|
Waarom moest je me zo kwetsen?
Het deed zo ontzettend zeer.
De waarheid kan ik wel verdragen
maar leugens kennen geen verweer.
Je was zo stoer, nu is er echter
een lijf dat niet meer bij je past.
Door de ziekte van PARKINSON
zie je het leven als een last.
Puur uit machteloze woede,
je van alles zeer bewust....
Kwets je ieder die je lief is
Verlangend naar innerlijke rust.
Ik neem het je niet langer kwalijk
Besef, je kunt er niets aan doen.
Ook al ben je zo veranderd
Ik hou van je nog net als toen.
zie ook:
mijn gedichtje..VERGETEN
|
