Gisterenavond (deze nacht) zijn Madre en Padre in debat gegaan over de doodstraf. Da's eens wat anders! Blijkbaar hebben we allebei een andere mening, we praten netjes, geven elkaar de kans argumenten aan te halen en drinken samen een lekker glas. (Na het bekijken van een andermaal mislukte Aspe werd het voor mij een Duvel, de Madre hield op een wisjie) Heel prettig om vast te stellen is dat we zelfs naar elkaar toegroeien in het debat. Er ontstaat een coalitie, een consensus zowaar... Morgen lossen we de probelemen in het Midden-Oosten op. Overmorgen zullen we beslissen wat we met Bush doen...
Door al dat gepraat krijgen onze kinderen slimme ouders...
Vroeger, in een ver verleden dat ik door mijn te hoog gehalte van stierenbloed amper nog voor de geest kan halen, was ik altijd de best-wetende in zo'n gesprek. De dame (andere termen zouden mijn blog kunnen doen verwijderen van het net) die een tijd aanwezig was, toen ik mijn levenspad bewandelde had niet de interesses of zeker niet de kennis die Madre heeft. Ze weet ook niet alles, wel zeer veel.
Soms weet ze niet waar het zout staat, ze twijfelt aan de exacte vindplaats van een groen T-shirt, ze kan het spoor bijster zijn van een lullige brooddoos... Maar dat Schwarzenneger een Republikein is, dat weet ze verrekt goed. Ik heb mijn weddingschap verloren (de inzet was dezelfde) en geef met graagte toe dat ik fout was. Dat heb ik van mijn grootvader... die was ook fout - maar dat is een ander verhaal!
Overigens heb ik bij het opzoekwerk over de zwarteneger nog weer wat nieuwe elementen geleerd. Zo leerde ik dat deze man een goede vriend is van George double-u, een feit dat Madre met een aplomb verkondigde alsof ze minstens de lakens gedeeld had met beide heren tegelijk. (ik kan u gerust stellen, het was met elk afzonderlijk) Nochtans heeft deze goeverneur het Kyoto-akkoord op zijn eentje getekend. De i'll-be-back-man zette me hier op het verkeerde been. Touché!
Zo'n goeverneur is toch wel speciaal vind ik. Op zijn website staat geen enkele verwijzing naar George, noch naar de partij... Wil hij hier dan niet mee geassocieerd worden. De ervaring van Madre is te oud om op dit vlak nog relevant te zijn. Ze wilde het hem wel eens gaan vragen... Ik verkoos het zo te laten.
Bon, nog leuk nieuws: het Brabantse trekpaard blijft trekker number one in Vilvoorde. Onze Schwarzenegger aldaar verkoos ook niet met iedereen op de foto te gaan. Wel met een occasionele zeehond en met zijn vrouw.
Ik zou niet aan politiek doen. Welnu zij zijn begonnen!
Aan politiek in ons huis geen gebrek. Iedereen heeft wel ergens een mening over en maakt die graag kond (neen, Lebbeke, niet wat ge denkt, dat is met een T) Zo kan een tafelgesprek evolueren van doodstraf voor Sadam, naar de nieuwe truiencollectie van ene Victoria (voetbaldelletje met veel centjes) naar de inspanningen voor het milieu tot de nieuwste van Shakira (neen puberken, ik betaal geen kaarten voor dat concert).
Sommige mensen denken dat wij een saai bestaan hebben met zoveel 'joeng' in huis: vergeet het!
Een afsluiter (geen prettige): Gisteren zag ik nogmaals de beelden op TV van de gifgasaanval op Koerdistan. Al die mensen en vooral die kindjes die daar overal met getrokken gelaat, op de grond liggen. Longen waar de levensnoodzakelijke zuurstof vervangen werd door een of ander monstrueus product... Laat dit toch nooit meer gebeuren! Laat dit nooit, nooit meer gebeuren.
Ik nodig u uit, van welk geloof ge ook zijt, even stil te staan bij deze mensen en hun afwezigheid met een kleine stilte op te vullen. 't zal niet helpen maar wellicht ook geen kwaad doen.
Ze is weer goed op dreef, ons puberken. Haar pennetje (virtueel) draait weer mooi rond in haar vingertjes.Uw petitie- en smeekactie is hier wellicht niet vreemd aan. Het feit dat ze wat uitgedaagd werd niet minder. Feit is: ze is terug en ze blijft (hopelijk)! Welcome back, puberken.
Madre speelt niet dat ze zwanger is. Ze is het! Dat is aan veel uiterlijkheden, eenvoudig vast te stellen: - ze heeft een toenemende ophoping ter hoogte van de navel - ze stapt of schrijdt niet meer zoals voorheen, ze heeft meer een waggelende pas aangenomen die voorbijgangers het passeren vaak bemoeilijkt - ze legt zich bij gelegenheid eens 5 minuutjes neer - ze mag bepaalde gerechten niet - ze droomt 's nachts luidop. - maar vooral: ze weent soms om onverklaarbare dingen. Dit is een duidelijk teken van zwangerschap. Ik geef u een aantal recente voorbeelden die tot bewijs dienen te strekken van stelling mijnens:
- toen Annelies een paar uien schilde, weende Madre (ze kon het niet aanzien dat die lieve knolgewassen hun jasje verloren in deze koude tijd) - Madre weende toen ze in de krant las dat Tom Boonen zoveel succes had op de boekenbeurs (die mens is die drukte niet gewoon, snikte ze) - tranen met tuiten bij de verkiezingsuitslag - tranen met goten bij de overwinning van haren Antwerp. Vooral toen ze las dat er één van de laatste supporters onlangs ziek geworden was en bezweek aan zijn ziekte (toen waren ze nog met zeven) - tranen van geluk bij het weerzien van de Rambo - een weenpartij van jewelste bij het lezen van het laatste boek van Laura Lynn (dat kan ook nog aan die uien gelegen hebben - dat is niet zeker)
Bewijzen ten overvloede: Madre is zwanger! Ze draagt voorwaar een kind in haar schoot.
Nog even een leuke quote van de Rambo:
"papa, mijn papa zegt dat ik maar één papa heb, papa, dat is waar hé papa"
Tot binnenkort lieve schatten. Volgend jaar zal ik tussen 1/11 en 11/11 niet beschikbaar zijn. Ik zal dan naast Brusselmans, Lynn en Boonen mijn werk signeren: 'verzamelde blogjes ener samengestelden vader". Om met recht en rede naast Brusselmans te mogen zetelen, hier snel een paar woordjes om mijn nog te maken boek op te frissen: kut, beffen, kotsen, flamoes, koffie verkeerd, een rechtse hoek op zijn bakkes, kut (voor de zekerheid)
