|
Vandaag een dag van nationale rouw in België
Een minuut stilte,om 11.00
Een simpel ,mooi gebaar,voor het onpeilbare leed.
Er zijn ouders teruggekomen, die de zwaarste dagen uit hun leven mee moeten maken.Je kind verliezen, het te moeten identificeren,het is hemelschreiend.Even een minuut stilte voor de slachtoffertjes,van wie de ouders zo wanhopig,radeloos,intens verdrietig zijn.
Beelden,die de wereld over gingen,waarvan bij het bekijken, nu nog,de ogen zich vullen met tranen.
Wat zouden we allemaal graag iets willen doen,maar we kunnen niets doen, een mens staat machteloos.
Daarom is die dag van nationale rouw zo goed,die minuut stilte zo nodig.
God sta de ouders van de gestorven en zwaar gewonde kindjes bij!
Wat me verder toch erg pijn doet, is het feit,dat er ook kindjes van NL. afkomst zijn omgekomen,6 zoals nu blijkt.Ieder kind is gelijk, ieder kind dat sterft,is er een te veel.
Maar door mij ging een gevoel van verdriet en walging heen, toen ik in de krant vanmorgen,die kop van Marco Borsato bovenaan zag staan en berichten over voetbal en zich de tent uitvechtende politici zag staan.Het leven gaat door, ja ik weet het.Maar noem me een sentimentele zeur,ik kan hier niet tegen.Ook hier zouden dit soort non berichten,over onnozele tv shows,gestolen fietsen e.d. naar de achtergrond mogen verhuizen,van mij,zeker tot na vandaag.
Velen willen hier geen verenig Europa(ik al zeker niet) geen Europese Unie,maar het wordt ons voorgehouden,door politici,dat het een zegen is,dat we allen een zijn.
Nu,het had een mooie gelegenheid geweest,dat te tonen,door ook een minuut stilte,om 11.00, uit solidariteit.
Nee, wij kunnen een voorbeeld nemen,aan België.
|
.
