Ik ben Hugje
Ik ben een vrouw en woon in oostende (belgie) en mijn beroep is verleden tijd. .
Ik ben geboren op 18/08/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Gedachten en herinneringen tollen in mijn hoofd. Het zijn er vele na twintig jaar intens leven en genieten.Ik schrijf ze hier neer om ze niet te vergeten. Maar er is ook vandaag, en morgen, en overmorgen,live will go on...Ook dàt moet ik onthouden !
the king , the queen, the cat, the dragon and I...
.... en heel wat herinneringen aan wat voorbij is. Welkom bezoeker!
23-07-2013
Mijn blog teruggevonden op SeniorenNet. Misschien na 7 jaar er mee verder gaan ? The King, Ryco is er al niet meer, het rode monster ook niet. The Queen, mijn kleine Chrissie is al 7 jaar. Trix , The Cat leeft zijn negens levens verder
En ik ... wel ja, nog aanwezig. Meer tot mijn eigen verwondering dan tot die van de anderen.
Facebook loopt op zijn einde. Mensen worden het beu of ik heb er te weinig "vrienden". Geen idee, maar er is weinig respons. Zeker al niet op "gevoelige" items. Er is een angst voor "big brother" die meeleest en die angst zal wel niet ongegrond zijn. Er zijn dingen welke je niet meer mag zeggen, schrijven, uiten. Meningen die je voor jezelf moet houden. Woorden welke niet meer mogen uitgesproken of geschreven worden. En er is een gevoel dat we onze vrijheid beetje per beetje prijs geven. In die 7 jaar is er veel veranderd. Het is dezelfde wereld niet meer.
drie weken geleden is mijn neef overleden. Vervloekt spreekwoord dat zegt " nooit twee zonder drie". Mijn man, mijn moeder en mijn neef verliezen in 15 maanden tijd is toch wel keihard. Niet enkel de goeie dingen bestaan uit drie, ook de slechte.
We zijn ooit samen eens naar Griekenland gereisd. Elk met zijn eigen wagen, E en ik met onze (toen) gloednieuwe auto en mijn neef en nicht in een rode Toyota.
Mijn neef reed voor, wij volgden. Gemakkelijk... dachten we. We hoefden enkel maar dat rode wagentje voor ons te volgen.
Ergens in the middle of nowhere sloeg het rode wagentje rechtsaf een paadje in. Een hobbelig, smal, poederdroog mini-paadje met enkel struiken ( die duidelijk te lijden hadden onder de droogte) aan beide kanten. We vloekten, vroegen ons af wat hem bezielde om zo maar opeens een godverlaten weggetje op te rijden dat schijnbaar naar nergens leidde en waar geen einde aan scheen te komen.
Het was de tijd voor er van GSM's sprake was. Even opbellen was er niet bij. Het enige wat we konden doen was proberen om tussen het opwaaiende stof door dat rode wagentje niet uit het oog te verliezen. Na tientallen kronkels, nog veel meer bobbels en kilo's stof stopte hij eindelijk midden op het weggetje. Er was niks te zien, niks wat duidde wat het doel van de rit kon zijn, we zagen enkel langs beide zijden nog steeds die half verdorde struiken en stof, stof, stof. Hij stapte uit. Mijn nicht stapte ook uit en we wisten niet of het door de helse rit dan wel door het stof was dat onze ogen het lieten afweten, maar iets klopte niet... Zowel mijn neef als mijn nicht bleken opeens jaren jonger geworden. We hadden de verkeerde rode auto gevolgd...een jong stel grieken dat deze verlaten plaats wellicht opzocht om... nou ja, je weet wel... Ik zal nooit weten wie er meer verwonderd was...wij die hun al die tijd volgden, of zij die zich gevolgd voelden...
We keerden ( met de nodige moeite ) de auto en hobbelden terug naar de hoofdweg. Kilometers verder op die hoofdweg stond mijn neef ons op te wachten langs de zijkant van de weg, een beetje boos en vooral ferm ongerust.
Hij heeft nooit geloofd (zelfs jaren nadien niet) dat we simpelweg de verkeerde rode auto gevolgd waren. Vanaf toen keken we wel steeds welke nummerplaat er aan de rode wagen voor ons hing. Of het wel degelijk een Belgische was.....
We hebben er dikwijls hartelijk om gelachen ... achteraf !
geluk is : tevreden zijn met wat je hebt geluk is : tevreden zijn met wat je had geluk is : tevreden zijn met wat je nog kan hebben geluk is : niet stil staan bij de kansen die je mistte geluk is : voldaan zijn door de kansen die je kreeg geluk is : niet verlangen naar kansen die misschien nooit komen geluk is : van datgene wat vandaag goed is genieten geluk is : die twee hondesnoeten !!!!!!
- er is wat disharmonie in het gezelschap hier. De kat is niet opgezet met de komst van de pup en houdt zich wat afzijdig. Hij beloert met argusogen de hamster die kilometers per nacht af legt in zijn draaimolen. De pup en haar grotere (stief)broer beloeren elkaar. Wat hij neemt moet zij ook hebben en omgekeerd. Een klein kopje dat aan ene kant aan een flard van een tennisbal trekt en een grotere kop die aan de andere kant tegentrekt en die tennisbal als de zijne op eist. Hij gromt en zij gromt op een pieperige manier al evenveel mee. Maar als ze moe gespeeld zijn, moe geworden van hun teritorium-veroverings-spelletjes dan slapen ze samen. Zij, de pup, ligt boven op hem. Hij verzet zich al niet meer, hij heeft haar aanvaard. En af en toe komt de kat op kousenvoeten in hun omtrek paraderen, even kijken of hij er terug bij mag horen. En die hamster, die holt maar verder in zijn molentje.
geluk is : de 2 hondjes op elkaar zien liggen slapen geluk is : als de voordeur open gaat die twee snoeten die me aanstaren geluk is : met de motor rijden door Zeeland en de wind in mijn gezicht voelen geluk is : denken aan de vele mooie momenten die er waren geluk is : de bloemen in de tuin zien bloeien geluk is : die spuit in mijn elleboog en de pijn die eindelijk weg is geluk is : elke dag een biertje voor televisie geluk is : weinig verwachten en alles wat komt als een geschenk zien geluk is : geen zin meer hebben om op reis te gaan omdat ik het geluk had dat met hem te kunnen doen geluk is : plannen maken en ze niet uitvoeren omdat niks meer moet...
The king, the cat and the dragon hebben er een Queen bij. Nieuwe pup in huis half augustus. Chareltje krijgt compagnie van een charelinnetje ofte een stiefzusje.
Niet te geloven hoe de genen, van één van beide ouders, dominerend kunnen zijn ... Hoe eigenschappen van de andere ouder daardoor, in de volgende generaties, compleet verloren gaan ...
leven als "kat en hond". Die beesten doen het niet altijd. Ze zijn zo slim dat ze ook weten dat ze elkaar warmte kunnen geven inplaats van te vechten. Bewijs is deze foto.
- ... als de rook om je hoofd is verdwenen ... - (boudewijn de groot )
... vrienden ... wanneer ken je ze? Wanneer weet je als een vriend(in) ook echt een vriend(in) is? Niet eenvoudig, het is ongelooflijk hoe lang mensen komedie kunnen volhouden, hoe lang mensen kunnen blijven " doen alsof ", hoe lang ze een rookgordijn kunnen optrekken om hun ware bedoelingen te maskeren ... sommige mensen, (gelukkig) niet iedereen. Maar ... op den duur worden zij hun spel ook zelf wel beu. Als de respons niet is wat ze gewenst hadden of hun doel niet vlug genoeg bereikt werd. Er komt altijd een moment waarop de mist wegtrekt, het zand uit je ogen gespoeld is en de ware gedaantes zich manifesteren of duidelijk afwezig blijven. De ontgoocheling daardoor is groot. Moeten toegeven dat je jezelf vergist hebt is altijd moeilijk. Maar na een tijd gaan die negatieve gevoelens over en besef je dat pijn hebben over iets wat niet was compleet zinloos is. En pas dan zie je duidelijk dat er toch nog overblijven die echt wel aan je zijde staan. Vreemd toch dat een mens meestal treurt om wat hij niet kan krijgen en daardoor soms uit het oog verliest dat hij best gelukkig kan zijn met wat hij heeft. Deze ommekeer, die verandering van koers is een gelukkig moment in je leven. Plots weten dat diegenen die overblijven, diegenen die blijven komen zonder bijbedoelingen, wél echte vrienden zijn is een geschenk.
Na een jaar heb ik die geschonken vriendschappen beloond met een geschenk. Elk van hen met iets wat ze graag wilden, iets waar ze naar verlangden. Er is geen enkele materiele manier waarop je mensen kan belonen, vriendschap is onbetaalbaar. Het mooiste geschenk is jezelf geven. Maar zowel zij als ik waren toch blij en gelukkig. "Geven" brengt voldoening. "Nemen zonder geven" enkel frustratie.
Geven en nemen ... zo zou het steeds moeten zijn. Maar dat is het niet altijd ... jammer ! ... -
- ... meestal was er wel het ene of andere vehikel dat motorpech kreeg. Het liefste dan nog als wij de passagiers waren ...
Halfweg tussen vertrekpunt en het 'drijvend' hotel op de River Kwai liet de motor van de longtail-boat het afweten.
Tijdens een ( koude) nachtelijke overtocht van de Nijl viel de motorboot in panne. Midden op de stroom.
Een trip in Bali eindigde voortijdig ergens in the middle of nowhere. De motor van het busje was warm gelopen.
Enkele zekeringen van onze (nieuwe) auto lieten het afweten tijdens een tocht door de 'bergen' in Griekenland.
Met een scooter zijn we 'gestrand' in het binnenland van Kreta. Zonder benzine ...
De taxi naar het dorp van de zeepiraten op Phuket liep vast in de modder. We hebben hem er, tot aan ons enkels in de smurrie, zelf uit geduwd
Maar van alles waar we mee reden, vaarden, vlogen en meereden zijn het de gammele 'luxe' bussen van India die ik nooit zal vergeten. Ze reden en bleven rijden. Maar na elke paar honderd kilometers had ik er een blauwe plek bij.
... er al ooit op gelet dat je beter altijd lacht en vrolijk doet? (ook al ben je het niet) Van zodra je probeert om ergens over te praten mag je gegarandeerd verwachten dat hetgeen de ander voor heeft blijkbaar veel erger is dan het jouwe. Of ... wat je verteld kan onmogelijk waar zijn, want zij hebben het anders ondervonden ...
Sinds ik weduwe ben zie ik amper nog iemand. De mensen die hier over de vloer geweest zijn in het afgelopen jaar kan ik tellen op 1 hand. Een weduwe is 'bad news', een 'uitgestotene'. Er is zelfs een man, vroeger een goeie vriend van ons, die me vlakaf zei dat hij niet meer mag komen van zijn vrouw. Buren durven niet meer over de drempel stappen uit schrik voor de roddels in de buurt. Vrienden zoeken excuses om niet te moeten komen of om me af te schepen. Bovendien ben ik weduwe uit een tweede huwelijk en dus nooit echt als 'echtgenote van ... ' aanzien.
En dat hierboven zijn feiten! Geen gezever, geen geklaag, geen veronderstellingen ; maar pure vastgestelde feiten. Die het anders beweert of ondervond is dan misschien die uitzondering die de regel bevestigt.
Ik lach dus maar en doe vrolijk ... en leef alleen en enkel met en voor mezelf ! -
- ... ik zou moeten foto's uitprinten, kaartjes maken. Het lijkt me of ik toch iets zou moeten doen om de herinnering levend te houden... Zoiets als " eerste droevige verjaardag van ....blablabla "... Ik zou 'moeten' ...
Maar ik 'moet' niks. Helemaal niks. Ik denk aan je en dat is voldoende.
Tot de voorlaatste dag hebben we samen gevochten. Jij en ik, wij samen, enkel ik en jij. Niemand was er. We waren alleen. En dat was ook voldoende.
Die laatste dag had ik nog enkele minuten met je alleen willen zijn. We kregen de kans niet, de kamer was vol luisterende, niet wijkende oren. Elkaar aankijken en begrijpen was het enige wat we konden. Maar dat was meer dan voldoende.
Neen, ik 'moet' helemaal niks ... en ik weet dat je akkoord zou zijn. -
Ik ben Hugje
The king, the cat and the dragon hebben er een Queen bij. Nieuwe pup in huis half augustus. Chareltje krijgt compagnie van een charelinnetje ofte een stiefzusje.
