|
Stil zat ik bij de tv te kijken naar de
herdenking die in de RAI werd gehouden.
Ter herinnering aan de vliegtuigramp
waren de nabestaanden bijeen en
alle 298 namen werden genoemd en
met een brok in mijn keel en een
knoop in mijn maag hoorde ik het aan.
Zag jonge mensen vertellen hoe het
was en toch nooit meer zal zijn.
Hele gezinnen kwamen nooit meer
thuis waaronder veel kinderen.
Uit alle landen waren ze gekomen
om samen stil te staan bij die éne
dag dat de wereld veranderde.
Ook Belgen waren erbij en het
past me niet om dit te rijmen...
Gewoon omdat het niet te rijmen is.
In gedachten zullen ze voortleven.
|
