Verzoekplaatjes aanvragen kan enkel op bepaalde dagen en uren. Voor meer informatie klik op bovenstaand plaatje
Mijn Awards
knufs van bo
houden van is denken aan en zorgen voor
ROZEMARIJN ZELF GEMAAKTE GEDICHTJES UIT HET LEVEN EN EEN DOSIS HUMOR OP ZIJN TIJD.
28-03-2008
Griepweer...Gedichtje
Hoofdpijn,spierpijn,snottebel Zakdoeken niet aan te slepen. Hoestbui,niesbui en kippevel Door een griepbuitje gegrepen. Vraag ik me af wat ik hier doe Geen idee, oh ja blogjesmensen effe wachten hoor, ha..ha..hatsjoe! Een gezond fijn weekend wensen. liefs van Rozema..ha..ha..hatsjoe! Sorry, liefs van Rozemarijn.
Manlief is afgelopen maandag aan zijn hand geopereerd en dat is goed verlopen.Het was wel laat voor we weer thuis waren.Het gaat weken duren voor hij weer genezen zal zijn en met één hand is het lastig.Dus moet ik hem vaak even helpen wat ik met liefde doe.Dinsdag zijn bloeddruk laten opmeten...veel te hoog,boodschappen doen en het huis aan kant maken. Woensdag dochter met de 3 boys hier...erg druk maar gezellig. Donderdag naar de huisarts voor zijn bloeddruk..krijgt medicijnen. Ben je weer een halve dag kwijt. En zo is de week hier omgevlogen. Heb maar weer enkele bloggers kunnen bezoeken...ben compleet uitgeput.Lekker hoor CVS..wou het steeds ontkennen maar nu weet ik wel beter.Ik kan het niet zonder hulp aan, dus nu op zoek naar nieuwe hulp in huis. Dan krijg ik weer meer rust, maar ik hou de moed er maar in. Lieve blogvriendjes bedankt voor weer alle steun.Ik wens jullie alle goeds en een heel FIJN WEEKEND Liefs...Rozemarijn.
Tijd om te doen en om te laten Tijd om te luisteren en te praten Tijd voor een ander om te troosten Tijd voor je vrienden om te proosten Tijd om te werken en om te spelen Tijd voor verdriet en om te helen Tijd voor een lach en voor een traan Tijd voor geboorte en dood te gaan Tijd voor de liefde om te beminnen Tijd voor wat stilte om te bezinnen Onwetend hoeveel Tijd je is gegeven Geniet dus nú, de Tijd van je leven.
Lieve Mama, Vandaag is het uw sterfdag maar ik denk liever terug aan de tijd die we samen waren.U stond heel graag in de belangstelling, terwijl ik liever op de achtergrond bleef.We waren zó verschillend,U ondeugend en ik zo verlegen.Zit U nu lekker vooraan op een wolkje te giebelen en mee te kijken wat dochterlief zit te schrijven? Ik zou een boek kunnen vullen met alle streken die U uithaalde maar de 'leukste' herinnering is toch wel dat we graag op zondag naar de Bioscoop gingen.Mijn lief en ik maar we namen U altijd gezellig mee. We moesten naar het naburige stadje lopen, liepen langs een blokje woningen en ja hoor....Mams ging belletje trekken en wij konden maken dat we weg kwamen, want ach.... Zo'n 'oud' mens die deed dat toch niet?? Nou wèl dus hihihi.... Dan had U de grootste schik en wij de grootste schrik...joepie !! Zelfs de hemel zal wat leuker zijn geworden toen U aankwam...want als U binnenkwam kon het feest beginnen. Vandaag staat er weer een mooie roos bij Uw foto..en ik geef U in gedachten een dikke kus die naar boven vliegt. Veel liefs van mij mam..Ik mis U.
Neem me in je armen en dans met mij. Rond de wereld,op de maan. Wervelend op de wind. Nog één keer in je armen. Kom, dans met mij. Met blote voeten in het zand. Dartelend in de zon. Even zorgeloos als een kind.
Het is weer vrijdag en er wordt hier hard gewerkt.Twee slaapkamers moesten nodig opgeknapt worden..al zó lang uitgesteld..alleen in gebruik voor logeerpartijen.De grootste kamer was echt leuk..de kleinzoons mochten alles op de wanden schrijven en tekenen..joepie. Nu onverwachts het bericht dat manlief aan zijn hand moet worden geopereerd dus...zal vanaf begin mrt weken niets kunnen doen.Nou ja..de grote kamer is klaar en nu is mijn computerkamertje de klos.Tussendoor kon ik soms even achter mijn p.c. maar er moet ook gepoetst worden en da's mijn werk. Af en toe toch nog wat bezoekjes gebracht..niet veel, maar uit een goed hart hihihi.Hopelijk loopt volgende week alles weer op rolletjes.Behangen is géén hobby van ons..dus ik zit tussen de rommel en wens jullie van hieruit een heerlijk,zonnig en rustig Weekend. Met liefs ....Rozemarijn.
Liefde, vriendschap en vertrouwen zijn in staat een brug te bouwen. Van mijn hart naar de overkant waar jij staat - Geef me je hand. Opdat we sámen verder kunnen. Elkaar aldoor het beste gunnen. Stormen zullen we trotseren. Niets en niemand kan ons deren. We staan voor elkander klaar. Nooit meer bang, dus kom nu maar.
Het kleine meisje staat met haar neusje tegen de ruit. Van de winkeletalage en ze kijkt haar ogen uit. Haar hartje hunkert naar die mooie ' Roodkapje' pop. Ze weet best, die krijgt ze nooit want de centjes thuis zijn op. Toch gaat ze telkens kijken of haar popje er nog staat. Met een bonkend hart en een blos op haar gelaat. Drie kilometer lopend gaat ze elke keer maar weer. Tot op een dag in tranen... ach haar pop is er niet meer. Dan is het haar verjaardag waarop ze niets verwacht. Maar mama heeft een grote doos terwijl ze stralend lacht. Hard heeft ze ervoor gewerkt kreeg het heimelijk voor elkaar. Haar kleine meid, zo gelukkig Roodkapje...is voor haar !
dat kleine meisje dat was ik Dank je wel lieve mama.
Waar gaat het heen met onze wereld Kunnen we zelf er iets aan doen? Terug te keren naar de basis met normen, waarden en fatsoen. Geen opgestoken middelvinger als een ander een foutje maakt. Niet schelden op het voetbalveld waardoor een speler wordt geraakt. Dieren worden zomaar gedumpt omdat het toch wel lastig was. Geen ontzag meer voor politie voor juf en meester voor de klas. Ouderen 's avonds niet op straat voelen zich niet meer veilig. Zelfs een grafje op een kerkhof is voor sommigen niet meer Heilig. Kijk ook eens goed naar de TV Er wordt gevloekt bij 't leven Wie moet zo aan onze jeugd het goede voorbeeld geven? Zo kan ik wel uren doorgaan maar is het terug te leren ? Tolerantie, verdraagzaamheid We kunnen het toch proberen.
Waarom moest je me zo kwetsen? Het deed zo ontzettend zeer. De waarheid kan ik wel verdragen maar leugens kennen geen verweer. Je was zo stoer, nu is er echter een lijf dat niet meer bij je past. Door de ziekte van PARKINSON zie je het leven als een last. Puur uit machteloze woede, je van alles zeer bewust.... Kwets je ieder die je lief is Verlangend naar innerlijke rust. Ik neem het je niet langer kwalijk Besef, je kunt er niets aan doen. Ook al ben je zo veranderd Ik hou van je nog net als toen.
Laat je nooit beheersen door jaloezie of haat. Het doet niet slechts een ander maar ook jezelf veel kwaad. Bega je toch een fout bied dan je excuses aan. Geloof me maar, er is nog nooit een mens aan doodgegaaan. Je voelt je stukken beter. Hoeveel moeite het ook kost. Want door jaloezie en haat Is nog nooit iets opgelost.
Met stenen bouw je een huis met liefde een Thuis. Dat thuis, dat je omarmt bij kilte je verwarmt. Een thuis waar lichtjes zijn. Je hart weer heelt bij pijn. Huis waar je tot rust kunt komen en je veilig weg laat dromen Thuis is iemand om mee te praten Je in je waarde wordt gelaten Worden zorgen je te zwaar Thuis staat altijd voor je klaar.
Het ging een tijdje niet zo goed dan weet je ook niet wat je moet Vorige week werd ik geveld door fikse buikgriep uitgeteld. Kerst ging aan mijn neus voorbij Geen gezellig feest voor mij. Met de familie bij elkaar Zat er voor mij niet in dit jaar. Ik zit echt niet snel te pruilen maar nu moest ik toch wel huilen. Het maakte me wat depressief Kom me troosten, doe eens lief. Nu heb ik zelf een steuntje nodig Een knuffel is niet overbodig. Zodat ik snel weer beter zal zijn. Veel liefs allemaal van Rozemarijn.
Engeltje, geef mij de kracht Zelf heb ik toch niet de macht. 'k vraag je om me te geleiden goed en kwaad te onderscheiden. Kijkend naar jouw lief gezicht stralend in het zachte licht Voel ik de Vrede als voorheen en geef Liefde aan iedereen. Kerstgevoel stroomt vol naar binnen Het moment ons te bezinnen Wat er van ons word verwacht. Sinds die ene Wond're nacht dat het Kindeke werd geboren. Laat je stem aan ieder horen. Breng vrede in het hart der mensen. Meer heb ik dan niet te wensen.
Het leek een doodgewone avond Maar dat veranderde op slag. Er klonk muziek,ik keek naar buiten Het was een sprookje dat ik zag. Een bonte stoet van kinderen met glunderende gezichtjes. Allen dragend een lampion verspreidend zo hun lichtjes. Een baby in 'n verlichte kribbe toonde het beeld van Vrede. De rij sloot met de Kerstman Een paard trok de arreslede.
De vreugde welde op in mij KERST kwam aan mijn raam voorbij.
Zo dichtbij, zo onbereikbaar Gescheiden door een 'hoge muur' Elkaar niet meer kunnen vinden. Doch in mij nog steeds dat vuur brandend door een stil verlangen. Verzengend als een stille pijn. Vandaag is het je verjaardag. Slechts mijn hart zal bij je zijn.
