Lieve mensen, ben je benieuwd om alles te lezen,scrollen maar !Je kan ook een reaktie sturen op de rondjes onder ieder onderwerp maar is niet verplichtend !
.
.
.
.
.
Ikke 15 jaar.....
Ikke 33 jaar
.
.
.
.
;
.
.
.
.
.
1968 - Vera bruidsmeisje bij het huwelijk van haar meter Bieke
.
.
.
.
.
Ik heb Sara gezien50 jaar
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Wie zijn wijfie gaarne ziet spaart de roede niet,sommige noemen dat true love !
.
.
.
.
.
Hoe mannen denken over het feminisme !
.
.
.
.
.
kke 52 jaar
Ikke 57 jaar
Ikke 62 jaar
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
België is een mooi land maar het zou moeten overdekt zijn
.
.
.
.
.
Nog niet zeeziek honneponneke ?
.
.
.
.
.
Ikke 66 jaar
Ikke 73 jaar
.
.
.
.
.
Jong geleerd is oud gedaan,dus ik begin er al maar aan !
.
.
.
.
.
Al goed dat God ons zo gemaakt heeft dat we overal aan kunnen
.
.
.
.
.
Gene sex op de PC ?
.
.
.
.
.
Bijna op, maar nog niet uitgedoofd !
.
.
.
.
.
Je weet toch ieder pondje gaat door het mondje !
.
.
.
.
.
'T is eentje met een hele grote neus !
.
.
.
.
;
God heeft een man een stel hersenen gegeven en een penis, maar niet genoeg bloed om de twee voldoende te laten functioneren !
.
.
.
.
.
Zuid-Westen-wind !
.
.
.
.
.
Ik zie...ik zie wat jij niet ziet !
.
.
.
.
.
't Schijnt precies een beetje moeilijk te gaan hé manneke !
.
.
.
.
.
Mijn baasje is in vakantie, ik moest wachten aan een boom maar hij is nooit weer gekomen !!
.
.
.
.
.
Wie niet waagtblijft een maagd !
.
.
.
.
.
Betoging van vrouwen in nood !
.
.
.
.
.
Bel mij eens op mijnnummer...shit nummer vergeten !
.
.
.
.
.
Een regenjas is toch een echt nuttig kledingstuk, niet ?
.
.
.
.
.
Toetankanonop zoeknaar Cleopatra
.
.
.
.
.
Ouder worden maakt me bangWant je borsten worden te lang !
.
.
.
.
.
Sorry wrong bedroom !
.
.
.
.
.
Stop dieren leed !
.
.
.
.
.
Ik en Vera samen op stap !
Welkom in onze club"Mep er maar op los"Ook voor vrouwen !
.
.
.
.
.
.
Help de russen zijn er !
.
.
.
.
.
Nostalgie ?
.
.
.
.
.
Neen......... geen sminck meer in mijn oogjes !
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Een kaars voor al diegene die ziek zijn !
.
.
.
.
.
Wanneer komt mijn droomprins ?
.
.
.
.
.
I'm coming dear !
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Een goei BHke dragen hé maske !
.
.
.
.
.
Zoals je kan zien, ik heb iets met heksen !
.
.
.
.
.
Na 50 jaar huwelijk !
.
.
.
.
.
Ik vind dit seksie
......
Ik was er voor het ei !
.
.
.
.
.
Ik veronderstel dat dit de hel is !
.
.
.
.
.
Nu doet ze het nog graag !
.
.
.
.
.
.
FabeltjeskrantToen de uilen nog spraken en de kinderen nog klein waren !
.
.
.
.
.
Dat is wel al wat meer dan neuze neuze hé !
.
.
.
.
.
A puppet on a string !
.
.
.
.
;
Zo vrij als een visje in de zee
.
.
.
.
.
I'm dreaming of a white Xmas
.
.
.
.
.
God is watching you !
*
*
*
*
*
.
.
.
.
.
De liefde van de man gaat door de maag
.....
De mooie oude dag !
.
.
.
.
.
Ach de jarendie me nog resten waaromdie verpesten
.
.
.
.
.
Oefening baart kunst !
.
.
.
.
.
Jakkes nu ben ik vergeten wat ik vergeten ben !
↓
↓
↓
't Leven blijft niet stille staan
02-01-1970
- Intro
Halo, mag ik me voorstellen mijn naam is Frida, een boogschutter van vöör de tweede wereld oorlog, ik ben geboren in de maand december 1933Mijn man zijn naam was Jean, hij is overleden in januari 1993, we hadden samen twee dochters Sonja en Vera*Sonja is véél te vroeg van ons heen gegaan en Vera is te ver van mij heen gaan wonen, daarom voel me nu wel heel dikwijls eenzaam*Sonja en Ronny hebben drie kinderen, Christophe, Thierry en Joël Vera vroeger fotomodel is bij gebrek aan kinderen héééél veel beestjes gaan houden, ze is buiten haar dagtaak nu ook nog op weg om een echte farmer's girl te worden !*Dit is mijn eerste webblog , ik probeer via mijn gedichtener een soort van biografie van te maken, afgewisseld met een beetje humor*Mijn gedichten zijn allemaal moment opnamen geschreven op ogenblikken van vreugde en van verdriet !*Mijn hobby's zijn momenteel mijn stamboom, mijn foto en reisboeken een beetje verenigingsleven, af en toe nog eens een gedichtje maken en van alles uit mijn P Ceeke proberen te toveren .*Vroeger was ik bezeten van Ballroom en Latin dansen, en tussen het dansen door de wereld rond reizen, maar ik stond ook jaren vol overgaven aan de barricade voor de gelijken rechten voor man en vrouw*Klik op de foto om te vergroten
1934 - Toen ik nog een klein krengetje was, maar dat is lang geleden
Dat ik geboren werd herinner ik me nietToch merkwaardig als je het beziet.Eén maal in mijn leven,Heb ik een eerste gil gegeven.Toen men zegde, ze heeft nog niet willen eten,Heb ik uit protest, aan mijn moeder liggen vreten.En omdat er in mijn keeltje een microfoontje zat, Weende ik me de ganse dag kledder nat.Daarna begon ik mijn mondje te vullen,Met van alle gevaarlijke spullen.En toen mijn rug een steuntje kreegWas mijn stoeltje nimmer lMijn moeder kreeg bijna de stuipen, Omdat ik opeens rond wou kruipen. Daarna kreeg ik kriebels in mijn beentjes, En begon ik te tiranniseren met mijn weentjes. Want op die stokjes, wou ik gaan staan,En mijn stoel moest maar van de baan.Toen kwamen er witte spullen in mijn mondje En kreeg ik rode vlekjes op mijn kontje.Ik kon niet ophouden met gapen,Maar toch liet ik mijn moeder niet slapen.Maar toen ik ontdekte dat ik met mijn oogjes kon draaien, En dat ik een paar lieve woordjes uit kon kraaien.Had ik iedereen voor mij gewonnen,En is ook mijn gedachtegang begonnen.Eigen gedicht
1940-mijn eerste communie, de onschuld staat nog op mijn smoeleke te lezen !
In 1939 deed ik mijn eerste communie helemaal zoals het volgens de jarenlange traditie hoordeHet was toen dat ik voor de eerste keer mijn tong tegen de pastor mocht uitsteken zonder te moeten gaan biechten.Klik om te vergroten
Er is ons een heuglijk feit overkomenvannacht is ons eerste kindje gekomenIk had het nooit niet verwachtIs ‘t eentje van het vrouwelijke geslachtMet zwarte krullende haartjesEn met heel lieve gebaartjesHandjes en voetjes zo kleinEn nageltjes zo fijn…Ik kan niet beschrijven dit gevoelMoeder te zijn dat was mijn doelDe pijnen die ik heb moeten doorstaanZijn al stilletjes aan ’t vergaanHet is een moment om nooit te vergetenNiets kan aan dit geluk nog meten.Eigen gedicht
24-11-1962-Geboorte van mijn tweede dochtertje Vera
. Op een nacht moest ik het weer eens ervaren Om in pijn en smarten een kindje te barenMaar al die lange urenHad mijn man het hard te verduren<De pijn stond op zijn gezicht te lezenVertrokken was zijn ganse wezenZijn lichaam weigerde te rustenOnder het slaken van talrijke zuchtenOp een boogscheut van te gaan gillenStond hij op zijn benen te trillen Zijn knieën knikte in de maat Mijn troost had geen enkele baatOp het einde van zijn krachtenZat hij zo waar bijna te versmachtenIk dacht waar is nu dat sterke geslachtWaar ik zo veel steun van had verwachtMaar eenmaal ons kindje geborenWas hij weer helemaal als te vorenHij zegde, ik ben blij dat het is voorbijDie pijn en smarten zijn niets voor mijMaar dank zij die lieve schat van een ukKan ons geluk weer niet meer stuk*Eigen gedicht
Sluit je ogen, bestop je oren en sluit je af van de werkelijkheid !.Maar zo ging het niet ,door mijn werkzaamheden in het vrouwencentrum kwam ik met de dagelijkse werkelijkheid in contakt !.Armoede, drank en drugproblemen, juridische problemen, huiselijk geweld, homoseksualiteit, verkrachtingen, collocaties, sex, abortus en anticonceptie, echtscheidingen, vluchthuizen enz..Vele van deze zaken gebeurde in samenwerking met politie, juristen en andere organisaties.Een betere leerschool had ik mij niet kunnen indenken !
Laat ons eens mijmeren en fantaserenen wegdenken die 25 jaarToen wisselde we uit twee gouden ringenen toen………toen werden we een paarWat vond ik je mooi en vol verlangen en begerenwelde er in mijn oog een traanIk...;ik was dronken van verliefdheid op die kerelvoor niets of niemand zou ik hem nog laten gaanEn nu zijn we 25 jaren later en zie ik in zijn ogen nog steeds dezelfde laaiNiettegenstaande stormen zijn we blijven varenen alles getrotseerd op onze levensbaaiVandaag vieren we onze huwelijksdatum en geven elkaar een symbolisch bruidsboeketEn straks onze armen om elkaar geslagendenken we aan toen, onze eerste nacht in het huwelijksbed.Eigen gedicht
De ooievaar blijft hun deurtje voorbij gaan !Na spuiten hormonenen eindeloos trachtenWeet ik dat jullie iedere maandweer hoopvol zit te wachten*Men zegt wel eens de natuur heeft altijd het laatste woordMaar soms wordt die wet al eens door de wetenschap doorboord*En mocht er eens bij julliedoor de ooievaar worden aangebeldWens ik jullie maar ëën dingeen gezond kindje, dat is alles dat telt*Maar als hij jullie deurtjemaar steeds voorbij zou blijven gaanDat is dat een bladzijde in jullie levendat je over zult moeten slaan. Eigen gedicht
Oei, oei, mannen niet panikeren t is maar een parodie hoor !.Geef toe tegenwoordig ben je gewoon wie je bent en doe je minder alsof Je kiest wat je belangrijk vindt ook al vinden andere dat niet tof De liefde is een liefhebberij beter dan al dat geweld Ook al zijn we met ons kusjeszuiniger dan met ons geld We wachten niet meer om te dansentot men ons vraagt En eisen van de grote liefde dat hij ook nog altijd is een maagd Onze eigen naam verloochenen dat doen we voortaan niet meer We zijn daar mee geboren en gebruiken hem daarom weer Kindertjes verwekken we alléén als het ons ook zint Gelukkig niet meer als vroeger zo eens even tussen pot en pint Het stemrecht voor vrouwen dat is een goede zaak We kiezen zelf en bewust voor een vrouwelijke kandidaat We zijn ook veel royaler met het geen ons ook eens pleziert En hebben minder tijd voor de grote kuis zalig als je het zo beziet Ook komen en gaan we wanneer het maar even kan En stofzuigen doen we dan als ons eten even opwarmt in de pan Het ouderwetse grootmoederschap daar laten we ons niet meer toe dwingen Er zijn crèches, babysiters en nog meer van die dingen Natuurlijk zijn we dol op die schatten en missen willen we ze niet meer Maar er is nog een andere schat die gaat straks op pensioen en daar gaat onze vrijheid weer Maar we blijven bijten op onze tanden ook over onze oude dag willen we beslissen wat is het leven toch mooi geweest en wat hebben onze voorzusters allemaal niet moeten missen Eigen gedicht
Dearest, dearest little girlEmbracing me all the timeTalking about toys and booksA girl who is ever so fineShe is ever so nice to meShe is telling me talesSuch a nice little girlIn life will never failI wish I was nearer to herSo I could hold her handBut there is too much water betweenAnd to much fields and landSo I made her this poetryTo pin up at her wallSo she can keep thinking about meBecause I like her the best of allAnd when there are clouds height up in the skyI want her to count them for meBecause each little cloud high up aboveThat means a big kiss from me.Eigen gedicht
.Mannen zijn toch lieve schatjesLeggen al de vrouwen in de watjesVerdragen al onze grillen en kurenHoe kunnen ze het toch verdurenHeel de dag mogen we zeuren dat er ons iets staat te gebeurenHun liefde voor ons is zo sterkHet is gewoon echt gekkenwerkZijn we ’s avonds al eens moeDekken ze ons met liefde toeEn eenmaal lekker onder de wolGod…..hoe houden ze het toch volHet enige dat ze er voor vragenIs een klein knuffeltje alle dagenEen mini zoentje daar nog bijZijn ze al ontzettend blij.Eigen gedicht
Na twee medailles mocht ik mee voor dansen- ( Ballroom en Latin dansen )
.Twaalfuren privé in de week ging ik lerende danskunst te beheren.Mijn partner of the danceleidden mij door allerlei figurenEn met een eindeloos geduldwist hij al mijn fouten te verdurenMaar bij een verkeerde paskeek hij mij verwonderd aanZijn ogen leken dan te zeggendaarnet heb je het nog zo goed gedaanMaar waren mijn passen weer op maatglunderde hij over het resultaatDan was ik zïjn creatie van de scheppingGod De Vader had het niet beter gedaan.Eigen gedicht
Er gebeuren maar een paar dingen in je leven die je nooit vergeet !
.
*Ilyushin Il-62 is het eerste Russische straalverkeersvliegtuig voor lange afstanden toen in die tijd !.We vlogen met een Iljouchin II 62,van Siberië terug naar Moskou, het is een vlucht van 7.45uMaar om drie uur 's nacht worden we gewekt door de stem van de piloot "als je iets wilt zien dat je nooit meer zult zien moet je nu uit het raampje kijken" !We kwamen voor een paar seconden in een vuurrode gloed terecht, een gloed die zich uitstrekte over het ganse wolkendek, dadelijk daarop werd het voor een fractie van een paar seconde klaarlichte dag om dadelijk terug te gaan naar het midden van de nacht !We kwamen in Moskou aan, een datum vroeger dan dat we vertrokken waren in Siberië !Inderdaad iets om nooit te vergeten of te begrijpen !*
Een nieuwe periode in je levenBegint er voor je op deze dagDat het je nog véle vreugde mogen gevenDat je nog jaren genieten mag*Toch een goed moment om even stil te staanEn eens kalm en rustig te mediterenHoe we ons leven nog verder zullen gaanEn alle moeilijkheden trachten te weren*Dus laat ons samen drinken van de wijnEn toasten op een verder goed bestaanMet water vermengd smaakt hij ook nog fijnEn is het leven waard om verder te gaan*Want ondanks alle strijd in ieders levenWil ik toch dat je dit weetHet is de geschikte dag om het te vernemenEr is er nog altijd maar éne waar ik om geef*Eigen gedicht
Wij waren bezeten van grote reizen, iedere keer een ander land ontdekken.De meeste reizen heb ik gedaan samen met mijn man, sommige ook met vrienden.Landen waar ik zoal terecht gekomen ben:Buiten Frankrijk - Spanje - Duitsland - Engeland - Italië - Luxeburg .Thailand - Sri Lanka - 2 x Egypte - Jordanië - 5 x Sovjet Unie - Finland - Singapore - Noorwegen - Denenmarken - Amerika - Canada - 2 x Oostenrijk - Maleisië - Griekenland en Turkije .Het land door reizende ( iedere dag een ander hotel ) trokken we buiten het toeristische gedeelte steeds op zoek naar het leven zo als het daar echt was, avontuutlijk maar soms ook wel wat gevaarlijk !
Noodlot slaat toe !Deze nacht is mijn man overleden !.Je blauwe ogen waren dicht gegaanJe handen leken welbevrorenNet was het leven uit je heengegaanOf de eenzaamheid werd reeds in mijgeboren.Eigen gedichtje voor het doodsprentje
Elke dag en iedere nachtwordt ik langzaam weer versmachtWaar blijven de mensen om me heenwaar blijven de tranen die ik weenAlle liefde is mij ontnomende eenzaamheid tracht ik te ontkomenWaarom bleef ik toch alleenIk voel niets dan eenzaamheid om me heen.Eigen gedicht
's Avonds bij het slapen gaan doe ik zonder geluidmijn kousen en sloffers weer uitIk wrijf mijn zere rug maar weer eens inen denk, heeft dit nog eigelijk nog zinIn mijn bed denk ik aan de voorbije dagwaar ik het weer helemal niet meer zitten zagEn na lang dubben gaan mijn ogen heen en weeren denk ik aan al de mooie dingen van weleerEn nadat ze 's morgens weer open zijn gegaandoe ik mijn kousen en die sloffers weer moeizaam aanIk slik mijn tranen maar weer naar binnenen denk wat moet ik vandaag toch weer beginnenEn na een eenzaam ontbijt begint de dagweer met diezelfde pijnlijke lachMaar met een plots gebaar trek ik mijn rug heel rechten denk, gedaan met dat pessimistisch gevechtZoveel dagen heb ik misschien nog wel te goeddenk maar eens na wat je er mee doetDus houd ik die buie nu maar voor mijen betrek ik er zo weinig mogelijk nog andere bijIk probeer te lachen en het leven weer te beminnenwant God, wat moet ik anders toch beginnenEn 's avonds doe ik mijn kousen en slofjes weer uitvergeet mijn rug terwijl ik mijn ogen sluitEn in mijn bed hoop ik dat ik morgen de dagrustiger en gezond weer beleven mag.Eigen gedicht
VerbaastVerbaast kijk ik om me heenWaar zag ik al die schoonheid weerWaar zijn al mijn dromen toch geblevenDie mij tot baren drevenDie mijn hart bleven beroerenEn mij naar hoge verwachtingen voerdeVerwachten dat kan ik nu niet meerMaar acht wat doet dat toch zeer.Eigen gedicht
Altijd doet het goed, een simpel gebaarWant ons mechanisme zit toch raar in elkaarOnafscheidelijk verbonden met je grijze cellenWordt je onverbiddelijk herinnerddat je emoties ook nog tellenEn die rotdingen hebben zo’n verschrikkelijke kurenEn je lichaam moet dat allemaal maar verdurenJe verstand zegt, nu is het uitmaar je zit gegijzeld met haar en huidDe indoctrinatie die men ondergaathoudt echt geen rekening met om het even welke maatEn dan denkt men verdorie daar gaan we dan maar weerWant het tumult in je lijf gaat onverbiddelijk te keerDan wordt men stil en vlucht weg om zijn medemens niet te storenWant die revolutie kan men toch altijd niet tonenMaar stilaan begint alles te tanenen zichzelf in hogere sferen te wanenMen heeft zich zelf weer in eengreepEn men zegt bewustik zat echt wel aan de meet.Eigen gedicht
Mijn vrouwelijke hormonen geraakte volledig in de war !
Ik heb nooit gedacht dat dit nog zou kunnen gebeuren…..maar het gebeurde toch !Na vier jaar samen gedanst te hebben kon mijn danspartner om privé redenen niet meer dansen, dus ging ik op zoek naar een andere danspartner Maar die werd op slag smoor verliefd op mij, ik voelde mij er nog niet klaar voor, en zegde hem dat eerlijk, maar tijdens het dansen sloeg er op de duur bij mij toch ook een vonkje over, hij was echt een super lieve man waar ik de rest van mijn leven zeker mee wou doorbrengenDe grond waar ik over liep was nooit warm genoeg voor hem, we hebben samen ook heel Amerika doorgereisd !
Dit had ik nooit meer verwacht*.Door halfgesloten oogleden lig ik te turen.Mijn hersenen dwingende, mijn gedachten te besturenMaar waarom tollen die steeds weer over en weerEn keren weer terug bij dezelfde iemand neerMijn handen liggen op mijn hart gevouwenGod…hoe kan je toch zó van iemand houwenZijn dit wonderen die gebeuren op deze aardeEn hecht ik eraan wel de nodige waardeIk voel het ritme van mijn hart snel slaanOmdat ik zó innig met die iemand ben begaanAl de stromingen die mijn lichaam doen begerenMoet ik die dan altijd maar blijven werenIk wil de liefde terug bezingenEn mijn gevoelens niet meer bedwingenIk wil die iemand omhelzen en liefkozenIk wil op mijn gelaat weer een blos zien blozen.Eigen gedicht
Terug verliefd* Mijn hartslag ging pompend door mijn aderenMijn bloed klopte fel door me heenMijn mond droog van de emotiesMijn gedachten tolde wild heen en weerBestaan er dan toch bovennatuurlijke krachtenDie mij dwongen terug aan het beminnen te gaanDie de vlindertjes in mijn buik deden zwevenEn mij romantisch deden staren naar de maanNeen…dit kon mij echt niet meer overkomenMaar zijn adem ging dwars door mij heenEn zwevend van geluk lag ik plots in zijn armenEn telde mijn leeftijd geen grenzen mee.Eigen gedicht
Mijn dochter Sonje.........ach een verdriet dat nooit zal verdwijnen
Ook mijn dochter Sonja is mij ontnomen !.Ondergedompeld In een onmetelijk verdrietIk besef het echt nog nietMijn dochter is van ons heen gegaanHaar te korte leven is gedaanWaarom moest ze gaan voor mijIk kan er echt nog niet bijDit alles maakt mij bangZo iets vergeet je niet je leven lang..Eigen gedicht
Vandaag verwent men alle moedersEn dat is ook verdiendMaar toch wil ik even denkenEn ook wat aandacht schenkenAan alle vrouwen zonder kinderenDat mag ons niet verhinderenOok zij hadden moeder kunnen zijn …even goedHet zit in iedere vrouw haar aders en haar bloedAlleen het lot heeft het zo bepaaldDat ze het moederschap niet hebben gehaaldOok diegene die terug hebben moeten gevenEen ongeboren levenVoor hem doet het extra pijnOm kinderloos, een moeder te zijnOok moeders die door overmachtHun kind te graven hebben gebrachtDaarom wil ik even zeggenIk wil voor jullie ook een bloempje leggen.Eigen gedicht
Eigenlijk niet leuk om hier te vermelden maar het is ook een gebeurtenis uit mijn leven !Zwaar ongeval gehad met mijn auto, een lijn autobus reed in volle vaart tegen mij aan terwijl ik stil stond en sleurde mij een 50 tal meter meeResultaat: een hiaat in mijn leven van 14u coma, beide bekken gebroken, vier ribben en staartbeentje gebroken + enorme kneuzingen langs mijn linkerkant ,maar.... ik leefde nog !Wel zeven maanden revalidatie ! ..
Laat van zich horenVoor de jongeren van vroegerTe laat geborenMen beweegt zich in groepenHeel erg ludiekDe leuze hanterendieHet leven is zoals je het bezietDe mensen daar gevenAls men ook investeertJe genegenheid en vriendschapDoor senioren zo fel gegeerdEn genietend van dingenZoals kunst, ontspanning en cultuurGaan onze dagen wat zonniger lijkenEn wordt het leven minder zuurMaar de leiders van al die groepenZijn allen zo over actiefAls ze zoveel energie blijven presterenOverleven ze het vast niet*Eigen gedicht
Een uiltje vangen in de dag kan al eens plezant zijn !
Vandaag lag ik te dag dromenOver alles wat mij is overkomenIk zag plots heel mijn levenEn alles wat het me had gegevenDe tranen die ik heb gelatenOm dierbaren die me hadden verlatenVerdriet dat ik niet kon verwerkenMaar bang dat iemand het zou merkenDe angst die ik heb meegemaaktDie plots in mij kwam opgedaagdMaar de vele momenten van intens genotDie ik heb mogen meemaken in mijn lotOok al de gul gekregen liefdeDeed mij plots vergeten al mijn grievenIk voelde de vreugde weer in mij komenTerwijl ik daar zalig lag te dromen.Eigen gedicht
Eens was ik jong en onbezonnenNu is de dag voorbij voor hij is begonnenToen keek ik naar de zonEn dacht hoe ik mijn dag beginnen konNa het nemen van een badStapte ik in mijn auto en reed naar de stadIk kon uren zitten filosoferen op een terrasEn dacht hoe gezellig mijn stad toch wasMaar nu…mijn lust om naar mijn stad te gaanIs mij volledig vergaanMijn stad is niet meer te herkennenTerwijl ik gedwongen wordt er aan te wennenKijk ik voortdurend om mij heen, blijf als eens staanOm te kijken wie er achter mij is aan ’t gaanOndertussen staat plots heel de straat in rep en roerWant voor rellen is er altijd wel voerOnder het rinkelen van een massa glasDacht ik dat ik maar beter thuis gebleven wasIk greep naar mijn tas maar die was verdwenenIk vluchtte weg, ik had geen tijd om te wenenIn mijn auto kon mij niets meer gebeurenMaar helaas die was nergens nog te bespeurenNaar de politie moest ik niet gaanWant die kunnen dit alles al lang niet meer aanEn nu de moraal van dit alles lieve mensenIs het enige dat we nog mogen en kunnen wensenMat zijn allen een stad gaan bouwen in de woestijnEmigreren om terug onder eigen volk te kunnen zijnWaar politiekers voor onze eigen belangen opkomenEn niet alleen wedijveren voor jobs met hoge lenenMisschien vinden we daar een democratie zoals het moet zijnWaar eigen volk baas over hun eigen wensen mogen zijn .Eigen gedicht
Vandaag hijsen we de vlagWant het is weer je geboortedagJa…. de dagen gaan zo vlug,straks zit Piet Hein nog op onze rugLuguber hé, waar denkt ze nu toch aan,maar…ik laat je lekker in de waanWant als er bij jou ook ‘n zesje voor zal staan,doen we samen eens lekker de baanDan gaan we eens heerlijk tralalieren,om ons leventje te hervierenMet wat viagra zullen we ons dan wel weren,om al onze passie nog eens uit te proberenNu denk je zeker, ze is helemaal van slag,dat is ongetwijfeld, de bewuste oude dagMaar ik zit hier niet te liegen,heb zin om er nog eens helemaal in te vliegenMaar nu ben ik vergeten wat ik hier wou schrijven,Ja…….dat heb je met die oude wijvenMaar halo…. ik herinner me het weerJe bent er 59 deze keer !.Eigen gedicht
Leven is nemen en gevenAltijd mooie dingen herbelevenDenken aan vroeger hoe mooi het toen wasMaar toch…het lijkt me allemaalnog maar pasIk denk aan alles keer op keerEn zo zie ik al die herinnering en weerIk ben blij voor al de vreugde die ik toen kreegDie soms boven mijn verwachtingen uit steegMaar toch moeten we gelaten Die herinneringen achter ons latenDe weg die we nu nog kunnen bewandelenZal aan die herinneringen nooit iets veranderenEigen gedicht
Uitgenodigd op een romantisch etentje ter gelegenheid van mijn verjaardag, geheel onverwacht en onvoorzien begon ik toch weer een relatie die elf jaar met ups and donws heeft geduurd
Het is een liefde die voorbij is, die mooie herinneringen maar ook hele diepe wonden heeft achter gelaten .Het was gewoon niet de juiste man voor mij !
Gemoedsrusthebben we allemaal nodigBij het opstaan en bij het slapen gaanEn als we onze ogen weer sluitenDenken we, hebben we het wel goed gedaanMorgen daagt er een andere dagGisteren is voorbij, dat is verledenDe toekomst is wat het ook wezen magMaar vandaag deze dag dat is het hedenWe kijken uit het raam, de bladeren vol dauwEen eenzame vogel die is verdwaaldEn onze ogen naar omhoog geslagenKijken we naar de morgenstond die nederdaaltWe gooien wijd open de deuren en ramenWe laten binnen de dag die nu klaartWe genieten van vandaag, de dag van hedenDe dag die vol verwachting naar ons staart .Eigen gedicht
Waarom ?…..wil ik je vragenmag ik vandaag geen gedichtje wagen Op Valetijn mag ik voor mijn partook eens een pijltje schieten in iemand zen hartAlhoewel zo niet bedoeldis er misschien toch iemand beroerdMaar wie kan er nu nog vallenvoor iemand met onder haar ogen wallenMet een figuur veel te ronden een veel te dikke kontMet jaren die niet meer zijn te tellenen een huid te oud om nog te vervellenEen mond zoals een plat gelegen kussen dat geen innige kussen nog kan blussen Het enige dat ik nog vragen kanIs de vriendschap van een lieve man*Eigen gedicht
.Toen ik deze morgen aan het ontwaken wasen mijn ogen nog twee spleetjes warenKeek ik rond en was heel verraster stond een naakte man naar mij te starenHij wou duidelijk naar mij toe te komeneen paar handboeien in zijn handDe lust was uit zijn mond aan ’t stomendit was een teken aan de wandHelaas ik zag maar wazige schijnen was het alleen maar een gedachtDan zal het vlug weer gaan verdwijnenals ik maar even geduldig wacht Ik gluurde nog altijd in de schemering rondhoe was ik in deze situatie belandIk keek of er een lege fles met whisky stondmaar ik zag geen enkel verbandNa oneindige minuten ben ik dan toch ontwaakthet was een droom die mij had beet genomenMaar het leek of ik het allemaal had meegemaakten momenteel ben ik er nog niet van bekomenDromen zijn bedrog, dat zegt men steeds maar hoe kan ik nu in godsnaam wetenHoe het in werkelijkheid zou zijn geweestik zal die droom nooit meer vergeten . Eigen gedicht
April, nattig, koud en kilgaan de meeste mensen van de bilEn het resultaat van deze daaddoor ontlasting van wat zaadKrijg je daar dan voor in ruil heel de nacht een vreselijk gehuilIs dat jog nu nog honger aan het lijdenonze nachtrust moeten we er steeds aan wijdenDat ik daar niet aan heb gedachthet is erger dan ik had verwachtMaar dan komt er in onze gedachten weerzou men honger lijden om een mondje meerEn in het donker en tussen het gegilgaan we dan weer hevig van bil !.Eigen gedicht
Ik heb het genoegen gehad n de Kelders van Kuregem in Anderlecht de volstrekt onvergetelijke tentoonstelling Körperwelten te zien, een concept van de excentrieke Duitse anatomieprofessor Gunther von Hagens. Hij stelt menselijke lichaamsdelen en zelfs volledige lijken tentoon, die hij voor de eeuwigheid heeft bewaard via een door hemzelf uitgevonden techniek. De lichamen zijn dusdanig geprepareerd dat de anatomische structuren zichbaar blijven.Iedereen kan zich inschrijven om te doneren
4 maart 2010, voor Thierry en Tinneke hun eerste kindje voor mij mijn eerste achterkleinkind , het is een jongetje en noemt MILAN een schatje meer zoooo klein. ja ik ben er ook al zo lang uit héNog een paar dagen in de couveuse en dan mag dat kleine kereltje naar huis
Schattig niet , mijn eerste achterkleinkind Milan, maar ach toch keren mijn gedachten steeds weer naar mijn dochter Sonja waarom mocht zij geen grootmoeder zijn ??
.
