konden beschikken over een zacht bed bij goede burgers. S’ avonds brachten de soldaten hun tijd door in de vele cafés bij een pint en “Toebak” geen mens die er aan dacht dat honderd kilometer verder zuidwaarts hevig gevochten werd. Het was februari 1871 toen ze ons dorp verlieten.
Wanneer koning Albert in 1941 nog eens mobiliseerde, dacht men als soldaat aan wat vader of grootvader verteld had over die mobilisatie “ Het zullen weer vrolijke tijden gaan worden!”
Op den “Klijtberg”, waar nu zou gegraven worden om de klei voor dakpannen, hadden we 18de eeuw af te rekenen met regelmatige Franse invallen. De Kijtberg, een zeer strategisch militair punt, werd een fort gebouwd. Wie weet als men begint te graven of men daar nog overblijfsels van terug vind.
Den Molenkouter
Op den afgegraven molenheuvel verrees een woonwijk den molenkouter, ter hoogte van de woonst nr.8 (nu bewoond door Michel Brouckaert) Stond de plaatsmolen deed in die periode dienst als uitkijktoren. Deze houten graanwindmolen werd in 1620 voor het eerst vermeld.( was leengoed van Rollegem) Hij waaide om op donderdagnamiddag 16 mei 1895. Den dam werd afgevoerd in 1909.
Hannes Waelkens geboren op 5 juni 1989, in het begoniapark . Elite zonder contract
Hij speelde al vanaf de duiveltjes bij de VAR. Hij speelde in de spits, zijn favoriete en beste stek was links voor, hij droomde van een mooie voetbalcarrière.
De beste herinnering was de winst op het tornooi te Bellegem. Op 3 september 1999 was hij Preminiem bij de VAR. Zijn favoriete club was Excelsior Moeskroen.
Truiaert
Temmerman Christophe ( zoon van Germain Temmerman uit Tombroek)
Zo kwamen we voorlopig aan het einde van deze reeks, hopende dat er ooit iemand nog iets zal aan toevoegen of het verder zal aanvullen wensen we u alvast veel kijk en lees plezier.
De vrijdag vanaf 18.00 u keuze Kaarting, ( deze keer koffie, conserven, chocolade koeken en waspoeder)de zaterdag staat in het teken van de jeugd om 17.00u een kindermis en na de mis pleinanimatie met de Oostendse visbakkers , Glühwein en jeneverbar, ook de Kaarters komen aan hun trekken.
Begeleid door de St-Cecillia-harmonie trek de zondag de stoet van de pastorie naar de kerk. Vergezeld door de koorknapen en het geslacht varken.
De voorganger in de eucharistie is dit jaar E.H. Piet Palmans, provinciaal Salesiaan van Don Bosco. Na de viering tractoren wijding. Vanaf 12 u aperitief en aansluitend St-Antonius hutsepot. St-Antoniuswandeling bestaat uit 6 en 12 km. Men kan tevens prijzen in de wacht slepen.
Op maandag 17 januari is er om 9uur een gregoriaanse mis opgeluisterd door het koor “ De Vrienden van het Gregoriaans, en om 14 u de St.-Antoniuscarousel.
Omliggende gemeenten bekampen elkaar in kaarten en volksspelen.
Het was nog tot en met 2002 dat men jaarlijks 40.000fr. moest vinden om de lopende leningen en onkosten te betalen voor de vernieuwing van de zaal.
Er werden dit jaar postkaarten aangeboden voor de prijs van 150 fr. Voor zes kaarten. Het is een unicum wat in Rollegem zijn er weinig postkaarten te verkrijgen van de gemeente. Verzamelaars moeten er dus vlug bij zijn.
Ondanks het druilerige weertje was er veel volk op de been. Edwig Demey en de “Vrouwe van Rolleghem” Nathalie Wauthier waren van de partij.
Na de mis tractoren wijding een veertigtal welke onder trommelgeroffel van de drumband en de klanken van de harmonie werden begeleid.
Opvallend was dat enkele landbouwers ook hun kinderen met de tractoren lieten voorbij rijden. Ook een tiental tractorenoldtimers aangevoerd door Philip Ghekiere uit Moorsele kwamen aangepuft, ditmaal was de oudste een Landini uit 1951. De heren bolhoeden uit Ingooigem waren opnieuw van de partij.
De nieuwheid van dit jaar de visbakkers uit Oostende hadden zestig kilogram pladijs, of platvis zoals zij dat noemen bij, welke met een portie friet of een broodje uit het vuistje heerlijk kon smaken, alles werd tot de laatste gram verorbert.
Maakte Rollegem deel uit van: le département de la Lys- Arrondissement de Courtai- Canton Belleghem.
De Franse bezetters hadden de christelijke godsdienst afgeschaft. De nieuwe kalender werd ingevoerd, waarin elke maand 30 dagen telde verdeeld in slechts 3 weken van 10 dagen(= decades). Elke 10de dag van de week was een rustdag voor iedereen(= decadis) Het was ten strengste verboden zon- en feestdagen te vieren, deze waren afgeschaft. Op de decadis waren alle werkplaatsen en winkels gesloten. Op de vrijdagen en vastendagen was de verkoop van vis ten strengste verboden. Priesters die weigerden de “Eed van Trouw af te leggen aan de Franse Republiek werden tot ballingschap veroordeeld en opgesloten in het gevang te Brugge.
Al de kunst bezittingen uit onze kerk werden geroofd ; drie zilveren kelken, de ketting van de St- Sebastiaan- en van de H. Sacramentsgilde. Ook alle kerkelijke goederen werden aangeslagen en verkocht ten voordele van de Repupliek. Op 11 april 1796 kwam ook het verbod de klokken te luiden, een weinig later waren de drie klokken gestolen. Op het kerkhof rond de kerk gelegen, dienden al de kruisen verwijderd te worden. Alle kruisen in en buiten de kerk.
Alle heiligenbeelden aan de huisgevels aan bomen werden verwijdert en onteerd. Op de parochie vond men niemand om dit te doen, er kwamen vreemdelingen welke men “Kruisduivels” noemden de karwei klaren. Steeds meer goederen en arbeiders moesten er aan geloven, er werden 15 soldaten opgeëist voor het Franse leger.
Liever dan het Frans leger sloten vele jonger aan bij het boeren leger en wierpen zich in de strijd tegen de “Sansculotten” en wisten moedig te sterven voor godsdienst en vrijheid, voor “Outer en Heerd” (voor altaar en Haard)
Op Brigandszondag, tijdens die Boerenkrijg, werd en we hier overvallen door zo’n groep opstandelingen, gewapend met riek en zeis. Op de plaatse staken zij de vrijheidsboom in brand samen met de gemeentelijke documenten.
Het jaar 2012 was Els Dewaele volgens de pers, als “Rollegemnaar van het jaar” verkozen.
Met haar werd dan volgens de pers een grote naam aan de lijst toegevoegd,
Te Rollegem noemen we ze nog immer” de verdienstelijkste persoon”.
Ze is al vele jaren actief in de gemeente. Zij had dat niet verwacht, ze schrok dan ook serieus toen ze op het podium werd geroepen.
Els was lid van de ouderraad van de vrije basisschool Sint-Theresia, nu is ze lid van een nieuwe vereniging “ex ouderraad” welke op 27 oktober een Kaarting inrichten
Beroepshalve actief bij Intercommunale Leiedal. De laatste vier jaar is ze voorzitter van de plaatselijke harmonie Sint-Cecilia, daarvoor was ze bestuurslid.
Els zingt in het zangkoor “Crescendo” ze gaf ook elf jaar vormselcatechese. Het is dank zij haar man Philip Hoorens en haar kinderen die gelukkig achter haar staan dat dit alles mogelijk word gemaakt aldus Els.
1999 al voor de zesde keer. 8, 9, 10 en 11 januari.
Ook het laatste jaar voor het millennium word er voor vier dagen gefeest
Vrijdag, zaterdag, zondag en maandag
Deze keer word er voorgegaan in de eucharistieviering door de Kortrijkse deken Valeer Deschacht. Gevolgd door de jaarlijks tractorenwijding. Vanaf de middag staat de hutsepot op het vuur, en in de namiddag is er de koffietafel, er staan dit jaar ook pannenkoeken op de kaart.
Op maandag 11 januari is er een St-Antoniuscarousel met volksspelen allerhande.
Ondanks het kille weer was er opnieuw een ruime belangstelling voor de St-Antoniusfeesten.
De Chirojongens waren aanwezig, de vormelingen en de volgelingen van St-Antonius-met-het-varkentje in bruine pij. Aan het hoofd van de stoet de belleman Edwig Demey gevolgd door de harmonie. Het koor Crescendo onder leiding van Jean-Luc Bertel. De laatstgenoemde zorgde voor de verrassing: toen hij tijdens de mis een nieuw lied aanhief: “De bekoringen van St-Antonius”; Niemand was op de hoogte hier van, men reageerde met een daverend applaus.
Dit keer waren een drieëndertig tractoren bij de wijding, welke een bedankingsbriefje kregen en een paar bierbonnetjes. Een tiental oldtimers stalen de show.
Philiep Ghekiere uit Moorsele kwam aangetuft met het oudste vehikel, een Landini uit 1949.
Ze gaven als reden dat ze niet zo talrijk waren afgezakt, “de Dienen van hier boven voor niet al te best weder had gezorgd”
Bij de ommegang liep een achtkoppige bestuur van Yvegem Sportief uit Ingooigem mee. Ze zijn herkenbaar aan de zwarte bolhoed. Het was de eerste maal dat ze wilden hier zijn. Herinnerd u zich nog dat de eerste paterkleren van daar kwamen. Toen Pastoor Dewulf ze later terug droeg, waren ze nat en vuil, en vandaar dat ze niet tevreden waren en niet wilden komen. De Folkloreraad kon het opnieuw bewerkstelligen om ze terug naar hier te halen.
Waren er te Rollegem 312 huizen met 1552 inwoners. Men telde een twintigtal grote hoeven waarvan 14 omwald. Een vijftigtal mindere boerderijen en nog enkele kleine hoeven.
Met een oppervlakte van 847 ha. Waren er 730 ha pachthoeve, akkers en boomgaarden. 30 ha meers en 10 ha bos. Er waren toen 300 melkkoeien, 1 koren en 1 oliemolen.
Men had huiswevers: 33 meesters, 52 knechten en 9 leerlingen. 2 slagers, een herder met 60 schapen een molenbouwer en een rietmaker. Het grootste deel van de bevolking had een “Lochtink” (een groentetuin). Deze mensen verdienden hun brood het zij als landbouwarbeider, vlasbewerker of thuiswever. Bij een telling in 1961 waren er 2456, en in 1974 2545.
In 1982 telde Rollegem nog 48 landbouwbedrijven. Nu einde 2012 nog amper de helft?
De meest verdienstelijke persoon dit jaar is Zuster Andrea Marijsse 68 jaar.
Naast de dagelijkse taken in het klooster, doet ze nog een fulltimejop zoals.
Ze is beleidsverantwoordelijke samen met de priester en de diaken.
Ze is lector, mede verantwoordelijke voor de acolieten(misdienaars)
Lid van de parochieraad, lid van het bestuur van de K.A.V. en tevens lid van de werkgroep broederlijk Delen.
Ze is tevens voorganger in gebed( wanneer de priester afwezig is) en kan voorgaan op het op de begraafplaats en doet de kruisweg in de vastenperiode.
Elke maand probeert ze alle Rollegemnaars te bezoeken die naar een rust- en verzorgingstehuis in de omliggende gemeenten zijn verhuisd.
Een laatste taak die ze maar al te graag op zich neemt is medewerker zijn van de Ketting.( alwaar mensen met een laag inkomen ook effectief worden geholpen)
Op de vraag, waar ze de kracht blijft halen om verder te doen, antwoord ze onomwonden: “Ik put veel kracht uit mijn geloof.”
Er is weer wat wils op de vijfde editie, een lustrumuitgave die net als de folklorefeesten, ondertussen een vaste waarde geworden is in het Rollegemse gemeenschapsleven
Opening op vrijdag met de gekende patékaarting, maar naast de paté is er nu ook stoofkarbonade te verkrijgen. Ook de niet-kaarters zijn van harte welkom.
Het voltrok zich nu in en om de vernieuwd zaal. De Frituur van jaklientje, de kerstboomverbranding en een lustrumbal voor jong en oud.
De mis werd opgedragen door Mgr. Maertens, ererector van de Kulak (Kortrijk) opgeluisterd door het Crescendokoor.
Onder de trektoren zijn ook dit jaar de oldtimers van de vzw. “Oude trekkers van Roeselare” zijn weer van de partij
De prijs van de hutsepot bedraagt 350fr. Voor de volwassenen en 150 voor de kinderen. De frituur gaat open vanaf 11.30 u.
In den namiddag is er demonstratie van de oldtimers.
De zondag is er natuur de optocht naar de kerk, het varken enz. de traditionele punten zoals ze ieder jaar voorkomen
Er was veel meer volk dan het jaar voordien, ook de kerstboomverbranding trok veel kijklustige. Er was dit jaar ook een jeneverkelder.
Er waren dit jaar een veertigtal tractoren.
Volgens de Chiro is er geen rekening gehouden men hen en vertrekken daarom met hun feest naar Bellegem, ook het toneel vind zich niet in de nieuw zaal en denkt ook uit te wijken naar Bellegem. Het zal een steeds wederkerend probleem worden.
Geen nood broer Dries nam de rennersdraad op en is in 1989 aan zijn tweede juniorenjaar toe. Hij had een indrukwekkend debuutjaar( 1987, plus minus 30 toptienplaatsen en vier overwinningen), maar was veel minder jaar in 1988.(Hij had een verdienstelijk seizoen begin en een degelijk slot, maar globaal gezien was het niet veel soeps. Voor het seizoen 1989 was het broer Ludo die hem klaarstoomde. Te Lauwe behaalde hij zijn eerste zege, in het gouwkampioenschap in Tielt werd hij negende.
