Helaas heeft de griep mij te
pakken en ben ik niet in staat
bezoekjes te komen brengen.
Gelukkig heb ik wat gedichtjes
voor geprogrammeerd zodat
die op de juiste datum kunnen
verschijnen.Ik hoop op jullie
begrip en geduld.Veel liefs
en een knuff van Rozemarijn.

Het was flink gaan sneeuwen
Wat hongerige spreeuwen
Snel wat brood gegeven
Het lag er maar heel even
Gepikt door een stel meeuwen

Een pijntje hier, een pijntje daar
Dus weinig blogbezoekjes, maar
Ik ga niet weg zonder te wensen
Heel veel goeds aan alle mensen
Een beetje rust dat doet me goed
Met een glimlach op mijn snoet
Kom ik straks terug met spoed

FIJN WEEKEND 
liefs van Rozemarijn.

Ik wil er voor je zijn
Wanneer je me ooit nodig hebt
Ik wil er voor je zijn
Bij angst, verdriet of pijn.

Roep me wanneer het moet
Bij angst, verdriet of pijn
Roep me, het komt wel goed
Ik zal er voor je zijn.

Proef de woorden op je tong
Smaken ze als goede wijn
Spreek ze dan pas rustig uit
Ze doen dan niemand pijn.
Woorden kunnen zeer doen
Ze doen een hart vaak kwaad
Dus proef ze eerst zorgvuldig
Alvoor het je mond verlaat

Onrust overwoekert haar ziel
Met geniepig slaande takken
Verwarrend,dwarrelende vlinders
Die ze maar niet kan pakken
Zuchtend doet ze haar ogen toe
Als vlinders verworden draken
Ze voelt zich als Doornroosje
Die maar niet wil ontwaken.
Ze is opgesloten in zichzelf
Alleen met haar gedachten
Onwetend of hij ooit nog komt
Toch blijft ze op hem wachten

Heb je niets te dromen meer
Dan wordt het leven saai
Heb je niets te wensen meer
Dat is ook niet zo fraai
Heb je niets te geven meer
Word je gevoelloos arm
Maar heb je heel veel liefde
Dan maak je harten warm.

Mijn ogen stralen meer
wanneer jij bij me bent.
Ik ben je vrouw, degene
die jou het beste kent.
Ben je een dag niet thuis
vind ik het stil en koud.
Dan besef ik eens te meer
hoeveel ik van je houd.
Al heb je geen miljoenen
en ben je soms wat nukkig
Het maakt me echt niets uit
Met jou ben ik gelukkig.

Gefeliciteerd mijn schat
Dikke kus van je vrouw.

Zodra ze door de poort is gegaan
ziet ze haar al buiten zitten op
het bankje in de tuin, waar volop
de rozen geuren.
Ze zingt een liedje, terwijl ze haar
poppekind zachtjes heen en weer
wiegt.Haar ogen beginnen te
stralen als ze naderbij komt en
gekust word.Heb je weer snoepjes
meegebracht vraagt ze en schenkt
denkbeeldig thee in kleine kopjes.
Samen genieten ze van de zon
die een blosje op haar wangen
tovert.Lees je nog een verhaaltje
voor? Ademloos luistert ze naar
het sprookje van vroeger en nu.
Als het afscheid nadert vraagt
ze half huilend; Wanneer kom
je weer terug?
Heel gauw hoor lieverd......
Dag Mam...tot morgen.

Ik ken U slechts van de verhalen
die mijn moeder heeft verteld.
Zo werden beelden scherper
en groeide U uit tot mijn held.
Ik moest lachen om Uw humor
Met daadkracht was U groot
Tijdens de oorlogsjaren hielp
U vele mensen uit de nood.

Lieve Opa, waarom mocht U
niet wat langer blijven leven
Dan hadden ook wij samen
nog veel moois kunnen beleven
Waarom Opa, waarom toch
mocht het niet zo zijn?
Te vroeg moest ik U missen
Ik was toen nog veel te klein

Pas drie jaartjes oud was ik
Maar Opa, U moet weten
U bleef mijn grote voorbeeld
En ik zal U nooit vergeten.

Negatieve mensen om je heen
zijn hele slechte bronnen.
Met positieve gedachten is
de helft reeds gewonnen.

Liefs van Rozemarijn

In de Hemel is een Engel vermist
Door God naar Aarde gezonden
Kijk eens in je omgeving rond
Wellicht heb jij haar gevonden
Ze komt met Liefde en met troost
Zodat je weer door kunt gaan
Wanneer je dan weer licht ziet
Heeft Zij haar werk gedaan
Zachtjes zweeft ze weer verder
En daar waar het nodig is
Brengt Ze door middel van Hem
Warm licht in de duisternis.

Je kijkt naar me maar ziet me niet
Je hoort me wel maar luistert niet
Ik zie, je blikken dwalen weg
En merkt niet meer wat ik zeg
Ik wil weten wat je nu denkt
Dat je me je aandacht schenkt
Dan zul je weten wat ik voel
Ook begrijpen wat ik bedoel
Niemand die mijn tranen ziet
Van een stil verborgen verdriet
Al deed ik immer wat men vroeg
Het lijkt steeds niet goed genoeg
Maar wat ik nog het meeste mis
Horen dat iemand trots op me is

Stijg eens boven jezelf uit !
Maar niet ten kostte van anderen

Liefs van Rozemarijn.

Waarom moet toch alles rijmen
Wat doe ik mezelf toch aan
Moest ik er weer mee beginnen
Ik had het jaren niet gedaan
Wel een rijm met Sinterklaas
Met trouwerij een levens-loop
Nu zoek ik me gek naar woorden
Rijmend en zeggend wat ik hoop
Je kunt op andere wijze dichten
Glinsterend mooie zinnen lijmen
Het zal wel een tic van me zijn
Maar bij mij moet alles rijmen

Kom weer wonen in mijn hart
Daar is het warm en goed
Het zal je weer laten voelen
Wat ware liefde voor je doet
Laat er je wonden helen
Door het leven aangebracht
Kom maar bij me schuilen
Er wordt op je gewacht.

Ze zwaait hem uit,staat bij de deur
Twee kinderen aan haar hand
Hij moet op reis voor lange tijd
Ver weg, naar een vreemd land
Ze wist dat het eens komen zou
Het was reeds lang zijn plan
Hij zou op Vredesmissie gaan
Naar 't verre Afghanistan.

Ze houdt zich flink maar in de nacht
Dan huilt ze zonder bedaren
Een Gebed welt in haar op...
Heer wilt U hem voor ons bewaren
Na hun missie komen velen
God Zij Dank weer veilig thuis
Maar hun trauma's en frustratie
Brengen ze ook mee naar huis.

Machthebbers in heel de Wereld
Maak een einde aan alle strijd
Want de mensen willen Vrede
Neem nu de verantwoordelijkheid

Iedereen heeft wel geheimen
Waar men liefst niet over praat
Een deel van je geschiedenis
Dat je diep verborgen laat
Ook in mijn jeugd was er veel
Wat ik als kind nooit begreep
Niemand gaf je daarop antwoord
Ik trok eronder een dikke streep
Er over praten doe ik niet meer
Het is toch niet uit te leggen
Slechts als ik vertrouwen krijg
Zal ik op een dag alles zeggen

Met een selectief geheugen
Onthoudt men slechts wat past
Daardoor ben ik menigmaal
Al onaangenaam verrast
Maar ik heb ervan geleerd
En ga er niet meer tegen in
Ze hebben o zo graag gelijk
Dus krijgen ze van mij hun zin
Altijd ratelen ze maar door
Zijn ontzettend goed gebekt
Glimlachend hoor ik het aan
Mijn geheugen werkt perfect

Ik ben maar een gewone vrouw
Helemaal niet zo bijzonder
Toch met een speciale gave
En dat vind ik zelf een wonder
Iemand haten kan ik niet
Steeds weer zal ik vergeven
Eigenlijk ook heel gewoon
Maar bijzonder in mijn leven