Verzoekplaatjes aanvragen kan enkel op bepaalde dagen en uren. Voor meer informatie klik op bovenstaand plaatje
Mijn Awards
knufs van bo
houden van is denken aan en zorgen voor
ROZEMARIJN ZELF GEMAAKTE GEDICHTJES UIT HET LEVEN EN EEN DOSIS HUMOR OP ZIJN TIJD.
28-01-2008
Machteloos ....Gedicht
Waarom moest je me zo kwetsen? Het deed zo ontzettend zeer. De waarheid kan ik wel verdragen maar leugens kennen geen verweer. Je was zo stoer, nu is er echter een lijf dat niet meer bij je past. Door de ziekte van PARKINSON zie je het leven als een last. Puur uit machteloze woede, je van alles zeer bewust.... Kwets je ieder die je lief is Verlangend naar innerlijke rust. Ik neem het je niet langer kwalijk Besef, je kunt er niets aan doen. Ook al ben je zo veranderd Ik hou van je nog net als toen.
Laat je nooit beheersen door jaloezie of haat. Het doet niet slechts een ander maar ook jezelf veel kwaad. Bega je toch een fout bied dan je excuses aan. Geloof me maar, er is nog nooit een mens aan doodgegaaan. Je voelt je stukken beter. Hoeveel moeite het ook kost. Want door jaloezie en haat Is nog nooit iets opgelost.
Met stenen bouw je een huis met liefde een Thuis. Dat thuis, dat je omarmt bij kilte je verwarmt. Een thuis waar lichtjes zijn. Je hart weer heelt bij pijn. Huis waar je tot rust kunt komen en je veilig weg laat dromen Thuis is iemand om mee te praten Je in je waarde wordt gelaten Worden zorgen je te zwaar Thuis staat altijd voor je klaar.
Het ging een tijdje niet zo goed dan weet je ook niet wat je moet Vorige week werd ik geveld door fikse buikgriep uitgeteld. Kerst ging aan mijn neus voorbij Geen gezellig feest voor mij. Met de familie bij elkaar Zat er voor mij niet in dit jaar. Ik zit echt niet snel te pruilen maar nu moest ik toch wel huilen. Het maakte me wat depressief Kom me troosten, doe eens lief. Nu heb ik zelf een steuntje nodig Een knuffel is niet overbodig. Zodat ik snel weer beter zal zijn. Veel liefs allemaal van Rozemarijn.
Engeltje, geef mij de kracht Zelf heb ik toch niet de macht. 'k vraag je om me te geleiden goed en kwaad te onderscheiden. Kijkend naar jouw lief gezicht stralend in het zachte licht Voel ik de Vrede als voorheen en geef Liefde aan iedereen. Kerstgevoel stroomt vol naar binnen Het moment ons te bezinnen Wat er van ons word verwacht. Sinds die ene Wond're nacht dat het Kindeke werd geboren. Laat je stem aan ieder horen. Breng vrede in het hart der mensen. Meer heb ik dan niet te wensen.
Het leek een doodgewone avond Maar dat veranderde op slag. Er klonk muziek,ik keek naar buiten Het was een sprookje dat ik zag. Een bonte stoet van kinderen met glunderende gezichtjes. Allen dragend een lampion verspreidend zo hun lichtjes. Een baby in 'n verlichte kribbe toonde het beeld van Vrede. De rij sloot met de Kerstman Een paard trok de arreslede.
De vreugde welde op in mij KERST kwam aan mijn raam voorbij.
Zo dichtbij, zo onbereikbaar Gescheiden door een 'hoge muur' Elkaar niet meer kunnen vinden. Doch in mij nog steeds dat vuur brandend door een stil verlangen. Verzengend als een stille pijn. Vandaag is het je verjaardag. Slechts mijn hart zal bij je zijn.
Sinterklaas is weer in 't land We hebben dolle pret. Surprises en gedichtjes maken Schoentjes worden weer gezet. Overmorgen....PAKJESAVOND Je voelt de spanning stijgen. Zijn ze lief genoeg geweest? Zullen ze wel wat krijgen? Blozende kindersnoetjes een beetje bang van binnen. Er wordt op het raam gebonst Het feest kan weer beginnen. Nóóit krijg ik genoeg ervan Het blijft puur genieten. Dank u lieve Sinterklaasje en al uw Zwarte Pieten.
Het leven is een Doolhof en kan je niets beloven. Dwalend zoek je naar de weg en blijft er in geloven dat je op tijd de uitgang vindt waar je zo naar smacht ! Veilig in de armen valt van 't Geluk dat op je wacht.
Dan weer dit en dan weer dat... Elke dag is er weer wat. Al wil ik wel mijn lijf zegt nee. Het zit de laatste tijd niet mee. Op een dag weer met een lach Hoop ik terug oké te zijn. Nu zeg ik dus... een dikke kus en veel liefs van Rozemarijn.
Elke dag zag men ze gaan samen met hun hondje. Met flinke pas liepen ze dan hun dagelijkse rondje. Hier en daar een babbeltje terwijl de puppies spelen. De hele buurt, ze kenden ze de hond, geliefd bij velen. De jaren zijn voorbij gegaan 17 jaar vergleden... Ze werden samen oud en grijs hun hondje overleden. Elke dag ziet men ze gaan dan lopen ze hun rondje. Ze missen wel het praatje maar het meest hun hondje.
Eigenlijk passen we nog voor geen meter bij elkaar. We zijn zo totaal verschillend en tóch gelukkig met elkaar. Ooit wou ik je wel veranderen maar daar ben ik mee gestopt. Het had geen zin, ik had slechts alles in de war geschopt. Ik hou van je zoals je bent. Je bent mijn 'allessie' Mijn eigen lieve vent.
Ik ben de hele week al aan het sukkelen.Wel geprobeerd blogbezoekjes te doen, maar het gaat niet zoals ik wil.Dus nu alleen de belangrijkste dingen doen en verder even rust houden. Hoop dat volgende week alles weer normaal zal zijn. Veel liefs ....Rozemarijn.
Steeds weer op bijzond're dagen, als het gezellig is. Vlucht ik even in mezelf omdat ik toch iets mis. Niemand die wat merkt van dit triest gevoel.... maar in mijn gedachten zie ik een lege stoel. Altijd dat verlangen naar wat had kunnen zijn. Ze zeggen, ach hij leeft nog maar waarom dan die pijn? Veel mensen met verdriet weten wat ik bedoel. Want ook zij zien steeds weer....die lege stoel.
De katten zijn wat katterig het hondje is hondsmoe. De bok een beetje bokkig de koe jammert, boe...boe. De spin, ze is spinnijdig maar 't paardje hinnikt blij. Hé makkers, het is weekend kom ga maar mee met mij. Dan gaan we samen kijken bij 't zwembad van DOLFIJN En ik zeg: allen veel plezier met liefs van Rozemarijn.
Beloof maar niets... je komt het toch niet na. Als ik wat vraag... dan zeg je zeker, ja. Maar even later ben je het weer vergeten. Toch heb ik je dat nog nooit verweten. Telkens weer wachten met geduld. Het spreekwoord zegt belofte, dat maakt schuld. Dus beloof me nu maar niets meer. Dan doet het ook niet langer zeer.
