De Duitse schrijver Martin Walser werd op 24 maart 1927 geboren in Wasserburg aan de Bodensee. Zie ook mijn blog van 24 maart 2007 en ook mijn blog van 24 maart 2008 en ook mijn blog van 24 maart 2009 en ook mijn blog van 24 maart 2010.

Uit: Mein Jenseits

„Je älter man wird, desto mehr empfiehlt es sich, darauf zu achten, wie man auf andere wirkt. Ich bin dreiundsechzig. Südlich der Donau sagt man zum Beispiel: Der und der wird auch allmählich komisch. Das merken alle, wissen alle, nur der, der allmählich komisch wird, merkt es nicht. Und sagen mag man's ihm auch nicht. In Letzlingen - so heißt das Dorf, aus dem ich komme - in Letzlingen gab es - oder gibt es vielleicht sogar noch - eine Art Kultur des Umgangs mit solchen, die im Alter allmählich komisch wurden. Nirgends sonst habe ich von dieser Kultur auch nur noch einen Hauch verspürt. Ich will diese Art Kultur schildern, dann entscheide jeder selbst, ob es in seinem Dorf, seiner Stadt, seiner Gesellschaft dergleichen gebe. Ein Bauer heißt Peterer, ist eher siebzig als achtzig, sein Bruder Konrad ist immer Knecht auf dem Hof seines Bruders gewesen. Es hat sich dann herumgesprochen, dass er seit längerem nichts mehr sagt. Man kann ihn ansprechen, wie man will, er reagiert nicht. Er ist aber kein bisschen schwerhörig, das merkt man, wenn er das Vieh heimtreibt. Sobald eine Kuh stehen bleibt und nicht weiter will, geht er hin zu ihr und sagt ihr etwas ins Ohr. Wenn sie dann hinschaut zu ihm, sagt er: Jaa. Dann geht sie wieder. Auch wenn ihn ein Hund anbellt, sieht man, dass er das hört, genau hört.

Also zu Menschen keinen Kontakt mehr. Wenn man den Bauer fragt, was los sei mit Konrad, bohrt der Bauer mit dem Zeigefinger seine Schläfe an. Konrad schläft auch nicht mehr in seiner Kammer, sondern auf dem Heuboden. Wie und wo genau, ist nicht bekannt. Er ist allmählich komisch geworden. Zuerst hat man noch gefragt nach ihm, hat sich erkundigt, aber dann nicht mehr. Der Konrad ist allmählich komisch geworden.“

Martin Walser (Wasserburg, 24 maart 1927)

De Zwitserse schrijver Peter Bichsel werd geboren op 24 maart 1935 in Luzern. Zie ook mijn blog van 24 maart 2007 en ook mijn blog van 24 maart 2008 en ook mijn blog van 24 maart 2009 en ook mijn blog van 24 maart 2010.
 

Uit: Über Gott und die Welt

“Meine Lieben,

schon die Anrede fällt mir schwer, soll ich sagen »meine lieben Schwestern und Brüder«, »liebe Gemeinde«, »Mitchristen «, »Mitmenschen«. Schon wenn ich Sie anrede, beginnt die Lüge, undwenn ich Sie anrede mit »meine Lieben«, dannweiß ich, daß ich unfähig seinwerde, Sie alle zu lieben.

Ich bin ein Schriftsteller, und ich betreibe mit Spaß und Ärger ein Lügengeschäft, ein Fabuliergeschäft, und nun stehe ich hier und soll bekennen,was ich nicht bekennen kann.

Ich bin ein Mensch, ein Mitglied der menschlichen Gesellschaft, und ich bin das gern, und weil ich das gern bin, bin ich auch ein Opportunist, ich bin schnell unter Christen ein Christ, unter Sozialisten ein Sozialist, unter Fußballfans ein Fußballfan – und ich schäme mich nicht dafür, ein Opportunist zu sein. Ich will dazugehören, ich will mit dabei sein. Opportunismus ist auch eine menschliche Fähigkeit.

Trotzdem – nichts anderes macht mir so angst wie mein Opportunismus.

Deshalb füchte ich mich vor einem Bekenntnis. Ich stelle mich nicht gern vor Christen und sage: »Ich bin ein Christ.«

Ich stelle mich nicht gern vor Gläubige und sage: »Ich glaube an einen Gott.«

Wenn ich so etwas unter Sozialisten sage oder unter Fußballfans, dann vertraue ich mir mehr, denn dort ist es trotzig gesagt, und ich vertraue meinem Trotz.

Ich vertraue meinem »Nein, nein« mehr als meinem »Ja, ja«. Und Christ sein in unserer Zeit, das hat mit Nein sagen wohl mehr zu tun als mit Ja sagen.”

Peter Bichsel (Luzern, 24 maart 1935)

De Italiaanse regisseur, acteur en toneelschrijver Dario Fo werd geboren in Leggiuno-Sangiamo op 24 maart 1926. Zie ook mijn blog van 24 maart 2007 en ook mijn blog van 24 maart 2008 en ook mijn blog van 24 maart 2009 en ook mijn blog van 24 maart 2010.
 

Uit: Der Papst und die Hexe

War das ein Stöhnen Jubiliern
mit Küssen Knutschen Tiriliern
das Unvermeidliche geschah
sie liebten sich ganz wunderbar
Oh Liebe zart im Wasser
Oh Liebe auf den Bäumen  

Dario Fo (Leggiuno-Sangiamo, 24 maart 1926)

De Amerikaanse dichter en schrijver Lawrence Ferlinghetti werd geboren op 24 maart 1919 in Yonkers, New York. Zie ook mijn blog van 24 maart 2007 en ook mijn blog van 24 maart 2008 en ook mijn blog van 24 maart 2009 en ook mijn blog van 24 maart 2010. 

I Am Waiting (Fragment)

I am waiting for my case to come up

and I am waiting

for a rebirth of wonder

and I am waiting for someone

to really discover America

and wail

and I am waiting

for the discovery

Of a new symbolic western frontier

and I am waiting

for the American Eagle

to really spread its wings

and straighten up and fly right

and I am waiting for the Age of Anxiety

to drop dead

and I am waiting

for the war to be fought

which will make the world safe

for anarchy

and I am waiting for the final withering away

of all governments

and I am perpetually awaiting

a rebirth of wonder

I am waiting for the second coming

And I am waiting

For a religious revival

To sweep thru the state of Arizona

And I am waiting

For the grapes of wrath to stored

And I am waiting

For them to prove

That God is really American

And I am waiting

To see God on television

Piped into church altars

If they can find

The right channel

To tune it in on

And I am waiting

for the last supper to be served again

and a strange new appetizer

and I am perpetually awaiting

a rebirth of wonder

I am waiting for my number to be called

and I am waiting

for the Salvation Army to take over

and I am waiting

for the meek to be blessed

and inherit the earth

without taxes

and I am waiting

for forests and animals

to reclaim the earth as theirs

and I am waiting

for a way to be devised

to destroy all nationalisms

without killing anybody

and I am waiting

for linnets and planets to fall like rain

and I am waiting for lovers and weepers

to lie down together again

in a new rebirth of wonder

 Lawrence Ferlinghetti (Yonkers, 24 maart 1919)

De Nederlandse schrijver Jacob van Lennep is geboren te Amsterdam op 24 maart 1802. Zie ook mijn blog van 24 maart 2007 en ook mijn blog van 24 maart 2008 en ook mijn blog van 24 maart 2009 en ook mijn blog van 24 maart 2010.

Uit: Onze voorouders in verschillende taferelen geschetst

„Er is wellicht geene volksgeschiedenis, welke haren bëoefenaar meerdere moeielijkheden oplevert, dan die van ons oude vaderland. Behalve dat de overleveringen en gedenkstukken schaarsch zijn, en wij de berichten hoofdzakelijk moeten ontleenen aan uitheemsche, en dus aan bevooroordeelde en slechts ten deele onderrichte schrijvers, staat aan eene naauwkeurige kennis dier vroegere gebeurtenissen nog deze lastige bijzonderheid in den weg, dat de bodem zelf, waarop zij hebben plaats gehad, met zijne bewoners, ja, nog meer dan deze, van gedaante en gesteldheid bij herhaling is veranderd, zoodat noch de Batavier van Cezars tijd zich in de Betuwe van Karel den Grooten, noch de Fries die in het Kreiler bosch ter jacht ging, zich op de gëopende Zuider Zee, noch de Zeeuw die in des zesden Willems dagen naar Dordrecht ter markt voer, zich bij het Biesbosch onder Willems dochter zoude herkend hebben. Voor den geschiedschrijver, die of de daden der oude Helvetiërs, of de oorlogen der Caledoniërs wil te boek stellen, bestaan deze moeielijkheden niet; want al mocht men twijfelen aan de wijze, hoe de gebeurtenissen zijn voorgevallen die hij te vermelden heeft, de plaats, waar zij zijn voorgevallen, kan aan geenen twijfel onderhevig zijn; en nog spiegelen zich de met eeuwig ijs bedekte kruinen der Alpen in het meir Leman, als toen Hannibal er zich een weg over baande: en nog is het Schotland van Walter Scott, op inwoners en gebouwen na, het Schotland van Bruce en Wallace. Maar hoe geheel anders bij ons! Geen land kan beter dan het onze worden vergeleken bij een schouwtooneel, waarop niet alleen nieuwe personaadjen te voorschijn treden en nieuwe decoratiën zich verwisselen, maar waarop ook de vloer gedurig wegslijt en vernieuwd wordt.“

24-03-2011 om 19:08 geschreven door Romenu  

De Nederlandse (gelegenheids)dichter, historicus, geschiedenisleraar, illustrator en journalist Harry Prenen werd geboren in Schoten op 24 maart 1915. Zie ook mijn blog van 24 maart 2009 en ook mijn blog van 24 maart 2010.

Uit: Het een en ander over Godfried Bomans

“Ze spraken over litteratuur, en achter mijn koffie gezeten sloeg ik het dispuut met een huivering van eerbied gade. Het waren studenten, poëten of essayisten, abonnées op ‘Podium’, vlijmscherpe critici die hun mes zo lang op de wetsteen van hun vernuft geslepen hadden, dat er nauwelijks iets mee te snijden viel. De scheppende talenten onder hen dronken zich dagelijks tot aan de nok toe vol met gedichten van Slauerhoff en essays van Vestdijk (..)

Het gesprek ging erover wie nu eigenlijk op het ogenblik onze beste prosateur mocht heten. Om mijn verlegenheid te verbergen en mijn pover zelfvertrouwen bij elkaar te schrapen, bestelde ik een taartje en keek wat naar buiten. En daar passeerde (..) mijn oude speelgenoot Bomans. Hij reed bedachtzaam op een motorfietsje en hield een karbiesje in de hand. Ik wenkte hem toe om naderbij te komen en aan de koffie met discussie deel te nemen. Doch hij had geen tijd en snelde verder om de trein te halen. Moest een lezing houden, vanavond. Blijkbaar deed hij weer ’n tocht naar de binnenlanden om hun de wereld te laten zien door het oog van een meikever.(..)

Toen ik mij weer omkeerde en mijn plaats zocht was de grootste prozaschrijver nog steeds niet gevonden. Vestdijk, die pas vijftig jaar was geworden, maakte echter een mooie kans. Tijdens het wikken en wegen begon er eentje:

 - ‘Tja, als ik het zeggen moet, de beste prozaïst in Holland is ….’

 - ‘Bomans!’  - Het was mijn stem die de twijfelende stilte brak. Ik had het gezegd voor ik het wist. De uitwerking was verrassend. Ze zetten alle twintig tegelijk hun glaasje neer en spalkten hun ogen open om te zien of ik in ernst sprak, - een van hen begon alvast te proesten -, maar toen de gloed der overtuiging mijn wangen kleurde barstte het ganse gezelschap in een bevrijdende schater los. Een springvloed van vrolijkheid stootte alle sluizen open, zoals zelfs de beste grap van Bomans zelf nooit te beurt was gevallen. Toen de vreugde wat bedaard was vroeg een ganse deputatie tegelijk: ‘Maar Vestdijk dan? En Slauerhoff, en du Perron en …..??’ ‘Bomans…. Nu ja, het moet dan maar: Bomans schrijft beter!’

Harry Prenen (24 maart 1915 - 20 oktober 1992)

Harry Prenen en Godfried Bomans

De Nederlandse schrijfster Top Naeff (eig. Anthonetta van Rhijn-Naeff) werd geboren op 24 maart 1878 in Dordrecht. Zie ook mijn blog van 24 maart 2007 en ook mijn blog van 24 maart 2009 en ook mijn blog van 24 maart 2010.

Uit: Charlotte von Stein

„Uit ongeveer achttienhonderd aan Charlotte von Stein gerichte brieven is ons een verhouding bevestigd, waarvoor het moeilijk valt een naam te vinden, en die zoowel in den menschelijken omgang als in de litteratuur haar gelijke niet heeft. Over deze episode in Goethe's leven, waarin de beide edelste werken der wereldletterkunde ‘Iphigenie’ en ‘Torquato Tasso’ ontkiemden, en waarin de dichter, onder den druk van den Weimarschen Hofstaat en den invloed eener hem waardige vrouw, rijpte voor de nieuwe geboort' onder Italiaanschen hemel, zijn boekdeelen vol geschreven, welke, indirect, ook Charlotte von Stein tot een veel-aangevochten historische figuur hebben gemaakt. Zoo mild als de navorscher oordeelt over het genie, zoo meedoogenloos richt het nageslacht over de personen zijner naaste omgeving, in het bijzonder wanneer deze zich mede boven de geldende moraal verheven hebben geacht. In weerwil van het rustig gedocumenteerde, redelijk oordeelende werk, dat de populaire Goethe-beschrijver Wilhelm Bode onder den titel: ‘Charlotte von Stein’ in het licht gaf, heeft nog onlangs een vrouw, Etta Federn, in haar overigens prijzenswaardigen ijver Goethe's gewezen echtgenoote, Christiane Vulpius, te geven wat haar als toegewijde huisvrouw en opgewekt gezelschap van een in zich-zelf bestaand man ongetwijfeld toekomt, zich niet ontzien den staf te breken over ‘de andere’, die Goethe's vriendin was, en wel op een wijze, welke zich van den achterklap waaraan Goethe en Charlotte tijdens hun leven hebben bloot gestaan, niet onderscheidt. De hardheid van dit oordeel treft te meer omdat het van de vrouw uitgaat, van wie wij in onzen tijd van verscherpt psychologisch inzicht waar het de verhouding der geslachten betreft, juist een liefdevolle ontleding ook van dit, aan Goethe's naam verbonden vrouweleven hadden verwacht.“

Top Naeff (24 maart 1878 – 21 april 1953)

De Nederlandse dichter en schrijver Willem van Iependaal werd geboren in Rotterdam op 24 maart 1891. Zie ook mijn blog van 24 maart 2009 en ook mijn blog van 24 maart 2010.

Uit: Gegist bestek

„Na maanden van werkzoeken en dolen, waarbij de genadige schoonheid van Amsterdam als een streling werd ondergaan, was er eensklaps een einde gekomen aan het vagebonderen van den uitgeweken Heinridh Funkel, want ook Bertha, z'n bruid, had de Heimat verlaten en haar aanstaande teruggevonden in een zwerverslogement. Struis en overredend had de vrijster gezeten op het duffe stroleger naast haar hoofd-schuddenden Landstreicher, die van zaken doen niet horen wilde en het minnekozen oversloeg! Bertha had de bezwaren van den losgeslagene weerlegd, haar spaargeld in marken en pfennigen uitgeteld op het blad van de wastafel en met een mild verwijtend: ‘Du Rammskopf!’ het verzet van haar geliefde gebroken. Ze was er, na veel heen en weer praten, in geslaagd de afkeer van Heinrich voor het slokjes tappen te temperen en al de volgende morgen trok ze er op uit om ergens in de stad een kroegje over te nemen. Wat ze zocht had ze gevonden in de Mandenmakerssteeg, waar al spoedig het uithangbord van het nagenoeg lege café De Zwaan om aandacht kermde in de roestige kettingen.

De kroeg liep de eerste jaren boven verwachting. Ze werd verbouwd en opgeknapt, bleef lopen als het tapkraantje, tot Heinrich zich weer, evenals vroeger in Pruisen, ging bemoeien met de politiek, de socialisten binnenhaalde en Fortuna de deur uitjoeg. Wel is waar bleken ook de belaagde rooien niet vies van een borrel, maar zij behoorden bijna allen tot het smallebuurtjesvolk.“

Willem van Iependaal (24 maart 1891 - 23 oktober 1970)

Boekcover 

De Oostenrijkse dichter en dichter Robert Hamerling werd geboren op 24 maart 1830 in Kilchberg am Walde. Zie ook mijn blog van 24 maart 2007 en ook mijn blog van 24 maart 2009 en ook mijn blog van 24 maart 2010.

Blumenlügen
 

Die Rose log, die von der Brust
Du, Falsche, mir gereicht,
Die mir geblüht in Schmerz und Lust.
Von Liebesthränen feucht.

Die Lilje log, die mir geblüht
In deinem Angesicht;
Das Veilchen log, das mir geglüht
In deines Auges Licht.

Die Rose welkt nun gar geschwind,
Die Blätter sind zerstreut,
Und sie entführt ein rauher Wind,
Unwiederbringlich weit.

Zieh' hin, du rascher Windeshauch,
Brich rächend und zerstreu
Die Lilje und das Veilchen auch;
Die logen Liebestreu.

Ach wüsstest du

Ach wüsstest du, wie schön du bist,
Dann könnt'st du nicht so grausam sein;
Dann ahntest du, wie gross die Pein,
Wie gross nach dir mein Sehnen ist.

Dann hättest du mich längst geküsst
Aus Mitleid, soll's nicht Liebe sein.
Ach, ahntest du, wie gross die Pein,
Ach wüsstest du, wie schön du bist!

Robert Hamerling (24 maart 1830 – 13 juli 1889)

Standbeeld in Graz

De Duitse schrijfster Fanny Lewald werd op 24 maart 1811 in het toenmalige Königsberg geboren. Zie ook mijn blog van 24 maart 2007 en ook mijn blog van 24 maart 2009 en ook mijn blog van 24 maart 2010.

Uit: Meine Lebensgeschichte

„Ich bin am vierundzwanzigsten März des Jahres achtzehnhundert und eilf zu Königsberg in Preußen geboren, und stamme von väterlicher und mütterlicher Seite aus jüdischen Familien ab. Auch meine beiden Eltern waren geborene Königsberger.

Meine Mutter gehörte einer reichen Familie an. Sie war das jüngste von zwölf Kindern. Ihr Vater war aus dem Posen'schen, ihre Mutter aus Kurland nach Preußen gekommen. Sie hielten fest an dem Glauben und an den Sitten des Judenthums, waren ununterrichtete Leute, scheinen aber, nach allen Erzählungen meiner Mutter, viel auf eine wohlanständige äußere Form des Lebens gehalten und bei strenger häuslicher Oekonomie die Benutzung und Schaustellung ihres Reichthums für besondere Fälle geliebt zu haben.

Meine Mutter erzählte uns, als wir erwachsen waren, gern von dem großen Saale in ihrem Vaterhause mit seinen gelben Damastmeubeln und zahlreichen Spiegeln, der an den Feiertagen geöffnet wurde, von der gastfreien Aufnahme aller Fremden, welche sich zum jüdischen Karneval, dem Purimsfeste, maskirt und unmaskirt in ihrem Hause einfanden, von der ernsten Begehung der großen Feiertage, des Passah, des Laubhütten- und des Versöhnungsfestes; und es machte immer einen fremdartig feierlichen Eindruck auf uns, wenn wir hörten, wie die Großeltern am Vorabende des Versöhnungsfestes alle ihre Kinder zusammen gerufen und sie gesegnet hätten. Wie dann die Großmutter in einem weißen, mit kostbaren Kanten besetzten Kleide den Großvater in die Synagoge begleitet habe, wie sie darauf erst spät Abends nach Hause gekommen wären, wie man der Großmutter schweigend das modische Entre deux von schwarzem Taffet mit strohgelbem Futter abgenommen, wie man am folgenden Tage gefastet und erst am Abend desselben bei dem Hervortreten der Sterne den ersten Imbiß gehalten habe, wonach das Leben dann wieder in seinen gewöhnlichen Lauf zurückgekehrt sei.

Fanny Lewald (24 maart 1811 - 5 augustus 1889)

24-03-2011 om 18:59 geschreven door Romenu  

De Duitse dichter Richard Leising werd geboren op 24 maart 1934 in Chemnitz. Zie ook mijn blog van 24 maart 2009 en ook mijn blog van 24 maart 2010.

Liebste

Hockt im Trauern, läuft im Singen

Hält sich auf in , weilt in Schliengen

Macht am Ende gar Gedichte

Gauklerflügel, Bleigewichte
Oder umgekehrte Lieder

Wackersteine, Lichtgefieder.

Die Bilder

Die Bilder bleiben nicht, wir bleiben heiter
Ein letztlich heiteres Geschlecht, weil diese gehen
Bis wir nicht mehr sie selbst, nur ihr Verschwinden sehen.
Gut, daß sie fliehn. Wir können sie nicht fliehen
Ihr einziger Weg ist: Weg von uns; das treibt sie weiter
Als wir mit unseren aufgeschlagnen Knien
Jetzt gehen sollten. Schon geht wunderbar
Anstatt des Bilds sein schnelles Fliehen uns an, noch schneller
(Das Bild wird dunkler und der Blick wird heller)
Bleibt uns nur wunderbar noch, daß es war.
Gut, daß es schwindet! Anders schwänden wir
Vor unseren Bildern hin und wären nicht mehr hier.

Richard Leising (24 maart 1934 – 20 mei 1997)

De Oostenrijkse dichteres en schrijfster Gabriele von Baumberg werd geboren op 24 maart 1768 in Wenen. Zie ook mijn blog van 24 maart 2009 en ook mijn blog van 24 maart 2010.

Selbstgespräch
 
Was ist ein Leben ohne Liebe?
Ein ödes Dasein, dumpf und trübe,
Das uns nicht Schmerz, nicht Lust gewährt,
Das kein Gefühl, als Unmut nährt;
Ein martervolles Nichtbehagen
An allem, was uns sonst entzückt,
Ein frost'ger Quell von steten Klagen,
Der jeder Freude Keim erstickt,
Ein kalter Hinblick auf die Scenen
Der allbelebenden Natur,
Ein Mittelding von Scheu und Sehnen
Beim Anblick jeder Kreatur.
 
Ein dämmernd Licht, das auf die Wonne
Des Lebens Riesenschatten streut,
Und eines künft'gen Glückes Sonne
Schon zweifelhafte Flecken leiht.
Ein Unkraut, das der Hoffnung Blüthen
Im Herzen nicht gedeihen läßt,
Ein Kaltsinn, der der Menschen Bitten
Mit harter Stirne von sich stößt,
Von keiner Schönheit angezogen,
Von keinem Gegenstand gerührt,
Zu keiner edlen That bewogen,
Nie duldsam für die Schwachheit wird;
Ein Zustand, der das Herz entstellet,
Ein leerer, finstrer, weiter Raum,
Den nie ein Strahl des Lichts erhellet,
Und nie erfüllt ein süßer Traum;
Dem stillen Sumpfe gleich, der immer träge,
Von Wind und Wetter nie getrübt,
Aus seinem dichten Schilfgehege
Nur faule Dünste von sich giebt.
 
So ist ein Leben ohne Liebe!
Ein ödes Dasein, dumpf und trübe,
Das uns nicht Schmerz, nicht Freude giebt -
Doch ach! was ist es, wenn man liebt?
Ein Schweben, einem schwanken Schiffe
Am hohen Meere gleich, das jetzt
Uns in die fürchterlichste Tiefe,
Und drauf in Wolken übersetzt,
Bald auf ein wüstes Eiland treibet,
Bald wieder in die Flut versenkt,
An Felsenklippen hängen bleibet,
Und dann die Schiffenden ertränkt.
 
Was soll man thun? Soll man sein Leben wagen?
Und Stürmen trotzen? - Oder ganz entsagen
Dem göttlichen, dem liebevollen Ruf,
Wozu der Schöpfer seine Menschen schuf?

Gabriele von Baumberg (24 maart 1768 – 24 juli 1839)

Stephansdom in Wenen, geschilderd door Rudolf von Alt, 1832

De Duitse dichter, componist enn journalist Christian Friedrich Daniel Schubart werd geboren op 24 maart 1739 in Obersontheim. Zie ook mijn blog van 24 maart 2009 en ook mijn blog van 24 maart 2010.

Holland

Alles Land hat Gott gemacht,

Nur Hollands Küste nicht;

Denn die hat, wie er spricht,

Der Niederländer selbst hervorgebracht.

Der Mann hat recht

Herr Reif, der große Geist, im Wassermann geboren,

Schimpft vornehm kalt auf dich, o Tonkunst, los.

Der Mann hat recht; denn seine Ohren

Sind für die Tonkunst viel zu groß.

Christian Schubart (24 maart 1839 – 10 oktober 1791)

De Zuidafrikaanse schrijfster Olive Emilie Albertina Schreiner werd geboren op 24 maart 1855 in Wittebergen, Lesotho. Zie ook mijn blog van 24 maart 2009 en ook mijn blog van 24 maart 2010.

Uit: The Story of an African Farm

„The full African moon poured down its light from the blue sky into the wide, lonely plain. The dry, sandy earth, with its coating of stunted karoo bushes a few inches high, the low hills that skirted the plain, the milk-bushes with their long finger-like leaves, all were touched by a weird and an almost oppressive beauty as they lay in the white light.

In one spot only was the solemn monotony of the plain broken. Near the centre a small solitary kopje rose. Alone it lay there, a heap of round ironstones piled one upon another, as over some giant's grave. Here and there a few tufts of grass or small succulent plants had sprung up among its stones, and on the very summit a clump of prickly-pears lifted their thorny arms, and reflected, as from mirrors, the moonlight on their broad fleshy leaves. At the foot of the kopje lay the homestead.

First, the stone-walled sheep kraals and Kaffer huts; beyond them the dwelling-house--a square, red-brick building with thatched roof. Even on its bare red walls, and the wooden ladder that led up to the loft, the moonlight cast a kind of dreamy beauty, and quite etherealized the low brick wall that ran before the house, and which inclosed a bare patch of sand and two straggling sunflowers. On the zinc roof of the great open wagon-house, on the roofs of the outbuildings that jutted from its side, the moonlight glinted with a quite peculiar brightness, till it seemed that every rib in the metal was of burnished silver.

Sleep ruled everywhere, and the homestead was not less quiet than the solitary plain.

In the farmhouse, on her great wooden bedstead, Tant Sannie, the Boer-woman, rolled heavily in her sleep.“

Olive Schreiner (24 maart 1855 – 11 december 1920)

De Engelse schrijver, ontwerper en utopisch denker William Morris werd geboren op 24 maart 1834 in Walthamstow, Essex. Zie ook mijn blog van 24 maart 2007 en ook mijn blog van 24 maart 2009 en ook mijn blog van 24 maart 2010.

The Story of Sigurd the Volsung (fragment) 

But therewith the sun rose upward and lightened all the earth,

And the light flashed up to the heavens from the rims of the glorious girth;

But they twain arose together, and with both her palms outspread,

And bathed in the light returning, she cried aloud and said:

"All hail, O Day and thy Sons, and thy kin of the coloured things!

Hail, following Night, and thy Daughter that leadeth thy wavering wings!

Look down With unangry eyes on us today alive,

And give us the hearts victorious, and the gain for which we strive!

All hail, ye Lords of God-home, and ye Queens of the House of Gold!

Hail, thou dear Earth that bearest, and thou Wealth of field and fold!

Give us, your noble children, the glory of wisdom and speech,

And the hearts and the hands of healing, and the mouths and hands that teach!"

Then they turned and were knit together; and oft and o'er again

They craved, and kissed rejoicing, and their hearts were full and fain.

Then Sigurd looketh upon her, and the words from his heart arise:

"Thou art the fairest of earth, and the wisest of the wise;

O who art thou that lovest? I am Sigurd, e'en as I told;

I have slain the Foe of the Gods, and gotten the Ancient Gold;

And great were the gain of thy love, and the gift of mine earthly days,

If we twain should never sunder as we wend on the changing ways.

O who art thou that lovest, thou fairest of all things born?

And what meanest thy sleep and thy slumber in the wilderness forlorn?"

William Morris (24 maart 1834 – 3 oktober 1896)

24-03-2011 om 18:53 geschreven door Romenu