Verzoekplaatjes aanvragen kan enkel op bepaalde dagen en uren. Voor meer informatie klik op bovenstaand plaatje
Mijn Awards
knufs van bo
houden van is denken aan en zorgen voor
ROZEMARIJN ZELF GEMAAKTE GEDICHTJES UIT HET LEVEN EN EEN DOSIS HUMOR OP ZIJN TIJD.
13-11-2007
De Lege Stoel.....Gedichtje
Steeds weer op bijzond're dagen, als het gezellig is. Vlucht ik even in mezelf omdat ik toch iets mis. Niemand die wat merkt van dit triest gevoel.... maar in mijn gedachten zie ik een lege stoel. Altijd dat verlangen naar wat had kunnen zijn. Ze zeggen, ach hij leeft nog maar waarom dan die pijn? Veel mensen met verdriet weten wat ik bedoel. Want ook zij zien steeds weer....die lege stoel.
De katten zijn wat katterig het hondje is hondsmoe. De bok een beetje bokkig de koe jammert, boe...boe. De spin, ze is spinnijdig maar 't paardje hinnikt blij. Hé makkers, het is weekend kom ga maar mee met mij. Dan gaan we samen kijken bij 't zwembad van DOLFIJN En ik zeg: allen veel plezier met liefs van Rozemarijn.
Beloof maar niets... je komt het toch niet na. Als ik wat vraag... dan zeg je zeker, ja. Maar even later ben je het weer vergeten. Toch heb ik je dat nog nooit verweten. Telkens weer wachten met geduld. Het spreekwoord zegt belofte, dat maakt schuld. Dus beloof me nu maar niets meer. Dan doet het ook niet langer zeer.
Waarvoor ben ik op aarde De zin van mijn bestaan? Mijn wens is mensen helpen en samen met hen gaan. Tranen willen drogen dragen een deel der last. Eigenlijk niets bijzonders maar 't is wat bij me past. Niet voor eer en glorie, dat is niet mijn doel. Als ik een beetje helpen kan geeft dat zó'n goed gevoel.
Ik dacht, een uurtje langer in bed Nou, dus niet ..vergeet het maar Want mijn biologisch klokje tikte ritmisch...was nog niet klaar. Het werd een hele lange dag 'k ben moe en zit te gapen. Maar nog even wakker blijven Wat zal ik zálig slapen.
Kijk eens naar de sterren aan het firmament. Ze zullen je geleiden waar of je ook bent. De sterren aan de hemel vertellen een verhaal. Aan Christenen en Moslims Ja, aan ons allemaal.
Voor ieder is een ster op onze Wereldbol. Ze vragen slechts respect Al is 't een beetje vol. Laat je sterretje stralen al is het nog zo klein. Dat is wat God van ons wil. En er zal vrede zijn.
Tooi je met de waarheid en niet met schone schijn. Want dan zal je leven, slechts een toneelstuk zijn. De mensen komen kijken bejubelen je luid. Maar als het doek gevallen is Dan lachen ze je uit !!
Het was best even slikken toen ik afscheid van je moest nemen. Hoe vaak heb je me niet opgevangen als ik ziek was?Je omhulde me met je warmte als ik het koud had en altijd kon ik tegen je aanleunen.Ook onze hond was dol op je en de katten mochten rustig boven op je gaan liggen, het maakte jou niets uit. Je was er gewoon en stond voor iedereen klaar. Oh, je paste zo perfect bij ons.Maar je was echt op en ik moest je laten gaan. En nu na al die jaren moeten we proberen te wennen aan...een nieuw bankstel.
Lieve Schat, Wat ben jij een sterke vrouw geworden.... Je schonk ons drie prachtige kleinzoons. Ook in moeilijke tijden weet jij je weg te vinden. We zijn dan ook ontzettend trots op jou. VAN HARTE GEFELICITEERD Liefs en een dikke kus van Papa en Mama.
Zo kan ik jubelen van vreugde dan weer huilen van verdriet. Vraag me echter niet de reden want, bij God, ik weet het niet. 'k zou eens lekker willen huilen maar ik heb geen tranen meer. Dan doe ik een 'schietgebedje' zachtjes naar ons Lieve Heer. Vragen om Zijn troost en moed het vuur van pijn wat blust. Ik weet dat Hij er voor me is. Hij brengt me weer tot rust.
Mijn Dochter verzocht mij dit te plaatsen op mijn blog met de woorden: Lieve Mama, zo denk ik over jou ..dikke kus en ik hou van je x Monique.
De jonge moeder die begon aan haar levenspad vroeg: "Is dit een lange weg?" En de gids zei haar: "Ja, en de weg is hard. En je zult oud zijn vóór je het einde bereikt. Maar het eind zal mooier zijn dan het begin. De jonge moeder was welgemoed en kon niet geloven dat er iets beters kon zijn dan deze jaren.Dus speelde ze met haar kinderen en plukte bloemen voor hen onderweg, baadde hun in heldere beekjes en de zon scheen op hen en de moeder zei "NIets kan er mooier zijn dan dit !! " Toen kwam de nacht en het onweer en het pad was donker en de kinderen rilden van angst en kou en de moeder trok ze tegen zich aan en beschutte hen met haar mantel en de kinderen zeiden: "Moeder wij zijn niet bang, want u bent bij ons en dus kan ons niets gebeuren" En toen kwam de morgen en ze moesten een berg op en de kinderen werden moe en de moeder werd moe.Maar ze zei tegen haar kinderen: "Nog even volhouden en we zijn er" Dus klommen de kinderen verder en toen ze de top bereikten zeiden ze tegen hun moeder: "Dat hadden we niet gekund zonder jou" En de moeder, toen ze 's nachts omhoog keek naar de sterren zei tot zichzelf: "Dit was nog een mooiere dag dan de vorige, omdat mijn kinderen hebben geleerd vol te houden als het moeilijk is. Gisteren gaf ik hen standvastigheid en vandaag gaf ik hen moed" En de volgende dag kwamen er vreemde wolkenformaties die de aarde verduisterden, wolken van oorlog en haat en onheil en de kinderen tastten in het rond en struikelden en de moeder zei hun: "Kijk omhoog.Sla je ogen op naar het licht"En de kinderen keken omhoog en zagen boven de wolken de eeuwige glorie en die geleidde hen door de duisternis. Die avond zei de moeder: "Dat was de beste dag van allemaal, want ik heb hun God laten zien" En de dagen werden weken en de weken werden maanden en jaren en de moeder werd oud en klein en gebogen. Maar haar kinderen waren groot en sterk en liepen met trots.En toen de weg moeilijk werd, tilden ze haar op en droegen haar want ze was vederlicht en op het laatst kwamen ze aan een heuvel en daarachter zagen ze een gouden poort die wijd open stond. En de moeder zei: "Ik heb het eind bereikt van mijn reis.Nu weet ik dat het einde beter is dan het begin, nu weet ik dat mijn kinderen alleen kunnen gaan en hun kinderen na hen" En de kinderen zeiden: "U zult altijd met ons lopen moeder zelfs als je door de poort bent gegaan" En ze stonden te kijken toen ze alleen verder ging door de poort die zich achter haar sloot.En ze zeiden: "We kunnen haar niet zien maar ze is nog steeds bij ons. Een moeder als de onze is meer dan een herinnering, ze blijft een levende aanwezigheid. Je moeder is ALTIJD bij je...zij is het geritsel in de bladeren van de bomen als je door de straat loopt, zij is de reuk van wasverzachter in je versgewassen sokken, zij is de koele hand op je voorhoofd als je je niet lekker voelt.Je moeder leeft in je lach. Ze is gekristalliseerd in iedere traan die je laat.Zij is de plek waar je vandaan komt, je eerste thuis en zij is de routebeschrijving die je volgt met iedere stap die je neemt.Zij is je eerste liefde en je eerste verdriet en niets ter wereld kan je van haar scheiden.Ook de tijd niet, of ruimte, of zelfs de dood !! Laat ons nooit onze moeder vergeten.....
Lieve Monique, mooier kado had je me niet kunnen geven.....Dank je wel lieve schat.Ik hou van je !!
Gewoon bij je zitten. Naar je hand kijken op tafel, die nu de kat tussen de oren kriebelt. Afwezig, niets uitgesprokens, maar wij, de kat en ik, weten dat je er bent.
Ik kreeg het toch nog voor elkaar....... Mijn Blogje bestaat vandaag 1 jaar. Neem een lekker glaasje wijn......... Proost.....Santé.... van Rozemarijn.
Al kom ik wél op blogbezoek Je ziet niets in je gastenboek.... 'k geef wel puntjes hier en daar want dat telt toch mee nietwaar? Nog een paar daagjes rustig aan Ik hoop dat het dan weer zal gaan.
Vrienden kwamen langs als schepen in de mist. Verdwenen aan de horizon, ik heb me vaak vergist. Toch blijf ik vol vertrouwen Degenen die wel bleven... Ze zijn als kostbaar goud. 't Zijn vrienden voor het leven.
Het ging weer mis dat spijt me zeer en het is helaas niet de eerste keer..... Vorige week ging alles TOP...... maar deze week werd weer een FLOP. Ik dacht, het lukt wel nog een paar dagen te gaan. Dan zal mijn blogje één jaar bestaan. Vier dagen later ben ik jarig...... Ben ik misschien toch te voorbarig? Kan ik het vieren met blogvrienden om me heen? Ik hoop het want ik voel me nu zo ontzettend alleen.
Voor iedereen.... een fijn Weekend met liefs van Rozemarijn.
Onze poes verveelde zich Ze wilde niet meer spelen. Hoe ik haar vertroetelde.. kon 'r niets meer schelen. Op een avond ging ze stappen het werd later en later.... 's morgens pas was ze terug Nu met een flinke KATER Ook een poes wil wel es wat ze is nu niet meer nukkig. En de kater is gebleven... Dus iedereen gelukkig !!
