Hugo Valcke

1996 In de Munkendoornstraat staat het atelier van een gitaarbouwer. Aan de muur prijken een zeldzame Gibson Hummingbrid het befaamde Everly Brothers model en een peperdure Martin folkgitaar, beiden klaar om opnieuw vernist te worden. Hugo doet zijn eigen creaties, het doet weinig toe wat het financieel rendement is, hij word er emotioneel rijker van. In 1978 ruilde hij Beauvoorde voor een huisje te Rollegem, wat eens zijn hobby was doet hij al vijftien jaar professioneel: gitaren bouwen en herstellen. Op zijn zestiende begon hij gitaar te spelen. Toentertijd bestond amper muziekacademies en ging hij in de leer bij privélesgevers. Algauw had hij door dat hij geen getalenteerd musicus was, hij hield zich meer bezig met knutselen aan het instrument dan met spelen. Gitaren bouwen kan men niet leren op school. Enkel in Duitsland en in Engeland bestaat er onderwijs voor instrumenten bouwers. In zijn atelier staan allerhande werktuigen, die hij her en der op de kop kon tikken. Een droominstrument was b.v. een driepikkel. Een oude tekentafel welke hij van de schroothop gered had. Bovenop de driepikkel staat een beweegbare ijzeren bol , die hij met een hendel kan vastzetten. Op die bol had hij een houten balk gevezen. Daarop kan hij de hals van een gitaar vastmaken en in alle richtingen draaien, volgens de noden van het werk. Hij herstelde gitaren voor den brode maar zijn eigen creaties zijn, zijn kinderen.

                 Voor wat de Sport  betreft openen we met Biljarten

Philippe Vandendriessche

Die hier te Rollegem zijn stek gevonden heeft, laat onze zeggen en schrijven zijn “Tweede thuishaven” zegt dat hij hier ontzetten graag woont. Zijn eerste passie was voetballen, tot een knieoperatie een streep plaatste bij zijn voetbalambities.

1996 uit de Aalbeeksestraat eindigde onlangs tweede op het Belgische kampioenschap drieband te hooglede. Een memorabel tornooi, hij was bij de 32 finalisten en had nooit gedacht om de “grote finale” te spelen.  Zijn biljarttalent kwam op 14 jarige leeftijd bovenborrelen. Onder leiding van de eerste leermeester Andre Seys groeide hij uit tot een van de betere driebanders van de streek. De eerste keer dat hij met Raymond Ceulemans  rond de groene tafel stond en met hem een partij betwiste, blijft het hoogte punt uit zijn carrière, iedereen in deze sport kijkt op naar hem. Zijn eerste buitenlandse wedstrijd was in Athene, twee goede wedstrijden gespeeld, maar dan kapot van de zenuwen.

Hij heeft nooit ernstig overwogen om professioneel te spelen , want in heel België zijn er maar enkele spelers die met biljarten hun brood kunnen verdienen, maar biljarten is zijn hobby.

Hij vind het jammer dat de jeugd al te vaak te snel naar de drieband overschakelt. De basis van een goede driebander, het vrijspel en kader, wordt door de meeste jongeren als weinig interessant en onnodig beschouwd. Iemand die wil winnen , moet een beetje nijd hebben ten opzichte van zijn tegenstander, anders mist hij ambitie.

Gelukkig zijn de prijzen de laatste jaren baar geld, vroeger ging het om broodroosters, haardrogers enz. Nu worden er al mooie bedragen uitgedeeld. Doch de doelstelling in iedere sport. Als je een wedstrijd aanvangt met het idee dat je toch zal verliezen, dan blijf je beter thuis.