Roerloos aan de waterkant, starend op zijn dobber zit hij daar, zoekend naar zichzelf. Herinnering bedekt door spiegels van de zon. De bodem troebel zwart gelijk zijn vragen... het waarom ..... niet meer weten. Zijn lijf wordt warm de ziel steeds killer De dobber gaat onder hij merkt het niet.
Lieve grote zus, Heel vaak schreven we elkaar leuke brieven, maar ik weet niet of er in de Hemel wel post word bezorgd of zit je op een wolkje gezellig mee te kijken? Ik denk nog zo vaak aan je en zeker vandaag..je verjaardag ! Al mochten we niet samen opgroeien , de band tussen ons wel steeds hechter..je was ruim 6 jaar ouder en ik keek erg tegen je op.Helaas ben je al in 1983 overleden...je was nog zo jong...pas 48 jaar.... We hebben niet eens een mooie foto van je, maar ik zie je in gedachten nog steeds met je leuke lach en die blauwe jurk aan...weet je nog? Ik vond die ook zo mooi en ik mocht hem dan een poosje lenen...dan jij weer en dan ik...een zussen-jurk dus. Iedereen denkt dat je zo ernstig was maar zijn ze vergeten hoe we pret hadden met de kinderen in de speeltuin en alle fijne logeer partijen? Je was mijn GROTE zus maar nu ben je mijn kleine zusje....Ik had je nog zoveel te vragen en te vertellen, maar het mocht niet zo zijn.Alles had ik voor je willen doen....Er is nog maar één ding dat ik voor je kan doen....Jouw kinderen vertellen hoe geweldig je was!! Ik mis je nog steeds mijn lieve zus en geef je vandaag nog..... een hele dikke kus.
Hopladie, hoplada ik heb een ei van chocola Mooie bloemen in de vazen 't is tenslotte morgen Pasen. Het leven krijgt een nieuwe start dus wens ik ieder met heel mijn hart
Is het vandaag goed gegaan? Heb je nog iets leuks gedaan? Zat je lekker in de zon In je tuin of op 't balkon? Met je kleinkind eendjes voeren of op de fiets een eindje toeren? Heerlijk toch zo'n echte zon-dag waarop niks moet maar alles mag? Duik dan maar met frisse zin de nieuwe Lenteweek weer in.
Het loopt nooit zoals "gepland" Maar ik raak eraan gewend. Alles liep weer in het honderd wat me toch steeds weer verwondert. Wilde veel op bezoek, ja echt Er kwam niet veel van terecht. Volgende week hoop ik er te zijn.... Fijn Weekend en een knuffel van Rozemarijn.
In onze tijd in Seedorf was mijn zoon dik bevriend met de zoon van een hoge Piet. Toen bekend werd dat de Minister van Defensie op bezoek zou komen met zijn Staats-Secretaris moest alles goed geregeld worden natuurlijk en Ome Piet.... ja toevallig ook z'n echte naam besliste dat er een repetitie moest plaats vinden. Zijn zoon Marcel werd minister en Ron was zijn staats secretaris....Ze kwamen aanrijden in een tank (prachtig toch voor die knapen) en moesten de troepen inspecteren en zoveel mogelijk vragen stellen aan de manschappen.Het idee hierachter was...als jullie 2 alles snappen, dan zullen die hoge heren het hopelijk ook wel begrijpen...hihihi Nou de jongens hadden de dag van hun leven en het echte bezoek is dan ook tot grote tevredenheid verlopen voor de Minister v. Defensie én zijn Staats-secretaris.En wij als ouders waren natuurlijk bere-trots op onze jongens. Ook nu hebben we weer een nieuwe Minister v. Defensie die geen idee heeft hoe ons leger in elkaar zit en eerst alle rangen nog moet leren..hahaha.
Lieve Bloggers Een oud virus stak de kop weer op, met erg veel last van duizeligheid en hoofdpijn. Vooral blogbezoek werd een kwelling, ik zag de hele wereld aan door een draaimolen. Dus niks in gastenboeken kunnen schrijven.Maar pas op.. als het half ging zat ik wel te lezen. Nu heb ik al velen een kort bezoekje gebracht.Ik moet nog voorzichtig kijken hoe het gaat.Want nog een keer ...nee dank U.Ik hoop ook snel weer wat nieuws op mijn blog te kunnen zetten... maar ja...als mijn koppie niet wil, wil de rest ook niet.Ha ha het lijkt wel een medisch persbericht hihihi. Bedankt voor alle steun en lieve woorden...enne tot gauw...hoop ik. Veel liefs van Rozemarijn.
Doe ik mijn hoofd vaak op en neer. loop ik te zwalken als een dronken beer Dus zing ik een liedje, la, la, la en lach maar eens hihi, haha Zo kom ik hier wel weer doorheen... Want HUMOR houd me op de been.
Sorry, Ben toch ziek en kan niet bloggen. En geloof me ik kán niet jokken. Alsjeblieft vergeet me niet Het doet me toch al zo'n verdriet... Hoop snel beter en vrolijk te zijn. Een dikke knuffel van Rozemarijn.
Ik ben vandaag weer niet zo lekker dus ik baal echt als een stekker. Op blogbezoek gaat nu niet door daar heb ik heus de kracht niet voor. Zal het morgen beter gaan? Dan kom ik zeker bij je aan. Effetjes geduld maar dus en voor iedereen een kus.
Ik zit in huis en kijk naar buiten De regen klettert op de ruiten De storm gaat als een gek te keer Het is echt naargeestig weer Maar ik laat het lekker gaan en doe een extra lampje aan Moet ik naar buiten?Nou oké Dan neem ik wel m'n plu'tje mee Het weer krijgt mij niet depressief want ik neem het gewoon voor lief Ach, het gaat vanzelf weer voorbij dan komt de Lente en maakt ons blij.
Als ik toch geen vrienden had, die weten wat ik voel. Ze komen zomaar bij me langs en snappen wat ik bedoel. Mijn blog is net een half jaar toen had ik nooit verwacht dat het me naast veel plezier ook echte vriendschap bracht. Het leven zonder jullie zou zo anders zijn Lieve bloggers dank je wel. Veel liefs van Rozemarijn.
Lieve Mama, Het is vandaag alweer 10 jaar geleden dat we voorgoed afscheid van u moesten nemen. In gedachten zie ik mezelf weer staan bij de kist terwijl the second Waltz van André Rieu klonk en ik zachtjes heen en weer wiegde..om samen nog één keer deze wals met u te dansen.Wat deden we dat graag hè? En het eerste bosje Mimosa dat ik in het voorjaar altijd voor je meebracht...wat was je er blij mee. Mijn dochter was je oogappeltje.. echt twee handen op één buik en we zijn blij dat u in ieder geval haar trouwdag nog mee mocht beleven. Mam al hadden we vaak woorden ik hield zo verschrikkelijk veel van U. Ach de herinneringen worden steeds dierbaarder en mijn begrip steeds groter. Samen huilen en samen lachen..... Al kon u aan de telefoon soms flink zeuren en legde ik later met een diepe zucht de hoorn op de haak... Ik zou er heel wat voor over hebben als ik nu nog eens had kunnen bellen om te praten over mijn dochter en de drie kleinzoons...wat zou je trots op ze zijn. Lieve mama ik mis je elke dag een beetje meer en vanavond draai ik nog één keer onze wals....zullen we?
Het weekend staat weer voor de deur... Even weg van alle sleur... Maak een wandeling in het bos.... Ga maar even lekker los. Maar hou het wel een beetje fijn. Allemaal een kus van Rozemarijn.
