mijmeringen/gedicht

08-10-2005
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mild worden
MILD WORDEN
Mild worden is de rijpste groei van de mens,
het is zacht worden in je woorden
in de klank van je stem en in heel je zijn.
De blik uit jou ogen wordt een warm aanvoelen
omdat je in de mensen om je heen jezelf herkent.
Het heeft niets te makenmet zwakheid,
het zit veel dieper.
Het is de kracht die je doet ontwaken en doet leven.

Mensen die binnen mild worden,beseffen wie ze zelf zijn.
Je oordeelt niet meer over anderen,je bent niet langer hard.
Je wilt niet overal gelden ten koste van je medemensen.Je luistert omdat elke andere een voortdurend wonder is.
Je geniet van zon,regen en van heel kleine dingen.

Dikwijls zie je die mildheid bij mensen die veel geleden hebben ze horen en zien alles ander.
Wie mild wordt heeft zichzelf overwonnen.
Een dankbare zucht van bevrijding welt uit je op;
je houdt van de mensen
omdat je geleerd hebt van jezelf te houden.
Niet zoals je zou willen zijn,maar gewoon zoals je bent.
   geschreven door  Karel Staes
----------------------------------------------------------


08-10-2005 om 19:16 geschreven door klein dichtertje


>> Reageer (0)
07-10-2005
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een kabouter speelt met woorden.

een kale echtgenoot ging met zijn vrouw op huwelijksreis.Hij vertrok met haar en kwam     zonder haar terug .
                                                                                                   
Brigitte heeft met haar verloofde van de maan genoten,
vooral het eerste kwartier.

een GSM is in feite een telefoon voor de daklozen .
men gebruikt hem op straat.



-----------------------------------------





           

07-10-2005 om 21:35 geschreven door klein dichtertje


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vakantie

Vakantie                            
                  
Wat heb ik toch genoten
van die mooie vrije tijd
twee weken de boeken gesloten
gaven mij een zee van tijd.

We vlogen naar de rust toe
daar waar de tijd bleef stile staan
waar de natuur in al zijn pracht
door geen mensenhand ontregeld word.

Ginds ,hoog op de klippen bij de zee
ervaart men,hoeveel deugd de stilte doet
zelf eens niets doen,alleen maar zijn
en ruiken,voelen,ademen die zuivere lucht.

Veertien heerlijke dagen
heb ik kunnen leren
wat rust,gezonde lucht en ontspanning kunnen doen.Mister Parkinson heeft me daar met rust gelaten
misschien!!!!was ook hij aan ontspanning toe.

Graag wilde ik nog wat blijven
ik was in jaren niet meer zo goed geweest
daarom heb ik me stellig voorgenomen
hier kom ik ooit eens weer.
-----------------------------------------





                      
                                                                              
                                                                          
                                                                                          

07-10-2005 om 20:46 geschreven door klein dichtertje


>> Reageer (0)
04-10-2005
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.aan ons mémé

        LIEVE MEME
Als je honderd jaar op deze aardbol leeft
dan heb je zeker veel beleefd
zowel vreugde of verdriet
maar dat deerde je niet.
                                                                       
Je bent een moedige vrouw
en ook nu bij dit mooie feest
tintelen je oogjes van pret
bij het zien van al die mensen
die jou proficiat komen wensen.

Zelf wensen wij je veel plezier
op deze vreugdevolle dag
moge je genieten
van je grote en kleine deugenieten.                     

Daarom,mémé,100maal hiep hiep hoera
met onze beste wensen
en een dikke zoen van je achterkleinzoon    TIBO.                                                                                     

04-10-2005 om 21:21 geschreven door klein dichtertje


>> Reageer (0)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Octoberstemming gedicht

OCTOBERSTEMMING
Als de bloemen verwelken
en de zon moe glimlacht
door de mist,october is't
die,met zijn lange
slanke vingeren
rond regennatte takken
van herfstbomen
zilverdraden legt.

Gele bladeren tuimelen
in zig zag naar beneden,
ze kunnen het boven
niet langer meer houden:
te zwak zijn hun krachten,
het levenssap is uitgeput!
nu rusten ze zacht
op kille grond in vrede.
Zal iemand ooit nog aan hen denken?

04-10-2005 om 16:42 geschreven door klein dichtertje


>> Reageer (0)


Inhoud blog
  • genieten
  • De Zonnebloem
  • herfstgedicht
  • gedicht mémé
  • Dank
    Zoeken in blog

    Archief per maand
  • 11-2005
  • 10-2005
  • 09-2005
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Archief per week
  • 07/11-13/11 2005
  • 31/10-06/11 2005
  • 24/10-30/10 2005
  • 17/10-23/10 2005
  • 10/10-16/10 2005
  • 03/10-09/10 2005
  • 26/09-02/10 2005
  • 19/09-25/09 2005
  • 12/09-18/09 2005
  • 05/09-11/09 2005

    Gastenboek
  • gedichjes
  • Goede avond
  • Hallo
  • Goeden avond, beste medeblogger
  • Groetjes uit Tessenderlo.

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek



    Zoeken in blog



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!