Verzoekplaatjes aanvragen kan enkel op bepaalde dagen en uren. Voor meer informatie klik op bovenstaand plaatje
Mijn Awards
knufs van bo
houden van is denken aan en zorgen voor
ROZEMARIJN ZELF GEMAAKTE GEDICHTJES UIT HET LEVEN EN EEN DOSIS HUMOR OP ZIJN TIJD.
26-10-2008
Schuilen...
Kom weer wonen in mijn hart Daar is het warm en goed Het zal je weer laten voelen Wat ware liefde voor je doet Laat er je wonden helen Door het leven aangebracht Kom maar bij me schuilen Er wordt op je gewacht.
Ze zwaait hem uit,staat bij de deur Twee kinderen aan haar hand Hij moet op reis voor lange tijd Ver weg, naar een vreemd land Ze wist dat het eens komen zou Het was reeds lang zijn plan Hij zou op Vredesmissie gaan Naar 't verre Afghanistan.
Ze houdt zich flink maar in de nacht Dan huilt ze zonder bedaren Een Gebed welt in haar op... Heer wilt U hem voor ons bewaren Na hun missie komen velen God Zij Dank weer veilig thuis Maar hun trauma's en frustratie Brengen ze ook mee naar huis.
Machthebbers in heel de Wereld Maak een einde aan alle strijd Want de mensen willen Vrede Neem nu de verantwoordelijkheid
Iedereen heeft wel geheimen Waar men liefst niet over praat Een deel van je geschiedenis Dat je diep verborgen laat Ook in mijn jeugd was er veel Wat ik als kind nooit begreep Niemand gaf je daarop antwoord Ik trok eronder een dikke streep Er over praten doe ik niet meer Het is toch niet uit te leggen Slechts als ik vertrouwen krijg Zal ik op een dag alles zeggen
Met een selectief geheugen Onthoudt men slechts wat past Daardoor ben ik menigmaal Al onaangenaam verrast Maar ik heb ervan geleerd En ga er niet meer tegen in Ze hebben o zo graag gelijk Dus krijgen ze van mij hun zin Altijd ratelen ze maar door Zijn ontzettend goed gebekt Glimlachend hoor ik het aan Mijn geheugen werkt perfect
Ik ben maar een gewone vrouw Helemaal niet zo bijzonder Toch met een speciale gave En dat vind ik zelf een wonder Iemand haten kan ik niet Steeds weer zal ik vergeven Eigenlijk ook heel gewoon Maar bijzonder in mijn leven
Ze stond steeds in de schaduw Verlangend naar wat zonneschijn Ook zij wilde zo graag stralen Al zou het maar voor even zijn Het voelde koud en eenzaam Omringd door kille duisternis Tot ze eindelijk ontdekte dat De Zon zorgt dat er schaduw is
Gesprek tussen Tom en Rosy......... T: Ik lig hier wel lekker en jij? R: Ik hou de boel in gaten, dat komt omdat ik hier toevallig wel de oudste ben en jij pas later hier kwam wonen. T: Ja ik ben eigenlijk wel een bofkont dat ik hier mocht komen toen mijn andere baas me niet meer wilde hebben. R: 't Is maar dat je het weet, beter had je het niet kunnen treffen. Maar een beetje meer respect voor mij zou je beter staan. T: Ja hé, ik ben wel een kater hè? En buiten ben IK de baas toch. R: Ik ben een dame en oké een tikkie bang uitgevallen dus wel fijn dat jij me dan weer beschermt. T: Hey Roos, wist je trouwens dat het vandaag Wereld Dierendag is ? Tja ik ben niet zo slim als jij en weet niet goed waarom. R: Tommie boy, dan krijgen alle dieren wat meer aandacht en worden verwend met een extra lekker hapje of mogen zomaar op het bed van de baas en het vrouwtje gaan liggen. T: Nou ik mag dan een beetje dom zijn, maar dat mogen wij toch altijd behalve 's nachts dan en lekkere hapjes krijgen wij elke dag en aandacht? Ook daarover heb ik geen klachten hoor. R: Je hebt zowaar ook eens gelijk Tom, wij hebben geluk gehad en voor ons is het iedere dag Dierendag.Miauw...Hoera.
Op een dag denk je: Verhip Ik zit warempel in een dip Ga dan voor de spiegel staan Kijk jezelf eens heel goed aan Met een hele grote glimlach En je dip verdwijnt op slag
Ga op je gevoel af Bij alles wat je doet Vertrouw op je instinct Dan zit je meestal goed Ga je toch de mist in Dan heb je domme pech Maar volg altijd je hart Dat is de juiste weg
Sommige mensen kunnen liegen Dat ze de leugens zelf geloven Zo speelden ze met mij hun spel Mijn leven lag ondersteboven Al wat me toen zo dierbaar was Werd wreed kapot gemaakt Hebben ze ooit wel nagedacht Hoe diep zo een wonde raakt? Niets te weten maar toch voelen Ik maak me vreselijke zorgen Maar mijn tranen zien ze niet Die zijn voor hen verborgen.
Handenvol korreltjes Liefde Heb ik vroeger uitgezaaid Er op hopend dat de wind ze Ook naar jou hebben gewaaid Laat ze in je hart ontkiemen Met geluk worden het er meer Strooi ze uit en op een dag Vind ik terug die Liefde weer
Van Harte Gefeliciteerd lieve schat Je bent uitgegroeid tot een vrouw Met het hart op de goede plaats Je blijft ons je ouders altijd trouw Al hebben we een andere mening We hebben respect voor elkaar Dat is in het leven zo belangrijk Bij zware tijden staan we klaar Je bent de allerliefste Moeder Die een kind zich wensen mag Ik zeg net als je drie jongens Veel geluk en een fijne dag.
Veel liefs van Papa en Mama Tory, Jerrel en Silvan.
Ik draag een koffer bij me Vol met herinneringen Het zijn net kleine pareltjes Zeer wonderlijke dingen De ene parel glanzend mooi Een andere ziet gitzwart Soms lijken ze op tranen Die kwamen uit mijn hart Waar ik ook ter wereld ga Die koffer blijft er bij De parels zwart en glanzend Zijn allen een deel van mij
Alweer een jaartje ouder En ook een beetje wijzer Net als ieder Up's en Down's Mijn haar een tikkie grijzer Dankbaar voor al het goede Dat mij toch werd gegeven Is hier de champagne koud En wordt het glas geheven
Familie kun je niet zelf kiezen Ze zijn een deel van je leven Vrienden maken kun je alleen Door iets van jezelf te geven Vanuit je hart de juiste woorden Wat steun en veel vertrouwen Ben je hun vriendschap waardig Dan zullen ze van je hou'en
Gedichten zijn momentopnames Veranderend van dag tot dag. Een moment vol van ontroering Later weer vreugde en een lach Ik schrijf van liefde en verlangen Laat me nu maar dromen hier Het leven zelf, mijn inspiratie Verhaaltjes op een stuk papier
Bekijk het leven positief Ook als alles je tegenzit Je kunt wel gaan zitten zeuren Maar dat helpt geen sikkepit Geef jezelf een beetje ruimte Zet alles eens rustig op een rij Uit ervaring leerde je immers Houd moed, alles gaat voorbij
Ik zit aan tafel en ik hoor Een vertrouwd geluid in mijn oor. De auto stopt hier bij de poort Zoals ik zo vaak heb gehoord. De deur gaat open, daar sta jij Je komt eindelijk terug bij mij Mama toch huil nu niet meer Want je zoon is er nu weer Jaren lang zag je me niet Maar ik kende je verdriet Ik heb me vreselijk vergist En je net zo erg gemist Heb spijt van wat ik heb gedaan Over mijn wang loopt zacht een traan Ik voel me als een stakker Want daarvan werd ik wakker
Nog steeds ziek en dat is balen Zoveel straks weer in te halen. Net als je denkt het gaat zo goed Dan verlies ik weleens de moed. Stoppen dan? Geen denken aan Het zal heus wel weer beter gaan Ik moet nu mijn krachten sparen En vooral mijn humor bewaren Het "fijnste" gevoel dat is gewis Als het straks weer beter is. Dus moet ik maar geduldig zijn Een lieve groet van Rozemarijn.
Steeds je energie verdelen en toch weer over je grens gaan. Plannen maken en ze niet kunnen uitvoeren omdat je te ziek bent. Altijd moeten uitleggen waarom. Boos worden op jezelf en tegen een muur van onbegrip lopen. Maar ook beseffen dat er mensen zijn die het zwaarder hebben.
