Stralende toekomst nadert met Blauwen en Tjeven!

De commissie Energie 2030, die onder impuls van witte (blauwe) ridder Marc Verwilghen tot stand kwam, houdt een pleidooi om de kerncentrales open te houden en er nieuwe bij te bouwen.
En dat is niet eens zo ongewoon, gezien de voorzitter van die commissie, professor W. D'haeseleer, projectleider was voor Suez-dochter Tractebel bij de revisie van de kerncentrales.
De enig waardevolle uitspraak komt dan ook van een voornaam lid van die commissie, klimatoloog J.P. Van Ypersele, die het niet eens is met dit pleidooi. Hij wil hooguit toestaan dat de kerncentrales vijf jaar langer openblijven dan gepland, omdat de federale regering in de vijf jaar na het goedkeuren van de wet op de kernuitstap, niets heeft gedaan om te investeren in hernieuwbare energie.
Voor deze klimatoloog moeten de opbrengsten van de rente uitsluitend naar hernieuwbare energie gaan.
Bovendien kan er voor hem geen sprake meer zijn van nieuwe kerncentrales want dat is geen oplossing voor ons klimaatprobleem: We moeten zo snel mogelijk een milieuvriendelijk energiesysteem uitwerken dat ons bevrijdt van fossiele brandstoffen, vindt Van Ypersele.

-----------------------------------------

Stralende toekomst!

Ik wees al op het onschatbaar gevaar van kernenergie (zie Stralende toekomst in www.JefVergif.be januari 2006 en januari 2007), vooral door het noodzakelijke opslaan van hoog radioactieve afval, waar geen aanvaardbare oplossingen voor bestaan.

Kort nog waar het om gaat. In een kernreactor wordt splijtstof met uranium-235 en -238 beschoten met neutronen; het uranium splijt dan, maar vangt ook neutronen op. Daardoor ontstaan zwaardere restproducten waaronder plutonium, dit is dan weer de grondstof voor plutoniumbommen
Deze reststoffen, de zogenaamde actiniden, twee procent van het totaal aan splijtstoffen, blijven honderdduizenden (sommige geleerden gewagen van meer dan één miljoen) jaren levensdodend hoogradioactief en moeten voor die reusachtige tijdsspanne buiten het bereik van mensen blijven. Nog eens drie procent splijtingstoffen met jodium-129, blijft meer dan tienduizend jaar radioactiviteit uitstralen in dodelijke hoeveelheden.

Er waren in ons land twee politieke partijen die de afbouw van kernenergie in hun kiesprogramma hadden (het was een programmapunt van de hele vorige regering). De socialisten, één ervan, gingen zowel in Vlaanderen als in Wallonië kopje onder; de andere, de groenen in beide landsgedeelten, komen maar net boven de kiesdrempel.
Ik wil hiermee niet zeggen of ge ja dan nee verkeerd gestemd hebt, er zijn namelijk niet zoveel partijen die echt rekening houden met de noden van hun kiezers. Maar nu gaat het over hoe zullen wij en onze kinderen, nee sterker nog, onze nakomelingen dit beleid kunnen overleven?

De christelijk geïnspireerde partijen samen met de liberalen, zullen dus het goede (maar ook het slechte) politieke weer gaan bepalen in ons land.
En dat ziet er voor veilige energievoorziening meer dan bedenkelijk uit.
Nu reeds zingen ze in koor bij CD&V om de huidige kerncentrales langer in gebruik te houden. Ze zijn betaald en nu kunnen we er ten volle van genieten, klinkt het als vorm van goed bestuur. Misschien kunnen we zo sparen voor alternatieve energie, was het flutrefrein.
Enne, voegden de blauwe zetelzitters er onwetenschappelijk aan toe, in de niet zo verre toekomst zal het huidige hoog radioactief afval zeker zoveel verder afgebroken worden, dat alle huidige grote zorgen in een kleine rugzak kunnen gestoken worden.
Stralende huidige en toekomstige energie dus, die als nucleair doekje voor het bloeden, moet instaan voor minder broeikasgassen en een beter leefmilieu.

Er zijn echter levensgrote, maar weggemoffelde bezwaren. Om met het blauwe argument te beginnen: voor transmutatie, zoals dat verder opsplitsen tot veiliger proporties van hoog nucleair afval heet, zijn alle wetenschappers het eens, dat het nog minstens twintig jaar zal duren eer de technische mogelijkheden en middelen beschikbaar zullen zijn om een ernstig onderzoek op te starten. Het resultaat, de transmutatie in een wel verre toekomst, kan alleen in het beste geval, de sterk groeiende en bijna eeuwig levensbedreigende afvalhoop, misschien wat verkleinen. Of beter gezegd, de groei ervan eventueel wat minder groot maken.
Natuurlijk gaat dat onderzoek een enorme som geld kosten, en wie zal dat ophoesten, denkt ge: Electrabel (SUEZ), die bij ons de kerncentrales bezit en formidabele winsten maakt? (nog lang niet genoeg vindt Electrabel, want ze wilde de elektriciteitsprijs voor maatschappijen opslaan met 5 procent en de gasprijs met liefst 20 procent voor gewone gebruikers!) Nee hoor, dit zal door de gemeenschap dienen betaald te worden.

Ondertussen blijven we zitten, ook al wil men het niet graag hardop zeggen, met de vraag: waar steken we die alsmaar groter wordende berg dodelijk stralend kernafval?

Er is, voor zover bekend, mondiaal 270.000 ton hoog radioactief kernafval, dat men eerst in vaten en dan in verschillende soorten, dikwijls betonnen, bunkers heeft geplaatst maar waar men niet echt blijf mee weet.
Ondertussen produceren wereldwijd zowat 400 kerncentrales jaarlijks twaalfduizend ton extra splijtstof, waarvan vijfduizend ton in Europa.
De enige mogelijkheid lijkt ergens diep in de aarde, maar dan wel liefst veilig, wegstoppen voor honderdduizenden jaren.
Maar hoe kan men dat realiseren?

Er zijn meerdere studies en proefprojecten uitgevoerd, in binnen- en buitenland. Het gaat vooral over de mogelijkheid van het opbergen in diepe zoutlagen, of in dikke kleilagen. De druk vanuit de Europese Commissie is daarbij zeer belangrijk om effectief met het opbergen te beginnen.
In elk geval staat vast dat de opslag van kernafval diep in de ondergrond, bovengronds zal moeten leiden tot een praktisch eeuwige, zwaar bewaakte vesting. Er lopen heden ten dage vele, al dan niet godvruchtig geïnspireerde gekken rond om niet te denken aan sabotage. En vergeten wij de gewone gevaren niet, ik bedoel erge regenval, overstromingen, aardverschuivingen, oorlog, politieke veranderingen, enz. Want vergeet niet dat wij het hier hebben over veilig opbergen gedurende zowat een miljoen jaar
Dus het moet hier gaan over bedrijfsgebouwen, die liefst boven de diep begraven splijtstof staan. Het terrein moet goed afgeschermd en dag en nacht bewaakt zijn, met cameras maar ook met betrouwbare manschappen. De opslagruimte moet bovengronds ook goed bereikbaar zijn met weg- en spoorverbinding. Helikopters moeten er kunnen landen. Er is een stralingsdienst nodig, EHBO-diensten, kantoren enz.

In België vormt de Boomse klei de geschiktste mogelijkheid.
Het studiecentrum voor kernenergie (SCK) heeft daar op 225 meter diepte een laboratorium gebouwd. Er wordt eerstdaags een in 2002 gebouwde betonnen galerij van dertig meter lang, gedurende tien jaar verhit. Die tien jaar moeten volstaan als simulatie voor de honderdduizenden jaren durende verwarming van de veel hitte afgevende, radioactieve splijtstof.
De verwachtingen zijn, zoals kan verwacht worden van zulke organisaties, positief.

De nieuwe regering is in de maak. De plannen voor het behoud van oude eigenlijk afgeschreven kerncentrales komen pertinent in het nieuws, onder de goedkeurende christelijke en blauwe ogen van de komende bewindvoerders.

De Leuvense professor W. D'haeseleer overhandigde op 19 juni een gesloten enveloppe op het kabinet van minister van Economie Marc Verwilghen (Open VLD), met daarin het definitieve rapport van de commissie 'Energie 2030' over de toekomst van kernenergie in België.
De grote lijnen zijn nu al duidelijk. Net als in haar voorlopige rapport, dat eind vorig jaar veel stof deed opwaaien, wijst de commissie Energie 2030 erop dat er grote voordelen verbonden zijn aan het langer openhouden van de kerncentrales. Die opportuniteiten niet benutten, zeggen deze verdachte deskundigen waarvan de voorzitter Dhaeseleer werkte als projectleider bij de revisie van de kerncentrales bij Suez-dochter Tractebel, betekent dat het klimaatbeleid dat nodig is om de uitstoot van broeikasgassen te doen dalen, veel duurder wordt.

Bron: Belga

Kernenergie moet alternatieve energie doen rijpen

Op 8 januari 2007 schreef Erik Pompen van TRENDS.be ondermeer dit:

Het uitdoofscenario van kernenergie blijft in 2007 bestaan, maar de deadline verschuift. Ondertussen kan de markt van de hernieuwbare energie rijpen.
Naar Nederlands voorbeeld, waar de kerncentrale van Borssele open blijft tot 2033, zal de nieuwe regering in België het sluiten van de kerncentrales verschuiven naar een nader te bepalen datum. Spelen met tijdslijnen behoort tot de finesse van het politieke compromis.
Zo kun je liegen zonder je woord te breken.

Op zoek naar alternatieven

Uitstel betekent geen afstel. Op termijn moeten we naar een duurzame en betaalbare oplossing overschakelen zonder ons geopolitiek afhankelijk te maken van landen buiten de Europese Unie.
Aangezien de hoeveelheid uranium ook beperkt is en kernafval een probleem blijft, biedt alternatieve energie de beste toekomstperspectieven.
Maar tot nu toe raakte deze sector maar niet uit de startblokken. Telkens fnuikte monopolist Electrabel eigenaar van alle kerncentrales in ons land elk initiatief. Wie met een project op de proppen kwam, werd geboycot of overgenomen. Vraag dat maar off the record aan de kleinere marktspelers zoals Interelectra (zuivere intercommunale), Electrawinds (windmolens) of Ecowatt (hydrocentrales). Pas ná de principiële regeringsbeslissing om uit de nucleaire optie te stappen, kreeg hernieuwbare energie een echte kans.

Maar op 19 juni 2007 pleit Trends via de blog van zijn hoofdredacteur zonder schroom voor:

Kernenergie: de sleutel tot lagere energieprijzen

Nu al gaan specialisten ervan uit dat de energievraag tot 2030 nog met 60 procent zal stijgen. Paradoxaal genoeg wordt er zowel hier als in het buitenland veel te weinig geïnvesteerd in extra productie en transport. Het huidige politieke klimaat (de uitdoofscenario's voor kernenergie, weinig beschikbare sites voor nieuwe centrales, de CO2-problematiek) schrikt investeerders af.
En ondertussen blijft Electrabel als een kip op haar gouden nucleaire eieren broeden. Niet de goedkope stroom uit kerncentrales bepaalt de internationale marktprijs, wel de elektriciteit uit gas- en steenkoolcentrales (zoals in Duitsland). Elke megawattuur die aan 50 à 60 euro op de groothandelsmarkt komt, kan Electrabel tegen 10 tot 15 euro produceren.
Dé sleutel tot lagere energieprijzen en een effectieve liberalisering in dit land ligt in de kernenergie. Breek je de markt voor nucleaire stroomproductie niet verder open, dan zal de dominantie van Electrabel nooit worden gekraakt. Hef je de uitstap uit kernenergie niet spoedig op, dan worden we de speelbal van (dure) invoer vanuit het buitenland.

Piet Depuydt

Dit is inderdaad de trend die de mensen via alle media ingepompt zullen krijgen.
Men vergeet, of wil vergeten dat er serieuze redenen voor waren en zijn, om de beslissing van de vorige regering om de kernenergie af te bouwen, en dat die ten volle verantwoord waren.

DE CONTROLE VAN KERNCENTRALES (herhaling)

Volgens kamerlid Philippe De Coene (SP.A) loopt het grondig mis met de controle op de nucleaire installaties.
De overheid waakt via het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle (FANC) over alle nucleaire installaties in ons land.
Na een vernietigende doorlichting werd eind 2005 de top van het agentschap opzijgezet. Een speciale kamercommissie onder leiding van klokkenluider De Coene levert dit voorjaar haar eindrapport af.
De toestand is nog veel erger dan we dachten, zegt De Coene.
Niet alleen verlamden interne stammentwisten het FANC, bovendien was er onvoldoende personeel van niveau om alle opdrachten naar behoren uit te voeren. Eén voorbeeld: één enkel iemand controleert, niet eens voltijds, de zeven kernreactoren in Doel en Tihange plus de kerninstallaties te Mol.
Volgens experts is er nood aan zowat tien controleurs van dat formaat.
De controle van Doel, Tihange en Mol is in eerste instantie uitbesteed aan de privésector: ANV (Associatie Vinçotte Nucleair).
De Coene: ANV stelt zelf de controleprogrammas op zonder inspraak van het FANC en het rapporteert niet altijd op zeer doorzichtige wijze. ANV wordt betaald door de exploitanten van de kerncentrales. In die driehoeksverhouding loopt de overheid dus altijd in de buitenbaan.

Kortom, de toekomst ziet er onder het komende bewind ongewoon en verschrikkelijk stralend uit.