hier ben ik weer even terwijl mijn zus de wacht houdt bij mijn moeder. ze is verschrikkelijk afgevallen, vandaag moeten haar morfineplakkers verhoogd worden, dus zal ze weer in de war zijn,gisteren was de dokter er weer en ik heb er een flinke discussie mee gehad,en alweer over euthanasie. ze vroeg of ik geen wroeging zou krijgen als zij bv. haar een dodelijke injectie zou geven en ik antwoordde: neen, als jij hier zo een jaar moest liggen met zoveel pijn en je moet daar machteloos op toezien zou je wel anders denken. ik kan haar pijn niet wegnemen, die plakkers hebben nu drie weken gediend, nu moet ze al een hogere dosis hebben, maar nog niet genoeg om de pijn te doen weggaan,waarom nog????????????? ze wil zo graag dood zijn, ze heeft niets meer om voor te leven en ze zegt dat ze ons leven tot een hel maakt, wat moet je als dochter dan doen? gewoon kijken wanneer ze haar laatste adem uitblaast terwijl ze vergaat van de pijn,? dokters moeten ook hun grenzen kennen vind ik, een hond doet men dit nog niet aan!ik ben boos, boos , boos!!!!
mijn moeder is nog steeds ziek en met deze warmte wordt het er niet beter op. de dokter is gisteren weer geweest , hij zegt dat ze nog een reeks moet hebben van de kinesiste, ze kan niet goed hoesten en dan lijkt het wel of ze stikt. al haar medicijnen zijn afgeschaft buiten één, ze heeft nu morfineplakkers en dat gaat reelijk goed, maar ze wil me altijd in haar nabijheid, ze zei tegen de dokter dat ik bij haar moest slapen op de grond want ze is bang, maar dat heeft hij verboden, ze heeft alles wat ze nodig heeft en een pamper aan, maar om drie uur vannacht was het prijs, ze moest naar het toilet, dus de pamper af en daarna een broekje. maar vooraleer ik haar terug in bed had dat duurde een poosje. om zes uur van 't zelfde, ik heb haar niet geholpen ,ze had enkel het laken en de deken tegen de grond liggen. ze is ook vaak verward, dan ziet ze stro in de keuken en varkens buiten, dan vraagt ze weer wanneer ze naar huis mag, en waar ze toch in was beland. het is erg, maar beter dit dan pijn.of ze nog zal kunnen stappen weet ik niet, ze eet in bed en ik zit naast haar met mijn bord op schoot. nu moet ik wat rekeningen betalen en dan ga ik er weer vandoor, tot later
ik heb een vrije namiddag, ik dacht even hier te ontspannen maar de planning is anders verlopen, ik ga met mijn zus winkelen en een terrasje doen, dus tot later
heel even hier , alleen voor het hoognodige, er steeg een luchtballon op hier vlakbij met vrienden erin en dat wou ik niet missen.maar ik heb geen tijd om adem te halen, mijn moeder had een longontsteking in plaats van een bronchitis, ze heeft twee kuren antibiotica op, dat is redelijk goed gegaan, maar nu ze aan de morfine is heeft ze hallucinaties, ze wordt boos, dan huilt ze weer, dan scheldt ze me uit, dan bedankt ze me weer, het is raar, dan zegt ze weer dat ik meer weet dan ik wil vertellen, we zijn allemaal leugenaars etc..maar ja, het doet soms wel pijn maar ik weet waardoor het komt, maar toen de huis arts er van hoorde wilde hij de morfine terug afnemen, maar daar heb ik me tegen verzet, nu heeft ze geen pijn en ligt ze confortabel in een ziekenhuisbed dat op en neer kan om het werk van de verpleegsters te verlichten, die komen twee maal per dag, de dokter is deze week vier keer geweest, dus ik kan niks plannen of ergens naartoe want er kan altijd iemand komen, en dan denk ik nog niet aan het bezoek dat ze krijgt; ik heb 5 nachtten bij haar gekampeerd op de grond, maar nu durf ik het weer aan om naar mijn kamer te gaan.en nu ga ik weer, tot de volgende keer
vrijdagmorgen, ik ben even hier om wat dingetjes te doen, maar ik kan vanavond helaas niet hier zijn, mijn moeder is erg verzwakt en ik durf haar niet meer alleen laten, ik heb al drie nachten bij haar geslapen op de grond op een matras. nu is de hulp in huis en kon ik even weg. de dokter is al vier keer geweest, blijkt het weer een longontsteking die ze had, ze is zo zwak, kan niet meer op haar benen staan, we moeten haar met twee helpen, dus krijgt ze pampers aan, ik vind dat eigenlijk een beetje vernederend, ze is altijd zo zelfstandig geweest en nu is ze zo hulpeloos als een baby.nu krijgt ze eindelijk morfinepleisters en heeft ze geen pijn meer, maar ondertussen kan ik een winkeltje beginnen met al de pijnstillers die ze ooit heeft gebruikt en niet hielpen! ik ben boos op de dokter dat hij het zo ver heeft laten komen . nu komt de verpleegster twee maal per dag om haar te verzorgen, en de kinesist om te kloppen, daarna is ze zo afgepeigerd dat ze amper iets kan zeggen. eten doet ze nog weinig, een puddinkje, wat yougourt, en af en toe een boterhammetje, voor de rest slaapt ze, en soms is ze ook verward, maar daar zit ik niet zo mee, als ze maar geen pijn heeft. ik heb nog niemand van mijn broers of zussen gezien die het even wil overnemen, alleen belde mijn jongste zus dat ze maandagnamiddag me een paar uur komt aflossen. onbegrijpelijk dat ik haar kinderen zo weinig zie nu ze er zo aan toe is. voor mezelf heb ik weer antibiotica gekregen, nu s zijn het weer streptokokken waar ik tegen moet vechten, ik ben echt moe, moe ,moe, maar ik moet vooruit he, ik wil dit tot een goed einde brengen. ik leef per dag omdat je nooit weet wat de volgende dag zal brengen, dus kan ik ook niet zeggen wanneer ik terug kom, dank je aan allen die mij een reactie of e-mail stuurden,dat is voor mij een waren steun, dank!!!
eindelijk ben ik weer eens hier om een stukje te schrijven, maar ik heb een bangelijke week achter de rug. het eerste weekend waren de kleinkinderen bij mij en ze waren goed ziek, enkele dagen nadien kreeg ik en mijn moeder een zware bronchitis, de dokter kwam op maandag en had alleen voor mij medicijnen voorgeschreven, de dinsdag heb ik de hele dag in bed gelegen maar 's nachts moest ik er vier keer uit voor mijn moeder, ze hoestte en hoesste maar, dus om 8 uur 's morgens de dokter weer maar gebeld, en die pipo kwam pas 's avonds om 5 uur. hij schreef antibiotica voor en pijnstillers, maar nu was ik het beu, alle pijnstillers die er bestaan had ze al gehad en nu dan weer met codeine! ze kan daar niet tegen! daarbij heeft het invloed op de darmfunctie, daarin gaf hij me gelijk maar hij wist niet zo gauw wat dan voor te schrijven, dus vroeg ik hem of het nu stilaan geen tijd werd om haar morfine te geven en uiteindelijk heeft hij toegestemd. maar wat heeft ze afgezien! ondertussen hadden we een ander ziekenhuisbed gehaald met een verzorgingstafel want nu komen de verpleegsters twee maal per dag en de kinisiste elke dag om te kloppen, ze kan haar fluimen niet boven krijgen. de dokter heeft even voor haar leven gevreesd. natuurlijk was ik die avond in paniek, ze had ook koorts, mijn dochter heeft de eerste schokken opgevangen . ze heeft de familie gebeld.vanaf gisteren heeft ze geen koorts meer, maar af en toe is ze er naast, maar ze heeft god zij dank geen pijn meer. toen ze daar zo lag kwam er bezoek en die zeiden, het is toch wel erg he, een hond of kat maken ze af en dat mens laten ze verrekken van de pijn! ondertussen ben ik zelf nog niet genezen, heb weer een monster moeten binnendoen en maandag komt de dokter terug. ik weet nog niet of ik hier nog kan komen slapen, nu kan ze niet meer uit bed dus draagt ze pampers. ik bekijk het weer maar dag na dag, dus tot de volgende keer.
ik wil het nu eens over iets anders hebben dan mijn moeder maar toch iets dat er bij aansluit. wat houdt mantelzorg in? dat je voor iemand zorgt die dat zelf niet meer kan geloof ik! wat zijn de gevolgen als je voor mantelzorg beslist? wat de voordelen? ik zal mijn geval uitleggen, maar dat wil niet zeggen dat het voor iemand anders hetzelfde is, maar voordelen zie ik er niet in, alleen maar nadelen. wie er goed bij vaart is de staat!indien ik deze taak niet op mij had genomen zat mijn moeder al zeven jaar in een bejaardenhuis, en wat zou dat de gemeenschap gekost hebben ? en aan haar? zij zou haar huis hebben moeten verkopen, en misschien hadden de kinderen dan ook nog bij moeten leggen; dat is de staat bespaard gebleven. voordelen voor de mantelzorger??? ik ben een tijdje bij mijn moeder ingeschreven geweest nadat mijn man gestorven was, en toen kreeg ik van de gemeente 2000 frank, mooi meegenomen, maar nu ik een eigen adres heb kom ik daar niet meer voor in aanmerking, je moet, ofwel bij haar, of naast haar wonen, dus weg voordeel! de mantelzorgpremie? die wordt gestort op de rekening van mijn moeder. niks dus. nu heb ik pas mijn belastingsbrief laten invullen en blijkt dat je 2500 zou mogen aftrekken als je in- of naastwonende bent, niet dus, maar ik doe nog altijd hetzelfde, nl. voor mijn moeder zorgen. dan de verhoudingen tussen broers en zussen: er zijn er altijd bij die denken dat je er beter van wordt, gelukkig heb ik overal bewijzen van, maar al bij al voel ik mij niet gelukkig in deze situatie, en ik kan het dan ook niemand van harte aanraden; maar ja, als mijn moeder in een verzorgingstehuis had gezeten was ze er waarschijnlijk al lang niet meer geweest.maar het ergste vind ik dat ik niet kan doen wat ik graag zou willen, nl. bijstuderen en van mijn apartement genieten, zelfs mijn vrienden schieten er af en toe bij in. dus mensen, verzint eer ge begint. dit wou ik ook eens kwijt, desondanks zal ik doen wat ik kan om mijn moeder zo goed mogelijk te verzorgen, dure wat het dure! tot later!
ja, ik ben er weer even , deze morgen ben ik terug naar de huisarts geweest en het rare is dat ik deze week weinig of geen pijn heb gehad, en dat na het schrappen van de ledertrexate,ik moest het een weekje proberen zonder en het resultaat is prima, maar wat was het dan voor ik met die pillen begon? blijkbaar meer pijn door artrose dan door artritis. de huisarts heeft me geadviseert om nog een weekje erbij te doen en ik moet vrijdag weer terug komen.vandaag ben ik weer even babysit geweest, de kleinste hoest weer verschrikkelijk, de school doet er blijkbaar geen goed aan, hij gaar weer pas een week en het is weer van dat, maar ja, het kind gaat zo graag, en die kinderziekten moeten ze toch doorlopen he.mijn moeder stelt het redelijk wel, alhoewel ze op een avond, na de verdwijning van die twee kinderen in Luik , plots moest huilen; ze zei, ik wou dat ik morgenvroeg niet meer wakker werd, in wat voor een wereld leven wij? . maar ja, mijn moeder is de laatste jaren afgesloten geweest van het wereldnieuws, ik vertelde haar wel het voornaamste maar ze kan het allemaal niet meer verwerken, dit is haar wereld niet meer!en hoe meer ik haar vertel, hoe meer ze piekert, ik hoorde gisteren dat mijn broer erg achteruit gaat en ze een bed voor hem in de woonkamer hebben geplaatst, maar ik durf het niet tegen mijn moeder te zeggen, dat is nog tijd genoeg als ik er niet meer onderuit kan. vanavond is mijn dochter met de kinderen blijven eten, en de grootste is met me mee gekomen, zo heeft mijn dochter ook wat rust want ze staat met de vroege, er zijn een paar collegas ziek en ze moet meer invallen, maar werken met zieken en bejaarden is geen lachertje dus spring ik even bij. morgenvroeg ga ik de kleinste halen tot na zijn dutje en dan kunnen ze weer naar huis.'t is me wat als je steeds plannen moet maken voor je kinderen! maar ja, morgen gaat de zon weer op en zien we weer wel hoe het gaat. moet ook nog eens naar spanje bellen, ik denk dat hun telefoon niet werkt, het is al een week geleden dat ik van mijn zoon gehoord heb,maar geduld is een mooie deugd he, tot de volgende keer
is er iemand die mij kan helpen? als ik mijn blog open krijg ik de mededeling gereed maar met fout in de pagina, bij de details staat regel 5697, teken 1, fout: object wordt verwacht, code 4, url: http://blog.seniorennet.be/satoshi/
wat moet ik daar mee aanvangen? hopelijk weet iemand raad, ook als ik mij aanmeld met mijn gebruikersnaam en paswoord op het forum krijg ik telkens als antwoord dat ik verkeerd paswoord of gebruiker heb opgegeven en dat is toch niet zo, dus nu kan ik niet anders dan via mijn blog om hulp vragen.
weet iemand raad?
dank je wel
zoals ik vertelde moest ik met mijn moeder voor een gehoortest naar het ziekenhuis, jongens wat was het warm! eerst de rolstoel in de auto, toen mijn moeder en daar gingen we dan, ze had een petje mee om voor haar ogen te houden, ze kan niet tegen zonlicht ,maar gelukkig reden we veel onder bomen. ginds aangekomen moest de rolstoel uit de auto, naar de inschrijvingen en toen naar de afdeling van de dokter, daar was het meer dan een half uur wachten, en dat beviel haar al niet, het duurde te lang,en stilletjes aan zag je haar weer zijwaarts in mekaar krimpen. na een goed half uur was ze aan de beurt, de test werd gedaan, de dokter heeft nog oorsmeer verwijderd en een hoorapparaat voorgeschreven, ik daar mee naar de winkel en ze zouden me bellen om een afspraak te maken want die komen ze thuis passen, nu maar afwachten. gisterenavond heb ik haar nog eens uitgebreid het nieuws van de laatste dagen vertelt en toen begon ze plots te huilen, ik was wel wat verbaasd en toen ik haar vroeg wat er was zei ze dat er niks anders meer was dan slecht nieuws, ze wilde er uitstappen, want waar ging het met de werels toch naartoe,en toen begon ze over zichzelf en haar pijnen ,toen ben ik wel wat boos geworden, ik ben 14 jaar vrijwilligster geweest en ik heb mensen gezien die onnoemelijk leden, vele kankerpatienten tot de laatste dag, bovendien gaf ik haar enkele voorbeelden van haar eigen broers en zusters en schoonfamilie en dan vind ik dat ze het er niet slecht heeft afgebracht, haar kinderen leven allemaal nog, hebben werk of op pensioen, haar kleinkinderen evenzo, behalve één , die is jong verongelukt met de moto nu twee jaar geleden en dat was wel een harde dobber, maar ze mag niet klagen vind ik, kijk naar mij, ik ben weduwe geworden op mijn 58 ste, heb twee kinderen waarvan er eentje ver weg zit, waar moet ik naartoe met mijn verdriet? niet naar mijn moeder, die heeft al genoeg, en mijn dochter ook, maar ik heb leren relativeren, je moet wel, het leven is geen kermis he, maar vanmorgen ging het haar weer beter, ze is zelfs niet op moeten staan voor het toilet, dus op hoop van zegen dan maar
wel wel, de uitslagen van mijn scanners zijn binnen, en nu zit ik opgezadeld met een probleem, blijkt dat ik vol artrose zit en nergens bewijzen van artritis behalve in het bloed wordt een ontsteking vastgesteld, maar waardoor komt deze ontsteking? een goeie vraag, de reumatoloog gaat er van uit dat het artritis is, de huisdokte twijfelt en heeft me nu andere medicijnen aangeraden als proef voor een week, vrijdag moet ik terug komen, hij zegt dat ik een week 's morgens één mobic moet nemen met een maagbeschermer en dat tot vrijdag, is er een verschil dan wil hij dat ik doorga, zoniet moet ik opnieuw aan de ledertrexate. Wat mankeer ik? artritis of artrose of allebei? niemand die het antwoord weet. op een paar plaatsen in mijn rug zijn de tussenwervelschijven versleten, in beide schouders aangetast alsook in een heup, de handen en de voeten en dat heeft een oncoloog vastgesteld. Wat is het nu??????????ik zie me hier niet zitten zoals mijn moeder hoor! woensdag moet ik met haar naar het ziekenhuis voor die gehoortest, ben benieuwd wat dat zal worden. en vanavond kreeg ik een telefoontje van mijn zus, die kwam van het ziekenhuis waar ze een echo moest laten maken van haar hals, ze heeft een groot gezwel in haar hals en keelstreek, maar na de echo moest ze een kleurenscan laten maken, een paar specialisten erbij die het niet eens konden worden, en de uitslag is een ontsteking waar een steen inzit, zo hebben ze haar dat uitgelegd, nu moet ze zich laten opereren, ze is bang dat het een kankergezwel is alhoewel de dokters haar gerustgesteld hebben.dat is het zowat voot deze week, god weet wat het volgende week weer is, tot dan!
help !!!!!!!!!!! ik kom weer op mijn blog en alle fotos zijn verdwenen, waar de foto stond staat alleen nog het woord :foto
wie weet hoe dat komt???????,
help!!!!!!!
eindelijk heb ik er mijn moeder van kunnen overtuigen dat ze een hoorapparaat moet aanschaffen, de hele week hebben we er discusies over gehad, vandaag is de huisarts geweest en die heeft een duwtje in de rug gegeven.het was zo erg dat ze zelfs zei dat er in haar huis dingen gezegd worden die zij niet mag weten, zelfs met haar kinderen praat ze amper maar dan moet ik naderhand wel het hele verhaal vertellen, dan verstaat ze me niet en moet ik opnieuw beginnen maar dan niet te snel anders begrijpt ze het weer niet, dus heb ik vandaag de knoop doorgehakt en naar de specialist gebeld voor een gehoortest, gelukkig moet ik niet naar zijn praktijk want daar is het moeilijk parkeren en ook nog eens bergop, dus ik moet naar het ziekenhuis en de rolstoel moet mee, dat op zich is al een avontuur want hij past maar amper in mijn koffer. gelukkig mag ze als eerste komen, want als ze lang moet zitten zakt ze van de pijn in mekaar,hopelijk duurt die test niet te lang. daarna komt er iemand van het audiocentrum om te kijken wat voor haar het beste is en laat ik dan maar hopen dat er nog iest is dat haar helpt, het moet toch vreselijk zijn om in stilte te leven? ik ben dus deze week naar het ziekenhuis geweest voor een ct-scan, maar het werden er vier! eentje van mijn hele lichaam, eentje van de lage rug, eentje van mijn handen en eentje van mijn voeten. 's morgens had ik een spuitje gekregen en moest na 3,5 uur terug komen, naar de wc, uitkleden, op de plank! terug aankleden, opnieuw naar de wc, opnieuw scannen, etc. anderhalf uur heb ik daar gelegen en natuurlijk was ik zo stijf als een plank!, benieuwd wat er uit de bus komt! de reumatoloog zegt dat mijn pijn niet in verhouding is tot de ontstekingen van de artritis, maar ik mag pas volgende week bellen, dus afwachten!vandaag ben ik vroeg, mede door mijn moeder, zij heeft besloten om vannacht in de living te slapen omdat het daar warmer is, 's morgens is ze stijf van de kou, maar dat werd dan wel een hele verhuis, haar wc stoel, de warmwaterkruik, de babeurre, haar zalfje voor de lippen een lamp die vannacht aanblijft anders ziet ze niks en natuurlijk haar wekker! zegt ze "zo houd ik het wel uit tot morgenvroeg" maar dat is dan ook heel vroeg want ik ben morgen babysitter van dienst, en ik hoop dat de kleine niet te ziek is want die heeft de windpokken! maar dat is voor mij meer ontspanning dan inspanning dus al bij al, niks om over te klagen.zo, dat is het dus weer voor vandaag, ah ja, zondag komen mijn vrienden nog eens logeren, ben blij en benieuwd wat ze te vertellen hebben, hun dochter is pas terug van een wereldreis, dus tot de volgende keer!
zondagmiddag , en ik ben hier weer om de was te drogen, deze voormiddag heb ik een tijdje in de tuin gewerkt en nu even hier.ik merk dat mijn blogje niet meer zoveel bekeken wordt, is het niet meer interessant of ben ik uitgepraat? enfin, voor mij is er nog genoeg te beleven al is het niet altijd prettig, deze morgen was het weer van dat, ik had al drie keer iets gezegd tegen mijn moeder maar ze verstond me niet,ze ligt altijd op de zij van het oor waar ze nog iets door hoort, dus is het normaal dat ze niks verstaat, ik was geirriteerd, mijn keel doet pijn van het roepen en als ik dat dan zeg dan krijg ik als antwoord; dat ze me maar gauw opruimen dan zijt ge van mijne last af!toen begon ik te hyperventileren en ben ik een eindje op mijn bed gaan zitten, toen het weer beter was ben ik terug gegaan naar de living en toen vroeg ze of ik weer kwaad was, ze huilde, ik legde haar uit dat het zo vermoeiend is en haar eerste reactie op iets wat ik zeg is een automatisch eh?, ze zegt dat ze daar niks aan kan doen, maar morgen ga ik naar de winkel en ga ik kijken of ze voor haar een geschikt hooraparaat hebben, ze zegt wel dat het de moeite niet meer is en dat het teveel kost maar ze kan zelfs niet meer met haar kinderen praten, en als die dan geweest zijn moet ik naast haar komen zitten en alles nog eens vertellen, dan zegt ze soms dat er dingen gezegd worden die zij niet mag weten wat niet waar is, ik ben het str..beu. straks komt er niemand meer, ze kunnen toch niet met haar praten! en nu moet ik weer terug, de soep is al klaar, maar nu moet ik eerst de was nog opruimen, dus tot de volgende keer!
de week begon al goed, ik zei immers dat de schoonvader van mijn broer niet goed was, wel, hij is zondag overleden, morgen moet ik naar de begrafenis. maandag ben ik naar de reumatoloog geweest met als gevolg dat ik een ct-scan moet laten maken, ze moet ook mijn bmi hebben en nog een gedeeltelijke bloeduitslag, maar volgens haar zijn er geen ontstekingen in de gewrichten alhoewel de bloeduitslag het tegendeel bewijst; daarom die botscan. dat is voor volgende woensdag. Daarnaast moest ik ook nog eens steunzolen laten maken, die zijn morgen klaar, nog even en ik hang van onderdelen aan mekaar, gereviseerd zogezegd! In de tuin heb ik niet veel kunnen doen, het regent al dagen en dagen, maar zaterdag was een drukke dag met de verhuis van mijn meubels, ondertussen is hier ook alles weer opgekuist. de poetsvrouw van mijn moeder heeft een vrije dag dus die is vandaag niet gekomen, zal er zelf wat aan moeten doen. maar wanneer weet ik niet want mijn moeder is al een paar nachten uit bed gekomen omdat ze het koud heeft en deze morgen zei ze dat ik haar bed maar op mijn kamer moest zetten, maar dat wil ik niet, dan ziet ze wanneer ik ga slapen , ik heb de gewoonte nog een kwartier te lezen, en dan hoor ik ook nog alles, ik vrees dat ik dan helemaal niet meer aan slapen toekom.de verwarming staat 's nachts niet aan natuurlijk en 's morgens is het er wel fris, maar een deken meer wil ze niet want dat is te zwaar zegt ze, dus wat moet ik er dan aan doen?ze heeft al een warmwaterzak in haar bed, het enige wat ik nog kan doen is een slaapmutsje breien!!!! nu had ik haar gezegd om niet op te staan voor 8 uur, en wat denk je? drie dagen achtereen was ze daar om halfacht! grrrr............en 's avonds zegt ze tegen mij: je moest ook maar op tijd naar bed gaan anders kan je er morgen niet op tijd uit! precies of ik moet nog gaan werken! ik ben gepensioneerd en ik sta op als ik dat wil!en dan vraagt ze achteraf of ik boos ben op haar!!!!wel, het is nog maar namiddag, maar deze avond zal ik laat hier zijn dus heb ik nu al maar een stukje toegevoegd. en vanaf nu kan ik alle dagen bellen met mijn zoon in spanje via skype, ik heb het al gedaan en het werkt goed, een tip voor iemand die veel moet bellen????
de feestelijkheden zijn nog maar nauwelijks voorbij of er komen al slechte berichten binnen.zoals ik al vertelde heeft de man van een vriendin ook kanker, ik heb hen nog niet kunnen bereiken, daarna vertelde mijn broer dat zijn schoonvader bediend is en er gewaakt moet worden, het is te erg allemaal, bovendien gaat het slecht met mijn broer, deze week moet hij weer op controle, kijken of de chemo gewerkt heeft; ik moet morgen naar de reumatoloog, ik vrees dat dat ook niet zo best is, ik heb de laatste weken constant pijn, dan hier en dan daar, ik moet eerst de bloeduitslagen nog afhalen bij de dokter en dinsdag moet ik op gesprek bij hem, hij zegt dat ik gedeprimeerd raak, vooral ook door mijn moeder, het is nooit meer goed wat ik doe, de dekens zijn te zwaar, ze heeft het koud, dan heeft ze het weer te warm, dan moet ze weer een lavement en als ze er dan eentje krijgt moet ze vijf zes keer naar het toilet en heeft ze buikpijn. elke avond ben ik een uur bezig om haar bed in de slaapkamer in orde te krijgen. vrijdag moest ik met mijn broer en zus uit eten en ze vond dat het onverantwoord was om hier te blijven slapen omdat het zo waaide, ik heb haar dan maar beloofd als het zo voortduurde dat ik dan wel naar huis zou komen, gelukkig was dat niet het geval. ik heb nog een reeks fotos die ik moet verkleinen maar ik heb geen tijd genoeg, dus zullen ze nog even moeten wachten, die ene week kunnen ze me toch niet meer afpakken. gisteren was ik van dienst als babysitter en moest ik de kleine uit zijn bed halen omdat de nieuwe meubels voor mijn apartement gebracht werden, dus moest ik weer holderdebolder naar hier. toen die eindelijk geplaatst waren heb ik er de dweil eens doorgehaald en terug naar mijn moeder, eten gekookt voor haar, een spelletje rummicub met de oudste en toen fritten gaan halen en de kinderen naar huis gebracht. het was me het dagje wel. vanaf vandaag kan ik ook dagelijks bellen met mijn zoon via skype en dat is gratis, hij heeft zijn winkel geopend en is dus daar. makkelijk is dat, en kost me niks. dat was het zo wel ongeveer, tot vrijdag!
eindelijk zijn de feestelijkheden voorbij, ik heb er van genoten, zowel het dineetje met mijn dochter en familie alsook met de vier dagen die ik kon doorbrengen met mijn zoon en schoondochter, daarna nog een feestje met mijn familie en vorige zondag afgesloten met een brunch met mijn vrienden, alhoewel ik vanavond weer uit geweest ben met mijn broer en zus met aanhang.je zou zeggen dat het leven een feest is, maar dat idee moet je weer vlug laten varen als je met je neus op de feiten gedrukt wordt.vanavond kreeg ik het vreselijke telefoontje van een vriendin die me meldde dat de man van een andere vriendin prostaatkanker heeft met uitzaaingen, hij is amper 50 jaar, zijn vrouw heeft jaren geleden borstkanker gehad en nu op het bot, en bovendien hebben ze ook nog het hoederecht over hun driejarig kleinzoontje! mijn haren gaan recht staan als ik daar aan denk, ik kan het niet uit mijn hoofd zetten, morgen ga ik hen bellen, ik ben nu te veel van streek en ga het daar nu maar bij laten, volgende keer vertel ik meer!
ik heb veel te vertellen maar weinig tijd, dus ga ik vandaag alleen maar fotos plaatsen van mijn feest, tot gauw!scrol maar naar beneden, daar staan ze!
