Tweede verschijning van O.L.Vrouw.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

 Op 13 juni 1917, het was het feest van de patroon van het dorp: de heilige Antonius van Padua. Er verzamelden zich een vijftigtal mensen op de Cova da Ira. Ze baden met de kinderen de rozenkrans. De “Witte Dame” verscheen opnieuw.

Ze vroeg de kinderen elke dertiende van de maand op de afgesproken plaats de rozenkrans te bidden. Op de vraag of zij de hemel mochten zien, antwoordde Maria dat zij Jacinta  en Francesco spoedig zou komen halen maar dat Lucia nog een hele tijd hier moest blijven om mee te helpen de verering van het Onbevlekt Hart in de wereld te verspreiden.

Lucia was triestig dat zij zo lang alleen moest achterblijven . O.L.Vrouw opende haar handen. In Haar rechterhand zagen ze een hart met doornen omgeven. Ze begrepen dat dit het Onbevlekt Hart van Maria was dat om eerherstel vroeg.

Derde verschijning van O.L.Vrouw.

Een grote menigte bad de rozenkrans op de Cova da Ira op 13 juli 1917. O.L.Vrouw zei; “ Ik kom uit de hemel. In de hel is er geen licht en geen goedheid. Bid iedere dag de rozenkrans.”

Lucia vroeg haar een wonder te doen opdat de mensen het zouden geloven. Ze antwoordde: “ In oktober zal ik zeggen wie ik ben en wat ik wil. Ik zal een wonder doen dat allen zullen zien.”

Tijdens de derde verschijning kregen de kinderen een verschrikkelijk visioen van de hel te zien. Dit was het eerste geheim.

O.L.Vrouw voorspelde een ergere oorlog dan Wereld Oorlog I als de mensheid niet ophield God te beledigen. Dit was het tweede geheim. Om dit te verhinderen vroeg ze de toewijding van Rusland aan Haar Onbevlekt Hart en de communie van eerherstel op de eerste zaterdag van de maand.

Ze zei: “ Als jullie de rozenkrans bidden, zeg dan na ieder tientje: O mijn Jezus, vergeef ons onze zonden, bewaar ons voor het vuur van de hel, breng alle zielen naar de hemel, vooral diegenen die uw barmhartigheid het meest nodig hebben.”

Vierde verschijning van O.L.Vrouw.

Op 13 augustus zaten de kinderen gevangen in Ourém. De kinderen werden bedreigd met de dood maar ze bleven bij hun standpunt.  Op 15 augustus werden ze vrij gelaten. Ze waren bedroefd dat ze op 13 augustus niet op hun afspraak met O.L.Vrouw hadden gemist. Op 19 augustus brachten ze hun schapen naar Valinhos, plots verscheen O.L.Vrouw op een steeneik. Ze herhaalde haar belofte op 13 oktober een wonder te doen. Ze vroeg ook een kapel te bouwen op de Cova da Ira. Tot slot zei ze: “ Bidt veel en brengt veel offers voor de zondaars, want vele zielen gaan naar de hel omdat er niemand voor hen offert en bidt.” Door de woorden van O.L.Vrouw gingen de kinderen nog meer bidden en verstervingen doen. Ze vastten en spanden een koord om hun lichaam onder hun kleren om boete te doen.

Vijfde verschijning van O.L.Vrouw op 13/9/1917

Er waren zo’n 25.000 personen aanwezig op de Cova da Ira. O.L.Vrouw verscheen en zei: “ Blijf dagelijks de rozenkrans bidden om het einde van de oorlog te verkrijgen. In oktober zal ik een wonder doen, zodat allen geloven.

De politici en de vijanden van de godsdienst dachten dat bedrog van de Cova da Ira spoedig zou voorbij zijn. Het merendeel van de inwoners van Aljustrel stelden zich ongelovig en vijandig op. Priesters en familieleden probeerden de zieners te overtuigen alles te ontkennen. Maar tevergeefs, de zieners waren niet te bewegen.

Zesde verschijning van O.L.Vrouw op 13/10/1917

Er waren meer dan 70.000 aanwezigen. Door het slechte weer was iedereen kletsnat. Tegen de middag riep Lucia: “Daar komt O.L.Vrouw. “  O.L.Vrouw zei: “ Ik ben O.L.Vrouw van de Rozenkrans. Jullie moeten hier een kapel bouwen ter ere van mij. Bidt dagelijks de rozenkrans.  Het einde van de oorlog nadert.” Terwijl O.L.Vrouw hemelwaarts steeg werd de verschijning schitterender dan de zon. Plots riep Lucia:” Kijk naar de zon!” De zon leek een schotel uit mat zilver. Men kon er naar kijken, zij verblindde niet. De zon maakte duizelingwekkende bewegingen. Het leek alsof ze zich losmaakte van het firmament om als een reusachtige vuurbol op de aarde neer te vallen. Velen dachten dat ze zouden sterven. Sommige beleden hardop hun, Zonden. Tenslotte bleef de zon op haar gewone plaats staan. Merkwaardig: alhoewel iedereen kletsnat was, waren alle kleren helemaal droog…. Het zonnewonder was voorbij… en ook de verschijningen in Fatima waren voorbij.