Verzoekplaatjes aanvragen kan enkel op bepaalde dagen en uren. Voor meer informatie klik op bovenstaand plaatje
Mijn Awards
knufs van bo
houden van is denken aan en zorgen voor
ROZEMARIJN ZELF GEMAAKTE GEDICHTJES UIT HET LEVEN EN EEN DOSIS HUMOR OP ZIJN TIJD.
18-03-2012
Nog niet....
We kunnen alleen kaarsjes branden Want het is nog lang niet voorbij Overal is zo onnoemelijk veel leed Witte kistjes staan daar in een rij Hoe kunnen wij de mensen troosten Nooit meer te horen hun lieve stem Verdoofd door smartelijk verlangen Naar hun kind, naar haar, naar hem Voor de volwassenen een bruine kist Bloemen liggen er in een lange rij Knuffeltjes en heel veel kaarsjes Nee, het is nog lang niet voorbij Nog niet.....
Na een nacht vol mooie dromen Begon ik aan een nieuwe dag De radio vermelde een vreselijk ongeluk Daardoor raakte ik totaal van slag Een bus vol kinderen en begeleiders Vrolijk, niet wetend van de nood Die het lot velen die dag zou brengen 28 mensen vonden er een tragische dood Ouders spoeden zich naar hun kinderen Niet wetend wat hen te wachten stond Het vreselijkste wat je maar kunt denken 20 Kinderen die men niet levend vond Lieve God, zij hen genadig, sta ze bij Ben zo begaan met hun groot verdriet Holland en België samen in rouw Stil ben ik want bevatten kan ik het niet
Verliefdheid, vlinders in je buik Een mooier gevoel bestaat er niet De warmte zit zo diep van binnen Met mooie dromen in 't verschiet De meeste vlinders vliegen weg Naar mate de jaren zullen verstrijken Ze maken plaats voor houden van Daardoor zal je leven zich verrijken Samen hand in hand ga je verder Word je ouder, maar keer op keer Wanneer je in elkaars ogen kijkt Voel je die vlinders telkens weer
Sinds ik in de levenstrein stapte Ben ik al menig station gepasseerd En overal waar de trein ooit stopte Heb ik veel gezien en bijgeleerd In die trein maakt het niets uit Of je jong of oud bent, arm of rijk Ieder draagt zijn bagage mee We zijn daar allemaal gelijk De trein vervolgt zijn levensreis Tot het einde van onze dagen Wie het zwaar heeft wordt getroost Door elkaars bagage te helpen dragen
Misschien ben ik wel iets té lief Of gewoon een tikkeltje naief Zeg vaak lieverd tegen jou en jou Doordat ik simpel van mensen hou 'K blijf in het goede van ieder geloven Zo komt het lieve in mij naar boven Al houden sommigen er niet zo van Dat vind ik domme pech voor jou dan
Er woont een mannetje in mijn huis Zijn naam is meneer Kweetniet Als ik hem vraag, wat wil je eten Is zijn antwoord altijd, Kweetniet Ook op mijn vraag, hoe gaat het met je Zegt hij steevast, ach Kweetniet Lastig, toch hou ik van dat mannetje Vraag mij ook maar niet waarom Want mijn antwoord is Kweetniet
Het leven kan zo prachtig zijn Maar zo simpel is het meestal niet Wanneer ik luister en zit te lezen Zie en hoor ik zoveel verdriet De voorgevoelens die ik kreeg Maakten me angstig en verward Veel gevoelens kwamen uit En troffen mij toch in het hart Onze vorstin is ook een moeder Die nu angst heeft om haar zoon Zoals zij zijn er vele mensen Niets in het leven is meer gewoon Had ik maar niet zulke gevoelens Hoe het komt, ik heb geen idee Iedereen zou ik willen troosten Dat kan niet en toch leef ik mee Degenen die het moeilijk hebben Wens ik veel kracht en goede moed Ik veeg een traan weg uit mijn ogen En hoop slechts, alles komt wel goed
Niemand die me beter kent Weet wat me bezig houdt Kent mijn verlangens niet Mijn angsten, soms zo koud Ik droog mijn eigen tranen Van binnen diep verstopt Niemand weet beter wat ik voel Hoe mijn hart dan sneller klopt Nee, niemand die me beter kent Dan ik.....
Je kunt niet elke dag opnieuw Grenzenloos gelukkig zijn Maar toch elke dag een beetje Zie kleine tekentjes van liefde Een paar armen om je heen Dan voel je en dan weet je De warmte die het kleine geeft Zal je hart zeker verwarmen Wat niet goed was dat vergeet je
Vroeger stond ik ook op schaatsen Toen waren ze gemaakt van hout Maar als ik ze kreeg ondergebonden Jemineetje brrr, wat had ik het koud Mijn handjes voelden als bevroren Ik wilde alleen nog terug naar huis Met een ijspegel aan mijn neusje Rende ik snel naar mijn warme thuis Moeder begreep het gelukkig wel Ze zei: mijn kind, ach goeie genade Da's niks voor jou mijn kleine prul En maakte lekker warme chocolade Nu zie ik van achter mijn keukenraam De kinderen genieten op de sloot Maar ik waag me er niet meer aan Ik zou weer klunzen als een idioot
Mijn hooggehakte rode schoentjes Ze staan op zolder in een kast Ik heb ze altijd trouw bewaard En menigmaal nog aan gepast Zo vaak gedragen, erop gedanst Dat is voorbij, het gaat niet meer Met weemoed denk ik eraan terug Heimwee naar vroeger doet soms zeer Toch zijn die mooie rode schoentjes Mij nog altijd heel veel waard Stiekem trek ik ze nog eens aan Gelukkig dat ik ze heb bewaard Misschien heeft iedereen wel iets Wat op zolder is weggeborgen Als je er nog eens naar kijken kunt Verdrijft het eventjes alle zorgen
Mensen oordelen vaak veel te snel Dan denk ik, ken je me eigenlijk wel Je weet niet eens wat ik bedoel Kent mijn verlangens niet en gevoel Luister ook eens naar wat ik zeg Wuif het niet met een glimlach weg Het verleden dat vergeet je maar gauw De mening die telt is die van jou Naar mijn mening wordt niet gevraagd Terwijl het mij nog dikwijls plaagt Verbeeld je niet alles beter te weten Dan heb ik liever dat je me zult vergeten Met mensen als jij kan ik niets beginnen Je zult wat anders moeten verzinnen Ik wil niet meedoen voor spek en bonen Maar wel mijn emoties mogen tonen Accepteer me zo of anders maar niet Want onbegrip bezorgt slechts verdriet
Het kind in mij wil ik niet kwijt Dat nog in dromen kan geloven Zo af en toe duikt ze wel onder Maar komt altijd toch weer boven De weg naar de volwassenheid Was voor haar oneerlijk zwaar Met hulp van 'engelen' op haar pad Kwam het uiteindelijk voor elkaar Nu ben ik ouder en heb geleerd Dat wat me ook zal overkomen Samensmeltend met het kind Blijf ik geloven in mijn dromen
Als ik denk aan vroeger jaren Toen alles nog zo simpel leek Televisie bestond nog niet De vuile was eerst in de week Auto's zag je amper rijden Wie had er toen al telefoon? Geen vriezer en geen droger Het lijkt nu zo doodgewoon Nu hebben we computers En machines voor de vaat We koken met een magnetron Geld komt uit een automaat De vooruitgang hou je niet tegen Maar het gaat me soms te vlug Dan draai ik in gedachten De tijd heel eventjes terug Wij hadden ruimte om te spelen En konden veilig over straat Dat gun ik ook de jeugd van nu Misschien is het nog niet te laat
Even niet denken Want denken doet pijn Laat me toch even Mezelf mogen zijn Veroordeel me niet Al gaat het soms fout Ik wil alleen voelen Dat je van me houdt
Een vriendelijk woordje kost niet veel Doch het doet een mens zo goed Wanneer het niet gaat zo je wilt Geeft het je weer een beetje moed Stapje voor stapje gaat het vooruit Al moet het nog wel kalmpjes aan Nog ijverig mijn oefeningen doen Dan zal het snel veel beter gaan Bedankt voor alle lieve steun Dat sleept me werkelijk erdoor heen Een vriendelijk woord geeft het besef Je staat er niet voor heel alleen.
Wanneer de klok straks 12 uur zal slaan Word ik weemoedig en voel een traan Eventjes denk ik met verstild verdriet Aan al het dierbare wat ik achter liet Toch is het ook vermengd met vreugd Zoveel wat ik heb en me zo verheugd Mijn lief en ik, we omarmen elkaar En wensen ons een gelukkig nieuwjaar Zelf hebben we niet veel grote wensen Gezondheid hoop ik voor zieke mensen Voor eenzamen een heel warm hart Wellicht voor hen een nieuwe start Laat de klok zijn slagen maar slaan We durven het nieuwe jaar wel aan Hopelijk met wat minder pijn en zorgen Maar dat ligt voor iedereen verborgen Besef wat je hebt en geloof in elkaar Voor allen een heel Gelukkig Nieuwjaar
Kerstmis nadert met rasse schreden We luisteren stil naar Heilige Nacht Van het kindeke daar in de kribbe Door God zelf aan ons gebracht Nu komen mensen weer tesamen Aan een zeer rijk gevulde dis Doch we mogen toch niet vergeten Wat de betekenis van Kerstmis is Laten we denken aan al diegenen Met zorgen,eenzaamheid en smart Straal naar hen wat warmte uit En voel de vrede diep in je hart
Ben helaas nog niet beter maar wens iedereen een Vredige Kerst met liefs van Rozemarijn.
Het is hier een beetje stil Want het gaat niet zo ik wil Een botje in mijn bekken zit vast Daarvan heb ik heel veel last Kan maar kort achter de p.c. Hoe lang het duurt, nog geen idee Ben nu onder behandeling Manueel therapie dat is een ding Oefeningen doen drie keer per dag Nou dat gaat niet met een lach Ik zeg je maar niet wat en hoe Maar het maakt me ontzettend moe Bedankt aan ieder die aan me denkt En me toch wat aandacht schenkt Iedere dag wil ik toch bekijken Of ik nog iemand kan bereiken Doch het zal zijn met mondjesmaat Tot het met mij weer beter gaat Maar ik zal jullie niet vergeten Daarom laat ik dit nu maar weten Hoewel het mij wel zorgen baart Maar ik speel liever open kaart
