Verzoekplaatjes aanvragen kan enkel op bepaalde dagen en uren. Voor meer informatie klik op bovenstaand plaatje
Mijn Awards
knufs van bo
houden van is denken aan en zorgen voor
ROZEMARIJN ZELF GEMAAKTE GEDICHTJES UIT HET LEVEN EN EEN DOSIS HUMOR OP ZIJN TIJD.
30-03-2010
Duivels....
Er zat een duvel in een doosje Die ontsnapte heel onverhoeds Ik moest er snel iets op verzinnen Want dat voorspelde weinig goeds Duivels zaaien haat en afgunst Treiterend, sarrend waar ze kunnen Ze leven slechts door puur egoïsme Omdat ze anderen niets gunnen Ik riep de hulp in van een Engel Daar kan geen duivel tegen aan Een Engel straalt warme liefde uit Het enige wat duivels kan verslaan
Starend achter mijn pécéétje Denk ik, ach heremejeetje.. Ik wil eigenlijk een gedichtje maken Maar het wil geen kant nog wal raken Want er komt niets boven drijven Waarover moet ik dan wat schrijven? Een versje over het mooie weer.. Nou, dat kent u al lieve meneer Tja, het is best een beetje flauw Er komt echt niets uit lieve mevrouw Terwijl ik het hier eens zit te lezen Hé....het zal toch niet zo wezen? Zie ik ineens een rijmpje staan Heb ik toch niet zo gek gedaan En ik voel ook totaal geen spijt Een grapje moet kunnen op zijn tijd.
Hihihi...Ik wens je een weekend fijn Met liefs en een knuf van Rozemarijn.
Sterren aan een donkere hemel Ach daar kijk ik zo graag naar Zie ik wellicht een vallende ster Dan heb ik mijn wens al klaar Ik wil graag vrede in mijn hart En in dat van andere mensen Weg met agressie en geweld Meer heb ik toch niet te wensen
Het is haast niet te bevatten Dat ik je nog nauwelijks ken Ik vraag me af of jij wel weet Wie ik ook al weer ben...? We kregen helaas niet de kans Om samen een band te bouwen Het werd ons beiden niet gegund Om veel van elkaar te hou'en Toch zal de dag ooit komen Dat jij vragen zult gaan stellen Wat zullen ze jou op dat moment In hemelsnaam vertellen....? Zal het dan niet te laat zijn Mijn lieve kleine schat... Als je beseft dat je wel degelijk Een lieve opa en oma had. Veel jaren zijn er al verstreken En het doet me nog steeds verdriet Maar vergeten mijn lieve meisje Nee, vergeten zal ik je niet.
Foto: Bonnie ca. 2 jr oud nu bijna 5 jaar geleden.
Als men zijn levensreis begint Krijgt ieder zijn eigen kar te trekken In het begin valt dat nog wel mee Doch je komt op allerlei plekken Onderweg wordt het steeds zwaarder Als er meer vracht word bijgegooid Toch moet je verder met je lading Al denk je vaak, ik red het nooit Die levensreis zal je ook leren Je krijgt het niet alleen gedaan Dan zijn er mensen die je helpen En je terzijde zullen staan Vervolg je reis dus vol vertrouwen Je ontvangt hulp zonder te vragen Zodat de lading die je torst Veel makkelijker is te dragen
Het blijft nog telkens 'winteren' Terwijl ik al zó lang wacht... Wat is er mis met ' lenteren' Dat heb ik zojuist bedacht. Ik weet; het woord bestaat niet Doch rijmt zo fijn op slenteren In korte broek, sandaaltjes aan Een mooi woord, dat lenteren Nog maar ruim één weekje Dan is het winteren gedaan Beleven we samen het nieuwe En kunnen lekker lenteren gaan
Johan Cruyff heeft een uitspraak "Elk nadeel heeft zijn voordeel" Al heb ik geen verstand van voetbal Ik herken daarin toch wel veel. Een paar dagen knallende koppijn Het is zo'n nadeel, dat is gewis Maar het heeft ook zo zijn voordeel Dat zalig gevoel als het weer over is.
Er valt zoveel te genieten Van de heel gewone dingen Ze kosten je geen cent. De sterren en de maan Vogels die weer gaan zingen De zon die je verwent.
Je hoeft niets te betalen Voor de knuffel van een kind Of zoete geuren van jasmijn. Geluk,liefde en vriendschap Kun je niet in een winkel kopen Omdat ze zomaar Gratis zijn.
Ik wens ieder een liefdevol weekend toe. Veel liefs...gratis van Rozemarijn.
Als ik naast jou lig in bed Met mijn hoofd op je schouder Doe ik zalig mijn ogen dicht En voel me even niet veel ouder Dan toen ik pas vijfendertig was Ik stond nog sterk vol in het leven Mijn fantasie brengt mij terug Naar al wat ik wil herbeleven Een huis gevuld met kinderstemmen Dat heeft zoveel geluk gebracht Ik verzoen me weer met de stilte En kus mijn liefste goede nacht.
Je vindt de allermooiste bloemen In een tuin waar liefde woont Met zorg voor de juiste harmonie Zul je rijkelijk worden beloond Met een weelde aan zoete geuren Vult het je hart met zonneschijn Zo moet je ook met mensen omgaan Dan zal er ware vriendschap zijn Want ook vrienden zijn als bloemen Ze geven kleur aan heel je leven Als je ze koestert met hart en ziel Zullen ook zij je veel liefde geven
Mama waar ben je Kun je me horen Ik mis je nog steeds Meer dan ooit tevoren Mama waar ben je Kun je me horen Als ik zacht tegen je praat Mama waar ben je Kun je me zien Als ik weer een traantje laat Mama waar ben je Geef me een teken Doe de lampen uit en aan Opdat ik zal weten En nooit meer vergeten Dat je altijd bij me zult staan
Lieve Mama 26.6.1909 - 23.2.1997 Voor altijd in mijn hart.
Er wordt steen en been geklaagd Over de winter die ons zo plaagt Met ijzel en dikke pakken sneeuw De koudste tot nog toe deze eeuw Is het wellicht een teken van boven Dat we niet alles moeten geloven Over de opwarming van de aarde Heeft die wetenschap enige waarde Mij maakt het in ieder geval niet bang De natuur volgt altijd zijn eigen gang Zoals het miljoenen jaren al doet Het gaat nu eenmaal zo het moet Wel zijn we spaarzaam met energie Zo zorgen we toch voor wat harmonie
Ik heb vernomen van de treinramp in België en voel de behoefte mijn medeleven te betuigen aan de slachtoffers en nabestaanden van deze verschrikkelijke ramp. Ik wens alle betrokkenen heel veel sterkte.
Gelijk een oester, zo gesloten Kwetsbaar blijft ze uit het zicht Vastbesloten zich niet te tonen Houdt ze beide schalen dicht Zelden opent ze voorzichtig Om even te kijken wie er staat Slecht de engel van vertrouwen Is degene die ze binnen laat Schuchter gaat ze verder open En laat zien haar stille kracht Stralend innerlijke schoonheid Ontvouwd zich dan in volle pracht
Keer op keer vraag ik me af Waar wil ik heen, wat is mijn doel Zolang ik daarop geen antwoord heb Ga ik maar af op mijn eigen gevoel Meestal pakt dat het beste uit Hoewel ik me ook wel eens vergis Vooral wanneer de schijn bedriegt En de waarheid toch anders is Mijn hart spreekt zo zijn eigen taal Daartegen heb ik geen verweer Daarom vertrouw ik op mijn gevoel En dat volg ik....keer op keer.
Twee dikke vrienden, zij aan zij De één is blank, de ander zwart Toch verschillen ze niet zoveel Ze hebben beiden eenzelfde hart Kinderen maken geen onderscheid In iemands kleur of andere rassen Het voorbeeld dat die 2 ons geven Zou een ieder ook moeten passen Ze gunnen elkaar het allerbeste Kennen geen afgunst of ergernis De enige vraag die ze zich stellen Wie vangt vandaag de grootste vis
Geef me weer eens het gevoel Dat ik nog de moeite waard ben Laat wat vaker aan me merken Dat ik nog steeds jouw liefste ben Samen worden we steeds ouder De tijd vliegt snel aan ons voorbij Maar ik hoor zo graag de woorden Die je vroeger tegen me zei Al ben je dan niet echt een prater Je bent heel lief en reuze trouw Kun je de woorden niet zo uiten Weet dat ik toch veel van je hou
Steeds opnieuw vraag ik me af Waar haal ik nu de moed vandaan Na een periode van tegenslagen Valt het me zwaar om door te gaan Dan denk ik aan lieve blogmaatjes Ze gaven me een steuntje in de rug Staken me een hart onder de riem Daardoor kom ik steeds weer terug Al bekruipt me wel een lichte angst Dat het weer mis zou kunnen lopen Spring ik vol moed het diepe in En zal er het beste maar van hopen
Soms kom je via vreemde wegen Zomaar nieuwe vrienden tegen Iemand die bij je wil gaan staan Ook als het je wat minder zal gaan Zit je een tijd niet goed in je vel Die echte vriend begrijpt het wel Is daar waar je het niet verwacht Met lieve woorden je pijn verzacht Wanneer anderen het af laten weten Zal die goede vriend je niet vergeten Het geeft je reden tot dankbaarheid Zo'n vriend, dat is een zeldzaamheid
Zit nog in de lappenmand Nog wat geduld aub Veel liefs van Rozemarijn.
