Ik ben Hugje
Ik ben een vrouw en woon in oostende (belgie) en mijn beroep is verleden tijd. .
Ik ben geboren op 18/08/1949 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Gedachten en herinneringen tollen in mijn hoofd. Het zijn er vele na twintig jaar intens leven en genieten.Ik schrijf ze hier neer om ze niet te vergeten. Maar er is ook vandaag, en morgen, en overmorgen,live will go on...Ook dàt moet ik onthouden !
the king , the queen, the cat, the dragon and I...
.... en heel wat herinneringen aan wat voorbij is. Welkom bezoeker!
29-06-2006
dagdenkertjes
leven als "kat en hond". Die beesten doen het niet altijd. Ze zijn zo slim dat ze ook weten dat ze elkaar warmte kunnen geven inplaats van te vechten. Bewijs is deze foto.
- ... als de rook om je hoofd is verdwenen ... - (boudewijn de groot )
... vrienden ... wanneer ken je ze? Wanneer weet je als een vriend(in) ook echt een vriend(in) is? Niet eenvoudig, het is ongelooflijk hoe lang mensen komedie kunnen volhouden, hoe lang mensen kunnen blijven " doen alsof ", hoe lang ze een rookgordijn kunnen optrekken om hun ware bedoelingen te maskeren ... sommige mensen, (gelukkig) niet iedereen. Maar ... op den duur worden zij hun spel ook zelf wel beu. Als de respons niet is wat ze gewenst hadden of hun doel niet vlug genoeg bereikt werd. Er komt altijd een moment waarop de mist wegtrekt, het zand uit je ogen gespoeld is en de ware gedaantes zich manifesteren of duidelijk afwezig blijven. De ontgoocheling daardoor is groot. Moeten toegeven dat je jezelf vergist hebt is altijd moeilijk. Maar na een tijd gaan die negatieve gevoelens over en besef je dat pijn hebben over iets wat niet was compleet zinloos is. En pas dan zie je duidelijk dat er toch nog overblijven die echt wel aan je zijde staan. Vreemd toch dat een mens meestal treurt om wat hij niet kan krijgen en daardoor soms uit het oog verliest dat hij best gelukkig kan zijn met wat hij heeft. Deze ommekeer, die verandering van koers is een gelukkig moment in je leven. Plots weten dat diegenen die overblijven, diegenen die blijven komen zonder bijbedoelingen, wél echte vrienden zijn is een geschenk.
Na een jaar heb ik die geschonken vriendschappen beloond met een geschenk. Elk van hen met iets wat ze graag wilden, iets waar ze naar verlangden. Er is geen enkele materiele manier waarop je mensen kan belonen, vriendschap is onbetaalbaar. Het mooiste geschenk is jezelf geven. Maar zowel zij als ik waren toch blij en gelukkig. "Geven" brengt voldoening. "Nemen zonder geven" enkel frustratie.
Geven en nemen ... zo zou het steeds moeten zijn. Maar dat is het niet altijd ... jammer ! ... -
- ... meestal was er wel het ene of andere vehikel dat motorpech kreeg. Het liefste dan nog als wij de passagiers waren ...
Halfweg tussen vertrekpunt en het 'drijvend' hotel op de River Kwai liet de motor van de longtail-boat het afweten.
Tijdens een ( koude) nachtelijke overtocht van de Nijl viel de motorboot in panne. Midden op de stroom.
Een trip in Bali eindigde voortijdig ergens in the middle of nowhere. De motor van het busje was warm gelopen.
Enkele zekeringen van onze (nieuwe) auto lieten het afweten tijdens een tocht door de 'bergen' in Griekenland.
Met een scooter zijn we 'gestrand' in het binnenland van Kreta. Zonder benzine ...
De taxi naar het dorp van de zeepiraten op Phuket liep vast in de modder. We hebben hem er, tot aan ons enkels in de smurrie, zelf uit geduwd
Maar van alles waar we mee reden, vaarden, vlogen en meereden zijn het de gammele 'luxe' bussen van India die ik nooit zal vergeten. Ze reden en bleven rijden. Maar na elke paar honderd kilometers had ik er een blauwe plek bij.
... er al ooit op gelet dat je beter altijd lacht en vrolijk doet? (ook al ben je het niet) Van zodra je probeert om ergens over te praten mag je gegarandeerd verwachten dat hetgeen de ander voor heeft blijkbaar veel erger is dan het jouwe. Of ... wat je verteld kan onmogelijk waar zijn, want zij hebben het anders ondervonden ...
Sinds ik weduwe ben zie ik amper nog iemand. De mensen die hier over de vloer geweest zijn in het afgelopen jaar kan ik tellen op 1 hand. Een weduwe is 'bad news', een 'uitgestotene'. Er is zelfs een man, vroeger een goeie vriend van ons, die me vlakaf zei dat hij niet meer mag komen van zijn vrouw. Buren durven niet meer over de drempel stappen uit schrik voor de roddels in de buurt. Vrienden zoeken excuses om niet te moeten komen of om me af te schepen. Bovendien ben ik weduwe uit een tweede huwelijk en dus nooit echt als 'echtgenote van ... ' aanzien.
En dat hierboven zijn feiten! Geen gezever, geen geklaag, geen veronderstellingen ; maar pure vastgestelde feiten. Die het anders beweert of ondervond is dan misschien die uitzondering die de regel bevestigt.
Ik lach dus maar en doe vrolijk ... en leef alleen en enkel met en voor mezelf ! -
Ik ben Hugje
