Germain Droogenbroodt.

Germain Droogenbroodt, geboren op 11 september te Rollegem, West-Vlaanderen is dichter, vertaler, uitgever en promotor van moderne internationale poëzie. Sinds 1985 leeft en werkt hij in het schilderachtige mediterrane kunstenaarsstadje Altea. Hij vertaalde een dertigtal bundels Duitse, Engelse, Franse en Spaanse poëzie, waaronder werk van Bertolt Brecht,

 Op uitnodiging voor een avond vol muziek en poëzie verzorgd door de stedelijke openbare bibliotheek en de Kortrijkse afdeling van het Davidsfonds, in oktober 1993 kwam de bijna vijftig jaar geleden (± in 1943) geboren Rollegemnaar, die inmiddels zijn geboortedorp ruilde voor het zonnige Spanje uit zijn gedichten voorlezen. Uit zijn pas verschenen bundel Tastbare aanwezigheid. Hij is dichter, poëzievertaler en uitgever van Point. Droogenbroodt is een man van de wereld, hij gaf al een groot aantal lezingen en poëzierecitals op diverse internationale poëziefestivals. Hij werd hier begeleidt door Jan Van Der Scheuren uit Ninove, welke de knepen van de Spaanse gitaarspel onder de knie heeft. Hij is ondermeer solist bij het orkest van de Brusselse Munt.

Rich du Bois

Is de muzikale kracht van het duo Gino Kesteloot( voormalig lid van de Kortrijkse funkband Bronxx) en Hans Rijckebosch uit de Aalbeeksestraat ( midden de jaren ’80 actief in de Verenigde staten) aangevuld met de charme en het talent van Tina Van Hooreweghe Hans maakte 8 jaarlang het mooie weer in Charlotte N.C. USA  Daar verzorgde hij de geluidsinstallatie van o.m. Gorgie Fame. Hans en Gino vonden elkaar in de groep Rich du Bois. Hun eerste singel verscheen in november van 1989 “The best days of my life” die meteen doorbrak op nationaal vlak. De groep ook begaan met de kankerpatiënten bewees hun deelname aan de VTM levenslijntrein. Hun nieuwe singel heet “My desire” en werd geschreven door Hans en Eddie Door de groeiende populariteit van de groep zijn al enkele belangrijke optredens, op 30 juni 1990 te gast in Bellewaarde voor het afscheid van Jos Ghysen, het voorprogramma van de Kreuners en Soulsister in Oudenaarde en radio programma’s. Het is een band waar we in de toekomst nog veel zullen van horen. 1991 in de Aalbeeksestraat 46, opnieuw feest een nieuwe singel is uit “Worrie/Promises, een melodieuze softrock.

Isabelle Buyck,

geboren op 22 juli 1965, zij begon haar vioolstudies aan het stedelijk conservatorium te Kortrijk. De muziekhumaniora volgde zij aan het Lemmesinstituut te Leuven  en behaalde er een eerste prijs notenleer.

Zij studeerde verder viool aan het koninklijk conservatorium te Antwerpen bij dhr. Lenaerts en behaalde er een eerste prijs muziekgeschiedenis. 

Jean-Marie Dursin Dansschool Dursin

Van postbode tot dansleraar, hij werd geboren op 26 juli 1946 en woonde in de Tombroekstraat nr.14. Niet iedereen kan zomaar danslessen geven. Via verlof zonder wedde en andere regelingen ging hij geleidelijk over naar het statuut van professioneel dansleraar De eerste lessen werden gegeven in 1980 te Gullegem.  De allereerste oefenavonden in Gullegem werden op het ijsstadion gehouden. Wegens vele deelnemers moest er uitgeweken worden en werd per toeval een zaaltje in de St-Denijsstraat te Kortrijk welke te huur stond, meteen tot lokaal beklonken. Twee jaar later kocht hij de hele zaak en investeerde in een gloednieuwe zaal van 1000 m². Sinds de nieuwe zaal, is er  een enorme explosie van dansers. Op één jaar tijd kwamen 1500 mensen hun dansvaardigheid bijschaven. Toen new beat opkwam zond Jean-Marie zijn dochters, 15 en 20 jaar naar de discotheken , waar ze hun ogen de kost gaven. Thuis werd deze nieuwste mode op maat gezet en bijgeschaafd tot een aan te leren dans. Andere dansen leert de familie Dursin op danscongressen, die vooral in Nederland, Duitsland en Engeland plaatsvinden. Samen met zijn vrouw Christine vormden ze in een recent verleden nog een te duchten koppel in wedstrijden.

Tom Callens

Geboren op 28 november 1982, hij is de jongste uit een gezin van twee kinderen  en woon in de Candeléstraat. We lezen en schrijven het jaar 2000. Aan het Vrij Instituut voor secondair onderwijs in Mariakerke volgt Tom een grafische opleiding. Hij was daar voor zijn laatste jaar, maar hij droomt van de Muziekacademie. Tijdens het recital, dat Will Tura op 26 maart brengt in Wevelgem, speelt de jonge saxofonist, Tom, 17 jaar, mee. Het is reeds voor de tweede maal, na het eerste concert in februari in Brussel klopte Will Tura op zijn schouder, en zei dat hij het goed deed. Toen Tom pas tien jaar was kreeg hij van zijn grootvader Emiel Callens uit Aalbeke zijn eerste saxofoon. Het was de droom van grootvader dat zijn kleinzoon zou muziek spelen. Dank aan dat instrument begon de notenleer te Bellegem. Tom maakt deel uit van de Bellegemse jeugdharmonie Fantasia en van de Leonardszonen. Zes jaar geleden begon hij saxofoonles te volgen en tevens ook jazzles in het conservatorium in Kortrijk bij Chris Denijs. Naast de saxofoon speelt hij ook dwarsfluit. Tom is gek op jazzmuziek Hij was al toe aan zijn vierde saxofoon, zijn laatste kocht hij samen met zijn leraar in Parijs een van het merk Selmer.

Alexander Leman

Geboren op 13/5/1967 Een beloftevol klassiek pianist waar we hier tros kunnen opzijn, want dat vind je niet overal. Op acht jarige leeftijd begon hij notenleer te Aalbeke, een bijschool van het stedelijk conservatorium Kortrijk. Inmiddels negen jaar kreeg hij zijn eerste pianolessen. Hij kreeg algauw zijn eerste vleugelpiano. Ondertussen maakte hij zijn studies af in Don Bosco-instituut, waar hij richting latijn-wetenschappen met vrucht doorliep. Hij volgde zijn hogere muziekstudies aan het conservatorium van Brussel, waar hij naast piano natuurlijk, ook nog harmonie en notenleer volgde.  Hij behaalde aan het conservatorium al de graad uitmuntendheid B en kon dus meedoen aan de muziekwedstrijd van Pro Civitate hij behaalde er de eerste prijs  in 1985. Meer dan van zijn leven volgde hij toen reeds pianolessen Hij was er toen 18 en studeerde reeds 10 jaar piano onder de bezielende en inspireerde leiding van mevr. Deneckere. Bij hem thuis is muziek niet onbekend, vader Leman speelt orgel en piano. Hij haalde reeds een eerste prijs in Marche-en- Femenne  met 92%, waarvoor hij een prijs in de wacht sleepte van 20.000fr. Alexander zou zeer gaarne als beroep  pianoconcerten geven. Het pianofenomeen bracht op 18 maart 1989 in de concertstudio (conservatoriumplein Kortrijk) een pianoconcert  Hij vierde dat jaar zijn 21^ste verjaardag Hij behaalde reeds de eerste prijs piano , werd laureaat van de Nationale Muziekwedstrijd van het Gemeentekrediet en van de José Vigneron-wedstrijd voor kamermuziek. Hij bereide zich toen voor op het examen “Hoger diploma”. In 1988 was hij halve finalist van een internationaal pianoparcours in Tsjecho-Slowakije. Hij wil zich na het eindexamen aan het koninklijk conservatorium te Brussel verder bekwamen in het buitenland. Het Buitenland is groot genoeg maar je moet er toch een ingangsexamen afleggen. De 23 jarige Alexander deed dat in Baltimore. Hij behaalde in Brussel haalde hij een eerste prijs voor piano, kamermuziek en Harmonie. Op zijn Hoger diploma voor piano staat grootste onderscheiding en momenteel vervolmaakt hij zich in 1991 bij pianovirtuoos Abdel-Rahman Elbacha.

De organisatoren van de Koningin Elizabethwedstrijd, editie 1995 kregen al in februari 1994 de kandidatuur van Alexander. Vroegere leermeesters noemen hem een van de grootste talenten die de regio ooit had. Hij woont nu ongeveer een jaar in Leuven, hij combineert zijn oefenstonden met lesgeven. Zopas verscheen van hem een eerste cd.

Bernard Courtens Virtuoos

Geboren in 1947,  op 9 jarige was hij muzikant bij de Koninklijke harmonie Sint-Cecilia.

Hij haalde na zijn gemeenteschool behaalde hij het diploma van het hoger middelbaar in St-Jozef te Kortrijk. Hij volgde ook avondlessen in het muziekconservatorium te Kortrijk, en er alle diploma’s en medailles behaald die er te bekomen waren. Hij is een uitstekend klarinettist en muziekkenner. Na het behalen van deze diploma’s ging hij naar het conservatorium van Gent en behaalde 1^e getuigschrift muziekgeschiedenis, 1^ste prijs notenleer, 1^ste prijs klarinet, 1^ste prijs kamermuziek. Jaren lang was hij solist bij de Koninklijke muziekkapel der Gidsen. Hij concerteerde in binnen en buitenland en was lid van het Brussels Dennerkwartet. Speelt mee in het Staedler-Klarinettenkwartet en ten slotte hanteert hij al veertien jaar het dirigeerstokje van de Waregemse Harmonie. De muziekanten brachten op 19 november 1988 een galaconcert in de schouwburg van het cultureel centrum.  Daarmee wilden ze op passende wijze hun 160^ste jaar afsluiten.

Hij behaalde het hoger diploma van virtuoos met 94% met de gouden medaille van de regering wat een zeldzame onderscheiding is.

Bernard was in het concert van 1975 nog uitvoerder op de concerten.

Ondanks zijn talrijke behaalde successen is Bernard gebleven wat hij was eenvoudig en vriendelijk tegenover iedereen.

De “stille” muziek van Bernard 

Brigitte Buyck

Ik werd in 1962 te Kortrijk geboren (Brigitte verjaart op 29 april, nvdr.). Mijn jeugd bracht ik door te Rollegem in een gezin met vijf kinderen. Ik volgde muziekschool te Aalbeke. Dat is geen fait divers: muziekles volgen was bij ons bijna een evidentie en voor een aantal  van ons ook belangrijk voor de rest van ons leven zoals zou blijken, want we zijn met z’n drieën waarvan het beroep met muziek te maken heeft. Ikzelf heb regentaat muziek gevolgd en mag dus lesgeven in het middelbaar onderwijs. Ik ben inmiddels twaalf jaar gehuwd met Chris Vander Massen en samen hebben we twee kinderen: Silke (11) en Arne (8).

In 1986 is ze  een vierentwintigjarige jonge vrouw welke de eerste kosterorganiste word in het bisdom Brugge. Ze is afkomstig uit de Rollegemkerkstraat. Het is een primeur voor West-Vlaanderen zij volgde haar muzikale studies in het Leuvense Lemmesinstituut. Ze haalde het van enkele mannelijke collega’s. Als jonge vrouwelijke kracht mag zij nu met een grote sleutelbos de kerk openmaken, het zal voor de parochianen even een wennen geweest zijn.

Riet Vandecasteele

Komende uit  een muzikale familie, dochter van Noël, wonende in de kerkstraat,21 moeder van drie kinderen, voelde ze zich steeds aangetrokken tot de plastische kunst. Als kind tekende en schilderde ze gaarne. Toen ze echter trouwde en kinderen op de wereld zette was er niet veel tijd meer voor haar hobby. Toen ze haar kinderen naar het kleiatelier bracht, kreeg Riet weer zin om te boetseren. Haar buurman Hendrik Decuypere, zelf leraar beeldhouwen, ontdekte haar echte aanleg en zette haar er toe aan academie te volgen. Vijf jaar later behaalde ze haar diploma beeldhouwen en dan nog wel met een werk in harde witsteen gehouwen. Sinds haar huwelijk woont ze te Bellegem, in haar huis en haar tuin prijken meer dan 40 kleine en grote werken. Stukjes van haar zelf. Ook in haar tuin prijken levensgroot twee Jonge blij gezinde meisjes met fiets, alles uit polyester. Het werk werd bekroond met de prijs van de stad Kortrijk.

Jean-Luc Bertel

Geboren op 15 augustus 1955 Is in 1985 onderkapelmeester (adjunct-dirigent) van de muziekkapel van de luchtmacht

Hij kwam aan het componeren via de Rollegemse harmonie, waarvan hij tien jaar de dirigentstok hanteert. Componeren is voor hem iets zonder bijbedoelingen. Hij schrijft gewoon voor zichzelf en als anderen daarom vragen. Muziek is voor hem een expressiemiddel, maar er is ook veel meer dan muziek in het leven. Zijn passie is bier brouwen…. Iets wat hij net als componeren als autodidact aanleert. Zijn werken zijn dus niet gepubliceerd, maar wel allemaal uitgevoerd, door de Muziekkapel van de Luchtmacht, de Rollegemse harmonie en een aantal plaatselijke gezelschappen. De Muziek die wij schrijven zal met ons sterven omdat de functie ervan door anderen instanties is overgenomen: achtergrondmuziek in warenhuizen, in stations, zelfs bij het lezen van een krant. “ componeren is poëzie” De eigen Vlaamse mensen moeten andermaal vaststellen dat zij in concerten en uitvoeringen vergeten zijn.

 Veronick                              

Nationale tekenwedstrijd

Veronick Isebaert was op woensdag 17 februari 1971 in aanwezigheid van prins Albert en prins Filip en van verscheidene ministers,  bij de uitreiking van de tekenwedstrijd in het licht van de natuurbescherming. Uit geheel het land kwamen laureaten, vergezeld van hun ouders of leraars, de schouwburg in de Wetstraat bezetten. Het was de Chiroleidster Anne-Marie Delanglez, welke ook een pluim verdiende om hen aan te sporen mee te dingen. Veronique dochter van schooldirecteur en leerlinge van het vijfde Lat-wisk.  Aan het Lyceum Onze-Lieve-Vrouw van Vlaanderen te Kortrijk, mocht een prachtig boekenpakket in ontvangst nemen. V. Isebaert beschikt over een uitzonderlijk talent in tekenen, dat zich reeds op zeer jeugdige leeftijd manifesteerde.

Isabelle Buyck symfonie orkest

Geboren in 1966 gaf ze op haar 22^ste  haar eerste recital in 1988. Ze was nog zeer klein toen ze droomde een snaarinstrument te mogen bespelen. Ze zat in het vierde leerjaar en volgde notenleer en vioolspel aan het stedelijk Muziekconservatorium te Kortrijk. Daarna volgde ze Kunsthumaniora om dan verder te studeren aan het Lemmesinstituut te Leuven.

Isabelle behaalde de eerste prijs notenleer aan het Antwerpse conservatorium alsmede de eerste prijs muziekgeschiedenis. Ze was toen volop bezig met de voorbereiding voor het examen voor het behalen van de eerste prijs voor viool. Ze treed af en toe op in het West-Vlaams Orkest. Haar eerste recital word begeleid door Lieve Clement, laureaat Lemmens en momenteel lesgever aan de muziekacademie te Harelbeke.

                                                      André Buyck                                                                          

Uit de Klijtbergstraat zette zijn eerste stapjes in de fotografie toen hij een jaar of 14 was. Hij schoot plaatjes op kamp met de jeugdclub. Jaren later want niets liet vermoeden dat Andre met de fotografie ging bezig houden, sprak een collega hem aan over de fotoclub in Moeskroen. Hij nam toen veel dia’s van familie of op reis en het sprak hem wel aan om hem te vervolmaken en hij hapte toe. Hij werd zelfs na een jaar of zes de secretaris en is sinds 2004 de voorzitter van een goed draaiende fotoclub. Deze telt een 70-tal leden tussen de 15 en de 88 jaar. Regelmatig is er beeldopname in de studio, fotograferen ze op locatie of bezoeken ze de ene of andere tentoonstelling. In 2009 waren ze al aan de 20^ste editie van een tweejaarlijkse prestigieus internationaal fotosalon die iets speciaals zou worden. Wereldwijd worden  meer dan 3000 uitnodigingen verstuurd naar fotograven en fotoclubs. Voor het salon van 2007 waren er meer dan 3000 foto’s uit 47 verschillende landen. Er zijn drie secties, zwart/wit, kleur en experimenteel. In 2009 weerhielden ze meer dan 400 foto’s. een deel krijgt er van een medaille of een diploma. Er zijn bewust geen geld prijzen. De foto’s worden digitaal gefotografeerd en op cd-rom gezet. Ze hebben een maand om de foto’s in te lijsten, ook de clubleden stellenfoto’s tentoon. Op zo een tentoonstelling zijn ongeveer een 600 tal foto’s ingelijst tentoon gesteld. Het is en blijft een liefhebberij, aldus de fotograaf.

Roger Loncke

Roger werd geboren op 29 oktober 1946 en woont in de Munkendoornstraat , zijn artistieke hobby begon zowat een twintig jaar geleden toen hij 2006 behoefte had om met zijn kunst naar buiten te komen. Op een regenachtige dag, vond hij bij het opruimen een stuk koper. In plaats van het weg te gooien, is hij er beginnen met knutselen en zijn hobby was geboren. Door het koper met een gasbrander te bewerken, ontdekte hij, dat je heel wat kleurenschakeringen kunt geven. Waarna je met een priem allerlei dessins kunt slaan. eerst maakt hij tekeningen op papier en met een metaalschaar knipt hij alle stukjes uit en assembleer ze tot een figuur. Academie heeft hij nooit gevolgd, hij leerde alles door te experimenteren. Hij maakt zeer graag heel fijne composities van bloemen. Zijn inspiratie vind hij in boeken of postkaarten. Soms doet hij niets, maar dan plots kan hij een halfjaar bezig zijn met een kunstwerk. Per dag werkt hij een drietal uren tot het er perfect uit ziet. Een hobby die per momenten best wel belastend is voor de armen. Roger stelde reeds op de folklorefeesten, en op de kermis te Bellegem. Heel wat van zijn werken hangen inmiddels in huizen over heel Vlaanderen. Dat hij nu naast een klinkende naam als Tine Vindevogel (juwelen)mag tentoonstellen, vond hij uiteraard een hele eer. Hij is heel trots op zijn werken, en steevast hoorde hij dat zijn werken uniek zijn, alvast was de tentoonstelling een rijke ervaring.

Luc Geeraert ( mei 1998) (18 juni 1996)

Hij ontviel ons op 11 mei 1998, geboren op 14 september 1959, hij was bekend als een bekwam vakman een gedreven kustsmid. Hij was van huis vertrokken om nog een ritje  te maken met zijn paard, helaas de mens wikt maar god beschikt,  met nog vier vrienden maakte hij een avondwandeling. zijn paard struikelde en Luc kwam onder zijn paard  terecht. Hij zal nooit meer zijn zo geliefde arbeid uitvoeren. Ook hij is ons te vroeg ontnomen zijn kunst werken zijn er nog

Na zijn A2 diploma behaald te hebben aan het vrije technische instituut in Kortrijk werkte hij 4 jaar in een metaalbedrijf, na een ongeval van de zaakvoerder sloot het bedrijf en Luc trok naar een ander firma waar hij zich ontpopte als een bekwaam lasser en samensteller van cabines voor bulldozers. Hij vestigde zich als zelfstandige smid en kunstsmid in het ouderlijk thuis op 1 januari 1990 Zijn zaak werd een bloeiend bedrijfje dat twee mensen tewerkstelde. Luc manifesteerde zich als een van de beste kunstsmeden en inoxverwerkers uit de regio Kortrijk.

Kunstsmid.

Wilfried Wullens.

Op 23 mei 1985 overleed in tragische omstandigheden  de kunstsmid Wilfried Wullens hij was toen 37 jaar. Door een onbekende reden verloor hij de controle over zijn voertuig en beland met groot geweld tegen een woning. Toen gebeurde een tweede drama; een tank met stookolie scheurde open en vatte vuur dat zich dadelijk verplaatste in het verongelukte voertuig voor de bestuurder kwam alle hulp te laat.

Naast zijn beroepsbezigheid van trappen in kunstsmeedwerk, verscheidene uitsmeden van figuren, poorten en alles wat met het smidsvuur te maken had, waar nog tal van zijn creaties te bewonderen zijn, was hij ook de bouwer van de Rolls Royce van de barbecues. Het begon allemaal toen de folkloreraad hem vroeg een maxi model te smeden om kippen te braden voor een reuzenmaaltijd. De kunstsmid slaagde erin een stel te creëren  waarbij een 60 tal kippen samen konden worden bereid in een minimum van tijd.

Hij paste het model aan om ongeveer tachtig steaks in één keer te kunnen braden. Nieuw hierbij was dat de vuurhaard vertikaal achter het vlees was en niet meer horizontaal eronder.

Vele mensen vroegen om een kleiner model welke een minimum van bergplaats vroeg, hij trok er mee naar Brussel alwaar hij het liet brevetteren zodat namaak verboden was. Hij werd er aangeraden mee te doen aan het uitvindersalon. Alwaar hij van de jury de bronzen medaille kreeg en van het publiek de zilveren mocht in ontvangst nemen. Er waren 250 uitvindingen uit 17 verschillende landen. Zijn prestaties gingen naar verschillende landen zoals Amerika, Spanje, Frankrijk en Griekenland. Een Franse ambassadeur gaf de uitvinding de naam “de Rolls Roye van de barbecue”

Hij wilde een bedrijf oprichten waar werknemers op grote schaal, deze handenarbeid in deze gemechaniseerde wereld konden verrichten, in een periode van economische crisis en stijgende werkloosheid zou dit een welgekomen initiatief geweest zijn. Het heeft  niet mogen zijn de jonge ondernemer kunstsmid is ons veel te vroeg ontvallen.

                                                        Kunst en cultuur

Voorwoord

Rollegem kent zoals in vele dorpen, zijn kunstenaars, schilders, fotografie, kunstsmeden of metsers…. Vandaar de we ook daaraan aandacht willen schenken. We willen kunst en cultuur in den breedste vorm uitsmeren, niet de bekrompenheid van enkelen,  met de vinken spelen is ook kunst, of ze zelf te kweken kan in aanmerking gebracht worden. Wellicht zullen we mensen vergeten, maar dat willen we niet, je kan ons steeds bereiken, en er ons op wijzen. 

Iedere hobby ieder tijdverdrijf, kan een vorm van kunst of cultuur inhouden. Wij willen niemand uitsluiten of kwetsen, alle hulp is welkom.

Het eerste boek welke over Rollegem werd gepubliceerd geeft als de titel Nota’s voor de geschiedenis van Rollegem- bij- Kortrijk, van Rollegem – Capelle en de drie leengoederen van Rolleghem in Ieper alsook van de familie die er de naam van draagt En de families Pulinx en van Deventer gepubliceerd door De Graaf Du Chastel De La Howarderie – Neuvireuil. Uit gegeven door boekhandelaar – uitgever Vasseur – Delmee in 1904 te Doornik( het boek is uitgegeven in het Frans) Er is voor zover we weten slechts één vertaling van deze uitgave verkocht waarde( ± 9000 bfr. koper onbekend )

Bij het hoofdstuk II word Rollegem-Capelle er bij betrokken “de Heren van Rollegem”, welke behoren tot Rollegem-Capelle met de familienaam “Van Rollegem” worden verweven met Rollegem en deze horen hier niet thuis.

Graaf P.A. Du Chastel, de la Howarderie, bedankte ten zeerste M.Gaston Van de Ginste, gemeentesecretaris , Eerwaarde heer Billiiau, pastoor en Eerwaarde heer Vander Straeten , onderpastoor voor hun medewerking. Het hoofdstuk I beschrijft het Rollegem over Leie of Rollegem bij Kortrijk. Tevens word ook het “Wapen van Rollegem” medaillon van 1676 er in besproken.

In 1982 verscheen een uitgave van de Archeologische Stichting voor Zuid-West-Vlaanderen, en in 1997 een uitgave over het landelijke leven deel 8 Rollegem.

In 2006 verschijnt er een nieuwe uitgave.  dorp Rollegem.

De Heer Gerard Isebaert,Geboren te Moeskoen op 1 augustus 1925 en overleden te Brugge op 19 februari 2007. Ereschooldirecteur aan de basisschool van Rollegem, gehuwd met Léa Cheyns

Na het hoger middelbaar onderwijs gevolgd te hebben, behaalde hij het diploma van onderwijzer aan de normaalschool te Torhout. Op 16 juli 1945 werd hij benoemd te Rollegem, op 1 oktober 1965 tot schoolbestuurder ter vervanging van H. Cyriel Degroote. Hij was niet alleen onderwijzer maar ook secretaris van de muziekmaatschappij en spelend lid. Als vader van een groot gezin heeft hij ook de taak op zich genomen als secretaris van de Bond van grote en Jonge gezinnen. Ook in de middens van het Davidsfonds was hij geen onbekende waar daar was hij penningmeester. Hij daarbij was hij ook aangesteld als bibliothecaris een taak die hij evenals alle andere met veel toewijding deed. Het is onbegonnen werk om op te sommen wat hij voor school en de kinderen gepresteerd heeft.

In 1994 worden te Rollegem voor het eerst sedert jaren opnieuw grote feesten georganiseerd rond St. Antonius met zijn zwijntje. Na dat Pastoor Dewulf,  rond maart 1993 te Rollegem was gearriveerd, wilde ten allen prijzen de parochiezaal die er verkommerd bijlag opnieuw in een nieuw kleedje dompelen. Er moest dus geld gevonden worden om dat project tot een goed einde te brengen. Hij was Salisiaan,( een schooier), maar je kunt niet alles bijeen schooien, dus er moest nog van ander kanten geld op de schaaprooi gebracht worden. De groot meester achter de schermen was E.H Dejaeghere, maar och God de man was op rente wat kon hem nog de eer opbrengen, iedereen wist dat hij een grote bouwheer was geweest dus werken achter de scherm was al een grote eer voor hem. Naast het kerkelijke feest, kon er ook een profane bij, en dat zou geld opbrengen. De leden van de folkloreraad onder leiding van Dirk Vanbelle, waar ik nauw bij betrokken was, gingen een kijkje nemen hoe men in zijn werk ging bij andere St.Antoniusfeesten, en gingen we van start. Dat was echter nog niet voldoende om het grote project te financieren. 

Zo werd ook hier beroep gedaan op Gerard om er iets moois van te maken. Zo bracht  hij in 1995 het boek uit “Het leven onder de toren” met de Opbrengst voor de Zaal, in 2001 verscheen ook van zijn hand “Onze Antonius” en in 2006 “Rollegem algemene geschiedenis” Het was niet de eerste keer hij had ook voor de muziekmaatschappij al bladen uitgegeven”Hobo” of ter gelegenheid van de jubelviering van het Davidsfonds al werkjes geschreven.

Voor de Rollegemnaar zal “Kleen meesterke “zoals hij in de volks mond gekend was, in het geheugen gegrift blijven. Zijn oud-leerlingen blijven hem zeker onthouden als hun goeie leraar.

In de reeks kunstenaars:  willen we ook deze kunstenaar er in betrekken ook al is hij niet afkomstig van Rollegem hij heeft er toch bijna dertig jaar van zijn leven door gebracht vandaar dit kunstwerk

Lieven Vercruysse:

Op 1 september 1986 werd hij directeur van het MPI. de kindervriend

Naar aanleiding van de “Definitieve opstelling “ van het kunstwerk op de groenzone aan de rotonde even na beschouwen.

De sculptuur “ De stem van de autostrade” van Lieven Vercruysse, hij is ere directeur van het mpi.

Lieven Vercruysse, loopt marathons; zijn wielers, zoals hij zijn kunst werk noemt krijgen vormen tijdens het lopen.

Natuurlijke materialen worden omgevormd tot eigenzinnige voertuigen, deze bizarre karren, agressieve oorlogstuigen confronteren de toeschouwer met eigentijdse realiteit. Vanuit de primitieve constructie en ruwe vormgeving gaat er sterke en sarcastische kracht uit.

Het wiel fungeert in elk van zijn sculpturen als een symbolische restant uit een ver en mysterieus verleden.

Niemand kan achterhalen waarvoor deze onheilspellende en vreemdsoortige tuigen dienen. Hun taak bestaat er enkel in de toeschouwer in een gemoedstoestand te brengen die ofwel doet nadenken ofwel doet glimlachen.

Het kunst werk is naar zijn zeggen “Het geluid van de snelweg”. Het werd gemaakt om mee te doen aan een wedstrijd” kunst op het water” Maar toen hij het uitprobeerde in een vijver begon het te zinken in plaats van drijven. Het werd met een kraan uit het water gehaald, maar hij kon niet meer meedoen aan de wedstrijd.

In 1999 was er een tentoonstelling gedurende de Folklorefeesten onder de benaming Art 17, een tentoonstelling over de autostrade (A17) die pas geopend was,  het kunstwerk mocht er staan. Eerst was het een soort boot, maar omdat hij niet bleef drijven, plaatse hij er wielen onder, en dacht aan de auto’s op de autosnelweg,  de toeter doet denken aan lawaai,het vele geluid , vooral de vrachtwagens op de snelweg.

Hij heeft er vier maanden aan gewerkt, het werk werd aangekocht door Kortrijk, hij hoopt dat het werk op het rond punt zal blijven staan.

Hij maakte zijn eerste beeld op 13 jarige leeftijd, zijn mooiste creatie vind hij” Dans der mobilanten” welke hij verschillende malen tentoonstelde. Hij maakt ook schilderijen

Het werd op sokkel, bestaande uit houten paletten geplaatst op het rondpunt . Na een tijd,  (2003) werd het zwaar beschadigd kunstwerk weg gehaald, en werd er beslist het een nieuwe plaats te geven.

Uiteindelijk kreeg het kostelijke werk, een nieuwe plaats,maar ook een nieuwe naam, op de hoogte van de rotonde werd “De stem van de Autostrade” neer gepoot.

  Rollegem 14 juni 2010

Moeten we nu blij zijn............... Het project is geslaagd. Maar wat met .......? 

Het dorpscentrum zit deels in een nieuw jasje en heeft nu aldus de kenners een zuid-Franse look.

De meningen zijn verdeeld: een soort Zuid-Franse tuin met zitbank, kostprijs 80.894 €. Een petanqueveld kostplaatje 19.700 €. Men spreekt van een effengemaakt hellendvlak? Een betere verbinding van het buurthuis met de parochiezaal maar nog steeds open en bloot zonder overdeking?

Ook het containerpark gaat uitbreiden dat is voorzien voor na het verlof, wij blijven het op de voet het voor u volgen; klik op de foto

Rollo.

Basisschool viert feest

Klik op de foto

http://fotoalbum.seniorennet.be/rollo

Rollegem in de sneeuw

Klik op de foto ...

‘t Is bijtend koud. Een spree van witheid, ongemeten, ‘t zij waar ge uwe oogen vlucht, ligt overal gespreid; ‘t is snee' tot in uw huis, ‘t komt snee' door al de spleten; ‘t is snee', ‘t is immer snee', en al sneeuwwittigheid. G. Gezelle

Bijlagen:
winter.wmv (7.8 MB)   

In deze koude donkere kerstdagen ligt Rollegem toegedekt onder een sneeuwtapijt. Dat was jaren geleden het uitgelezen decor voor de Sterrestoet in Rollegem. Kort na de Tweede Wereldoorlog organiseerden vele priester-leraars in de bisschoppelijke colleges met de studenten van hun dorp een  Sterrestoet ten voordele van de plaatselijke missionarissen.

In de jaren 1950 en later telde Rollegem vijf  missionarissen: Broeder André Hinderickx en  Zr. Afra Theys in Congo;  Zr. M. Madeleine Millecamps op de Kleine Antillen en Zr. M.-Louise en Zr. M.-Josée Brouckaert in New York en de Antillen.

Dat was een extra motivatie voor de broers Raymond en Norbert Leplae, allebei priester-leraar, om van de Sterrestoet in Rollegem een bloeiende traditie te maken. Heel wat jongeren en ook volwassenen waren onmiddellijk bereid om mee te werken. Iedereen was welkom. Wie een beetje kon timmeren,schilderen of decoreren hielp om een kerststal te bouwen en de wagen te versieren  met dennentakken en zelfgeschilderde kartonnen panelen. Altijd was wel een boerenzoon bereid om met tractor en wagen door alle straten van het dorp te trekken.

De garage Marcel Brouckaert zorgde voor een paar autobatterijen die stroom leverden voor de verlichting en de geluidsinstallatie.

Alle figuranten als Jozef en  Maria, de engelen en de herders waren uitgedost met een  passende kostumering dankzij de zorgzame handen van Zr. Mechtilde Leplae en haar medezusters in het klooster van Rollegem. Alle rekwisieten voor de sterrestoet vonden een plaatsje op de kloosterzolder. De drie koningen Melchior, Caspar en Balthasar waren getooid met een koninklijke kroon en een brede mantel die reikte tot aan de staart van hun paard.

Twee dagen tussen Kerst en Nieuwjaar stonden kort na de middag meer dan dertig medewerkers klaar om sneeuw en koude te trotseren. E.H. Norbert Leplae reed voorop met een luidspreker op het bagagerek van zijn ‘geit’ om de stoet aan te kondigen. Eerst trok de stoet naar de verste uithoeken en afgelegen boerderijen. Door het dorp weergalmde de kerstmuziek Een paar weldoeners zorgden tegen valavond voor warme drank met koffiekoeken.

De verlichting werd uitgetest en de lantaarns en fakkels aangestoken. De herders trokken nu te voet in een ingetogen stoet door de straten van de dorpskern. Bij het horen van de kerstmuziek kwamen de dorpsgenoten naar buiten om de stoet te bewonderen. Veel toeschouwers waren ontroerd bij het horen van de kerstliederen, live gezongen door Rollegemse solozangertjes. Dat was het uitgelezen moment voor de oudere studenten om van deur tot deur te trekken met een bus om de kerstgave voor de Rollegemse missionarissen in ontvangst te nemen.

Op het einde van de tweede dag kwamen alle deelnemers moe en verkleumd samen ten huize van de ouders Leplae. Het jonge volkje vertelde al dan niet fel aangedikt hun belevenissen en avonturen van de voorbije dagen. Iedereen genoot niet alleen van de overheerlijke oliebollen maar ook van de warme gastvrijheid van de hele familie Leplae.

Later op de avond werden de collectebussen nageteld en de opbrengst bekend gemaakt. Rollegemnaren waren mild voor hun missionarissen. Ook de jongeren trokken huiswaarts met een goed gevoel dat samenhorigheid, vriendschap en inzet lonen. En na Nieuwjaar kreeg de Sterrestoet van Rollegem steevast een warme bedankingsbrief van de Rollegemse missionarissen.

Ook al is de Sterrestoet van Rollegem nu verwezen naar de folklore, tal van andere organisaties doen in deze kersttijd op een eigentijdse wijze een beroep op onze solidariteit met de armste regio’s van de wereld.

     2010

Hallo Chirovrienden

Zie hier een handige Chiro kalender

Meer info op www.chirotandem.be/pistole  of Chirotamdem@hotmail.com

Chiro Geschiedenis

Zonder trommelgeroffel, kanongebulder, of klokkengeluid werd onlangs het nieuwe Chiro heem ingenomen. Geen pastoor of proost om het in te wijden. (4/5/2008)

Op 27/6/1976 verschijnt vanwege de parochiepriesters, Lefever en D’Heygere dat er geen speelplein meer is in de meisjesschool en dat het kind naar de “Warande” kan voor 55 fr per dag, een volledig middagmaal, een vieruurtje, gratis vervoer, begeleiding van monitoren en monitrices. Met de vraag kunt u het goedkoper.

In het parochieblad van 30 december 1976 lezen we: "De kelder van St.- Antonius, is na de dood van “Focus” allereerst het lokaal van de nieuw gestarte meisjeschiro."

Het was augustus 1976 toen pastoor D’Heygere, aan de toen 15-jarige Els Leplae vroeg om de meisjeschiro nieuw leven in te blazen.

Rollegem kende vroeger De Kroonwacht onder de leiding van Zr. Suzanne en E.H. Raymond en Norbert Leplae. Midden de jaren zestig sloot De Kroonwacht aan bij de Chiro. Tot in 1973 was de Chiro actief in het dorp.
Indien aanvullingen laat ze maar weten!

Gestimuleerd door haar ouders, besloot Els om samen met Martine Vandeputte,  Martine Vemeeren en Linda Vanoverbergen de stap te zetten. Ze kregen een startkapitaal van 200 BEF. en besloten we om in het begin maar om de twee weken samen te komen.

Op 30 augustus van het jaar 1977 is nog geen bivak maar wel een uitstap naar de doolhof te Loppem, het domein te Beernem (bosspelen)en  Aviflora (doolhof) prijs 200 BEF. alles inbegrepen.

Vanaf september weer normaal chirovergadering op 2^de en 4^de zondag van de maand van 2 u tot 5 u

Na de speelclubs en de Kwiks start een nieuwe afdeling: de Tippers, voor meisjes geboren in 1965 en 1964.

En sparen voor uniform en Bivak!

De Chiro marcheert, men heeft het getal van 70 bereikt. Velen zijn al in uniform.

Er zijn nu 7 à 8 leidsters van 16 tot 18 jaar, die de moed hebben hun vrije zondagnamiddag prijs te geven. Daarbij komen nog vele avonden van voorbereiding. Ze weerstaan de spot en hoon van sommige andere jongeren, en doen voort!

Op 19 mei 1979 brengt de Chiro een geslaagde ouderavond met als thema “De Kinderplaneet.

Op 2 juni 1979 bereikt men bijna de kaap van de honderd leden.

Chiro Ouderfeest op zaterdag 26 april in de parochiezaal thema “Regenboogfeest.”

Een pijnlijke mededeling midden de drukke vakantieperiode: het vroegtijdig overlijden van de moeder van een leidster (Carine) op 22 juli 1980)

 “De Klinge” het kamp voor de Chiro van 20 tot 28 augustus 1980.

Meer dan 70 Chiromeisjes en leidsters op kamp. De zwoegers voor de hongerige magen, Frans en echtgenote, en Marie-Renée.

Ouderfeest, met optreden v.d. meisjes op zaterdag 2mei 1981 thema” Harlekino in Harlekijntjesland”.

Op 3 september 1981 stuurt de leiding van de Chiro een briefje waarop te lezen staat dat ze de jongens en de meisjes uitnodigen om te komen spelen maar dat ze de jongens uitzwaaien rond 16h daar ze dan verder kunnen spelen in St. Anna. Van dan af kregen we regelmatig in de brievenbus hoe het gesteld was met de meisjes Chiro en niet meer als voorheen met “Kerk en Leven”

Op 10 april evaluatie van de groep: De Chiro groeide tot een 80 tal leden van 14 jaar, 1 leidster van 21 jaar, een van 19 jaar, drie van 18 jaar, drie van 17 jaar en een van 16 jaar.

Op 1 mei 1982 Ouderfeest al voor de vijfde maal! Thema “Wij willen inspraak

Meisjes van 20 augustus tot 28 naar Breebeel in Limburg                                                 

Els werd samen met haar man Dirk in 1985 volwassen begeleider.

In 1996,d at is 20 jaar later, hebben 60 leidsters de revue gepasseerd.

In het jaar 1989 werd De Chiro omwille van veiligheidsredenen uit de lokalen van het Oude Gemeentehuis gezet.

Ze kregen een veel ruimere behuizing in de Beekstraat (vroeger de woning van de familie Stichelbout-Verhaege)

Startdag van de Chirojongens op 3 november 1981

Op 24 april 1982 Ouder contactdag

10 april 1982 is sinds een 3 tal maanden van start gegaan, en telt al 50 leden en 6 leiders waarvan slechts een van 18 jaar

Op zaterdag 3juli kamp tot 7 juli, naar Doomkerke met een dertig tal jongeren

Op 19 september had het Huwelijk plaats tussen beide groepen onder de naam “De Tandem”

Het was op zondag 16 april 2000 dat Koen Viaene (Jongens-Chiro De Tramstatie) en Debby Neirynck (Meisjeschiro ’t Rotske )elkaar het jawoord gaven en zo beide verenigingen te samen verbonden.

Van 11 tot 21 juli trokken ze op huwelijksreis naar Limburg (Bocholt-Kaulille.) waar ze hun eerste officiële huwelijksnacht zouden voltrekken. Ze hoopten nog een paar fantastische wittebroodsweken te mogen beleven.

En zo leven ze vandaag nog steeds in goede sfeer tezamen, onder de noemer “Tandem”

Volgens het ene bericht zijn ze samen in hun sas met hun nieuwe behuizing. Opvallend is op zijn minst de buitengevel. De aannemer heeft met de jongelui van “Tandem houten planken in een wild verband op de gevel getimmerd.

Doch volgens Chiro Tandem moet men wel nog even wennen en ziet men nog teveel de voordelen van de oude lokalen, zoals veel bergruimte of een veilige afgesloten ruimte die in het nieuwe niet aanwezig zijn. Ook de indeling ligt heel anders ligt.

Het moeilijkste punt is de veiligheid.  het is gebouwd als een tribune, maar zonder reling en dus gevaarlijk voor kinderen. Ook de buitenekleding nodigt uit om op het dak te klimmen.

Chiro Rollegem verblijft nog tot augustus in het lokaal de "Jongensschool; “ we hebben het daar naar onze zin, maar we hopen dat het ook lukt in het nieuwe lokaal.”

We wensen hen veel geluk toe

Ook dat is Chiro het moet kunnen niet waar!

CM-Fit & Fun

Sportclub
Lidgeld- 1 x per kalenderjaar
Sportcentrum
Deelnamekosten
Schoolsport
Deelnamekosten
Openluchtklassen
voor Lo& BuSo
Jeugdbeweging
lidgeld- kamp
Speelpleinwerking
Deelnamekosten
Kazou vzw -

Wil je meer weten over de geschiedenis van de belleman, klik dan op onze roepsteen!

In de rechterkolom van deze blog kan je de hoofdpunten van de geschiedenis van de belleman volgen.

Met deze nieuwe rubriek, Bellemans, roepstenen en Roephuisjes willen we hulde brengen aan de bestaande bellemans.

Met dank aan Maureen, dochter van Etienne Lievyns, die ons het archief van haar vader heeft geschonken en ons toeliet dit uit te brengen.

Hiermee willen we proberen, wat we weten over de belleman en zijn roepstenen met u te delen.

We hopen  langs deze weg nog meer informatie te bekomen.

Niet alleen informatie van België ook Nederland en andere landen komen er in voor.

In ieder geval dank bij voorbaat voor zij die iets er toe bijdragen.

Wij open met de roepsteenfeesten te Klemskerke 1985 (Wilfried Saelens)

Voor het eerst sinds 1957 klonk rond het middag uur op 19 juni 1988 in Spijkenisse weer de bel van een dorpsomroeper.

De laatste omroeper die men kende was Barend Smits, die van 1953 tot 1957 zijn boodschap luidkeels aan de bevolking verkondigde. Met zijn dood stierf ook de dorpsomroeper.

Voor hem waren het Aart van der Meyde, Arie van der Meyde en Aart Krabbedijk geweest.

De vier zijn er zeker niet rijk van geworden. Voor de Tweede Wereldoorlog liepen de dorpsomroepers voor twee kwartjes het hele dorp rond.

Het beeld werd er geplaats met als bijschrift” Je staat te luistern tot hij gaat spreken”

Nieuw recept voor Rollofeesten

We leven in den tijd van de media, alles moet snel, het nieuws brengen, bijna nog voor dat het er is. Het wordt in dag- en weekbladen verspreid en een uur nadien is het pre.

Toch is het soms interessant om te weten hoe het vroeger gesteld was, hoe we uit het verleden iets kunnen halen vandaar deze kronieken.

Mensen konden noch lezen noch schrijven, zo waren er minnezanger, roepers, klappeien en wat weet ik nogal, welke ons het nieuws brachten, waar of nietwaar. Zo kan men achterhalen wat er leefde op de dorpen of gehuchten. Ook onze kronieken zijn bestaande, al of niet te achterhalen.

En zo lees ik in mijn gazette van juni 2009 dat:

“ Het recept van deze dorpsfeesten er dit jaar enigszins anders zullen uit zien, de folkloreraad krijgt medewerking van maar liefst 8 verenigingen, en van het project “Dorp van de Toekomst” ontvangen de Rollegemnaars 2.500 € om hun feestje luister bij te zetten. Op 29 augustus is er zelfs een gratis barbecue voor de Rollegemnaars.”

“De verenigingen” gaat mijn gazette verder “ zijn den laatste tijd sterk naar elkaar toegegroeid……

Ik weet het niet maar een feestje met “Nicole en Hugo”? Zonder van de andere vedetten nog maar te zwijgen. Nu wordt het een gratis barbecue: gratis dorp met toekomst barbecue = Groenten, sausen en brood zijn gratis.

    Vlees moet men zelf meebrengen of kan 3 stukken vlees kopen aan 5 euro.

 “Het aanpalende schoolgebouw dat dienst deed als parochiezaal, heeft de stad in erfpacht genomen.”…..

Men zegt dat vreemdelingen zich moeten aan passen aan de “stek” waar ze wonen, maar hoe kan men zich inleven als men ze verkeerde informatie geeft!

Naar de bescheiden mening, is de oude school toch het gebouw waarvan de gronden zullen gebruikt worden om nieuwe huizen te bouwen? En de parochiezaal, de zaal van de parochie of het oude gebouw waar tijdens de werken aan de kerk de diensten doorgingen?

“Het beheerscomité van het buurthuis heeft hierdoor een extra troef om het dorpsleven bruisend te houden. Zo moet de toneelvereniging niet langer uitwijken naar een gemeente in  de buurt voor haar opvoeringen.”

Een toneelgroep speelt kluchten, drama’s en komedie. Was de regiekamer geen komedie, omdat de spelers nu toch zonder zijn teruggekeerd?  (Ook die mogelijkheid werd hen geboden maar het stond niet fatsoenlijk zeker?)

Enfin, zo kunnen we wel door gaan en terugblikken op het verleden, kijken wat ze toen ook allemaal schreven waar of niet waar, goed of minder goed beleeft er plezier aan geachte lezer!

We keren terug in de tijd tot;

De heerlijkheid Rollegem. In de oorkonden vinden we, (zo benoemde men dat toen) dat in het jaar des Heren 1289: Fressende, gehuwd met ridder Hugo van Halewijn, Heer van Rollegem, zich na het overlijden van haar echtgenoot, ze zich “Vrouwe van Rollegem” liet noemen.

Ze werd opgevolgd door Wouter I van Halewijn op zijn beurt “Heer van Rollegem.”

In 1984 hield de folkloreraad voor het eerst een verkiezing, ingericht op haar jaarlijks folklorefeest.( nu Rollofeesten)

Verkiezing van een “Heer ofte Vrouwe” van Rollegem Deze Dame werd toen de opvolger van Fressende. Helaas ook dat is niet blijven bestaan.

1789: Een nieuwe onderpastoor Piet France-Six wordt vervangen door J.F Vanden Broucke.

1919 Zuster Julienne Cousinne wordt algemene overste van klooster, ze sterft op 47 jarige leeftijd in 1929.