Rustig zittend op een bank geniet ik van de stilte de najaarszon is heerlijk een wolkje schuift af en toe voorbij maar de zon laat zich niet verdrijven ze priemt zich doorde wolkjes heen en zorgt voor licht en schaduw in de tuin.. crysanten staan te bloeien in'trozenpark nog drie rozen de bomen en struiken zijn bijna kaal geplukt een paar bladeren dwarrelen als een pluimpje door de wind gedragen zachtjes op en neer tot op het zachte mos. een late vlinder op de crysanten hij fladdert van bloem tot bloem. ik geniet zo van de tuin het zachte briesje doet zo'n deugd meer is er niet nodig om blij te kunnen zijn hoe beperkt mijn leven ook is ik ben dankbaar dat ik van kleine dingen genieten kan. ------------------------------------
Bloem met gouden kroon je oog is donker bruin gebrand van naar de zon te staren het lijkt wel of je zelf de zon wil zijn; waar de gouden bol ook aan de hemel staat je hoofdje draaid steeds naar haar toe zodat je in het felle licht kunt baden.
Je zaadjes worden bijna zwart geblakerd je gouden kroon verschrompeld van de warmte maar dit is de wet van de natuur; je bent nu in de herfst van je leven de vogels pikken zaadjes weg zo zorgen zei dat er volgende zomer zeker weer mooie zonnebloemen zijn. ------------------------------------------
LATE HERFST De bomen houden lang 'tnajaar op hun schoot, wij kunnen voor die tooi helaas niet langer duimen. De mooiste kleuren komen stiekem voor de dood, om voor het nieuwe leven dra een plaats te ruimen.
Die overgang zal ook de mens gegeven zijn, na al het mooie dat 't leven kleur kon geven. Maar hij betaalt op aard beminnen vaak met pijn, tot hij ontwaakt tot liefde in het eeuwig leven. ----------------------------------------
Beste vrienden,als dank voor het goed geslaagde eeuwelingenfeest,het volgende gedicht.
Gij,die de veldbloemen kleedt in meer dan kleurenpracht,die de vogels eten geeft meer dan ze vragen. God,maak onze geest vrij van verlammende bezorgdheid.Geef ons zo maar te bloeien als bloemen zo maar te zingen als vogels.Maak ons erkentelijk,voor de kleren die we dragen, voor het brood van deze dag. Voor alles wat we zomaar krijgen; de dingen,de mensen,tijd van leven déze dag.
Windstille dagen,grijs en kil door hardnekkige mist, strakblauwe luchten vol vogelgeluiden.Kleurenpracht van herfstbladeren. vormenrijkdom van vruchten en zaden bizarre creaties in de paddestoelwereld ragfijne draden van herfstspinnetjes dreigende onweerswolken en hevige herfststormen briljante parelsnoeren van bedauwde spinnewebben massaliteit op spreeuwenslaapplaatsen verstijfde dieren in hun winterslaap gevleugelde wintergasten uit het hoge noorden. ----------------------------------------------------------- naamloos gedicht,die ik mooi vond ,en het de bloggers niet wilde onthouden. romania
Moeder zijn is 't mooist op aard geen liefde is zo groot,zo puur je krijgt voor de eerste maal dat kleine mensje in je armen intens geluk,dankbaarheid overspoelen je je bent bereid alles voor dit kind te doen.
Dag en nacht ,met een luisterend oor nabij het wenen om de eerste tandjes leren zitten ,kruipen,lopen het gaat allemaal niet zonder pijn de eerste woordjes worden gebrabbeld wat is moeder fier en blij.
Later afscheid leren nemen daar aan de kleuterschool leren samen spelen,zingen,dansen ook lezen en schrijven komt erbij zo wordt het kindje langzaam groot.
Daar zijn reeds de tienerjaren soms een tijd van opstandigheid van spreken met elkaar men leert elkaar liefdevol begrijpen een eerste verliefdheid en wellicht ook het eerste verdriet.
Stilaan wordt het kind nu volwassen leren verantwoordelijk zijn voor zichzelf het is tijd om op eigen benen te staan je bent gelukkig,en toch doet het pijn je moet het loslaten moeders taak is volbracht. ---------------------------------------------------
De dag dat jij geboren werdt was voor mij een onvergtelijke dag je bent er,mijn allereerste kleinkind waarop ik wat angstig heb gewacht.
Je moeder is immers mijn dochter waar ik zielsveel van hou mijn gevoelens zijn wat verward ik ben zo gelukkig,met pijn in mijn hart.
Ik ben bang om de kamer binnen te komen bang,dat je moeder mijn tranen zal zien tranen van vreugde,maar ook van rouw om je opa,die je niet meer kan zien.
Het is niet eerlijk dat hij zo vroeg gestorven is hij kan naar jou niet komen kijken nu je pas op de wereld bent.
Toen keek ik naar jou,je oogjes waren reeds open twee donkere kijkers keken mij aan ik was er diep door aangedaan.
Niets kon mijn geluk nog verstoren ik hadt reeds zoveel verloren maar jou heb ik nu gekregen mijn lief,klein,mooi kindje ik heb mijn hart aan jou verloren.
Als je later groot zult zijn hoop ik dat jij en ik veel met elkaar zullen delen en heel goede vrienden zullen zijn.
Als ik er later niet meer zal zijn zal ik wonen heel diep in je hartje waar je me altijd kan vinden als dat nodig mocht zijn. -----------------------------------
