Verzoekplaatjes aanvragen kan enkel op bepaalde dagen en uren. Voor meer informatie klik op bovenstaand plaatje
Mijn Awards
knufs van bo
houden van is denken aan en zorgen voor
ROZEMARIJN ZELF GEMAAKTE GEDICHTJES UIT HET LEVEN EN EEN DOSIS HUMOR OP ZIJN TIJD.
20-11-2008
Onrust...
Onrust overwoekert haar ziel Met geniepig slaande takken Verwarrend,dwarrelende vlinders Die ze maar niet kan pakken Zuchtend doet ze haar ogen toe Als vlinders verworden draken Ze voelt zich als Doornroosje Die maar niet wil ontwaken. Ze is opgesloten in zichzelf Alleen met haar gedachten Onwetend of hij ooit nog komt Toch blijft ze op hem wachten
Heb je niets te dromen meer Dan wordt het leven saai Heb je niets te wensen meer Dat is ook niet zo fraai Heb je niets te geven meer Word je gevoelloos arm Maar heb je heel veel liefde Dan maak je harten warm.
Mijn ogen stralen meer wanneer jij bij me bent. Ik ben je vrouw, degene die jou het beste kent. Ben je een dag niet thuis vind ik het stil en koud. Dan besef ik eens te meer hoeveel ik van je houd. Al heb je geen miljoenen en ben je soms wat nukkig Het maakt me echt niets uit Met jou ben ik gelukkig.
Zodra ze door de poort is gegaan ziet ze haar al buiten zitten op het bankje in de tuin, waar volop de rozen geuren. Ze zingt een liedje, terwijl ze haar poppekind zachtjes heen en weer wiegt.Haar ogen beginnen te stralen als ze naderbij komt en gekust word.Heb je weer snoepjes meegebracht vraagt ze en schenkt denkbeeldig thee in kleine kopjes. Samen genieten ze van de zon die een blosje op haar wangen tovert.Lees je nog een verhaaltje voor? Ademloos luistert ze naar het sprookje van vroeger en nu. Als het afscheid nadert vraagt ze half huilend; Wanneer kom je weer terug? Heel gauw hoor lieverd...... Dag Mam...tot morgen.
Ik ken U slechts van de verhalen die mijn moeder heeft verteld. Zo werden beelden scherper en groeide U uit tot mijn held. Ik moest lachen om Uw humor Met daadkracht was U groot Tijdens de oorlogsjaren hielp U vele mensen uit de nood.
Lieve Opa, waarom mocht U niet wat langer blijven leven Dan hadden ook wij samen nog veel moois kunnen beleven Waarom Opa, waarom toch mocht het niet zo zijn? Te vroeg moest ik U missen Ik was toen nog veel te klein
Pas drie jaartjes oud was ik Maar Opa, U moet weten U bleef mijn grote voorbeeld En ik zal U nooit vergeten.
In de Hemel is een Engel vermist Door God naar Aarde gezonden Kijk eens in je omgeving rond Wellicht heb jij haar gevonden Ze komt met Liefde en met troost Zodat je weer door kunt gaan Wanneer je dan weer licht ziet Heeft Zij haar werk gedaan Zachtjes zweeft ze weer verder En daar waar het nodig is Brengt Ze door middel van Hem Warm licht in de duisternis.
Je kijkt naar me maar ziet me niet Je hoort me wel maar luistert niet Ik zie, je blikken dwalen weg En merkt niet meer wat ik zeg Ik wil weten wat je nu denkt Dat je me je aandacht schenkt Dan zul je weten wat ik voel Ook begrijpen wat ik bedoel Niemand die mijn tranen ziet Van een stil verborgen verdriet Al deed ik immer wat men vroeg Het lijkt steeds niet goed genoeg Maar wat ik nog het meeste mis Horen dat iemand trots op me is
Waarom moet toch alles rijmen Wat doe ik mezelf toch aan Moest ik er weer mee beginnen Ik had het jaren niet gedaan Wel een rijm met Sinterklaas Met trouwerij een levens-loop Nu zoek ik me gek naar woorden Rijmend en zeggend wat ik hoop Je kunt op andere wijze dichten Glinsterend mooie zinnen lijmen Het zal wel een tic van me zijn Maar bij mij moet alles rijmen
Kom weer wonen in mijn hart Daar is het warm en goed Het zal je weer laten voelen Wat ware liefde voor je doet Laat er je wonden helen Door het leven aangebracht Kom maar bij me schuilen Er wordt op je gewacht.
Ze zwaait hem uit,staat bij de deur Twee kinderen aan haar hand Hij moet op reis voor lange tijd Ver weg, naar een vreemd land Ze wist dat het eens komen zou Het was reeds lang zijn plan Hij zou op Vredesmissie gaan Naar 't verre Afghanistan.
Ze houdt zich flink maar in de nacht Dan huilt ze zonder bedaren Een Gebed welt in haar op... Heer wilt U hem voor ons bewaren Na hun missie komen velen God Zij Dank weer veilig thuis Maar hun trauma's en frustratie Brengen ze ook mee naar huis.
Machthebbers in heel de Wereld Maak een einde aan alle strijd Want de mensen willen Vrede Neem nu de verantwoordelijkheid
Iedereen heeft wel geheimen Waar men liefst niet over praat Een deel van je geschiedenis Dat je diep verborgen laat Ook in mijn jeugd was er veel Wat ik als kind nooit begreep Niemand gaf je daarop antwoord Ik trok eronder een dikke streep Er over praten doe ik niet meer Het is toch niet uit te leggen Slechts als ik vertrouwen krijg Zal ik op een dag alles zeggen
Met een selectief geheugen Onthoudt men slechts wat past Daardoor ben ik menigmaal Al onaangenaam verrast Maar ik heb ervan geleerd En ga er niet meer tegen in Ze hebben o zo graag gelijk Dus krijgen ze van mij hun zin Altijd ratelen ze maar door Zijn ontzettend goed gebekt Glimlachend hoor ik het aan Mijn geheugen werkt perfect
Ik ben maar een gewone vrouw Helemaal niet zo bijzonder Toch met een speciale gave En dat vind ik zelf een wonder Iemand haten kan ik niet Steeds weer zal ik vergeven Eigenlijk ook heel gewoon Maar bijzonder in mijn leven
Ze stond steeds in de schaduw Verlangend naar wat zonneschijn Ook zij wilde zo graag stralen Al zou het maar voor even zijn Het voelde koud en eenzaam Omringd door kille duisternis Tot ze eindelijk ontdekte dat De Zon zorgt dat er schaduw is
Op een dag denk je: Verhip Ik zit warempel in een dip Ga dan voor de spiegel staan Kijk jezelf eens heel goed aan Met een hele grote glimlach En je dip verdwijnt op slag
Ga op je gevoel af Bij alles wat je doet Vertrouw op je instinct Dan zit je meestal goed Ga je toch de mist in Dan heb je domme pech Maar volg altijd je hart Dat is de juiste weg
Sommige mensen kunnen liegen Dat ze de leugens zelf geloven Zo speelden ze met mij hun spel Mijn leven lag ondersteboven Al wat me toen zo dierbaar was Werd wreed kapot gemaakt Hebben ze ooit wel nagedacht Hoe diep zo een wonde raakt? Niets te weten maar toch voelen Ik maak me vreselijke zorgen Maar mijn tranen zien ze niet Die zijn voor hen verborgen.