Geef niet op...

Op zekere dag liep een jongeman langs een verlaten weg toen hij zoiets als een gehuil hoorde. Hij kon niet met zekerheid zeggen wat het geluid was maar het leek te komen van onder een brug. Naarmate hij de brug naderde, werd het geluid harder en toen zag hij een zielig tafereel. Daar, liggend in de modderige rivierbedding, zat een jong hondje van ongeveer twee maanden oud. Het had een diepe snee in zijn kop en zat onder de modder. Zijn voorpoten waren gezwollen waar ze stevig vastgebonden waren met touwen.

De jongeman werd onmiddellijk met ontferming bewogen en wilde de hond helpen, maar toen hij dichterbij kwam, hield het huilen op en de hond liet zijn tanden zien en begon te grommen. Maar de jongeman gaf niet op. Hij ging zitten en begon zachtjes tegen de hond te praten. Het nam veel tijd in beslag maar uiteindelijk stopte de hond met grommen en kon de man centimeter bij centimeter dichterbij komen en uiteindelijk de hond aanraken en het stevig vastgebonden koord losmaken. De jongeman droeg de hond naar huis, zorgde voor de wonden, gaf hem eten en water en een warm bed. Zelfs bij dit alles bleef de hond, telkens als de jongeman naderde, grommen. Maar de jongeman gaf niet op.

Weken gingen voorbij en de man bleef voor het jonge hondje zorgen. Toen kwispelde de hond op zekere dag met zijn staart. Constante liefde en vriendelijkheid hadden gezegevierd en er begon een levenslange vriendschap van loyaliteit en vertrouwen.

Als ik dit verhaal zo lees, dan voel ik een zekere herkenning.Aan de ene kant de mens, die op een punt is gekomen, dat ie ’t helemaal niet meer ziet zitten in ’t leven.En aan de andere kant God, die klaarstaat om die mens te omarmen en van de ondergang te redden.Maar ook wij zijn vaak zo gewond door ’t leven, dat wede liefde die God ons aanreikt maar moeilijk kunnenaanvaarden. Onze pijn, ons wantrouwen, onze angst omtoch weer in de steek gelaten te worden……het zijn dingen, die ons ervan weerhouden om Zijn liefde te aanvaarden. Maar gelukkig laat God ons niet zomaar weer los. Zijn liefde en geduld voor en met ons zijn zo groot, dat Hij zich over ons blijft ontfermen, net zo lang totdat wij ons aan Hem durven overgeven en Zijn liefde durven aanvaarden.Dat is het begin van een levenslange relatie met onze hemelse Vader.