omdat mijn nichtje nog eens komt oppassen bij mijn moeder ben ik weer eens hier, ik was in de tuin bezig die onder het onkruid staat maar het is zo warm dat ik maar even een pauze genomen heb. het was ook al weer enige tijd geleden dat ik hier was.mijn moeder maakt vooruitgang, taai dat ze is, de huisdokter zegt dat hij dit nog nooit in zijn cariere heeft meegemaakt, ze was zo goed als overleden en toch krabbelt ze weer recht, ze is niet meer verward, tenminste, ze noemt me nog wel eens anna, maar voor de rest gaat het wel; haar petekind stond versteld van de vooruitgang die ze maakt, ook ispahan heeft zich terug getrokken op mijn verzoek, ze is niet meer in levensgevaar en ispahan is hard nodig bij ziekere mensen. nu komt er waarschijnlijk iedere week iemand een keertje slapen, het is nog niet helemaal geregeld, maar dan kan ik elke week een avond hier slapen. mijn moeder geeft wel veel werk, en soms is ze zeer lastig, ze wil dat ik het licht uit doe in de living om 8 uur, dus geen tv of lezen, zegt ze dat ik ook maar naar bed moet gaan, de dekens of de kussens liggen niet goed, dan moet ze op haar rechter- en dan op haar linkerzij, dan weer op haar rug, en dan ligt ze er pas i in en dan moet ze weer plassen, ze kan weer uit haar bed met hulp, sinds een paar dagen ben ik met haar aan het oefenen om te lopen, ze steekt haar handen in mijn broeksband en zo stapt ze de hele living rond, ik moet wel zien dat ze haar evenwicht bewaart, ik achteruit en zij vooruit. de mensen die haar hebben gezien toen ze zo ziek was en nu staan verbaast over haar vooruitgang, ik ook, de hele familie en de dokter! moest je zien wat zij op één dag eet! 's morgens twee of drie boterhammen, voor de middag babeurre of pudding, 's middags vier boterhammen, na de middag fruit of yougurt, 's avonds een tas soep, aardappelen, groenten en vlees zoveel als ik, en nog een nagerecht, en dan om een uur of acht nog een pudding of een ijsje! het is ongelooflijk maar waar, ik heb er zelfs fotos van, maar ze zijn te groot om hier te plaatsenen het rare is dat ze nu alleen kan eten, eerst moest ik haar voeren. op de dag zegt ze wanneer ze naar het toilet moet maar 's nachts heeft ze een pamper aan waar ze een gloeiende hekel aan heeft en die is dan 's morgens ook drijfnat,, dus elke dag haar bed verschonen, en wassen, maar dat vind ik niet zo erg, de kinesiste komt alle dagen en dan zou ze wel huilen van de pijn, ze moet haar knieen strekken en dat kan ze niet meer dus doet de kinesiste dat, nadien ligt ze afgepeigerd in bed.al bij al zijn het twee zware maanden geweest, gelukkig zijn er nu een paar familieleden die eens komen oppassen zodat ik ook eens weg kan, donderdag komt mijn schoonzus want ik moet naar de kapper, dat moet ook eens gebeuren. en nu weer naar de tuin, tot later
vandaag heb ik het risico genomen om weer eens naar hier te komen, ik laat mijn moeder achter in de handen van mijn jongste broer, blijkbaar is het gevaar eraf maar ze mag niet alleen gelaten worden, ze kent mij niet meer, ze noemt me moeder of maria of anna,terwijl ze de anderen wel kent. zelfs haar petekind herkent ze en haar zus en broer ook, het is raar, maar daar zit ik niet zo mee; het zijn een paar zeer enerverende weken geweest, na de morfine kwam de temesta, daarna de haldol, daarna de dolol,en nu weer een fles waar ik de naam niet meer van weet, maar die duidelijk een rare invloed heeft op mijn moeder, ze mocht 2 maal 25 ml en een keer 50 ml hebben, maar ze doet niks dan slapen of haar bed afbreken, ze heeft een speciaal kussen om tegen haar rug en tussen de knieen te leggen, en daar heeft ze eergisteren een uur mee gevochten voor ze het opgaf, ik had haar al vijf keer toegedekt en de zesde keer ben ik er bij gaan zitten en gekeken hoe ze zich moe maakte, toen ik haar vroeg of het zo nog al ging zei ze ja, dus liet ik haar doen, tot ze helemaal blootlag en eindelijk stil, daarna heb ik haar weer toegedekt en is ze in slaap gevallen. ik heb nu drie nachten ongestoord kunnen slapen, de rest van de nachten heb ik gekampeerd naast haar bed of er een paar keer uit gemoeten, met de babyfoon is het wel geruststellend,maar dan hoorde ik ook weer de klok slaan, dus die maar stilgezet.dan heeft ze me ook op een avond een lap tegen mijn oren verkocht, ik was zo verbaast dat ik haar vroeg waarom ze me geslagen had en ze zei dat ik maar beter moest luisteren! ik moest direkt aan mijn kinderjaren terugdenken, zo deed ze dat vroeger ook. ik stuurde een smsje naar mijn zus en die belde al direkt op om te vragen wat er aan de hand was en we hebben beiden zitten lachen aan de telefoon! de zenuwen zeker? nu heb ik aan ispahan gevraagd of ze voor mij niemand konden vinden om een paar uurtjes bij haar te blijven terwijl ik boodschappen doe en mijn vrienden nog eens kan zien, en vandaag is ze voor de eerste keer geweest, maar ze heeft niet veel moeten doen, ze heeft de hele tijd geslapen. en van ziekenzorg komt er elke dinsdag iemand een paar uurtjes, laat dat nu een nichtje van me zijn! dus krijg ik nu wat ruimte, ik wil ook niet te veel op mijn broers en zussen steunen, die hebben ook al zorgen genoeg, en zo is iedereen tevreden hoop ik. men vraagt me wel eens of ik het nog eens zou doen als ik alles op voorhand geweten had en ik durf niet volmondig ja te zeggen, maar ik heb mijn moeder een belofte gedaan en die wil ik volbrengen, en wat de dokter ook aandringt om haar naar een ziekenhuis te brengen,( zogenaamd om mij te ontlasten voor een paar dagen) ik wil dat niet omdat zij dat niet wil en daarmee is de kous af!wil hij misschien zijn verantwoordelijkheid ontlopen? nu ik deze regeling heb genomen hoop ik het te kunnen volbrengen zonder zorgen om mijn broers en zussen, en ik wil hen al bedanken wat ze voor mijn moeder en mij doen, maar ik vergeet zeker de mensen niet die mijn blog bezoeken en de moeite nemen om een reactie te sturen en mij zo moreel te steunen! hartelijk dank!
vandaag heb ik vrij, ik ben zowat uitgeput, deze morgen begon al met de verzorging van mijn moeder, ze had een vieze pamper aan en omdat het nog zo vroeg was heb ik het maar alleen gedaan. nu is mijn jongste zus bij haar en deze namiddag een broer, morgen na de middag komt mijn schoonzus, die is ook al een paar keer geweest, dat maakt het voor mij wat lichter.dit was ook de eerste nacht dat ze doorgeslapen heeft. een paar dagen geleden kwam haar petekind uit galmaarden op bezoek en ze kon geen woord uitspreken, en zie , twee dagen later kan ik haar weer verstaan. haar petekind was nog eens langsgekomen met haar man en toen kon ze het wel uitleggen.maar ondertussen is er heel wat gebeurd. ze bleek nl. allergisch voor morfine en die is nu verwijdert, daarna werd haar toestand wat beter, de temesta is ook afgebouwd, maar sinds gisteren weten we ook dat ze een uitgezette kransslagader heeft en dat maakt ons weer meer ongerust. de dokter zegt dat men dat kan opereren maar bij haar niet, ze is te zwak en te oud. gelukkig kent ze iedereen weer, maar ik vraag me af of dit niet naar de ergere gaat, en wat als ze weer huilt van de pijn? morfine gaat niet meer, dus..... afwachten weer, het is enerverend en je wordt er zo moe van, maar ja, het zal nog altijd haar tijd niet zijn zeker? tot de volgende keer hoor!
het lijkt erop dat mijn moeder is afgekickt van de morfine, ze is nu rustiger. gisteren heeft ze doodstil gelegen van 12 uur tot zeven uur, toen de verpleegster kwam heb ik gevraagd om haar gerust te laten, ze heeft enkel haar pamper nagekeken maar niks, dus vreesde de dokter dat haar nieren zouden uitvallen, maar deze morgen was ze goed nat. ik heb weer op de vloer gekampeerd, telkens als ik iets hoorde schrok ik wakker en ging dan weer bij haar kijken, maar de volledige stilte maakte me ook wakker, dus, om zeven uur koffie gezet en terug in bed, de poetsvrouw kwam om halfnegen en dan ben ik ook maar opgestaan.deze morgen had ze weer pijn, ik heb haar een halve temesta gegeven en een halve paracetamol, maar dat gaat niet vanzelf. ze kan niet meer slikken,ze kan ook niet meer praten, het is een soort gefluister dat ik ook niet versta, maar zij begrijpt me goed, vanmorgen waren er een paar familieleden op bezoek en ik vertelde haar dat, ik zei: moe, als je op reis gaat naar onze va, zeg dan nog eens goeie dag en lach eens, dat deed ze dus, het was echt ontroerend, maar het frustreert me dat ik haar niet kan verstaan. deze morgen vroeg belde mijn zoon ook al ongerust, de ene telefoon achter de andere, maar deze voormiddag heeft mijn zus me voor een groot deel vervangen en nu zit mijn broer bij haar. deze nacht komt er een andere broer waken, en morgenavond een andere zus met haar man, dus ik heb even vrij maar weet niet wat ik moet doen, ik loop er wat verloren bij, als ik weg ben wil ik weer zo snel mogelijk naar huis alhoewel ik weet dat mijn andere broers en zussen dat perfect kunnen, ik wil bij haar zijn;dus je zult mij hier niet lang zien. de dokter zei gisteren dat het leek of haar strijd gestreden was, ze vecht niet meer en ligt doodstil in bed, maar wat me benauwd is dat ze veel slijmen in haar mond heeft en steeds opnieuw opduiken, ik haal ze weg met een doekje maar er komen er steeds andere, zal straks eens aan de dokter vragen. ik hoop het vol te houden, maar sommigen zeggen dat ik verschrikkelijk uitzie, ik ben wel wat afgevallen, maar ik zal toch geen rust hebben tot alles voorbij is. mocht er vandaag nog iets voorvallen dan kom ik er vanavond op terug, zoniet dan tot de volgende keer
ik ben weer even hier dank zij mijn zus die op mijn moeder past. vannacht heb ik weer gekampeerd bij mijn moeders bed;maar wat daar allemaal aan vooraf gegaan is!!!!! de eigen huisdokter die weer terug is van verlof kwam maandagmorgen kijken,de helft van de morfine moest eraf want ze ziet spoken, praat wartaal en huilt in plaats daarvan 3 temesta per dag plus een tabletje morfine, twee halve per dag. natuurlijk veroorzaakte die morfine verstopping, mijn moeder huilde van de pijn in haar buik, toen de 50 mg morfine eraf waren heeft ze drie maal een stoelgang gehadin 12 uur en hoe!!!!!!!!'s morgens lag ze weer in haar eigen vuil, ik heb haar alleen uit bed gehaald en mijn zus gebeld, we hebben samen haar bed verschoond en haar gewassen. de morfine tabletjes heeft ze twee dagen genomen en de dokter veranderde weer, nu kreeg ze gisteren een paracetamol waarvan ze er al kilos binnen had, alleen dit waren smelttabletten, ze smelten inderdaad en lopen dan uit haar mond. gisterennacht is ze om halftwee beginnen huilen en dat heeft ze zestien uur volgehouden. gisterenavond heb ik de dokter weer gebeld en die zei dan ik de plakker van 25 ook moest verwijderen, dat heb ik gedaan, ik heb haar een temesta gegeven en een slaappilletje en eindelijk na een uur was ze rustiger en is ze in slaap gevallen tot deze morgen half zeven. nu is mijn jongste zus bij haar en die had ook al slecht nieuws bij, haar dochter die een opleiding volgt bij de politie is in haar oog geschoten, niemand weet door wie en de vraag is of ze nog zal zien, en of ze niet afgekeurd zal worden,dus ik wou dat ze terug naar huis ging maar ze wilde even bij mijn moeder zijn. morgenavond komt mijn broer slapen, dus kan ik weer eens hier slapen. al bij al vind ik het barbaars hoe ze met mijn moeder omgaan, ze wil niets liever dan sterven, maar ze bekijken het liever en proberen allerhande produkten uit, die een bom geld kosten.zoals haldol, moest ik gaan halen maar ik mag het haar niet geven!waar zijn ze dan mee bezig??????? het zal er nog op uitdraaien dat ik haar naar het ziekenhuis moet sturen, maar dat doe ik niet, ze wilde dat niet en nu ben ik haar stem!!!!!zo, voorlopig is dat alles, misschien tot morgen!
lang geleden dat ik hier was, maar ik kon mijn moeder niet alleen laten, nu krijg ik hulp van zussen en schoonzussen die even bij haar willen blijven terwijl ik de noodzakelijke dingen doe, maar de nachten zijn voor mij. ik heb nog geen enkele nacht kunnen doorslapen, steeds huilde ze van de pijn. en nu ben ik boos op de huisarts.vorige week maandag zijn we samen geweest om over pijnbestrijding te praten, we waren met acht, de negende kwam niet maar komt anders ook niet, allemaal waren we het eens over de behandeling die hij voor ogen had, maar één van mijn broers vroeg wat er zou gebeuren als de negende er niet mee akkoord zou gaan,we hebben hem gezegd dat hij niks te vertellen had als hij niet zou komen, maar hij bleef er over doordrammen, wij vroegen zijn mening, niet die van de afwezige, maar hij zei dat we er nadien toch wel mee te maken zouden krijgen. uiteindelijk gaf hij toe, maar mijn zus had een paar dagen van te voren gebeld met hem en hij zei dan als mijn moeder stierf hij een onderzoek zou laten instellen. toen besloot de dokter om de morfine tot 50 te verhogen, 's anderendaags ging hij op vakantie met de uitdrukkelijke opdracht aan zijn collega om deze week niets te veranderen aan de medicatie. hoe kan hij zoiets verantwoorden? wat als mijn moeder nog slechter wordt? toen de pleisters verhoogd waren kreeg mijn moeder maandag verschrikkelijke nachtmerries, ze huilde en smeekte om haar te bevrijden, de weg naar de hemel was zo lang en bergop, help me toch, moeder , kom me toch halen, enz, het was afschuwelijk.! onbegrijpelijk!de hele dag en nacht heeft ze zo gelegen, ik heb haar opnieuw opgebeld en eindelijk schreef ze temesta en haldol voor, na een poos was ze buiten westen en heeft enkele uren geslapen, maar daarna doken de nachtmerries weer op en ook de pijn, haar stuitje ligt helemaal open, dus moet ze vaak gedraaid worden, één zus komt 's morgens en 's avonds mee helpen, ze wil op de wc stoel en geen pampers, maar nu kan ze niet meer op haar benen staan en ik heb de kracht niet op haar alleen in en uit het bed te doen, dus heeft ze voortaan pampers aan, maar daar zit ze zelfs in haar slaap aan te trekken, het moet een grote vernedering voor haar zijn om zo behandeld te worden. gisteren is mijn dochter opgekomen voor mijn moeder, (zij is verpleegster in een bejaardenhuis) en ze zei tegen de dokter als zij haar verantwoordelijkheid niet neemt dan we dan ispahan inschakelen en dat is ook gebeurd, de dokter zou naar ons komen om een gesprek te hebben met de verantwoordelijke maar wie niet kwam was zij!, ik had ook de verantwoordelijke van de verpleging gebeld en die was er wel, nu hebben ze samen een pijnbehandeling uitgewerkt die redelijk goed werkt, haar nare dromen zijn weg, maar ze kent niemand meer en praten, eten of drinken doet ze ook nauwelijks. nu ben ik hier omdat mijn jongste zus me vervangt, ze vinden dat ik aan een beetje rust toe ben, en morgenavond doet mijn dochter de nacht, zij vertrekken op vakantie volgende maandag en wil op die manier afscheid nemen van mijn moeder. dus slaap ik hier donderdagnacht, maar of het zal lukken???????dat was het wel weer zo een beetje, tot de volgende keer
hier ben ik weer even terwijl mijn zus de wacht houdt bij mijn moeder. ze is verschrikkelijk afgevallen, vandaag moeten haar morfineplakkers verhoogd worden, dus zal ze weer in de war zijn,gisteren was de dokter er weer en ik heb er een flinke discussie mee gehad,en alweer over euthanasie. ze vroeg of ik geen wroeging zou krijgen als zij bv. haar een dodelijke injectie zou geven en ik antwoordde: neen, als jij hier zo een jaar moest liggen met zoveel pijn en je moet daar machteloos op toezien zou je wel anders denken. ik kan haar pijn niet wegnemen, die plakkers hebben nu drie weken gediend, nu moet ze al een hogere dosis hebben, maar nog niet genoeg om de pijn te doen weggaan,waarom nog????????????? ze wil zo graag dood zijn, ze heeft niets meer om voor te leven en ze zegt dat ze ons leven tot een hel maakt, wat moet je als dochter dan doen? gewoon kijken wanneer ze haar laatste adem uitblaast terwijl ze vergaat van de pijn,? dokters moeten ook hun grenzen kennen vind ik, een hond doet men dit nog niet aan!ik ben boos, boos , boos!!!!
mijn moeder is nog steeds ziek en met deze warmte wordt het er niet beter op. de dokter is gisteren weer geweest , hij zegt dat ze nog een reeks moet hebben van de kinesiste, ze kan niet goed hoesten en dan lijkt het wel of ze stikt. al haar medicijnen zijn afgeschaft buiten één, ze heeft nu morfineplakkers en dat gaat reelijk goed, maar ze wil me altijd in haar nabijheid, ze zei tegen de dokter dat ik bij haar moest slapen op de grond want ze is bang, maar dat heeft hij verboden, ze heeft alles wat ze nodig heeft en een pamper aan, maar om drie uur vannacht was het prijs, ze moest naar het toilet, dus de pamper af en daarna een broekje. maar vooraleer ik haar terug in bed had dat duurde een poosje. om zes uur van 't zelfde, ik heb haar niet geholpen ,ze had enkel het laken en de deken tegen de grond liggen. ze is ook vaak verward, dan ziet ze stro in de keuken en varkens buiten, dan vraagt ze weer wanneer ze naar huis mag, en waar ze toch in was beland. het is erg, maar beter dit dan pijn.of ze nog zal kunnen stappen weet ik niet, ze eet in bed en ik zit naast haar met mijn bord op schoot. nu moet ik wat rekeningen betalen en dan ga ik er weer vandoor, tot later
ik heb een vrije namiddag, ik dacht even hier te ontspannen maar de planning is anders verlopen, ik ga met mijn zus winkelen en een terrasje doen, dus tot later
heel even hier , alleen voor het hoognodige, er steeg een luchtballon op hier vlakbij met vrienden erin en dat wou ik niet missen.maar ik heb geen tijd om adem te halen, mijn moeder had een longontsteking in plaats van een bronchitis, ze heeft twee kuren antibiotica op, dat is redelijk goed gegaan, maar nu ze aan de morfine is heeft ze hallucinaties, ze wordt boos, dan huilt ze weer, dan scheldt ze me uit, dan bedankt ze me weer, het is raar, dan zegt ze weer dat ik meer weet dan ik wil vertellen, we zijn allemaal leugenaars etc..maar ja, het doet soms wel pijn maar ik weet waardoor het komt, maar toen de huis arts er van hoorde wilde hij de morfine terug afnemen, maar daar heb ik me tegen verzet, nu heeft ze geen pijn en ligt ze confortabel in een ziekenhuisbed dat op en neer kan om het werk van de verpleegsters te verlichten, die komen twee maal per dag, de dokter is deze week vier keer geweest, dus ik kan niks plannen of ergens naartoe want er kan altijd iemand komen, en dan denk ik nog niet aan het bezoek dat ze krijgt; ik heb 5 nachtten bij haar gekampeerd op de grond, maar nu durf ik het weer aan om naar mijn kamer te gaan.en nu ga ik weer, tot de volgende keer
vrijdagmorgen, ik ben even hier om wat dingetjes te doen, maar ik kan vanavond helaas niet hier zijn, mijn moeder is erg verzwakt en ik durf haar niet meer alleen laten, ik heb al drie nachten bij haar geslapen op de grond op een matras. nu is de hulp in huis en kon ik even weg. de dokter is al vier keer geweest, blijkt het weer een longontsteking die ze had, ze is zo zwak, kan niet meer op haar benen staan, we moeten haar met twee helpen, dus krijgt ze pampers aan, ik vind dat eigenlijk een beetje vernederend, ze is altijd zo zelfstandig geweest en nu is ze zo hulpeloos als een baby.nu krijgt ze eindelijk morfinepleisters en heeft ze geen pijn meer, maar ondertussen kan ik een winkeltje beginnen met al de pijnstillers die ze ooit heeft gebruikt en niet hielpen! ik ben boos op de dokter dat hij het zo ver heeft laten komen . nu komt de verpleegster twee maal per dag om haar te verzorgen, en de kinesist om te kloppen, daarna is ze zo afgepeigerd dat ze amper iets kan zeggen. eten doet ze nog weinig, een puddinkje, wat yougourt, en af en toe een boterhammetje, voor de rest slaapt ze, en soms is ze ook verward, maar daar zit ik niet zo mee, als ze maar geen pijn heeft. ik heb nog niemand van mijn broers of zussen gezien die het even wil overnemen, alleen belde mijn jongste zus dat ze maandagnamiddag me een paar uur komt aflossen. onbegrijpelijk dat ik haar kinderen zo weinig zie nu ze er zo aan toe is. voor mezelf heb ik weer antibiotica gekregen, nu s zijn het weer streptokokken waar ik tegen moet vechten, ik ben echt moe, moe ,moe, maar ik moet vooruit he, ik wil dit tot een goed einde brengen. ik leef per dag omdat je nooit weet wat de volgende dag zal brengen, dus kan ik ook niet zeggen wanneer ik terug kom, dank je aan allen die mij een reactie of e-mail stuurden,dat is voor mij een waren steun, dank!!!
eindelijk ben ik weer eens hier om een stukje te schrijven, maar ik heb een bangelijke week achter de rug. het eerste weekend waren de kleinkinderen bij mij en ze waren goed ziek, enkele dagen nadien kreeg ik en mijn moeder een zware bronchitis, de dokter kwam op maandag en had alleen voor mij medicijnen voorgeschreven, de dinsdag heb ik de hele dag in bed gelegen maar 's nachts moest ik er vier keer uit voor mijn moeder, ze hoestte en hoesste maar, dus om 8 uur 's morgens de dokter weer maar gebeld, en die pipo kwam pas 's avonds om 5 uur. hij schreef antibiotica voor en pijnstillers, maar nu was ik het beu, alle pijnstillers die er bestaan had ze al gehad en nu dan weer met codeine! ze kan daar niet tegen! daarbij heeft het invloed op de darmfunctie, daarin gaf hij me gelijk maar hij wist niet zo gauw wat dan voor te schrijven, dus vroeg ik hem of het nu stilaan geen tijd werd om haar morfine te geven en uiteindelijk heeft hij toegestemd. maar wat heeft ze afgezien! ondertussen hadden we een ander ziekenhuisbed gehaald met een verzorgingstafel want nu komen de verpleegsters twee maal per dag en de kinisiste elke dag om te kloppen, ze kan haar fluimen niet boven krijgen. de dokter heeft even voor haar leven gevreesd. natuurlijk was ik die avond in paniek, ze had ook koorts, mijn dochter heeft de eerste schokken opgevangen . ze heeft de familie gebeld.vanaf gisteren heeft ze geen koorts meer, maar af en toe is ze er naast, maar ze heeft god zij dank geen pijn meer. toen ze daar zo lag kwam er bezoek en die zeiden, het is toch wel erg he, een hond of kat maken ze af en dat mens laten ze verrekken van de pijn! ondertussen ben ik zelf nog niet genezen, heb weer een monster moeten binnendoen en maandag komt de dokter terug. ik weet nog niet of ik hier nog kan komen slapen, nu kan ze niet meer uit bed dus draagt ze pampers. ik bekijk het weer maar dag na dag, dus tot de volgende keer.
ik wil het nu eens over iets anders hebben dan mijn moeder maar toch iets dat er bij aansluit. wat houdt mantelzorg in? dat je voor iemand zorgt die dat zelf niet meer kan geloof ik! wat zijn de gevolgen als je voor mantelzorg beslist? wat de voordelen? ik zal mijn geval uitleggen, maar dat wil niet zeggen dat het voor iemand anders hetzelfde is, maar voordelen zie ik er niet in, alleen maar nadelen. wie er goed bij vaart is de staat!indien ik deze taak niet op mij had genomen zat mijn moeder al zeven jaar in een bejaardenhuis, en wat zou dat de gemeenschap gekost hebben ? en aan haar? zij zou haar huis hebben moeten verkopen, en misschien hadden de kinderen dan ook nog bij moeten leggen; dat is de staat bespaard gebleven. voordelen voor de mantelzorger??? ik ben een tijdje bij mijn moeder ingeschreven geweest nadat mijn man gestorven was, en toen kreeg ik van de gemeente 2000 frank, mooi meegenomen, maar nu ik een eigen adres heb kom ik daar niet meer voor in aanmerking, je moet, ofwel bij haar, of naast haar wonen, dus weg voordeel! de mantelzorgpremie? die wordt gestort op de rekening van mijn moeder. niks dus. nu heb ik pas mijn belastingsbrief laten invullen en blijkt dat je 2500 zou mogen aftrekken als je in- of naastwonende bent, niet dus, maar ik doe nog altijd hetzelfde, nl. voor mijn moeder zorgen. dan de verhoudingen tussen broers en zussen: er zijn er altijd bij die denken dat je er beter van wordt, gelukkig heb ik overal bewijzen van, maar al bij al voel ik mij niet gelukkig in deze situatie, en ik kan het dan ook niemand van harte aanraden; maar ja, als mijn moeder in een verzorgingstehuis had gezeten was ze er waarschijnlijk al lang niet meer geweest.maar het ergste vind ik dat ik niet kan doen wat ik graag zou willen, nl. bijstuderen en van mijn apartement genieten, zelfs mijn vrienden schieten er af en toe bij in. dus mensen, verzint eer ge begint. dit wou ik ook eens kwijt, desondanks zal ik doen wat ik kan om mijn moeder zo goed mogelijk te verzorgen, dure wat het dure! tot later!
ja, ik ben er weer even , deze morgen ben ik terug naar de huisarts geweest en het rare is dat ik deze week weinig of geen pijn heb gehad, en dat na het schrappen van de ledertrexate,ik moest het een weekje proberen zonder en het resultaat is prima, maar wat was het dan voor ik met die pillen begon? blijkbaar meer pijn door artrose dan door artritis. de huisarts heeft me geadviseert om nog een weekje erbij te doen en ik moet vrijdag weer terug komen.vandaag ben ik weer even babysit geweest, de kleinste hoest weer verschrikkelijk, de school doet er blijkbaar geen goed aan, hij gaar weer pas een week en het is weer van dat, maar ja, het kind gaat zo graag, en die kinderziekten moeten ze toch doorlopen he.mijn moeder stelt het redelijk wel, alhoewel ze op een avond, na de verdwijning van die twee kinderen in Luik , plots moest huilen; ze zei, ik wou dat ik morgenvroeg niet meer wakker werd, in wat voor een wereld leven wij? . maar ja, mijn moeder is de laatste jaren afgesloten geweest van het wereldnieuws, ik vertelde haar wel het voornaamste maar ze kan het allemaal niet meer verwerken, dit is haar wereld niet meer!en hoe meer ik haar vertel, hoe meer ze piekert, ik hoorde gisteren dat mijn broer erg achteruit gaat en ze een bed voor hem in de woonkamer hebben geplaatst, maar ik durf het niet tegen mijn moeder te zeggen, dat is nog tijd genoeg als ik er niet meer onderuit kan. vanavond is mijn dochter met de kinderen blijven eten, en de grootste is met me mee gekomen, zo heeft mijn dochter ook wat rust want ze staat met de vroege, er zijn een paar collegas ziek en ze moet meer invallen, maar werken met zieken en bejaarden is geen lachertje dus spring ik even bij. morgenvroeg ga ik de kleinste halen tot na zijn dutje en dan kunnen ze weer naar huis.'t is me wat als je steeds plannen moet maken voor je kinderen! maar ja, morgen gaat de zon weer op en zien we weer wel hoe het gaat. moet ook nog eens naar spanje bellen, ik denk dat hun telefoon niet werkt, het is al een week geleden dat ik van mijn zoon gehoord heb,maar geduld is een mooie deugd he, tot de volgende keer
is er iemand die mij kan helpen? als ik mijn blog open krijg ik de mededeling gereed maar met fout in de pagina, bij de details staat regel 5697, teken 1, fout: object wordt verwacht, code 4, url: http://blog.seniorennet.be/satoshi/
wat moet ik daar mee aanvangen? hopelijk weet iemand raad, ook als ik mij aanmeld met mijn gebruikersnaam en paswoord op het forum krijg ik telkens als antwoord dat ik verkeerd paswoord of gebruiker heb opgegeven en dat is toch niet zo, dus nu kan ik niet anders dan via mijn blog om hulp vragen.
weet iemand raad?
dank je wel
zoals ik vertelde moest ik met mijn moeder voor een gehoortest naar het ziekenhuis, jongens wat was het warm! eerst de rolstoel in de auto, toen mijn moeder en daar gingen we dan, ze had een petje mee om voor haar ogen te houden, ze kan niet tegen zonlicht ,maar gelukkig reden we veel onder bomen. ginds aangekomen moest de rolstoel uit de auto, naar de inschrijvingen en toen naar de afdeling van de dokter, daar was het meer dan een half uur wachten, en dat beviel haar al niet, het duurde te lang,en stilletjes aan zag je haar weer zijwaarts in mekaar krimpen. na een goed half uur was ze aan de beurt, de test werd gedaan, de dokter heeft nog oorsmeer verwijderd en een hoorapparaat voorgeschreven, ik daar mee naar de winkel en ze zouden me bellen om een afspraak te maken want die komen ze thuis passen, nu maar afwachten. gisterenavond heb ik haar nog eens uitgebreid het nieuws van de laatste dagen vertelt en toen begon ze plots te huilen, ik was wel wat verbaasd en toen ik haar vroeg wat er was zei ze dat er niks anders meer was dan slecht nieuws, ze wilde er uitstappen, want waar ging het met de werels toch naartoe,en toen begon ze over zichzelf en haar pijnen ,toen ben ik wel wat boos geworden, ik ben 14 jaar vrijwilligster geweest en ik heb mensen gezien die onnoemelijk leden, vele kankerpatienten tot de laatste dag, bovendien gaf ik haar enkele voorbeelden van haar eigen broers en zusters en schoonfamilie en dan vind ik dat ze het er niet slecht heeft afgebracht, haar kinderen leven allemaal nog, hebben werk of op pensioen, haar kleinkinderen evenzo, behalve één , die is jong verongelukt met de moto nu twee jaar geleden en dat was wel een harde dobber, maar ze mag niet klagen vind ik, kijk naar mij, ik ben weduwe geworden op mijn 58 ste, heb twee kinderen waarvan er eentje ver weg zit, waar moet ik naartoe met mijn verdriet? niet naar mijn moeder, die heeft al genoeg, en mijn dochter ook, maar ik heb leren relativeren, je moet wel, het leven is geen kermis he, maar vanmorgen ging het haar weer beter, ze is zelfs niet op moeten staan voor het toilet, dus op hoop van zegen dan maar
wel wel, de uitslagen van mijn scanners zijn binnen, en nu zit ik opgezadeld met een probleem, blijkt dat ik vol artrose zit en nergens bewijzen van artritis behalve in het bloed wordt een ontsteking vastgesteld, maar waardoor komt deze ontsteking? een goeie vraag, de reumatoloog gaat er van uit dat het artritis is, de huisdokte twijfelt en heeft me nu andere medicijnen aangeraden als proef voor een week, vrijdag moet ik terug komen, hij zegt dat ik een week 's morgens één mobic moet nemen met een maagbeschermer en dat tot vrijdag, is er een verschil dan wil hij dat ik doorga, zoniet moet ik opnieuw aan de ledertrexate. Wat mankeer ik? artritis of artrose of allebei? niemand die het antwoord weet. op een paar plaatsen in mijn rug zijn de tussenwervelschijven versleten, in beide schouders aangetast alsook in een heup, de handen en de voeten en dat heeft een oncoloog vastgesteld. Wat is het nu??????????ik zie me hier niet zitten zoals mijn moeder hoor! woensdag moet ik met haar naar het ziekenhuis voor die gehoortest, ben benieuwd wat dat zal worden. en vanavond kreeg ik een telefoontje van mijn zus, die kwam van het ziekenhuis waar ze een echo moest laten maken van haar hals, ze heeft een groot gezwel in haar hals en keelstreek, maar na de echo moest ze een kleurenscan laten maken, een paar specialisten erbij die het niet eens konden worden, en de uitslag is een ontsteking waar een steen inzit, zo hebben ze haar dat uitgelegd, nu moet ze zich laten opereren, ze is bang dat het een kankergezwel is alhoewel de dokters haar gerustgesteld hebben.dat is het zowat voot deze week, god weet wat het volgende week weer is, tot dan!
help !!!!!!!!!!! ik kom weer op mijn blog en alle fotos zijn verdwenen, waar de foto stond staat alleen nog het woord :foto
wie weet hoe dat komt???????,
help!!!!!!!
eindelijk heb ik er mijn moeder van kunnen overtuigen dat ze een hoorapparaat moet aanschaffen, de hele week hebben we er discusies over gehad, vandaag is de huisarts geweest en die heeft een duwtje in de rug gegeven.het was zo erg dat ze zelfs zei dat er in haar huis dingen gezegd worden die zij niet mag weten, zelfs met haar kinderen praat ze amper maar dan moet ik naderhand wel het hele verhaal vertellen, dan verstaat ze me niet en moet ik opnieuw beginnen maar dan niet te snel anders begrijpt ze het weer niet, dus heb ik vandaag de knoop doorgehakt en naar de specialist gebeld voor een gehoortest, gelukkig moet ik niet naar zijn praktijk want daar is het moeilijk parkeren en ook nog eens bergop, dus ik moet naar het ziekenhuis en de rolstoel moet mee, dat op zich is al een avontuur want hij past maar amper in mijn koffer. gelukkig mag ze als eerste komen, want als ze lang moet zitten zakt ze van de pijn in mekaar,hopelijk duurt die test niet te lang. daarna komt er iemand van het audiocentrum om te kijken wat voor haar het beste is en laat ik dan maar hopen dat er nog iest is dat haar helpt, het moet toch vreselijk zijn om in stilte te leven? ik ben dus deze week naar het ziekenhuis geweest voor een ct-scan, maar het werden er vier! eentje van mijn hele lichaam, eentje van de lage rug, eentje van mijn handen en eentje van mijn voeten. 's morgens had ik een spuitje gekregen en moest na 3,5 uur terug komen, naar de wc, uitkleden, op de plank! terug aankleden, opnieuw naar de wc, opnieuw scannen, etc. anderhalf uur heb ik daar gelegen en natuurlijk was ik zo stijf als een plank!, benieuwd wat er uit de bus komt! de reumatoloog zegt dat mijn pijn niet in verhouding is tot de ontstekingen van de artritis, maar ik mag pas volgende week bellen, dus afwachten!vandaag ben ik vroeg, mede door mijn moeder, zij heeft besloten om vannacht in de living te slapen omdat het daar warmer is, 's morgens is ze stijf van de kou, maar dat werd dan wel een hele verhuis, haar wc stoel, de warmwaterkruik, de babeurre, haar zalfje voor de lippen een lamp die vannacht aanblijft anders ziet ze niks en natuurlijk haar wekker! zegt ze "zo houd ik het wel uit tot morgenvroeg" maar dat is dan ook heel vroeg want ik ben morgen babysitter van dienst, en ik hoop dat de kleine niet te ziek is want die heeft de windpokken! maar dat is voor mij meer ontspanning dan inspanning dus al bij al, niks om over te klagen.zo, dat is het dus weer voor vandaag, ah ja, zondag komen mijn vrienden nog eens logeren, ben blij en benieuwd wat ze te vertellen hebben, hun dochter is pas terug van een wereldreis, dus tot de volgende keer!
