In het cafetaria rechtover het monasterio, is het aanschuiven voor ons ontbijt, heel veel jonge spanjaarden starten hier hun camino. Vanaf het klooster lopen we naar het plein, en volgen een grintweg naar links door de natuur, op de weg passeren we enkele dorpjes maar zonder voorzieningen. Lopen door Corredoiras, een kruispunt van wegen met diverse eethuisjes, we komen het dorp Boimorto binnen over de AC-234 met winkels en bars, waar we rustig iets kunnen eten. Aan het einde van het dorp kunnen we kiezen uit twee mogelijkheden, we volgen de weg rechtstreeks naar Arzúa, lopen door een vlak landschap met maisvelden en weilanden. Arzúa is een moderne plaats met weinig bezienswaardigheden op het gebied van architectuur, maar met veel voorzieningen voor de pelgrim, hier komen we op de camino Francés en zien een stroom pelgrims toekomen, we lopen door het centrum, naar de prive alberque LOS COMINANTES, hier is er veel keuze uit restaurantjes. In Arzúa zijn nog ruïnes van een augustijnenklooster gewijd aan Magdalena waar de pelgrims in de middeleeuwen terecht konden.
We ontbijten in de bar naast de alberque, lopen naar de rotonde en nemen de N-VI in de richting A Coruña, we passeren de kerk van Calvario, een prachtige romaanse kerk uit de 12e en 13e eeuw, na ongeveer 3 km naar rechts over de spoorweg, verder over de rivier, en wandelen terug door prachtige natuur. We lopen op mooie weggetjes door kleine dorpjes met Galicische huizen en diverse hórreos, maar geen voorzieningen, de bevolking is er heel vriendelijk, we komen in Miraz waar een alberque is met ernaast een bar voor een drankje, en stoppen voor een korte rust. We zetten onze tocht verder, komen aan de eerste van de drie cols, waar we overheen moeten, de Alto de Mamoa, waardoor we dicht bij het dak van de Camino de la Costa komen, passeren nog een dorpje zonder voorzieningen en even voor de grens met de provincie A Coruña komen we op een hoogte van 710 meter, het hoogste punt van de hele route langs de kust. Na nergens een restaurant of winkel, komen we in Mesón, deze plaats doet zijn naam eer aan, eindelijk een bar om iets te eten, de eerste en de laatste op deze etappe, we volgen het natuurpad rechts, dalen terug tot op 500 meter, komen op de weg en volgen de pijlen naar het cisterciënzerklooster van Santa Maria de Sobrado, de monniken bieden pelgrims naar Santiago al eeuwenlang onderdak, het bewijs daarvan is het kloosterhof van de Pelgrims. Het is er overal erg druk, ook om in te schrijven, de alberque is in de voormalige paardenstallen van het klooster. Het was een hele lange zware etappe.
Het Hostal (slechte bedden) is gelegen op het einde van de hoofdstraat, na ons ontbijt in een nabijgelegen bar, is het terug de gele pijlen opzoeken wat niet zo goed meevalt, er zijn haast geen hoogteverschillen, behalve voor het oversteken van diverse beken die door de streek stromen. We steken de brug de puente Rodriguez over, een historische oeververbinding en zien bewijzen dat hier vroeger een koninklijke weg liep, waaronder een mooi kruisbeeld dat de grens aangeeft met de Camino de Santiago. Langs boerderijen lopen we verderop, hier zien we dat landbouw en veeteelt de bovenhand voeren, wat bijdraagt tot het behoud van de oorspronkelijke tradities van het plattelandsleven in Galicië. We komen uit op de N-634 ter hoogte van de kerk, en zien een neogotische begraafplaats, met in de buurt een Romeinse mijlpaal, we lopen tot het volgend dorpje met alleen wat huisjes, en een tienda met bar waar we een rustpost houden. We komen in Baamonde een klein dorp op een strategische kruising, stoppen aan de mooie alberque met een grote binnenplaats, waar er een heel gastvrije sfeer heerst, ernaast een bar waar het heel druk is, voor een zeer lekker menu del dia gaan we naar een druk bezocht restaurant langs de N-IV.
In de bar is er enkel koffie, zonder ontbijt vertrekken we rond acht uur in volle zon, we lopen op een vlak landschap met weidegronden, af en toe een heuvel door een bos of een meertje, de heuvels worden minder geprononceerd en lopen op een hoogte van ongeveer 500 meter. In Abadín nemen we een weggetje in de richting van de kerk uit de 12e eeuw, aan een bos is er een omleiding, in het volgende dorp komen we op de N-634, en stoppen aan een bar. We kruisen deze weg en beginnen de afdaling naar een dal, lopen door bossen, komen aan de Ponte Vella en steken de rivier over, aan het volgende dorp passeren we de kerk van Santiago met een neogotisch kerkhof. We wandelen over de lange brug, volgen een natuurpad en komen in Vilalba, de laatste grote stad langs de Camino de la Costa, voor de aankomst in Santiago, een plaats met veel winkels en nog wat monumentale gebouwen zoals de torre de los Andrade uit de 15e eeuw, de kerk van Santa Maria, een godshuis uit de 19e eeuw dat uitkijkt op het grootste plein in de oude stad. We overnachen in Hostal ANDURIÑA, vandaag is het feest van de heilige Apostel Jacobus, patroonheilige van Spanje.
Na ons ontbijt in de bar lopen we een sterk stijgende weg omhoog, boven doorheen een dorpje terug naar omlaag, het is stijgen en dalen op smalle paadjes door de natuur. Aan het volgende dorp moeten we onder een hórreo door en komen terug op een weg met een korte steile helling, we moeten nu eenmaal over de berg om in het dal van Brea uit te komen waaruit het dorp Mondeñedo oprijst. Dit is een van de zeven vroegere hoofdsteden in Galicië, een van de monumentale en historische plaatsen van de provincie Lugo, we bezoeken de kathedraal van Santa Maria, van oorsprong romaans, de hele plaats met zijn granieten straatjes is precies als een openluchtmuseum, waar we ook genieten op een terras. We zorgen voor voldoende water, en beginnen de volgende klim, een lang en uitgestrekt stuk omhoog en genieten van de prachtige berglandschappen, met af en toe een mooi dorpje beneden dat opvalt in de zon. In Lousada, een dorpje met enkel een paar boerderijen, komen we langs een oude kalkoven en de ruïnes van een marmerfabriek, we verlaten de weg en volgen links een natuurpad, waarna terug een zware klim tot meer dan 600 meter. We dwarsen wegenwerken, en maken een kleine afdaling naar Gontán, waar we overnachten in een vernieuwd pension met bar DA FEIRA. Het was een super zware dag maar heel mooi, en opnieuw prachtig weer.
Al vanaf de 12e eeuw was Ribadeo een belangrijk centrum voor de visserij en de handel aan een van de breedste riviermondingen van de Golf van Biskaje, een van de meest reële gevaren die de middeleeuwse pelgrims moesten trotseren was de oversteek per boot. In Ribadeo verlaat de Camino del Norte voor altijd de kust. We bevinden ons in de provincie Lugo, hier in Galicë wijzen de schelpen op de Caminopaaltjes de andere kant op dan in Asturië, waar de strepen naartoe wijzen is de juiste richting dus niet het dichte gedeelte. In het eerste dorp vinden we een bar om te ontbijten, we lopen in het meest onbekende deel van Galicië, door weiden, bossen, dorpjes en gehuchten, waar niemand lijkt te wonen, het is stijgen en dalen over de heuvels. In San Xusto is het kerkje genoemd door de Fransman Manier in 1726, we zien we een paar huizen en een bar, stoppen om wat uit te rusten en om nog iets te eten, stappen verder, volgen een pad naar links met een steile klim door een prachtig bos, terug naar beneden komen we in Lourenzá. We bezoeken het benedictijnen klooster van San Salvador, een gebouw in barokstijl van meer dan duizend jaar oud, waar de eerste pelgrims onderdak kregen, we vinden een slaapplaats in pension REGO.
Over de Rio El Espín verlaten we dit stadje, lopen door een eenzaam landelijk gebied zonder al te grote hoogteverschillen, in Parilla stoppen we aan een hotel om te ontbijten, door dorpjes lopen we verder, langs een pad omlaag naar de N-634. Op de historische weg lopen we omlaag naar een brug over de rivier de Porcia, en zien een Caminopaaltje met twee mogelijkheden om in Ribadeo te komen, we nemen een variante die voorbij het kustplaatsje Tapia de Casariego gaat, onderweg aan een plaatselijk cafè op een terras, houden we halt bij andere pelgrims. In Tapia de Casariego bevalt het ons niet om te blijven, een hotel of pension, alles is hier veel te duur en besluiten verder te stappen. Na diverse kruisingen komen we terug op de route, lopen op een smal voetpad door struikgewas, langs een mooie camping, passeren grote maisvelden, de zee, langs het strand waar het superdruk is, en stappen verder richting Figueras. Er zijn twee varianten naar Ribadeo, rechtstreeks via de moderne brug, of de veerdienst, we nemen de boot. Via trappen naar beneden komen we aan de rivieroever, na ongeveer 20 minuten zijn we in Ribadeo, in Galicië. Het is zeven uur als we toekomen, we vinden een Hostal Galicia, dit was een lange zware dag.
Langs de achterkant verlaten we het hotel, het is zeer rustig en ideaal wandelweer, door een mooi stukje natuur lopen we omhoog naar de N-634, zien een gans andere etappe, de heuvels zijn nog in de verte te zien. Na enkele dorpjes, dalen we de trappen af naar Luarca een van de meest karakteristieke kustplaatsjes in het westen van Asturia, een stad die zijn naam te danken heeft aan de zee en de visserij, het is een van de belangrijkste historische havens, tegenover de kerk stond een pelgrimshospitium. We komen de stad binnen door de puerta de la Villa, die de toegangspoort was tot de 19e eeuw, we genieten op een gezellig terras van deze interessante kustplaats. Door smalle straatjes klimmen we uit het dal, steigen en dalen door talrijke dorpjes, dwarsen wegenwerken en komen in Villapedre, stoppen aan een bar waar we uitrusten, passeren langs een romaanse Santiagokerk, een godshuis uit de 13e eeuw Op natuurpaden volgen we de gele pijlen, op een hoger gelegen weg door een dorp met veel veeboerderijen, langs grote maisvelden, komen aan een groot kerkhof en dalen af naar Navia, dit stadje kijkt uit over de monding van de grootste en belangrijkst ria van Asturië, al sinds de oudheid moeten alle pelgrims door deze plaats. In het pension CANTABRICO boeken we een overnachting, met ernaast een bar voor een lekkere menu del dia. Het was terug een zware lange dag.
In Santa Marina ontbijten we in de bar, lopen op de N-632 tot Ballota, volgen het pad rechts van de weg naar de barranca, stijgen door bossen, op smalle meestal dichtgegroeide padjes, het is nat en de insecten zijn zeer actief. In Tablizo bij de eerste huizen gaan we verder omhoog en komen weer uit op de N-632 en volgen de weg tussen de heuvels. In Cadavedo, een leuke plaats in het meest landelijke deel van Asturië, stoppen we aan een bar om iets te eten, op mooie natuurpaden lopen we terug door een prachtig bos, aan de rotonde in Querúas komen we in tegenovergestelde richting, de eerste Vlaming tegen die reeds drie maanden op stap is. In Canero steken we de rivier Esva over, en komen aan Hotel CANERO, gelegen tussen Queruás en La Caroyas, vroeger was dit hotel niet gekend omdat het niet op de camino lag, het is een prachtig hotel met restaurant en mooie kamers, naast de rivier Esva, langs de achterkant een pad ongeveer 300 meter naar een van de mooiste stranden, de Playa de la Cueva, een zand- en kiezelstrand, waar de rivier Esva uitmondt. Een bosrijke omgeving rond de rivier en het strand, een ideale plek voor pelgrims en vissers, waar wij uiteraard ook overnachten, na een korte etappe.
We ontbijten in het pension en wandelen terug langs de nu rustige terrasjes naar de prachtige haven, waar we terug de pelgrimsroute volgen, we stijgen op de weg langs de zee, na diverse kruisingen voorbij het dorpje San Juan tot bij de N-632, hier is er een omleiding en moeten naar rechts. Door de aanleg van de Cantabrische autosnelweg in 2008, moest het tracé van de camino tussen Rellayo en Concha de Artedo afgesloten worden, de wegwerkzaamheden nemen een heel stuk in beslag. Een heleboel km's erbij tot het eind van de etappe, we volgen deze lange weg, lopen een natuurpad omhoog door boeredorpjes, en zien terug de gele pijlen, het is er rustig en kunnen weer genieten van prachtige panorama´s, door een groot bos dalen we naar Soto de Luiña, en stoppen aan een bar om te eten, in vroeger tijden liepen de wandelaars door deze plaats die de belangrijkste is in deze regio en sliepen dan een pelgrimshospitium dat altijd naast de kerk van Santa Maria gestaan heeft. Voorbij het kerkhof is er een splitsing, over de weg, of naar omhoog, de historische route met stukken die overwoekerd zijn door struikgewas, we lopen rechtdoor over een lange weg. In Santa Marina is er een bar met avondmaal en ontbijt, met pension PRADA aan de overkant, waar we overnachten, het is er zeer rustig.
We ontbijten in een bar aan de overkant, nu nog onze rugzakken halen in het pension, en terwijl we Avilés verlaten genieten we nogmaals van deze oude stad. Met voortdurende hoogteverschillen lopen we door een aantal dorpen, het is stijgen en dalen, waardoor het weer lastig is. In Santiago del Monte komen we aan een romaans kapelletje uit de 12e eeuw met een stenen klokkentoren en een voorportaal op pilaren met een aanduiding dat hier in de middeleeuwen pelgrims onderdak vonden. We wandelen door lommerrijke inheemse bossen en na een mooie afdaling zien we het dorp Soto del Barco, stijgen op een mooi pad naar boven, en stoppen hier om te eten. Op een lange brug lopen we over de Ria van San Esteban, in Muros de Nalón stond tot minstens 1777 een pelgrimshospitium aan de rand van een prachtige omgeving. We lopen door een prachtig bos, komen terug op de weg, passeren El Pito, beroemd vanwege het paleis van Selgas, lopen het dorp uit over de weg naar Cudillero. We bezoeken deze leuke vissershaven, het is er zeer druk, we overnachten in pension EL CAMAROTE, na een een lange zware dag.
We verlaten het pension, komen aan de haven, en blijven lopen over de playa de Poniente. Over de berg Areo, meer een hoogvlakte lopen we op een goede onverharde weg tussen eucalyptusbossen en weiden, krijgen een decor van schoorstenen, fabrieken, spoorlijnen en grote hopen oud roest. Bij de kerk van Tamón komen we uit op de AS-326, lopen rechts af en zien meteen de fabriek van Aceralia, een staalfabriek, na een paar uur stappen komen we terug in de natuur, het is rustiger en kunnen terug genieten, het is warm, de hoge bomen zorgen voor afkoeling, op deze mooie lange, maar verlaten weg. Aan de Arcelor fabriek komen we uit op de drukke AS-19 en lopen over de vluchtstrook, na een tweetal uren stappen langs de industriezone, komen we in de mooie stad Avilés. Het historisch centrum is Wereld Erfgoed verklaard, de oude stadskern bezit een schat aan monumenten, prachtige oude straatjes en mooie aantrekkelijke pleinen, we overnachten in het pension EL PARQUE in het centrum.
Vandaag zijn we geen pelgrims maar toeristen, en nemen de bus naar Oviedo, 8,60 voor 2 personen heen en terug, de rit duurt 30 minuten, wat hier spotgoedkoop is. Als er één stad is, behalve Santiago de Compostela, die nauw verbonden is met de pelgrimstochten, dan is het wel Oviedo, het is een stad uit de tijd van de Romeinen, de Visigoten, de middeleeuwen en de gotiek. Het merendeel daarvan vinden we rond de kathedraal van El Salvador en het voetgangersgebied in het historische deel van de stad, we bezoeken de kathedraal van San Salvador, waar in de Cámara Santa allerlei heilige relikwieën bewaard worden, we bezoeken ook het museum, de crypte en het
klooster. We genieten van de kleurrijke binnenstad, vol pleintjes en terrasjes en zijn fraaie pre-romaanse monumenten. Terug in Gijón is het nog wat uitrusten aan de zee, en genieten van de prachtige haven.
Het is nog rustig in de stad als we vertrekken, na een aantal km´s staat een paaltje waarop is aangegeven,dat we vanaf dit punt 2 grote varianten naar Santiago kunnen volgen, naar links de Camino Primitivo via Oviedo en Lugo; naar rechts de Camino de la Costa via Gijón en Ribadeo. We lopen naar rechts over een asfaltweg, na 150 meter op een onverharde weg, links tussen de bomen volgen we een steil pad over rotsstenen, door dichtgegroeide struiken omhoog, naar de Alto de la Cruz op 400 meter, zeer zwaar maar super mooi. We dalen af, op de weg zien we pijlen in tegengestelde richting wijzen, die negeren we, want die horen bij een markering van de Camino de Covadonga, dit zorgt voor verwarring, lopen steil naar omlaag en na diverse afslagen komen we in Peón, hier stoppen we aan een bar om iets te eten. Na de bar nemen we de AS-331, na ongeveer 300 meter op een pad naar rechts, steeds steigend, soms gladde stenen van de modder, terug zeer zwaar, tot op de top van de heuvel, boven zien we voor ons in de verte Gijón. We volgen de grintweg tot aan de gemeentecamping, hier nemen we een frisse pint, lopen naar rechts voorbij een woonwijk met veel afslagen en kruisingen een lang saai stuk. We komen in de voorsteden van Gijón, met nog ongeveer 8 km te stappen naar het info turistico aan de playa. We boeken in een pension ARGINTINA voor 2 dagen. Het was een super zware etappe.
We lopen op de brug over de Sella, over de N-632 tot aan het wandelpad langs het mooie strand van Santa Marina, de pijlen lopen door de straat evenwijdig daaraan, we komen op de weg naar San Pedro door prachtige natuur, lopen naar beneden tot aan het strand van La Vega, en ontbijten op een zonnig terras aan het strand. We zetten onze tocht verder, op een kustpad over een heuvelrug met prachtig zicht op de bruisende zee, lopen door het dorp Berbes op onverharde wegen, en komen terug op de N-634. Na ongeveer 200 meter gaan we rechts een pad met stenen naar omhoog, bij een splitsing volgen we links de camineral, een wandelpad evenwijdig met de zee, langs rotsen en weiden, langs de playa de la Espasa tot in La Isla, hier lopen we op kleine padjes om de drukke wegen te vermijden. In Colunga stoppen we om iets te eten, dit is de grootste plaats met de meeste winkels in deze omgeving, vroeger was hier ook een pelgrimshospitium. We passeren een verlaten dorp zonder voorzieningen over de heuvels door prachtige natuur, in Priesca is het de moeite waard een kijkje te nemen in de kerk van San Salvador. In Sebrayo een piepklein gehucht volgen we een mooi pad naast de autosnelweg richting Villaviciosa, hier overnachten we in een mooi Hostal El CONGRESO. Het was ideaal wandelweer, maar daarom niet minder zwaar.
We nemen de alternatieve route de E-9, Gr-pad, een kustpad over de heuvels, dit is hetzelfde pad als wat we gisteren na Pendueles gelopen hebben, het ligt vlak langs de zee, beneden sluit het Gr-pad opnieuw op de camino aan. In het dorp Celorio komen we op het strand, waar we heerlijk kunnen ontbijten op een terras aan de zee in de zon. We lopen langs campings, voorbij enkele dorpen en stranden, op de heuvels hebben we prachtig zicht op de picos de europa, komen aan het strand van San Antolín, druk bezocht, meer dan 1200 meter lang en strekt zich uit langs de monding van de rivier de Bedón, ook de middeleeuwse pelgrims kwamen er vaak, op weg naar het klooster waar ze hulp zochten. We lopen door enkele dorpjes, we verlaten de AS-263 in Nueva, een mooi dorpje en stoppen om iets te eten, uit het dorp komen we terug op de weg, vandaag is het zweten onder de brandende zon, maar de natuur brengt ons af en toe wat schaduw. Passeren nog enkele dorpjes en via een voetbalveld komen we in Ribadesella, een typisch kustdorp, ingesloten in de monding van de rivier de Sella, iemand komt ons hier haar pension voorstellen midden in het centrum, waar wij ook overnachten.
De hond van de bar komt ons nog even goedendag zeggen, en we vertrekken. We verlaten het dorp op een boereweg, voorbij enkele dorpjes, lopen enkele km's over de vluchtstrook langs de N-634. Op een mooi wandelpad komen we terug beneden op een nieuwe aangelegde weg (nog volop bezig) terug naast de N-634, in Pendueles verlaten we deze weg, langs weiden en mooie groepjes bomen en stoppen aan een bar om onze honger te stillen. Hier moeten we de camino verlaten wegens werken aan deze weg, volgen de GR E-9, een prachtig wandelpad over de heuvels, in Andrin vinden we een bar en trakteren ons op een fles cider, specialiteit van hier. We lopen tussen de weiden, stranden en kliffen rechtsteeks naar Llanes, zeer toeristisch, was vroeger een haven voor walvisvaarders en een erkende doorgangspost voor middeleeuwse pelgrims, de terrassen zitten vol, we zetten ons bij voor een zeer lekker menu del Dia. Het is hier veel te druk, we lopen het stadje uit richting Ribadesella, over de spoorlijn op een onverharde weg, na 2,5 km komen we in Poo aan de alberque turistico, achteraan een mooie tuin.
We ontbijten in een cafetaria op het plein en verlaten dit aangenaam stadje, we lopen op het voetpad naast de Ca-131, over de brug over de ria de La Rabia, aan de monding daarvan begint een groot zandstrand van bijna 4 km, dit is het beroemde strand van Oyambre, we passeren enkele dorpjes, een woonkern met verspreid staande boerenhoeves. Deze hele kuststreek vanaf de oevers van de rivier de Tejo hoort bij het Parque Natural de Oyambre, een beschermd gebied van 5000 hectare bestaande uit steile kliffen, ria's, duinen en kustvlaktes, op een grintweg lopen we door een enorm groot privé golfterrein Santa Marina. We steken een superlange brug over en komen in San Vicente de la Barquera, deze stad was in de middeleeuwen een van de belangrijkste havens van het koninkrijk Castillië, vroeger bevond zich hier een pelgrimshospital, waar alleen nog de voordeur van over is. We wandelen door prachtige panorama´s ,in Serdio is er een bar en stoppen om iets te eten, we vervolgen onze etappe, in Pesués lopen we langs de rivier over de brug, naar omhoog met wondermooie natuur door een prachtig bos via een klein padje naar beneden, komen aan een rotonde, het begin van Unquera. Een plaats met winkels, maar weinig aantrekkelijk vlak langs de N-634, tot bij de brug over de rivier de Deva, die de grens vormt tussen Cantabrië en Asturië. We steken de brug over hier staat een paaltje dat ons eraan herinnert dat we in een andere regio zijn, hier beginnen we een steile klim naar Colombres, we stoppen en zoeken voor overnachting, een alberque is er niet meer, hotel te koop, iemand van de regio geeft ons raad, en kunnen overnachten boven een bar EUROPA op het derde verdiep, een gans appartement voor ons alleen.
De albergue is wat afgelegen van de camino en keren terug, volgen de pijlen naar Santillana del Mar, ongeveer 3 km, een zeer mooi stadje, met zeer veel slaapmogelijkheden maar wel druk. Een van de best bewaarde monumentale stadjes van Spanje, er staan beeldschone gebouwen, waar dat van de Colegiata er echt uitspringt, de kloosterkerk is van romaanse oorsprong en werd in de 12e eeuw gebouwd. We ontbijten in een toffe bar en lopen onze eerste dag in de regen, maar na enkele uren terug mooi weer, passeren enkele dorpen, in Cóbreces passeren we de trappistenabdij Santa Maria de Viaceli en de naastgelegen kerk van San Pedro Advincula in een opvallend kleur. We komen op een typisch oud bergweggetje, een barga waar sinds mensenheugenis het vee en de reizigers over liepen, op de CA-131 vinden we een eetgelegenheid,en stillen onze honger. We vervolgen onze etappe, lopen door enkele landelijke dorpen, na enkele uren komen we op een grintweg naast de zee in Camillas. De middeleeuwse pelgrimsweg tussen Santander en Asturië liep door dit stadje, Camillas is een vooraanstaand vakantieoord in Cantabrië en synoniem voor koninklijk en high society. We overnachten in een nieuw pensión VILLA, er zijn hier volop feesten van de Pincha´s.
Rond 8,30 uur verlaten we het cafetaria aan de overkant van het pension, de stad moeten we niet meer doorkruisen, volgen gewoon de pijlen op de grond die ons naar een drukke weg leiden. Na ongeveer een uur stappen, nemen de weg over de spoorweg naar links, passeren een aantal dorpen met lokale weggetjes. Enkele km's voor Mogro hebben we 2 mogelijkheden, we kiezen voor de korter etappe min 7 km, vanaf hier konden de pelgrims vroeger de ria del Pas of Mogro oversteken met een boot die beide oevers verbond. We steken de rivier over via een spoorwegbrug, lopen over de stenen naast de spoorlijn, zoeken een padje naar beneden door de mais en vinden terug een weg naar Mogra. Een zeer verspreid liggende bebouwde kom, we komen op de hoofdweg, vinden er een bar, en kunnen iets eten om terug op krachten te komen. Nu richting Mar, op de Ca-232 tot Polenco, hier rusten we nog wat uit, en volgen de Na-611, de wandeling naar Barredo wordt gedomineerd door het enorme industriële complex van Solvay, een van de grootste chemische fabrieken in Spanje, we nemen de lokale weg CA-340 richting Camplengo, en overnachten in de particuliere herberg ARCO IRIS (boerderij, omgebouwd tot herberg).
