Ik zit in huis en kijk naar buiten De regen klettert op de ruiten De storm gaat als een gek te keer Het is echt naargeestig weer Maar ik laat het lekker gaan en doe een extra lampje aan Moet ik naar buiten?Nou oké Dan neem ik wel m'n plu'tje mee Het weer krijgt mij niet depressief want ik neem het gewoon voor lief Ach, het gaat vanzelf weer voorbij dan komt de Lente en maakt ons blij.
Als ik toch geen vrienden had, die weten wat ik voel. Ze komen zomaar bij me langs en snappen wat ik bedoel. Mijn blog is net een half jaar toen had ik nooit verwacht dat het me naast veel plezier ook echte vriendschap bracht. Het leven zonder jullie zou zo anders zijn Lieve bloggers dank je wel. Veel liefs van Rozemarijn.
Lieve Mama, Het is vandaag alweer 10 jaar geleden dat we voorgoed afscheid van u moesten nemen. In gedachten zie ik mezelf weer staan bij de kist terwijl the second Waltz van André Rieu klonk en ik zachtjes heen en weer wiegde..om samen nog één keer deze wals met u te dansen.Wat deden we dat graag hè? En het eerste bosje Mimosa dat ik in het voorjaar altijd voor je meebracht...wat was je er blij mee. Mijn dochter was je oogappeltje.. echt twee handen op één buik en we zijn blij dat u in ieder geval haar trouwdag nog mee mocht beleven. Mam al hadden we vaak woorden ik hield zo verschrikkelijk veel van U. Ach de herinneringen worden steeds dierbaarder en mijn begrip steeds groter. Samen huilen en samen lachen..... Al kon u aan de telefoon soms flink zeuren en legde ik later met een diepe zucht de hoorn op de haak... Ik zou er heel wat voor over hebben als ik nu nog eens had kunnen bellen om te praten over mijn dochter en de drie kleinzoons...wat zou je trots op ze zijn. Lieve mama ik mis je elke dag een beetje meer en vanavond draai ik nog één keer onze wals....zullen we?
Het weekend staat weer voor de deur... Even weg van alle sleur... Maak een wandeling in het bos.... Ga maar even lekker los. Maar hou het wel een beetje fijn. Allemaal een kus van Rozemarijn.
O, Great Spirit Whose voice I hear in the winds and whose breath gives life to all the world, hear me. I am small and weak. I need your strength and wisdom.
Let me walk in beauty and make my eyes ever behold the red and purple sunset. Make my hands respect the things I have made and my ears sharp to hear your voice. Make me wise so that I may understand the things you have taught my people.
Let me learn the lessons you have hidden in every leaf and rock. I seek strength, not to be greater than my brother, but to fight my greatest enemy...myself. Make me always ready to come to you with clean hands and straight eyes. So when life fades, as the fading sunset, my spirit may come to you without shame.
A Sioux Indian Prayer
Vertaling O, grote Geest Wiens stem ik hoor in de wind en wiens adem alles in de wereld doet leven, hoor me aan. Ik ben klein en zwak.Ik heb Uw kracht en wijsheid nodig.
Laat me wandelen in schoonheid en laat mijn ogen altijd de rode en purperen zonsondergang aanschouwen. Laat mijn handen de dingen respecteren die ik maakte en mijn oren scherp om Uw stem te horen. Geef me wijsheid om de dingen te begrijpen die U mijn volk geleerd hebt.
Laat me de lessen leren die U verborgen hebt in elk blad en elke steen. Ik zoek kracht om niet groter te zijn als mijn broeder, maar mijn grootste vijand te bestrijden ....mezelf. Laat me altijd bereid zijn om tot U te komen met zuivere handen en eerlijke ogen. Opdat als het leven wegvloeit gelijk de ondergaande zon, mijn geest tot U mag komen zonder schaamte.
Vader, was je wel mijn vader? Ik heb er niet veel van gemerkt. Want al was ik nog maar klein, 'k heb me altijd rot gewerkt. Je verzoop de laatste centen en mama moest uit werken gaan. Vaak heb ik me afgevraagd, wat heeft de oorlog met je gedaan? Al droeg ik wel je moeder naam toch heb je me nooit erkend. Dat heb ik nooit kunnen verwerken. Wat was je nou toch voor een vent. 'k heb je gehaat, je foto's verscheurd. Maar nu in de herfst van mijn leven, heb ik je ook tot mijn eigen geluk, eindelijk,eindelijk kunnen vergeven !!
Is het niet prachtig? Nog klein maar zo krachtig. Zie ze nou toch zitten daar. Ze zijn stapel op elkaar. Het zijn mijn...... Drie Musketiers. Zag je ooit al zoiets fiers? Als je ze ziet, je weet meteen.. ÉÉN VOOR ALLEN EN ALLEN VOOR ÉÉN
Het is vandaag 10 jaar geleden dat mijn dochter is getrouwd. Een ouderwetse winterdag.... 't was ontzettend koud. Al woonden ze al 5jr samen, die nacht sliep ze weer thuis. Haar trouwjapon hing aan de muur. Als BRUID ging zij uit huis. Een mooi versierde ereboog met liefde voor hen gemaakt. De sloot was dicht gevroren. Het plaatje was volmaakt. Met zijn allen op het ijs.. ook de slee stond klaar. Het zonnetje keek vrolijk mee, naar dat stralend paar.
Lieve Blogvrienden, Nu moet ik toch maar eens vertellen, hoe het zit bij mij. Door die verd... CVS/ME word ik me nu met bloggen pas goed bewust van mijn beperkingen.Mijn hersens nemen af en toe de regie even over. Gisteren voelde ik me alsof ik met mijn vingers in het stopcontact had gezeten.Pffffft....en zoooo moe. Gelukkig vandaag iets beter..alleen een hoofd vol watten.Ik ben ook niet in staat om nieuwe dingen op de p.c. te leren en ben afhankelijk van de hulp van anderen...dank daarvoor lieverds. Ben eigenlijk best wel pienter... dus erg balen....Ik hoop nog op een ommekeer, zodat ik wat lessen kan volgen maar nu nemen mijn hersentjes niets meer op...en als ik wil gaan slapen.. zeggen ze..ho even ..en je blog dan? Voorlopig moeten jullie het doen met mijn blog zoals het is.... Ik kan wel janken, maar doe het niet want ik ben sterk en wil niet opgeven. Nu kan ik alleen maar hopen op jullie begrip en iedereen bedanken die me al geholpen heeft. Een bloemetje recht uit mijn hart voor allemaal. Liefs....Rozemarijn.
Een fijne avond gezellig samen. De storm steekt op dus sluit de ramen. Lees een boek of kijk tee-vee en zit niet te lang achter je pee-cee. Zo zou de avond dus moeten zijn. Wie dat durft te zeggen? Nou....ik dus...knuf van Rozemarijn.
In 't weekend op blogbezoek gegaan. Ik heb er wel 50 aangedaan. Maar, ach heden nog 10,000 over Denken jullie dat ik tover? Had ik maar een toverstaf, dan kon ik alle bloggers af. Ze zijn allemaal even fijn... Maar mijn vingers doen nog pijn. Een woordje hier, een woordje daar Ik krijg het echt niet voor elkaar. Voor ieder die ik niet bezocht heb ik een bloemetje gekocht.
Deze keer geen gedichtje van eigen hand, maar van mijn Moeder.Ze schreef dit in mijn Poesie Album op 15 nov.1950. Het is gevlekt door traantjes die ik liet. O zo dierbaar !!
Mijn lieve .... Wat ik jou schrijven moet is, blijf altijd braaf en goed. En eerlijk tegen allen menschen. Ook veel goeds wil ik je wenschen. Veel vreugde en geluk in heel je leven. Maar lieve kind, bedenk heel even, dat wat je doet en ondervind. Jij bent en blijft, mijn lieve kind. Je liefhebbende Moeder.
Ik las het al zo menig keer.. maar de traantjes komen weer.
