Door de nieuwe eigenaar werd een zitbank geplaats, hier wachten ze ons op!

Op de hoek van de Wolverijstraat en de Lampestraat staat een mooie bakstenen veldkapel in de schaduw van een nieuwe zomerlinde. In de volksmond heet ze Vanhauwaertskapelle naar de laatste bewoonster van de boerderij en hoeder van de kapel Madeleine Van Hauwaert De originele kapel werd samen met Het “Hof ten Breughele” in 1776 gebouwd, ten tijde van pastoor Pieter Jacob Pardoen te Aalbeke. Wanneer men dat zeggen gaat tegen een echte Markse inwoner, springt deze op zijn paard. Inderdaad, het kapelletje staat niet op Aalbeek, maar op Marks grondgebied. In 1889 brandde de hoeve gedeeltelijk af. De originele steen met het opschrift  “Lieve Vrouwe van Bijstand,1776“ werd in1983 door een vandaal uit de kapelmuur gehaald en is nooit meer terug gevonden. De huidige eigenaar Vandecasteele kocht de kapel in 1988. Bij een opknapbeurt kreeg de kapel een nieuwe deur en werd de gestolen arduinsteen vervangen door een nieuwe met het opschrift” Onze Lieve Vrouw van altijddurende Bijstand”. Op 20 mei 2007 werd de kapel totaal vernield, de klap was zo hevig dat de jongeman om het leven kwam. Afscheidsnemende pastoor Hubert Sergeant wijdde dit vrijwel identieke “wonderkapelleke” opnieuw in op vrijdag 11/8/2000.  In de kapel is er ook een Heilig Hartbeeld en een St-Albertusbeeld.

“over de brug A17 met een hoogte verschil van 16 m. Verzichten op de Leievallei.

Ter hoogte van de brug stond het café “De Hazewind”

Zicht op Doornik en de verscheidene dorpen in de omgeving.

In het gebouw links, Business, Training, Center, Bedrijf Van Marke, worden eigen opleidingen gegeven en vorming met toestellen in werking.

Links achter de struiken dit kasteel, werd van uit Luik overgebracht naar deze plaats, en steen bij steen opnieuw opgebouwd.

Aan het kruispunt van de Smokkelpotstraat en de Marksestraat gaan we rechts af.

Tot de Tweede Wereldoorlog was hier het Callewaertbos. Jan van Hallewijn Heer van Rollegem houdende een leen van Jacques van der Barre, een leen in de Dertien Parochies.

De Smokkelpot was een herberg die in 1719 op de hoek van het Callewaertbos (SBK fonds G.G. Cod 222)stond. Het was een cabaret “nommé smockelpot “.(studie van Rollegem)




We willen het u niet onthouden, wanneer u ±100 meter doorloopt komt u aan een waterreservoir omgebouwd tot woonhuis. Op “Château d’eau “ te wonen was een jongensdroom van Jan. Zijn vriendin, maakt grote sculpturen en dat vraagt ruimte. Ze hebben veel respect voor dit stuk erfgoed dat dateert uit 1952. Van buitenaf gezien een vreemd ogende, stevige villa, ligt op de hoogste punt van de holle weg. Het terrein waarop het reservoir werd gebouwd, heeft een oppervlakte van 642 vierkante meter.

Op de hoek van de Marksestraat en de Binnenstraat staat aan de rechterzijde de hoeve” Ter Edel”. Een tweevoudige L-vorm, waarvan het woonhuis totaal vernieuwt in 1994. De oudste vermelding 1813, de vroegere eigenaars waren allen van de adel, waarvan Baron Ter Linde de laatste in 1951. De schuur met de achtergevel langs de weg, werd gebouwd in 1780, in 1969 werd de leem tussen het vakwerk door stenen vervangen.

body>

Wandeling nr.52 Huis uit staaldraad? Het Kan! (Ga hier ± 50 meter verder)

In 1984, werd in de Marksestraat nr.23 een draadwoning gemaakt. Ze is 155 m² groot

In de begin fase zag het er naar uit als een grote vogelkooi.

Het principe is vrij simpel: de dragende binnen- en buitenmuren bestaan uit gelast gaas met verzinkte en bijgevolg roestvrije draden, waar geperforeerd karton is ingewerkt.

Zowel warmte- als geluidsisolatie geeft geen problemen.

Ook de concertstudio van de BRT-2 West-Vlaanderen en de binnenmuren van het St. -Janshospitaal te Brugge zijn uit dergelijke verzinkte draden samengesteld en de wanden zijn erg stabiel en geluiddempend.

Hier rechts, een klei- ontginningsgebied de hoeve St-Anna nr. 61, een herbouwde woning van een voormalige hoeve. Het ligt geïsoleerd in een open landbouwgebied. De hoeve was tot midden 1998 bewoond door een landbouwer en aldus danig niet zonevreemd. Het is het hoogste punt in dit gebied, toevallig ook in de omgeving van het bewuste perceel- een “Point de vue”- voor de recreatieve wandelaar

We draaien linksop Binnenstraat -waar tijdens recente veldverkenning prehistorische werktuigen op de akkers werden aangetroffen. Aan de rechterzijde “Het Klokhof” de naam verwijst naar het klokje op het woonhuis. De stallen waren oorspronkelijk stokerij, welke in 1910 werden omgebouwd tot stallingen.

We bereiken de Rollegemseweg ga deze rechts in om 50 meter verder deze te dwarse. Op de rechterzijde hebben we nog “De Suikerij” losse vierkantsbebouwing, oudste gegevens een schuur einde 18^de eeuw, vermoedelijk was hier een cichoreiast aanwezig.

De Segersweg, de twee uiteinden van deze weg zijn bruikbaar voor verkeer,

Hier genieten we van kilometer verzicht.

Aan de rechterzijde een oase van rust en stilte, rond de jaren 1960/70 woonde hier de laatste Burgemeestersenator, van het dorp. Hij bood de mogelijkheid, om mensen na hun stresserende dagtaak in de stad, tot rust te komen en van het dorpsleven te genieten.

We zijn terug in “t gebuurte”.

Op het einde van het pad rechts af, Munkendoornstraat.

lees verder