nu zit ik hier, de begrafenis en de voornaamste dingen zijn gedaan, mijn broer zorgt voor de rest. ik heb het de laatste dagen te druk gehad om iets toe te voegen aan mijn blog, maar dat ga ik nu doen.Ik weet niet goed waar te beginnen, men zal begrijpen dat ik nog met veel verdriet zit, ik ben deze namiddag naar het kerkhof geweest, ik zie haar asse en de bloemen maar ik voel niets, zij is daar niet, zij is in mijn hart. ik kan ook niet huilen, ze wilde zo graag sterven dat we blij mogen zijn dat ze zachtjes is ingeslapen, maar ik mis haar zo! telkens als ik inkopen moet doen vraag ik me af of zij dat ook zou lusten, en deze namiddag stond ik met een doos ijsjes in mijn hand en ik eet nooit ijs, maar zij wel, dus ik denk dat het nog even zal duren. ondertussen zijn alle officiele instanties op de hoogte en heb ik haar invalidenkaart en de telefoon weggebracht. er liggen nog een paar dingen in het huis van mijn moeder maar die zal ik wel eens ophalen als ik ze nodig heb.
na de asuitstrooing zijn we samen gekomen om een en ander uit de doeken te doen,ik heb haar trouwkettinkje gekregen, mijn jongste zus haar trouwring en van het geld dat ze nog in huis had hebben we missen laten doen. verder hebben we allemaal enkele taken gekregen en werd beslist om een afspraak met de notaris te maken, maar toen mijn zieke broer hoorde welke notaris we hadden gekozen was hij razend, hij wilde dat we naar zijn notaris gingen, maar mijn moeder had deze gekozen en daar waren we mee akkoord gegaan. mijn zus moest de trouwboekjes ophalen maar kreeg het zijne niet mee, maar de dag dat mijn oudste broer naar de notaris ging was hij daar al geweest en gevraagd of het daar wel eerlijk aan toe ging!en dat aan een beeedigde notaris!!!! van mij eist hij een grote som geld, waarom weet ik niet maar ik ben niet ongerust, alles staat op papier en dat kan hij inzien bij de notaris, ik snap het echt niet, zo ziek en toch nog ruzie maken, ik heb medelijden met hem, als hij er niet meer is zal zijn vrouw heel eenzaam zijn zonder familie of vrienden, en dat zal dan ook deels haar eigen schuld zijn, ze heeft me van iets beticht dat een grote leugen is en dat laat ik niet op me zitten, daar zal ze nog wel van horen! de volgende dag ben ik met mijn zoon naar spanje gevlogen, maar dat is voor de volgende keer
ja, ik ben weer terug in het land, maar het is even een schrikken, zo'n vies weer! ik heb de batterijen weer opgeladen, maar er blijft nog een en ander te doen in het huis van mijn moeder, de was en de plas van 17 dagen vakantie, dus later meer, en nu in mijn bedje!
vandaag ben ik met mijn zus naar het mortuarium geweest om mijn moeder te bezoeken, ik kon het niet laten , ik moest haar zien! maar er schoot weinig van over van mijn moedertje, het lijkt wel of ze nog gekrompen is. en zoals ze leefde , zo is ze ook opgebaard: scheef! het mensje was helemaal vergroeid en ja, daar is weinig aan te doen, maar we vonden haar mond niet goed, te veel mond voor zo'n klein gezichtje, daar hebben ze wat aan gedaan en nu lijkt ze meer op zichzelf. vanavond is mijn dochter en twee nichtjes haar gaan bezoeken, ik wou dat deze periode voorbij was, ik heb gewoon hartepijn van al het verdriet dat ik zie, en dat moet nog zo tot vrijdag. donderdag komt mijn zoon alleen, dolores krijgt geen verlof omdat ze geen bloedverwant is, en voor één dag is de moeite niet. wat zal hij verdrietig zijn, hij hield echt veel van haar, en nu moet hij alleen afkomen, mijn broer gaat hem halen, ik kan niet mee, ik heb nog te veel te doen, het worden zware dagen ja, en dan gaan mijn gedachten ook vaak naar mijn broer en schoonzus, zij hebben hun zoon verloren nog niet zo lang geleden en nu moeten ze weer door die pijn, ik lees het op hun gezichten, ze hebben diep verdriet, en ik kan hen niet troosten, mijn potje is ook overgelopen, wie troost mij als ik straks alleen achterblijf? ook mijn jongste zus heeft verdriet, ze vermagerd zienderogen,maar ze wil ons niet vertellen wat er aan de hand is, dat respecteer ik maar het doet pijn om je familie zo te zien lijden, en dan die broer die nooit thuis kwam? ze willen allemaal een bewijs van overlijden voor hun bazen , waarom? gaan ze naar de begrafenis komen of willen ze alleen een vrije dag?zoveel dingen die ik in mijn hoofd steek, misschien ben ik overgevoelig, en ben ik bang om alleen over te blijven, hopelijk heelt de tijd alle wonden, maar 't zal even duren want ik heb er vele!
een moeder sterft altijd te vroeg,
al wordt zij nog zo oud,
je bidt dat god haar sparen zal,
omdat je van haar houdt.
maar als de dagen knellen gaan,
zij ziek wordt en benauwd.
bidt je dat god haar halen zal ,
omdat je van haar houdt.
treur niet over mijn dood,
maar verblijdt je over mijn leven.
eerst en vooral hartelijk dank voor uw steun en medeleven bij het overlijden van mijn moeder,het verdriet is groot, daarom vertrek ik samen met mijn zoon na de begrafenis naar spanje, moeder wordt gecremeerd op 24 november en op 25 november vertrekken we, dus jullie zullen me een tijdje niet zien, later, als alles een poosje voorbij is zal ik jullie er alles over vetellen, maar nu is het me zwaar te moede, dus neem ik hier een tijdje afscheid, dank en tot ziens
helaas, mijn moeder zal niet weerkeren naar huis, ze zal overlijden aan longembolien, ze is buiten bewustzijn, ze eet of drinkt niet meer, ze geeft geen enkele reactie, en de verpleegster heeft ons gevraagd om te komen waken, wij willen niet dat ze alleen sterft, in deze toestand mag ze niet vervoerd worden dus ligt ze nu heel alleen op een vierpersoonskamer, dit vind ik zo jammer, haar en mijn droom zullen niet uitkomen, maar ze moet niet meer vechten, dat heeft ze al méér dan genoeg gedaan, maar jammer dat ik het niet heb kunnen waar maken, haar bed was al gedekt, de verpleegsters al verwittigt en de ambulance al besteld, ik was weer hoopvol maar nu moet ik inzien dat het niet meer gaat, haar kaarsje is zo goed als uitgebrand,morgenochtend om 6 uur is het mijn beurt om te waken dus ik ga het kort maken en in mijn bedje kruipen, en of het nog niet genoeg was is een nichtje met haar auto tegen een boom gevlogen, het dak er afgezaagd, en haar naar het ziekenhuis gebracht, , mijn kleinzoontje moest de poliepen laten trekken, en een sneetje aan zijn piemeltje, die was ook moe en de kleine een beetje verward, hopelijk komt dat wel goed. tot zover, morgen mijn verslag over de wake......
inderdaad, mijn moeder komt naar huis de volgende dinsdag;de sociale dienst kwam vragen welke hulp we nodig hebben maar ik heb al veel hulp, die was even op rust terwijl ze in het ziekenhuis lag, vanaf dinsdag is het weer om de beurt een keer in de week komen slapen, en af en toe eens invallen op een namiddag zodat ik mijn boodschappen kan doen. de ziekenwagen wordt besteld om halftwee, maar voordien moet ik nog naar de longarts op controle. ze raden ons aan om met twee te komen zodat iemand bij in de ziekenwagen kan gaan zitten, dus de voorbereidingen zijn begonnen, ik denk dat ze tevreden is, ze zegt niet veel maar als je het over huis hebt zegt ze dat het thuis nog maar het beste is, voor de rest vergeet ze alles, ze wist niet meer wie er op bezoek geweest was, en die paljas die gezegd had dat mijn zus niet meer mocht bellen om haar te helpen bij het eten die was er om drie uur. ze hebben een notitie achter gelaten in het verzorgingsboekje:ons moe zeurt! dat hij dan wegblijft ! ik ben in ieders geval kontent dat ze naar huis mag, in het ziekenhuis konden ze niets meer voor haar doen, ik weet dat het nog een zware opgave zal zijn, maar ik hoop zo haar laatste wens te vervullen.ze zijn al gestart met een schema voor pijnbestrijding,ze krijgt een naaldje in haar arm voor eventuele medicijnen en ze hebben een plakker opgeplakt, ispahan moet er ook bij komen, ende dokter krijgt een schema van de specialist,dus hoop ik dat alles weer goed gaat, maar ik zal wéér niet naar spanje kunnen, maar ja dat is van latere zorg..
gisterenavond zijn we voor een gesprek bij de specialist geweest hij zegt dat ze verschillende embolieen heeft gehad en dat ze daar spuitjes voor krijgt. ze reageet daar goed op, ze ademt niet meer zo benauwd. de dokter is niet van plan verdere onderzoeken te doen.de vraag was; wat nu ? alles wat ze daar voor haar doen kunnen wij ook, dus heb ik gezegd dat ze wat mij betrof gerust naar huis mag komen. waarschijnlijk zal ik daar weer comentaar op krijgen,want ze zullen af en toe moeten komen helpen. er wordt nu een sociaal plan en een behandeling opgestart en dan zou ze naar huis mogen.ik ben oprecht blij, en moeder ook, ze onthoud niks maar vandaag zei ze dat ze volgende week naar huis mag,ze was tot tranen toe ontroert, ik denk dat ze altijd gedacht heeft dat ik haar in de steek zou laten. er moet eerst nog wel van alles geregeld worden, bovendien zal ik mijn reis naaar spanje wéér moeten annuleren,wat zal mijn zoon boos zijn. maar ik heb altijd gezegd dat mijn moeder op de eerste plaats kwam,natuurlijk vind ik het jammer, ik ben dit jaar maar één keer geweest, ik hoop dat hij het begrijpt.het zal denk ik niet zo zwaar zijn als toen met haar longontsteking, ze kan niet meer uit bed, dus alles gebeurt in bed, ik moet haar niet meer tillen, en ik gebruik de babyfoon weer, dus ik denk dat het wel mee zal vallen, deze avond ga ik haar helpen met het eten, dus misschien zie je me vanavond nog
nee, het ziet er niet goed uit, morgen moeten we op gesprek komen bij de behandelende arts, en dat is een veeg teken, ik zie zelf ook wel dat het zo niet verder kan,de verpleegster heeft tegen mijn broer gezegd dat ze palliatief is, maar dat is ze nog eens geweest hé ? maar ondertussen is haar hartslag fel verzwakt,ze geven haar alleen nog verzorging en ze eet een heel klein beetje, ze valt weer zienderogen af, dus ja, nu geloof ik het ook. maar als ze niets meer voor haar kunnen doen, dan wil ik haar terug naar huis halen, met wat extra verzorging van de verpleegsters en mijn familie moet dat kunnen, ik zie het geen maanden meer duren, net een vogeltje dat uit zijn nestje gevallen is. het is haar innige wens om thuis te mogen sterven en als ik kan vervul ik deze belofte. morgen meer
rond halfdrie zat ik weer bij mijn moeder, ze ligt alleen op een kamer van vier, de gordijnen dicht en een bekertje water op haar nachtkastje. ze heeft de hele tijd gesimd ( gekreund) van de pijn, ik had ze een dolol gegeven en toen heeft ze een kwartiertje geslapen, en alles begon weer van voren af aan. mijn zus had me een potje tiramisu meegegeven, dar heeft ze vijf hapjes van op, daarna moest ze op de pot, de verpleegster was er niet voor, ze zei dat ze niet meer op haar benen kan staan, maar mijn moeder wil niet in de pamper doen, dus kwam er een tweede verpleegster en hebben haar op de pot gezet, die zeiden dat mijn moeder erg ziek is, de spuitjes voor haar longembolie slaan wel aan maar heel traag, de dokter wil geen verdere onderzoeken meer doen omdat ze dat niet aan kan. ondertussen halen ze haar ook niet meer uit bed en doen ze haar geen kleren meer aan,te vermoeiend, dus ik denk dat ze haar opgegeven hebben. haar voorhoofd, armen en rug zijn nat van het zweet, ze wil de dekens van haar bed maar ze voelt kou aan, dat is nog niks gebetert, en telkens zeggen de verpleegsters dat ze ook al zo oud is en wat ik dan wil. ik wil alleen dat ze geen pijn heeft, dus bij het eten gaven ze haar een dafalgan, maar het werkte niet, ik heb haar een tijdje op haar zij laten liggen en dan stopt het gejammer even, van eten kwam ook niet veel in huis, ze heeft twee keer van haar boterham gebeten, een slokje van een drankje en dat was het. ik vrees dat het zo niet lang zal duren, maar blijkbaar hebben mijn broers of zussen er geen erg in dat het zo slecht gaat. vandaag had ik een volle zak vuile was, die staat weer klaar om mee te nemen, morgenmiddag gaat mijn zus omdat ik de kleinkinderen hier heb, en morgenavond zou mijn dochter gaan, maar ik ga ook, ik wil zien hoe ze evolueert, dus tot morgen
gisterenavond ben ik weer bij mijn moeder geweest, ze had haar beker weer uitgegoten in bed, de lakens nat natuurlijk. ze heeft ocharme een halve boterham gegeten en een paar schepjes pudding, ze heeft zo warm zegt ze, de dekens wegen zo zwaar en ze ademt zo moeilijk, haar voorhoofd en rug zijn nat van het zweet en toch voelt ze kou aan. de verpleegster kwam haar verversen en ze zei tegen mij dat ik maar naar huis moest gaan, ze was te moe om te praten, en wat ze zegt trekt op niks, ze vroeg naar haar moeder en waarom zij niet op haar gewacht had, als ik vraag is die of die geweest dan weet ze het niet meer, het rare is dat ze vroeg of ik gebeld had naar een broer om hem te feliciteren met zijn verjaardag, maar dat was op 1 november. ik geloof dat haar hersenen helemaal van slag zijn. dan ben ik ook nog naar haar vorige kamer geweest, daar lag ook iemand die ze kende, ik schrok me rot, ze droeg een grote halskraag, bleek dat nog van de val die ze 14 dagen geleden in het ziekenhuis gemaakt had!hoe is het mogelijk? het zelfde met mijn moeder, ik had aangedrongen om haar longen na te zien, zeggen ze dat er fotos gemaakt zijn en er niks aan de hand is, nu heeft ze dan al enkele longembolies gehad! hoe lang houdt een mens dat vol? nu krijgt ze spuitjes in haar buik en is het weer afwachten, mijn broer was er deze middag en die had geen beter nieuws, dus het gaat niet vooruit,straks ga ik nog maar eens kijken, totlater.
ben weer terug van het ziekenhuis. ik vond mijn moeder in de zetel, stijf van de kou, alhoewel de verpleegster zei dat ze een slechte doorstroming van het bloed had omdat ze zo veel ligt, maar ja, zitten is een probleem, kon ze maar een paar stapjes doen dan hield ik haar wel op de been, veel in en uit het bed, na haar longontsteking ging het toch ook, maar ja, nu is er blijkbaar ook iets beschadigd in haar hersenen. ze kreeg haar eten in de zetel, ze at weer weinig en ze vroeg maar steeds om haar terug in bed te leggen, toen moest ze naar het toilet, ik ben met de zetel naar het toilet gereden, heb haar eruit getild en op de wc gezet.ik heb haar proper gemaakt en terug in de zetel naar haar bed gereden, de verpleegsters hebben haar een nieuwe pamper aangedaan en in bed gelegd; de dokter was deze voormiddag geweest en had gezegd dat ze blijkbaar een paar longemboliekes had gedaan en dat ze nu moesten oppassen voor nieuwe, daarom was ze zo benauwd en moe, alhoewel ik het gevoel heb dat het er niet op gebetert is, morgen gaan ze bloed prikken om te kijken of ze bloedverdunners moet krijgen. ze voelt zo ijskoud aan, ik heb haar kniekousjes aangegeven en sokjes maar het helpt niet veel.deze avond zijn enkele van mijn broers en zussen samen geweest om een kalender op te stellen wie er naar haar toegaat en wanneer, dan staan we niet allemaal samen aan haar bed, nu moet ik een paar dagen niet gaan, maar ik zal het toch niet kunnen laten denk ik,nu nog een paar dingetjes doen en onder de wol!
ik ben deze morgen weer naar het ziekenhuis geweest en vond mijn moeder in de zetel, helemaal onderuitgeschoven en scheef, ze wou terug in haar bed maar ik kon ze niet de baas en heb hulp moeten halen.ze was weer zo moe, en die kortademigheid staat me niet aan, de verpleegsters zeggen dat ze vorige week een longfoto hebben gemaakt en dat er niets mis was,nu kan ik de gedachte niet van me afzetten dat er misschien iets mis is met haar hart, alhoewel ze daar nooit problemen mee gehad heeft. morgen gaat ze naar de G-dienst, ik heb deze avond een brief klaargemaakt met de medicijnen die ze thuis nam en wat haar gebreken zijn zodat ze daar ook rekening mee kunen houden.ze heeft in de drie uur dat ik daar zat geen tien woorden gesproken, ze heeft weinig gegeten en was daarna doodmoe. de buurvrouw die bij haar ligt heb ik ook een paar keer geholpen met sokjes aandoen, water geven en onderstoppen, er was nog niemand van haar familie, maar ik weet dat zij dat ook zouden doen voor mijn moeder, ik zat daar toch maar te niksen. ik heb haar nachtkastje leeggemaakt en de overtollige dingen meegenomen, de was gedaan, en die zit nu in de droogkast, dan kan ik die morgen weer proper meenemen. zo, dat was het weer voor vandaag
ik ben net weer terug van het ziekenhuis, mijn moeder is weer zo moe, moe, moe. ze kan het amper opbrengen om te praten, maar vandaag wist ze wel wie deze middag was geweest om haar te helpen met het eten.mijn zus heeft me afgelost en voor morgen is het ook geregeld. maandag, als ze verhuist gaat mijn zus haar helpen met eten, een uur later ga ik ook om haar mee te verhuizen en de zaak eens te bekijken, en daarna een andere zus die ook nog helpt bij het avondeten. maar ik ben vandaag vooral boos om die ene broer en de praatjes die er weer rond gaan, ik zou mijn moeder naar het ziekenhuis hebben gestuurd en ik zou nu in spanje zitten, bovendien had ik geen recht meer op huishoudgeld, ons moeder heeft thuis immers geen kosten!! dus de rekeningen van verwarming, electriciteit, water, enz zou ik uit eigen zak moeten betalen! ze moeten mijn moeder of mij wel vreselijk haten om die geruchten rond te strooien, ik ben er gewoon van onder de voet, dus gewoon weer bij af, ik ben zo moe dat ik het zou willen opgeven, maar dan denk ik weer aan ons moe en kan het niet over mijn hart verkrijgen, en ruzies wil ik zo al niet, dus zal ik het nog maar even volhouden, morgenmiddag is het weer mijn beurt om te gaan, en dan kan ik nadien even in mijn bed kruipen, dus tot morgen
vanavond hoorde ik dat mijn moeder naar de G-dienst wordt overgebracht, dat zal maandag gebeuren.ik weet niet wat ik van haar toestand moet denken, blijkbaar heeft ze geen longontsteking maar ze ademt zo vlug in en uit dat ik me toch bezorgd maak, ze zegt dat ze zo moe is; blijkbaar is haar korte termijngeheugen verdwenen want ze herinnert zich niets van de afgelopen dag, ook niet wie er op bezoek geweest is, ze praat heel weinig en ze is vaak gedesorienteerd, deze avond was ze bang, maar ze zegt niet voor wat ze bang is, ze wil persee haar pantoffels aan en weg, naar huis, dus ze weet dat ze niet thuis is;en ik mag haar nog niet meenemen, ze kan niet staan, ik heb haar deze avond geholpen om naar de wc te gaan, maar ze zakt gewoon door haar knieen.maar ze blijft redelijk goed eten, ik koop haar elke dag een ijsje, daar is ze zot op en vandaag had ik een appelflap voor haar mee, die heeft ze ook opgegeten, daarna astronautenvoeding en een potje pudding, af en toe vraag ik me af waar ze het allemaal laat. ik ga haar niet vertellen dat ze naar de G- dienst moet, dat zou haar maar meer verwarren, ik zal haar zeggen dat ze een andere kamer krijgt, gelukkig krijgt ze daar ook een kinesiste, misschien kan die haar weer op de been helpen, al kan ze maar een paar stapjes zetten, ik zou haar graag thuis zien. bovendien is er weer eentje van de familie die het niet meer zit zitten om naar haar toe te gaan als ze moet eten, het was de laatste keer dat mijn zus hem daar voor belde zei hij, wel, hij doet maar, hij zal zichzelf nog wel eens tegen komen, maar in het vervolg bellen wij hem niet meer wat er ook mag gebeuren met mijn moeder, maar als ze overleden is zal hij er vlug zijn!mijn zus was woest, voor dat beetje tijd dat ze nog heeft kan hij het niet opbrengen om haar een bezoekje te brengen, het is niet eens ver van zijn deur,ik vind het vreselijk, gelukkig onthoudt mijn moeder niks meer, dus kan hij haar niet meer kwetsen. dat zijn er dus al twee van de negen, wie volgt? wat heeft zij toch misdaan dat zij haar zo behandelen? het zal me verdriet doen als ze hemelt, maar voor haar zou dat het beste zijn, en dat is ook wat ze wil.dus ga ik maar een keertje meer op bezoek. deze nacht slaap ik weer hier, maar morgen zal ik weer moeten wassen, mijn machine is defekt, dus moet ik het ginder doen. ik wil nog maar eens alle mensen bedanken die een reaktie sturen of mij op de een of andere wijze steunen, dat houd er de moed wat in, dus tot de volgende keer
ik ben er weer, ik ben 10 dagen in het ziekenhuis geweest, ik heb een kuur zware antibiotica gekregen, elke morgen een zak, 4 keer per dag airosol en twee verschillende puffers die ik moet blijven gebruiken, wat er precies aan de hand was weet ik niet, maar ik moet over drie weken al terug komen op controle, ik had nog maar 40% longinhoud, daarom was ik zo moe. morgenavond moet ik naar de huisarts met de brief van de longarts, die zal me dan uitleggen hoe het zit, want die specialisten krijg je niet of amper te spreken. ondertussen lag en ligt mijn moeder nog daar, haar hoofdwonde is genezen, maar ze heeft nog steeds hoofdpijn en ze klaagt van pijn in haar schouder, ik heb al drie keer gevraagd om daar eens naar te kijken en het gebeurt nog steeds niet. gisteren was ik bij haar en ze heeft weer veel fluimen en ze hoest weer veel, ik ben bang dat ze weer een longontsteking gaat krijgen, ik heb ook gevraagd om een longspecialist langs te laten komen, zal straks zien of dat gebeurt is, zo niet dan zwaait er wat.ondertussen hebben mijn broers en zussen een beurtrol om haar te helpen met eten en ik merk dat ze geen drinken krijgt tussendoor, als wij er zijn drinkt ze een glas vol, ze laten haar ook met een vuile pamper liggen en als je dat gaat zeggen dan zeggen ze dat ze direkt komen en mag je nog een half uur wachten, want ze zitten in de keuken te gibberen. nu ga ik kijken of er ergens klachtenbrieven hangen, ik ga er een invullen, zijn er geen dan stuur ik een brief naar de direktie, ik vind het ongehoord dat men hulpeloze mensen zo behandelt. we hebben ook overlegt wat er met haar moet gebeuren, zoals ze nu is kan ze niet naar huis, ik moet nog twee weken rusten en 14 dagen later ga ik naar spanje, dus hebben we besloten om haar daar of op geriatrie te laten tot ik terug ben van vakantie, want naar mijn zus gaan en dan weer terug en dan nog eens vind ik te veel, ze kan beter blijven waar ze nu is tot ikzelf voldoende hersteld ben,dus ga ik er nu maar eens naartoe, tot later
deze namiddag heb ik de huisarts over de vloer gehad en die heeft me naar het ziekenhuis gestuurd, morgenvroeg moet ik binnen langs spoed, ik moet minstens 8 dagen blijven en daarna nog een herstelkuur van twee of drie weken. wat moet er nu van mijn moeder geworden? ik mag niet bij haar liggen en ik ben bang als ze me een week niet ziet dat ze ongerust zal worden, ze is wel wat verward maar ik denk dat ze het toch zal merken. ze hebben vandaag weer een eeg gemaakt om te zien hoe het vordert in haar hersenen, daar weet ik dus de uitslag niet van, maar daar ga ik morgenochtend toch eerst naar vragen. mijn zus zegt dat ze dan maar bij haar moet komen zolang ik uit de roulatie ben, maar dat vind ik geen oplossing, ze heeft zoveel werk en bij mijn moeder kan je niet van de deur, dus denk ik dat het beter is dat ze nog in het ziekenhuis blijft maar ik weet niet wat de dokters zullen beslissen, dus ik ben ongerust.morgenvroeg komt mijn dochter me ophalen, ik ga een telefoon nemen zodat ik ook eens naar mijn zoon kan bellen of hij naar mij. ik heb het huis van mijn moeder opgeruimd, alles gewassen en op zijn plaats en nu blijf ik hier in mijn eigen huisje en daar zal ik ook naar terug moeten nadien, dus zullen jullie voor het eerst niet veel van me horen,maar ik dank iedereen die op welke manier dan ook blijken van medeleven hebben gegeven; tot later
deze morgen ben ik om zes uur vertrokken naar zaventem om mijn zooon en schoondochter weg te brengen, ik heb rechtsomkeer gemaakt en ben naar het ziekenhuis gereden met mijn zus, wij hebben haar geholpen met eten en bij de verpleging gevraagd wat er met haar gebeurd was en ze zeiden dat ze een scan gehad had van haar buik( buik???) ze is voor een hoofdwonde opgenomen en ze maken een scan van haar buik! deze namiddag moest ze naar neurologie voor een hersenscan, en nog een paar onderzoeken, ik vraag me af waarom ze die onderzoeken doen! enfin, ze heeft redelijk gegeten,en veel gedronken maar ze kan zelf niet bij haar drinken,en ze kreeg ijsje als dessert en dat at ze graag, ze kan moeilijk spreken maar verstaat me wel alhoewel ze niet meer weet wat er gebeurd is, ik hoop dat dit nog wat opklaart. één van mijn broers had al gezegd dat ze niet meer naar huis kwam, maar dan zal er wat anders moeten gebeuren als ik haar daar zou moeten laten,maar ik zal het maar bij de dag bekijken, ik krijg woensdag de dokter weer op bezoek en als die me naar het ziekenhuis stuurt dan valt er niks meer op te lossen, dan probeer ik om bij haar op de kamer te liggen en kan ik haar in het oog houden, dit is alles weer voor vandaag!
eindelijk denk je dan dat het ergste voorbij is en er gebeurt weer wat!gisterenavond deed ik met mijn moeder het gebruikelijke wandelingetje rond de tafel , daarna vroeg ze om haar poep in te smeren want ze deed pijn, dus ik de cremepot gepakt en terwijl ze aan de stoelleuning vasthield heb ik haar ingesmeerd, ik zei dat ze even moest vasthouden omdat ik eerst de pot terug op tafel moest zetten anders kon ik haar niet vasthouden, dus ik draai me om, zet de pot neer en draai terug en hoorde een harde knots, precies of er hout brak, was mijn moeder achterover gevallen met haar hoofd op de marmeren rand van de schouw. ze was buiten westen en het bloed stroomde uit haar hoofd, ik heb een kussen onder haar hoofd gelegd,toen zag ik dat ze haar mond dichtneep en er allemaal blaasjes uitkwamen, haar ogen waren ver open gesperd en ik dacht dat ze stierf, jongens, ik ben nog nooit zo in paniek geraakt, ik heb geroepen, gehuild en proberen te bellen maar door de consternatie heb ik een paar keer een verkeerd nummer gebeld, eindelijk kreeg ik mijn zus aan de lijn , en riep dat ze direkt moest komen en heb mijn gsm laten vallen, ik heb toen eerst mond op mond beademing toegepast en hartmassage, ik wist niet of dat nodig was maar deed het toch maar en na een vijftal keer was ze weer bij bewustzijn, ondertussen was mijn zus gearriveerd en belde de dokter, die had geen dienst,kreeg een ander nummer, kwam een dokter uit een ander dorp, die moest de ambulance verwittigen, daar is allemaal veel tijd door verloren, hij heeft haar onderzocht, en vond dat ik goed werk gedaan had, maar ik trilde op mijn benen en kom niet blijven staan;daarna is ook mijn oudste broer en zijn vrouw gekomen en samen zaten we te wachten op de ambulance. daarna kreeg ze een halskraag aan en in de ambulance hebben ze ook nog werk gehad voor ze vertrokken, mijn zus en schoonzus zijn meegereden, ik was niet bekwaam om auto te rijden, dus heb ik thuis de boel maar opgekuist, alles hing vol bloed, ikzelf ook, heb gewassen enz, gewacht op mijn zus die om halftwee deze nacht erdoor kwam. ze hebben een foto genomen van haar hoofd, de wonde genaaid, zes draadjes, en alle twee uur gingen ze kijken. deze morgen ben ik met mijn zoon en schoondochter gaan kijken, ze kan nauwelijks spreken, weet niet dat ze in het ziekenhuis is en dat ze gevallen is. morgen wordt er een ctscan van haar hoofd gemaakt,dus daar ga ik recht naartoe als ik van het vliegveld kom, jammer dat mijn zoons vakantie zo moet eindigen, maar die vindt dat ik te veel opoffer en dat ik andere maatregelen moet nemen, misschien brengt de volgende week vanzelf een oplossing, ik hou jullie op de hoogte!
ik ben er weer en dat op vrijdagmiddag! het was een flink gepuzzel om de hele dag vrij te hebben, maar het is gelukt! ik ben deze morgen vertrokken even na elven met mijn zoon en schoondochter, we hebben hier koffie gedronken, haar naar één van haar vroegere bazinnen gebracht en een pc winkel bezocht. nu doet mijn zoon een siesta en ik ga even in de tuin werken, dat is ook weer nodig. straks halen we mijn schoondochter op en gaan we ergens iets eten, ondertussen zit nu mijn zus bij mijn moeder en straks mijn dochter, zij zal ook het eten voor mijn moeder klaarmaken; hoe laat ik thuis zal zijn weet ik niet, maar ik ben blij dat ik kan rekenen op enkele invallers, zo kan ik de batterijen ook weer eens opladen. mijn moeder stelt het redelijk wel, de dokter adviseert een speciale stoel voor haar opdat ze wat meer op kan gaan zitten, ze is niet meer ziek maar ze krijgt altijd pijn in haar zij als ze op is, dus proberen we daar iets aan te doen, toen ik aan de dokter vroeg of dat nog wel de moeite was op deze leeftijd zei hij dat ze voor de rest gezond is en er nog veel plezier van kan hebben. weet je, al dat liggen op haar rug veroorzaakt steeds opnieuw een doorligplek en dan moet er steeds weer zalf op, dus nu maar afwachten. wat mezelf betreft, ik heb een week uitstel gekregen, volgende woensdag komt hij terug en als het dan niet goed is stuurt hij me naar het ziekenhuis, maar dat is van latere zorg, nu nog even genieten,dus tot later
dit is de tweede avond dat ik hier ben, maar ik heb nog veel te doen, dus het zal een kort stukje worden. mijn moeder blijft zo ongeveer het zelfde, als ik haar naar de tafel breng steekt ze haar handen in mijn broeksband maar ik voel dat ze geen evenwicht heeft, het ergste is dat zij zich niet laat leiden, ze wil altijd haar richting uit met als gevolg dat we al drie keer tegen de grond gegaan zijn, zonder veel erg want ik kon haar nog wel wat tegenhouden maar ik ging toch mee. eten doet ze alleen met het nodige gemors maar liever dat dan helemaal niks doen, ze heeft antibiotica gekregen, maar daar heeft ze vandaag last van, vier keer naar het toilet terwijl ze anders nooit kan. vandaag heb ik haar een uur alleen gelaten, ik moest naar de mediotheek, voor ik vertrok had ik haar een pamperbroek aangedaan, voor het geval, en ja hoor, ze had een vuile pamper, dus alles weer maar afgewassen, maar voor de rest was ze braaf in haar bed gebleven, ik kan toch niet voor elk wissewasje iemand roepen om op haar te passen? ze gaat nu redelijk vooruit en ik durf al eens naar de bakker of de bank, maar dat is allemaal dichtbij, de mediotheek is wat anders, maar enfin, zo erg was het ook weer niet. moegen wordt het vroeg dag want ik moet eerst hier gaan stemmen en daarna in mijn moeders dorp, zal weer aanschuiven zijn denk ik.mijn broer was vannacht bij mijn moeder, deze nacht een zus en morgenvroeg komt een andere zus haar de eerste zorgen toedienen en haar ontbijt brengen, hopelijk ben ik dan terug. dus voor deze avond wel te rusten en tot de volgende keer, wanneer dat zal zijn weet ik niet want mijn zoon komt over uit spanje en dan zal ik wel wat anders te doen hebben denk ik, dus tot later!
hier ben ik weer even, ja , het is haar gelukt om 95 jaar te worden, en ze is niet eens lastig geweest tot 's avonds, toen moest er weer van alles, wc, haar zakdoek die ze om de haverklap kwijt is, haar bel, haar drinken, en dat moet allemaal in het gelid staan!!! het was een drukke dag die begon om halftien met het bezoek van haar schoonzus van 101 jaar, een nicht, een broer en haar petekind natuurlijk ook met een grote bos bloemen, en dat komen en gaan heeft geduurd tot halftien, mijn zus en haar man kwamen even later en zij heeft haar mee in bed geholpen want ik moet het opgeven, de dokter is gisteren geweest en wou mij naar het ziekenhuis sturen en laten opnemen, maar dat kon echt niet volgende week daar mijn zoon een weekje overkomt uit spanje, dus komt hij volgende dinsdag langs, hij heeft me antibiotica gegeven waar je een paard mee om krijgt, maar ik ben alleen maar moe. morgenavond komt een broer slapen en zaterdag een zus , dus kan ik er eens een keertje tussenuit en wat bijslapen, dat is wat ik het meeste nodig heb, ik kan bijna geen enkele nacht doorslapen, ik hoor mijn moeder hoesten of ze rammelt met de bel, of ze gooit haar beker overboord, het is altijd wel iets, maar ze ziet dan ook heel slecht dus ze kan niets terugvinden,en dan slaat ze alarm, alhoewel het wat minder is dan het is geweest.zo, dit is weer wel genoeg voor vandaag,tot de volgende keer
en toch zal ze het halen! ze heeft al gezegd dat ik van alles in huis moet halen voor volgende woensdag. vanavond is er weer een zusje van mij aan het oppassen, maar het lijkt wel als iemand anders dat moet doen dat ze dan zenuwachtig wordt en lastig, nu zei mijn dochter om die buronil vlak na het avondeten te geven, 's avonds is haar jammeruurtje, niks ligt er goed, ze heeft pijn hier en daar,ze moet nog vanalles, eten of een uit bed,of een koek of botermelk, ze houdt me wel bezig.ze is al weer enkele kilos bijgekomen en dat voel je als je haar op moet tillen.maar ze eet dan ook zeer goed, ik snap het nog altijd niet, iedereen blijft verbaast, haar bloed is gecontroleerd en was in orde behalve dat ze een weinig bloedarmoede heeft, daar heeft ze nu ook iets voor gekregen. ik ben deze week een paar namiddagen naar de kermis geweest met mijn kleinzoon en nu weer hier dat lijkt al teveel te zijn,en morgenvroeg moet ik eerst naar de ortodont en dan kan ik pas naar huis. nu is mijn dochter hier met de kleinste, ze mag niet naar huis zolang er daar geschilderd wordt,maar ze komt ook wel eens babysitten bij mijn moeder.dus nu moet ik van alles in huis halen voor de festiviteiten met haar verjaardag, en, natuurlijk verdient dat een bloemetje!een hortensia die mijn man haar cadeau gaf voor zijn overlijden!
en toch waar! mijn moeder is weer aan het leren stappen, ze steekt haar handen in mijn broeksband en daar gaan we dan, we doen drie rondjes rond de tafel, maar ze heeft nog geen evenwicht.ze moet wel wat medicijnen nemen waar ik een beetje mee geexperimenteerd heb, maar nu blijkt het toch wat beter te gaan, ze zeurt niet meer zo erg, natuurlijk heeft ze nog pijn, vooral haar stuitje doet pijn maar de wonde is dicht, de verpleegster is daar erg blij mee want als je eenmaal een decubitus hebt geraak je daar zo maar niet vanaf. ze eet ook vaker maar wel wat minder als vroeger, maar ze is verlekkers op pudding en yougurt, en de hollandse gevulde koeken! ze begint uit te kijken naar haar 95 ste verjaardag op 4 october, deze namiddag zei ze dat ik maar iets in huis moest halen voor die dag, dus ik denk dat ze weer wat positiever denkt nu het allemaal wat beter gaat. het is dan ook verbazingwekkend wat ze allemaal doorstaan heeft en nu zo goed recupereerd , iedereen is verbaasd en ik nog het meeste denk ik. haar alleen laten is een andere zaak, deze avond is mijn zus bij haar, hopelijk kiepert ze niet weer uit mijn bed zoals de vorige keer, wat ze gedaan heeft snap ik niet maar ze is met matras en al op de grond getuimeld, nu moet ik wel zeggen dat ik twee matrassen op elkaar heb liggen, dat was voor in de tijd dat ik bij haar moest waken, en waar kan ik die matras dan beter laten dan op mijn bed? ze heeft er gelukkig niets aan over gehouden, volgende week komt een andere zus op vrijdag, dan kan ik ook weer naar mijn eigen kotje, bovendien zal mijn dochter en de kleinste dan ook hier slapen want ze zijn haar huis aan het schilderen en die geur is slecht voor een zwangere vrouw, dus kampeert ze hier. mijn huis heeft al meer gediend voor anderen dan voor mezelf, maar dat geeft niet, leeg staan is ook niet goed. daarna, in october komt mijn zoon en schoondochter voor een weekje over uit spanje, dus daar kijk ik ook naar uit, hopelijk kan ik dan ook iest regelen in verband met mijn moeder zodat ik ook wat tijd heb voor hen, ik kijk er al naar uit!!zo, dat was het weer voor vandaag!
als alles normaal doorgegaan was en mijn moeder niet zo ziek was geworden had ik nu kunnen genieten van een weekje spanje ! ik zou gisteren vertrekken maar ik heb geannuleerd ,ik kan er niet vandoor gaan terwijl zij daar zo ligt; vanavond kwam mijn jongste broer slapen maar dat ging ook niet van een leien dakje, ùijn moeder was vandaag al vier keer naar het groot toilet geweest en ze was bang dat ze weer moest als ik weg was, ze pannikeerde en zei dat ze liever had dat ik bij haar bleef, maar als ik één keer toegeef kom ik hier nooit meer en dit is tenslotte toch mijn thuis, ik heb haar dan maar een halve temesta gegeven en toen werd ze rustig , wat je dan rustig noemt,ik moest haar nog eens verleggen, de dekens fatsoeneren en uiteindelijk wou ze nog een potje pudding maar dat heb ik mijn broer laten geven, het was al laat genoeg, maar morgenvroeg moet ik om 8 uur terug zijn want mijn broer moet weg, dus zal het niet laat worden vandaag. nu de school weer begonnen is zit mijn kleinzoontje weer geplaagd met een verkoudheid en koorts, het arme schaap en zijn moeder is ook niet al te fit nu ze weer in verwachting is, hopelijk is het maar tijdelijk want ik kan haar weinig helpen nu mijn moeder zo ziek is, dat wordt nu al het 23ste achterkleinkind voor mijn moeder, ja we zijn met zeer velen.als het een meisje wordt en mijn moeder leeft nog, is er eindelijk een viergeslacht!dat was het zo wel weer, hopelijk ben ik er volgende week ook weer!
omdat mijn nichtje nog eens komt oppassen bij mijn moeder ben ik weer eens hier, ik was in de tuin bezig die onder het onkruid staat maar het is zo warm dat ik maar even een pauze genomen heb. het was ook al weer enige tijd geleden dat ik hier was.mijn moeder maakt vooruitgang, taai dat ze is, de huisdokter zegt dat hij dit nog nooit in zijn cariere heeft meegemaakt, ze was zo goed als overleden en toch krabbelt ze weer recht, ze is niet meer verward, tenminste, ze noemt me nog wel eens anna, maar voor de rest gaat het wel; haar petekind stond versteld van de vooruitgang die ze maakt, ook ispahan heeft zich terug getrokken op mijn verzoek, ze is niet meer in levensgevaar en ispahan is hard nodig bij ziekere mensen. nu komt er waarschijnlijk iedere week iemand een keertje slapen, het is nog niet helemaal geregeld, maar dan kan ik elke week een avond hier slapen. mijn moeder geeft wel veel werk, en soms is ze zeer lastig, ze wil dat ik het licht uit doe in de living om 8 uur, dus geen tv of lezen, zegt ze dat ik ook maar naar bed moet gaan, de dekens of de kussens liggen niet goed, dan moet ze op haar rechter- en dan op haar linkerzij, dan weer op haar rug, en dan ligt ze er pas i in en dan moet ze weer plassen, ze kan weer uit haar bed met hulp, sinds een paar dagen ben ik met haar aan het oefenen om te lopen, ze steekt haar handen in mijn broeksband en zo stapt ze de hele living rond, ik moet wel zien dat ze haar evenwicht bewaart, ik achteruit en zij vooruit. de mensen die haar hebben gezien toen ze zo ziek was en nu staan verbaast over haar vooruitgang, ik ook, de hele familie en de dokter! moest je zien wat zij op één dag eet! 's morgens twee of drie boterhammen, voor de middag babeurre of pudding, 's middags vier boterhammen, na de middag fruit of yougurt, 's avonds een tas soep, aardappelen, groenten en vlees zoveel als ik, en nog een nagerecht, en dan om een uur of acht nog een pudding of een ijsje! het is ongelooflijk maar waar, ik heb er zelfs fotos van, maar ze zijn te groot om hier te plaatsenen het rare is dat ze nu alleen kan eten, eerst moest ik haar voeren. op de dag zegt ze wanneer ze naar het toilet moet maar 's nachts heeft ze een pamper aan waar ze een gloeiende hekel aan heeft en die is dan 's morgens ook drijfnat,, dus elke dag haar bed verschonen, en wassen, maar dat vind ik niet zo erg, de kinesiste komt alle dagen en dan zou ze wel huilen van de pijn, ze moet haar knieen strekken en dat kan ze niet meer dus doet de kinesiste dat, nadien ligt ze afgepeigerd in bed.al bij al zijn het twee zware maanden geweest, gelukkig zijn er nu een paar familieleden die eens komen oppassen zodat ik ook eens weg kan, donderdag komt mijn schoonzus want ik moet naar de kapper, dat moet ook eens gebeuren. en nu weer naar de tuin, tot later
vandaag heb ik het risico genomen om weer eens naar hier te komen, ik laat mijn moeder achter in de handen van mijn jongste broer, blijkbaar is het gevaar eraf maar ze mag niet alleen gelaten worden, ze kent mij niet meer, ze noemt me moeder of maria of anna,terwijl ze de anderen wel kent. zelfs haar petekind herkent ze en haar zus en broer ook, het is raar, maar daar zit ik niet zo mee; het zijn een paar zeer enerverende weken geweest, na de morfine kwam de temesta, daarna de haldol, daarna de dolol,en nu weer een fles waar ik de naam niet meer van weet, maar die duidelijk een rare invloed heeft op mijn moeder, ze mocht 2 maal 25 ml en een keer 50 ml hebben, maar ze doet niks dan slapen of haar bed afbreken, ze heeft een speciaal kussen om tegen haar rug en tussen de knieen te leggen, en daar heeft ze eergisteren een uur mee gevochten voor ze het opgaf, ik had haar al vijf keer toegedekt en de zesde keer ben ik er bij gaan zitten en gekeken hoe ze zich moe maakte, toen ik haar vroeg of het zo nog al ging zei ze ja, dus liet ik haar doen, tot ze helemaal blootlag en eindelijk stil, daarna heb ik haar weer toegedekt en is ze in slaap gevallen. ik heb nu drie nachten ongestoord kunnen slapen, de rest van de nachten heb ik gekampeerd naast haar bed of er een paar keer uit gemoeten, met de babyfoon is het wel geruststellend,maar dan hoorde ik ook weer de klok slaan, dus die maar stilgezet.dan heeft ze me ook op een avond een lap tegen mijn oren verkocht, ik was zo verbaast dat ik haar vroeg waarom ze me geslagen had en ze zei dat ik maar beter moest luisteren! ik moest direkt aan mijn kinderjaren terugdenken, zo deed ze dat vroeger ook. ik stuurde een smsje naar mijn zus en die belde al direkt op om te vragen wat er aan de hand was en we hebben beiden zitten lachen aan de telefoon! de zenuwen zeker? nu heb ik aan ispahan gevraagd of ze voor mij niemand konden vinden om een paar uurtjes bij haar te blijven terwijl ik boodschappen doe en mijn vrienden nog eens kan zien, en vandaag is ze voor de eerste keer geweest, maar ze heeft niet veel moeten doen, ze heeft de hele tijd geslapen. en van ziekenzorg komt er elke dinsdag iemand een paar uurtjes, laat dat nu een nichtje van me zijn! dus krijg ik nu wat ruimte, ik wil ook niet te veel op mijn broers en zussen steunen, die hebben ook al zorgen genoeg, en zo is iedereen tevreden hoop ik. men vraagt me wel eens of ik het nog eens zou doen als ik alles op voorhand geweten had en ik durf niet volmondig ja te zeggen, maar ik heb mijn moeder een belofte gedaan en die wil ik volbrengen, en wat de dokter ook aandringt om haar naar een ziekenhuis te brengen,( zogenaamd om mij te ontlasten voor een paar dagen) ik wil dat niet omdat zij dat niet wil en daarmee is de kous af!wil hij misschien zijn verantwoordelijkheid ontlopen? nu ik deze regeling heb genomen hoop ik het te kunnen volbrengen zonder zorgen om mijn broers en zussen, en ik wil hen al bedanken wat ze voor mijn moeder en mij doen, maar ik vergeet zeker de mensen niet die mijn blog bezoeken en de moeite nemen om een reactie te sturen en mij zo moreel te steunen! hartelijk dank!
vandaag heb ik vrij, ik ben zowat uitgeput, deze morgen begon al met de verzorging van mijn moeder, ze had een vieze pamper aan en omdat het nog zo vroeg was heb ik het maar alleen gedaan. nu is mijn jongste zus bij haar en deze namiddag een broer, morgen na de middag komt mijn schoonzus, die is ook al een paar keer geweest, dat maakt het voor mij wat lichter.dit was ook de eerste nacht dat ze doorgeslapen heeft. een paar dagen geleden kwam haar petekind uit galmaarden op bezoek en ze kon geen woord uitspreken, en zie , twee dagen later kan ik haar weer verstaan. haar petekind was nog eens langsgekomen met haar man en toen kon ze het wel uitleggen.maar ondertussen is er heel wat gebeurd. ze bleek nl. allergisch voor morfine en die is nu verwijdert, daarna werd haar toestand wat beter, de temesta is ook afgebouwd, maar sinds gisteren weten we ook dat ze een uitgezette kransslagader heeft en dat maakt ons weer meer ongerust. de dokter zegt dat men dat kan opereren maar bij haar niet, ze is te zwak en te oud. gelukkig kent ze iedereen weer, maar ik vraag me af of dit niet naar de ergere gaat, en wat als ze weer huilt van de pijn? morfine gaat niet meer, dus..... afwachten weer, het is enerverend en je wordt er zo moe van, maar ja, het zal nog altijd haar tijd niet zijn zeker? tot de volgende keer hoor!
het lijkt erop dat mijn moeder is afgekickt van de morfine, ze is nu rustiger. gisteren heeft ze doodstil gelegen van 12 uur tot zeven uur, toen de verpleegster kwam heb ik gevraagd om haar gerust te laten, ze heeft enkel haar pamper nagekeken maar niks, dus vreesde de dokter dat haar nieren zouden uitvallen, maar deze morgen was ze goed nat. ik heb weer op de vloer gekampeerd, telkens als ik iets hoorde schrok ik wakker en ging dan weer bij haar kijken, maar de volledige stilte maakte me ook wakker, dus, om zeven uur koffie gezet en terug in bed, de poetsvrouw kwam om halfnegen en dan ben ik ook maar opgestaan.deze morgen had ze weer pijn, ik heb haar een halve temesta gegeven en een halve paracetamol, maar dat gaat niet vanzelf. ze kan niet meer slikken,ze kan ook niet meer praten, het is een soort gefluister dat ik ook niet versta, maar zij begrijpt me goed, vanmorgen waren er een paar familieleden op bezoek en ik vertelde haar dat, ik zei: moe, als je op reis gaat naar onze va, zeg dan nog eens goeie dag en lach eens, dat deed ze dus, het was echt ontroerend, maar het frustreert me dat ik haar niet kan verstaan. deze morgen vroeg belde mijn zoon ook al ongerust, de ene telefoon achter de andere, maar deze voormiddag heeft mijn zus me voor een groot deel vervangen en nu zit mijn broer bij haar. deze nacht komt er een andere broer waken, en morgenavond een andere zus met haar man, dus ik heb even vrij maar weet niet wat ik moet doen, ik loop er wat verloren bij, als ik weg ben wil ik weer zo snel mogelijk naar huis alhoewel ik weet dat mijn andere broers en zussen dat perfect kunnen, ik wil bij haar zijn;dus je zult mij hier niet lang zien. de dokter zei gisteren dat het leek of haar strijd gestreden was, ze vecht niet meer en ligt doodstil in bed, maar wat me benauwd is dat ze veel slijmen in haar mond heeft en steeds opnieuw opduiken, ik haal ze weg met een doekje maar er komen er steeds andere, zal straks eens aan de dokter vragen. ik hoop het vol te houden, maar sommigen zeggen dat ik verschrikkelijk uitzie, ik ben wel wat afgevallen, maar ik zal toch geen rust hebben tot alles voorbij is. mocht er vandaag nog iets voorvallen dan kom ik er vanavond op terug, zoniet dan tot de volgende keer
ik ben weer even hier dank zij mijn zus die op mijn moeder past. vannacht heb ik weer gekampeerd bij mijn moeders bed;maar wat daar allemaal aan vooraf gegaan is!!!!! de eigen huisdokter die weer terug is van verlof kwam maandagmorgen kijken,de helft van de morfine moest eraf want ze ziet spoken, praat wartaal en huilt in plaats daarvan 3 temesta per dag plus een tabletje morfine, twee halve per dag. natuurlijk veroorzaakte die morfine verstopping, mijn moeder huilde van de pijn in haar buik, toen de 50 mg morfine eraf waren heeft ze drie maal een stoelgang gehadin 12 uur en hoe!!!!!!!!'s morgens lag ze weer in haar eigen vuil, ik heb haar alleen uit bed gehaald en mijn zus gebeld, we hebben samen haar bed verschoond en haar gewassen. de morfine tabletjes heeft ze twee dagen genomen en de dokter veranderde weer, nu kreeg ze gisteren een paracetamol waarvan ze er al kilos binnen had, alleen dit waren smelttabletten, ze smelten inderdaad en lopen dan uit haar mond. gisterennacht is ze om halftwee beginnen huilen en dat heeft ze zestien uur volgehouden. gisterenavond heb ik de dokter weer gebeld en die zei dan ik de plakker van 25 ook moest verwijderen, dat heb ik gedaan, ik heb haar een temesta gegeven en een slaappilletje en eindelijk na een uur was ze rustiger en is ze in slaap gevallen tot deze morgen half zeven. nu is mijn jongste zus bij haar en die had ook al slecht nieuws bij, haar dochter die een opleiding volgt bij de politie is in haar oog geschoten, niemand weet door wie en de vraag is of ze nog zal zien, en of ze niet afgekeurd zal worden,dus ik wou dat ze terug naar huis ging maar ze wilde even bij mijn moeder zijn. morgenavond komt mijn broer slapen, dus kan ik weer eens hier slapen. al bij al vind ik het barbaars hoe ze met mijn moeder omgaan, ze wil niets liever dan sterven, maar ze bekijken het liever en proberen allerhande produkten uit, die een bom geld kosten.zoals haldol, moest ik gaan halen maar ik mag het haar niet geven!waar zijn ze dan mee bezig??????? het zal er nog op uitdraaien dat ik haar naar het ziekenhuis moet sturen, maar dat doe ik niet, ze wilde dat niet en nu ben ik haar stem!!!!!zo, voorlopig is dat alles, misschien tot morgen!
lang geleden dat ik hier was, maar ik kon mijn moeder niet alleen laten, nu krijg ik hulp van zussen en schoonzussen die even bij haar willen blijven terwijl ik de noodzakelijke dingen doe, maar de nachten zijn voor mij. ik heb nog geen enkele nacht kunnen doorslapen, steeds huilde ze van de pijn. en nu ben ik boos op de huisarts.vorige week maandag zijn we samen geweest om over pijnbestrijding te praten, we waren met acht, de negende kwam niet maar komt anders ook niet, allemaal waren we het eens over de behandeling die hij voor ogen had, maar één van mijn broers vroeg wat er zou gebeuren als de negende er niet mee akkoord zou gaan,we hebben hem gezegd dat hij niks te vertellen had als hij niet zou komen, maar hij bleef er over doordrammen, wij vroegen zijn mening, niet die van de afwezige, maar hij zei dat we er nadien toch wel mee te maken zouden krijgen. uiteindelijk gaf hij toe, maar mijn zus had een paar dagen van te voren gebeld met hem en hij zei dan als mijn moeder stierf hij een onderzoek zou laten instellen. toen besloot de dokter om de morfine tot 50 te verhogen, 's anderendaags ging hij op vakantie met de uitdrukkelijke opdracht aan zijn collega om deze week niets te veranderen aan de medicatie. hoe kan hij zoiets verantwoorden? wat als mijn moeder nog slechter wordt? toen de pleisters verhoogd waren kreeg mijn moeder maandag verschrikkelijke nachtmerries, ze huilde en smeekte om haar te bevrijden, de weg naar de hemel was zo lang en bergop, help me toch, moeder , kom me toch halen, enz, het was afschuwelijk.! onbegrijpelijk!de hele dag en nacht heeft ze zo gelegen, ik heb haar opnieuw opgebeld en eindelijk schreef ze temesta en haldol voor, na een poos was ze buiten westen en heeft enkele uren geslapen, maar daarna doken de nachtmerries weer op en ook de pijn, haar stuitje ligt helemaal open, dus moet ze vaak gedraaid worden, één zus komt 's morgens en 's avonds mee helpen, ze wil op de wc stoel en geen pampers, maar nu kan ze niet meer op haar benen staan en ik heb de kracht niet op haar alleen in en uit het bed te doen, dus heeft ze voortaan pampers aan, maar daar zit ze zelfs in haar slaap aan te trekken, het moet een grote vernedering voor haar zijn om zo behandeld te worden. gisteren is mijn dochter opgekomen voor mijn moeder, (zij is verpleegster in een bejaardenhuis) en ze zei tegen de dokter als zij haar verantwoordelijkheid niet neemt dan we dan ispahan inschakelen en dat is ook gebeurd, de dokter zou naar ons komen om een gesprek te hebben met de verantwoordelijke maar wie niet kwam was zij!, ik had ook de verantwoordelijke van de verpleging gebeld en die was er wel, nu hebben ze samen een pijnbehandeling uitgewerkt die redelijk goed werkt, haar nare dromen zijn weg, maar ze kent niemand meer en praten, eten of drinken doet ze ook nauwelijks. nu ben ik hier omdat mijn jongste zus me vervangt, ze vinden dat ik aan een beetje rust toe ben, en morgenavond doet mijn dochter de nacht, zij vertrekken op vakantie volgende maandag en wil op die manier afscheid nemen van mijn moeder. dus slaap ik hier donderdagnacht, maar of het zal lukken???????dat was het wel weer zo een beetje, tot de volgende keer
hier ben ik weer even terwijl mijn zus de wacht houdt bij mijn moeder. ze is verschrikkelijk afgevallen, vandaag moeten haar morfineplakkers verhoogd worden, dus zal ze weer in de war zijn,gisteren was de dokter er weer en ik heb er een flinke discussie mee gehad,en alweer over euthanasie. ze vroeg of ik geen wroeging zou krijgen als zij bv. haar een dodelijke injectie zou geven en ik antwoordde: neen, als jij hier zo een jaar moest liggen met zoveel pijn en je moet daar machteloos op toezien zou je wel anders denken. ik kan haar pijn niet wegnemen, die plakkers hebben nu drie weken gediend, nu moet ze al een hogere dosis hebben, maar nog niet genoeg om de pijn te doen weggaan,waarom nog????????????? ze wil zo graag dood zijn, ze heeft niets meer om voor te leven en ze zegt dat ze ons leven tot een hel maakt, wat moet je als dochter dan doen? gewoon kijken wanneer ze haar laatste adem uitblaast terwijl ze vergaat van de pijn,? dokters moeten ook hun grenzen kennen vind ik, een hond doet men dit nog niet aan!ik ben boos, boos , boos!!!!
mijn moeder is nog steeds ziek en met deze warmte wordt het er niet beter op. de dokter is gisteren weer geweest , hij zegt dat ze nog een reeks moet hebben van de kinesiste, ze kan niet goed hoesten en dan lijkt het wel of ze stikt. al haar medicijnen zijn afgeschaft buiten één, ze heeft nu morfineplakkers en dat gaat reelijk goed, maar ze wil me altijd in haar nabijheid, ze zei tegen de dokter dat ik bij haar moest slapen op de grond want ze is bang, maar dat heeft hij verboden, ze heeft alles wat ze nodig heeft en een pamper aan, maar om drie uur vannacht was het prijs, ze moest naar het toilet, dus de pamper af en daarna een broekje. maar vooraleer ik haar terug in bed had dat duurde een poosje. om zes uur van 't zelfde, ik heb haar niet geholpen ,ze had enkel het laken en de deken tegen de grond liggen. ze is ook vaak verward, dan ziet ze stro in de keuken en varkens buiten, dan vraagt ze weer wanneer ze naar huis mag, en waar ze toch in was beland. het is erg, maar beter dit dan pijn.of ze nog zal kunnen stappen weet ik niet, ze eet in bed en ik zit naast haar met mijn bord op schoot. nu moet ik wat rekeningen betalen en dan ga ik er weer vandoor, tot later
ik heb een vrije namiddag, ik dacht even hier te ontspannen maar de planning is anders verlopen, ik ga met mijn zus winkelen en een terrasje doen, dus tot later
heel even hier , alleen voor het hoognodige, er steeg een luchtballon op hier vlakbij met vrienden erin en dat wou ik niet missen.maar ik heb geen tijd om adem te halen, mijn moeder had een longontsteking in plaats van een bronchitis, ze heeft twee kuren antibiotica op, dat is redelijk goed gegaan, maar nu ze aan de morfine is heeft ze hallucinaties, ze wordt boos, dan huilt ze weer, dan scheldt ze me uit, dan bedankt ze me weer, het is raar, dan zegt ze weer dat ik meer weet dan ik wil vertellen, we zijn allemaal leugenaars etc..maar ja, het doet soms wel pijn maar ik weet waardoor het komt, maar toen de huis arts er van hoorde wilde hij de morfine terug afnemen, maar daar heb ik me tegen verzet, nu heeft ze geen pijn en ligt ze confortabel in een ziekenhuisbed dat op en neer kan om het werk van de verpleegsters te verlichten, die komen twee maal per dag, de dokter is deze week vier keer geweest, dus ik kan niks plannen of ergens naartoe want er kan altijd iemand komen, en dan denk ik nog niet aan het bezoek dat ze krijgt; ik heb 5 nachtten bij haar gekampeerd op de grond, maar nu durf ik het weer aan om naar mijn kamer te gaan.en nu ga ik weer, tot de volgende keer
vrijdagmorgen, ik ben even hier om wat dingetjes te doen, maar ik kan vanavond helaas niet hier zijn, mijn moeder is erg verzwakt en ik durf haar niet meer alleen laten, ik heb al drie nachten bij haar geslapen op de grond op een matras. nu is de hulp in huis en kon ik even weg. de dokter is al vier keer geweest, blijkt het weer een longontsteking die ze had, ze is zo zwak, kan niet meer op haar benen staan, we moeten haar met twee helpen, dus krijgt ze pampers aan, ik vind dat eigenlijk een beetje vernederend, ze is altijd zo zelfstandig geweest en nu is ze zo hulpeloos als een baby.nu krijgt ze eindelijk morfinepleisters en heeft ze geen pijn meer, maar ondertussen kan ik een winkeltje beginnen met al de pijnstillers die ze ooit heeft gebruikt en niet hielpen! ik ben boos op de dokter dat hij het zo ver heeft laten komen . nu komt de verpleegster twee maal per dag om haar te verzorgen, en de kinesist om te kloppen, daarna is ze zo afgepeigerd dat ze amper iets kan zeggen. eten doet ze nog weinig, een puddinkje, wat yougourt, en af en toe een boterhammetje, voor de rest slaapt ze, en soms is ze ook verward, maar daar zit ik niet zo mee, als ze maar geen pijn heeft. ik heb nog niemand van mijn broers of zussen gezien die het even wil overnemen, alleen belde mijn jongste zus dat ze maandagnamiddag me een paar uur komt aflossen. onbegrijpelijk dat ik haar kinderen zo weinig zie nu ze er zo aan toe is. voor mezelf heb ik weer antibiotica gekregen, nu s zijn het weer streptokokken waar ik tegen moet vechten, ik ben echt moe, moe ,moe, maar ik moet vooruit he, ik wil dit tot een goed einde brengen. ik leef per dag omdat je nooit weet wat de volgende dag zal brengen, dus kan ik ook niet zeggen wanneer ik terug kom, dank je aan allen die mij een reactie of e-mail stuurden,dat is voor mij een waren steun, dank!!!
eindelijk ben ik weer eens hier om een stukje te schrijven, maar ik heb een bangelijke week achter de rug. het eerste weekend waren de kleinkinderen bij mij en ze waren goed ziek, enkele dagen nadien kreeg ik en mijn moeder een zware bronchitis, de dokter kwam op maandag en had alleen voor mij medicijnen voorgeschreven, de dinsdag heb ik de hele dag in bed gelegen maar 's nachts moest ik er vier keer uit voor mijn moeder, ze hoestte en hoesste maar, dus om 8 uur 's morgens de dokter weer maar gebeld, en die pipo kwam pas 's avonds om 5 uur. hij schreef antibiotica voor en pijnstillers, maar nu was ik het beu, alle pijnstillers die er bestaan had ze al gehad en nu dan weer met codeine! ze kan daar niet tegen! daarbij heeft het invloed op de darmfunctie, daarin gaf hij me gelijk maar hij wist niet zo gauw wat dan voor te schrijven, dus vroeg ik hem of het nu stilaan geen tijd werd om haar morfine te geven en uiteindelijk heeft hij toegestemd. maar wat heeft ze afgezien! ondertussen hadden we een ander ziekenhuisbed gehaald met een verzorgingstafel want nu komen de verpleegsters twee maal per dag en de kinisiste elke dag om te kloppen, ze kan haar fluimen niet boven krijgen. de dokter heeft even voor haar leven gevreesd. natuurlijk was ik die avond in paniek, ze had ook koorts, mijn dochter heeft de eerste schokken opgevangen . ze heeft de familie gebeld.vanaf gisteren heeft ze geen koorts meer, maar af en toe is ze er naast, maar ze heeft god zij dank geen pijn meer. toen ze daar zo lag kwam er bezoek en die zeiden, het is toch wel erg he, een hond of kat maken ze af en dat mens laten ze verrekken van de pijn! ondertussen ben ik zelf nog niet genezen, heb weer een monster moeten binnendoen en maandag komt de dokter terug. ik weet nog niet of ik hier nog kan komen slapen, nu kan ze niet meer uit bed dus draagt ze pampers. ik bekijk het weer maar dag na dag, dus tot de volgende keer.
ik wil het nu eens over iets anders hebben dan mijn moeder maar toch iets dat er bij aansluit. wat houdt mantelzorg in? dat je voor iemand zorgt die dat zelf niet meer kan geloof ik! wat zijn de gevolgen als je voor mantelzorg beslist? wat de voordelen? ik zal mijn geval uitleggen, maar dat wil niet zeggen dat het voor iemand anders hetzelfde is, maar voordelen zie ik er niet in, alleen maar nadelen. wie er goed bij vaart is de staat!indien ik deze taak niet op mij had genomen zat mijn moeder al zeven jaar in een bejaardenhuis, en wat zou dat de gemeenschap gekost hebben ? en aan haar? zij zou haar huis hebben moeten verkopen, en misschien hadden de kinderen dan ook nog bij moeten leggen; dat is de staat bespaard gebleven. voordelen voor de mantelzorger??? ik ben een tijdje bij mijn moeder ingeschreven geweest nadat mijn man gestorven was, en toen kreeg ik van de gemeente 2000 frank, mooi meegenomen, maar nu ik een eigen adres heb kom ik daar niet meer voor in aanmerking, je moet, ofwel bij haar, of naast haar wonen, dus weg voordeel! de mantelzorgpremie? die wordt gestort op de rekening van mijn moeder. niks dus. nu heb ik pas mijn belastingsbrief laten invullen en blijkt dat je 2500 zou mogen aftrekken als je in- of naastwonende bent, niet dus, maar ik doe nog altijd hetzelfde, nl. voor mijn moeder zorgen. dan de verhoudingen tussen broers en zussen: er zijn er altijd bij die denken dat je er beter van wordt, gelukkig heb ik overal bewijzen van, maar al bij al voel ik mij niet gelukkig in deze situatie, en ik kan het dan ook niemand van harte aanraden; maar ja, als mijn moeder in een verzorgingstehuis had gezeten was ze er waarschijnlijk al lang niet meer geweest.maar het ergste vind ik dat ik niet kan doen wat ik graag zou willen, nl. bijstuderen en van mijn apartement genieten, zelfs mijn vrienden schieten er af en toe bij in. dus mensen, verzint eer ge begint. dit wou ik ook eens kwijt, desondanks zal ik doen wat ik kan om mijn moeder zo goed mogelijk te verzorgen, dure wat het dure! tot later!
ja, ik ben er weer even , deze morgen ben ik terug naar de huisarts geweest en het rare is dat ik deze week weinig of geen pijn heb gehad, en dat na het schrappen van de ledertrexate,ik moest het een weekje proberen zonder en het resultaat is prima, maar wat was het dan voor ik met die pillen begon? blijkbaar meer pijn door artrose dan door artritis. de huisarts heeft me geadviseert om nog een weekje erbij te doen en ik moet vrijdag weer terug komen.vandaag ben ik weer even babysit geweest, de kleinste hoest weer verschrikkelijk, de school doet er blijkbaar geen goed aan, hij gaar weer pas een week en het is weer van dat, maar ja, het kind gaat zo graag, en die kinderziekten moeten ze toch doorlopen he.mijn moeder stelt het redelijk wel, alhoewel ze op een avond, na de verdwijning van die twee kinderen in Luik , plots moest huilen; ze zei, ik wou dat ik morgenvroeg niet meer wakker werd, in wat voor een wereld leven wij? . maar ja, mijn moeder is de laatste jaren afgesloten geweest van het wereldnieuws, ik vertelde haar wel het voornaamste maar ze kan het allemaal niet meer verwerken, dit is haar wereld niet meer!en hoe meer ik haar vertel, hoe meer ze piekert, ik hoorde gisteren dat mijn broer erg achteruit gaat en ze een bed voor hem in de woonkamer hebben geplaatst, maar ik durf het niet tegen mijn moeder te zeggen, dat is nog tijd genoeg als ik er niet meer onderuit kan. vanavond is mijn dochter met de kinderen blijven eten, en de grootste is met me mee gekomen, zo heeft mijn dochter ook wat rust want ze staat met de vroege, er zijn een paar collegas ziek en ze moet meer invallen, maar werken met zieken en bejaarden is geen lachertje dus spring ik even bij. morgenvroeg ga ik de kleinste halen tot na zijn dutje en dan kunnen ze weer naar huis.'t is me wat als je steeds plannen moet maken voor je kinderen! maar ja, morgen gaat de zon weer op en zien we weer wel hoe het gaat. moet ook nog eens naar spanje bellen, ik denk dat hun telefoon niet werkt, het is al een week geleden dat ik van mijn zoon gehoord heb,maar geduld is een mooie deugd he, tot de volgende keer
is er iemand die mij kan helpen? als ik mijn blog open krijg ik de mededeling gereed maar met fout in de pagina, bij de details staat regel 5697, teken 1, fout: object wordt verwacht, code 4, url: http://blog.seniorennet.be/satoshi/
wat moet ik daar mee aanvangen? hopelijk weet iemand raad, ook als ik mij aanmeld met mijn gebruikersnaam en paswoord op het forum krijg ik telkens als antwoord dat ik verkeerd paswoord of gebruiker heb opgegeven en dat is toch niet zo, dus nu kan ik niet anders dan via mijn blog om hulp vragen.
weet iemand raad?
dank je wel
zoals ik vertelde moest ik met mijn moeder voor een gehoortest naar het ziekenhuis, jongens wat was het warm! eerst de rolstoel in de auto, toen mijn moeder en daar gingen we dan, ze had een petje mee om voor haar ogen te houden, ze kan niet tegen zonlicht ,maar gelukkig reden we veel onder bomen. ginds aangekomen moest de rolstoel uit de auto, naar de inschrijvingen en toen naar de afdeling van de dokter, daar was het meer dan een half uur wachten, en dat beviel haar al niet, het duurde te lang,en stilletjes aan zag je haar weer zijwaarts in mekaar krimpen. na een goed half uur was ze aan de beurt, de test werd gedaan, de dokter heeft nog oorsmeer verwijderd en een hoorapparaat voorgeschreven, ik daar mee naar de winkel en ze zouden me bellen om een afspraak te maken want die komen ze thuis passen, nu maar afwachten. gisterenavond heb ik haar nog eens uitgebreid het nieuws van de laatste dagen vertelt en toen begon ze plots te huilen, ik was wel wat verbaasd en toen ik haar vroeg wat er was zei ze dat er niks anders meer was dan slecht nieuws, ze wilde er uitstappen, want waar ging het met de werels toch naartoe,en toen begon ze over zichzelf en haar pijnen ,toen ben ik wel wat boos geworden, ik ben 14 jaar vrijwilligster geweest en ik heb mensen gezien die onnoemelijk leden, vele kankerpatienten tot de laatste dag, bovendien gaf ik haar enkele voorbeelden van haar eigen broers en zusters en schoonfamilie en dan vind ik dat ze het er niet slecht heeft afgebracht, haar kinderen leven allemaal nog, hebben werk of op pensioen, haar kleinkinderen evenzo, behalve één , die is jong verongelukt met de moto nu twee jaar geleden en dat was wel een harde dobber, maar ze mag niet klagen vind ik, kijk naar mij, ik ben weduwe geworden op mijn 58 ste, heb twee kinderen waarvan er eentje ver weg zit, waar moet ik naartoe met mijn verdriet? niet naar mijn moeder, die heeft al genoeg, en mijn dochter ook, maar ik heb leren relativeren, je moet wel, het leven is geen kermis he, maar vanmorgen ging het haar weer beter, ze is zelfs niet op moeten staan voor het toilet, dus op hoop van zegen dan maar
wel wel, de uitslagen van mijn scanners zijn binnen, en nu zit ik opgezadeld met een probleem, blijkt dat ik vol artrose zit en nergens bewijzen van artritis behalve in het bloed wordt een ontsteking vastgesteld, maar waardoor komt deze ontsteking? een goeie vraag, de reumatoloog gaat er van uit dat het artritis is, de huisdokte twijfelt en heeft me nu andere medicijnen aangeraden als proef voor een week, vrijdag moet ik terug komen, hij zegt dat ik een week 's morgens één mobic moet nemen met een maagbeschermer en dat tot vrijdag, is er een verschil dan wil hij dat ik doorga, zoniet moet ik opnieuw aan de ledertrexate. Wat mankeer ik? artritis of artrose of allebei? niemand die het antwoord weet. op een paar plaatsen in mijn rug zijn de tussenwervelschijven versleten, in beide schouders aangetast alsook in een heup, de handen en de voeten en dat heeft een oncoloog vastgesteld. Wat is het nu??????????ik zie me hier niet zitten zoals mijn moeder hoor! woensdag moet ik met haar naar het ziekenhuis voor die gehoortest, ben benieuwd wat dat zal worden. en vanavond kreeg ik een telefoontje van mijn zus, die kwam van het ziekenhuis waar ze een echo moest laten maken van haar hals, ze heeft een groot gezwel in haar hals en keelstreek, maar na de echo moest ze een kleurenscan laten maken, een paar specialisten erbij die het niet eens konden worden, en de uitslag is een ontsteking waar een steen inzit, zo hebben ze haar dat uitgelegd, nu moet ze zich laten opereren, ze is bang dat het een kankergezwel is alhoewel de dokters haar gerustgesteld hebben.dat is het zowat voot deze week, god weet wat het volgende week weer is, tot dan!
help !!!!!!!!!!! ik kom weer op mijn blog en alle fotos zijn verdwenen, waar de foto stond staat alleen nog het woord :foto
wie weet hoe dat komt???????,
help!!!!!!!
eindelijk heb ik er mijn moeder van kunnen overtuigen dat ze een hoorapparaat moet aanschaffen, de hele week hebben we er discusies over gehad, vandaag is de huisarts geweest en die heeft een duwtje in de rug gegeven.het was zo erg dat ze zelfs zei dat er in haar huis dingen gezegd worden die zij niet mag weten, zelfs met haar kinderen praat ze amper maar dan moet ik naderhand wel het hele verhaal vertellen, dan verstaat ze me niet en moet ik opnieuw beginnen maar dan niet te snel anders begrijpt ze het weer niet, dus heb ik vandaag de knoop doorgehakt en naar de specialist gebeld voor een gehoortest, gelukkig moet ik niet naar zijn praktijk want daar is het moeilijk parkeren en ook nog eens bergop, dus ik moet naar het ziekenhuis en de rolstoel moet mee, dat op zich is al een avontuur want hij past maar amper in mijn koffer. gelukkig mag ze als eerste komen, want als ze lang moet zitten zakt ze van de pijn in mekaar,hopelijk duurt die test niet te lang. daarna komt er iemand van het audiocentrum om te kijken wat voor haar het beste is en laat ik dan maar hopen dat er nog iest is dat haar helpt, het moet toch vreselijk zijn om in stilte te leven? ik ben dus deze week naar het ziekenhuis geweest voor een ct-scan, maar het werden er vier! eentje van mijn hele lichaam, eentje van de lage rug, eentje van mijn handen en eentje van mijn voeten. 's morgens had ik een spuitje gekregen en moest na 3,5 uur terug komen, naar de wc, uitkleden, op de plank! terug aankleden, opnieuw naar de wc, opnieuw scannen, etc. anderhalf uur heb ik daar gelegen en natuurlijk was ik zo stijf als een plank!, benieuwd wat er uit de bus komt! de reumatoloog zegt dat mijn pijn niet in verhouding is tot de ontstekingen van de artritis, maar ik mag pas volgende week bellen, dus afwachten!vandaag ben ik vroeg, mede door mijn moeder, zij heeft besloten om vannacht in de living te slapen omdat het daar warmer is, 's morgens is ze stijf van de kou, maar dat werd dan wel een hele verhuis, haar wc stoel, de warmwaterkruik, de babeurre, haar zalfje voor de lippen een lamp die vannacht aanblijft anders ziet ze niks en natuurlijk haar wekker! zegt ze "zo houd ik het wel uit tot morgenvroeg" maar dat is dan ook heel vroeg want ik ben morgen babysitter van dienst, en ik hoop dat de kleine niet te ziek is want die heeft de windpokken! maar dat is voor mij meer ontspanning dan inspanning dus al bij al, niks om over te klagen.zo, dat is het dus weer voor vandaag, ah ja, zondag komen mijn vrienden nog eens logeren, ben blij en benieuwd wat ze te vertellen hebben, hun dochter is pas terug van een wereldreis, dus tot de volgende keer!
zondagmiddag , en ik ben hier weer om de was te drogen, deze voormiddag heb ik een tijdje in de tuin gewerkt en nu even hier.ik merk dat mijn blogje niet meer zoveel bekeken wordt, is het niet meer interessant of ben ik uitgepraat? enfin, voor mij is er nog genoeg te beleven al is het niet altijd prettig, deze morgen was het weer van dat, ik had al drie keer iets gezegd tegen mijn moeder maar ze verstond me niet,ze ligt altijd op de zij van het oor waar ze nog iets door hoort, dus is het normaal dat ze niks verstaat, ik was geirriteerd, mijn keel doet pijn van het roepen en als ik dat dan zeg dan krijg ik als antwoord; dat ze me maar gauw opruimen dan zijt ge van mijne last af!toen begon ik te hyperventileren en ben ik een eindje op mijn bed gaan zitten, toen het weer beter was ben ik terug gegaan naar de living en toen vroeg ze of ik weer kwaad was, ze huilde, ik legde haar uit dat het zo vermoeiend is en haar eerste reactie op iets wat ik zeg is een automatisch eh?, ze zegt dat ze daar niks aan kan doen, maar morgen ga ik naar de winkel en ga ik kijken of ze voor haar een geschikt hooraparaat hebben, ze zegt wel dat het de moeite niet meer is en dat het teveel kost maar ze kan zelfs niet meer met haar kinderen praten, en als die dan geweest zijn moet ik naast haar komen zitten en alles nog eens vertellen, dan zegt ze soms dat er dingen gezegd worden die zij niet mag weten wat niet waar is, ik ben het str..beu. straks komt er niemand meer, ze kunnen toch niet met haar praten! en nu moet ik weer terug, de soep is al klaar, maar nu moet ik eerst de was nog opruimen, dus tot de volgende keer!
de week begon al goed, ik zei immers dat de schoonvader van mijn broer niet goed was, wel, hij is zondag overleden, morgen moet ik naar de begrafenis. maandag ben ik naar de reumatoloog geweest met als gevolg dat ik een ct-scan moet laten maken, ze moet ook mijn bmi hebben en nog een gedeeltelijke bloeduitslag, maar volgens haar zijn er geen ontstekingen in de gewrichten alhoewel de bloeduitslag het tegendeel bewijst; daarom die botscan. dat is voor volgende woensdag. Daarnaast moest ik ook nog eens steunzolen laten maken, die zijn morgen klaar, nog even en ik hang van onderdelen aan mekaar, gereviseerd zogezegd! In de tuin heb ik niet veel kunnen doen, het regent al dagen en dagen, maar zaterdag was een drukke dag met de verhuis van mijn meubels, ondertussen is hier ook alles weer opgekuist. de poetsvrouw van mijn moeder heeft een vrije dag dus die is vandaag niet gekomen, zal er zelf wat aan moeten doen. maar wanneer weet ik niet want mijn moeder is al een paar nachten uit bed gekomen omdat ze het koud heeft en deze morgen zei ze dat ik haar bed maar op mijn kamer moest zetten, maar dat wil ik niet, dan ziet ze wanneer ik ga slapen , ik heb de gewoonte nog een kwartier te lezen, en dan hoor ik ook nog alles, ik vrees dat ik dan helemaal niet meer aan slapen toekom.de verwarming staat 's nachts niet aan natuurlijk en 's morgens is het er wel fris, maar een deken meer wil ze niet want dat is te zwaar zegt ze, dus wat moet ik er dan aan doen?ze heeft al een warmwaterzak in haar bed, het enige wat ik nog kan doen is een slaapmutsje breien!!!! nu had ik haar gezegd om niet op te staan voor 8 uur, en wat denk je? drie dagen achtereen was ze daar om halfacht! grrrr............en 's avonds zegt ze tegen mij: je moest ook maar op tijd naar bed gaan anders kan je er morgen niet op tijd uit! precies of ik moet nog gaan werken! ik ben gepensioneerd en ik sta op als ik dat wil!en dan vraagt ze achteraf of ik boos ben op haar!!!!wel, het is nog maar namiddag, maar deze avond zal ik laat hier zijn dus heb ik nu al maar een stukje toegevoegd. en vanaf nu kan ik alle dagen bellen met mijn zoon in spanje via skype, ik heb het al gedaan en het werkt goed, een tip voor iemand die veel moet bellen????
de feestelijkheden zijn nog maar nauwelijks voorbij of er komen al slechte berichten binnen.zoals ik al vertelde heeft de man van een vriendin ook kanker, ik heb hen nog niet kunnen bereiken, daarna vertelde mijn broer dat zijn schoonvader bediend is en er gewaakt moet worden, het is te erg allemaal, bovendien gaat het slecht met mijn broer, deze week moet hij weer op controle, kijken of de chemo gewerkt heeft; ik moet morgen naar de reumatoloog, ik vrees dat dat ook niet zo best is, ik heb de laatste weken constant pijn, dan hier en dan daar, ik moet eerst de bloeduitslagen nog afhalen bij de dokter en dinsdag moet ik op gesprek bij hem, hij zegt dat ik gedeprimeerd raak, vooral ook door mijn moeder, het is nooit meer goed wat ik doe, de dekens zijn te zwaar, ze heeft het koud, dan heeft ze het weer te warm, dan moet ze weer een lavement en als ze er dan eentje krijgt moet ze vijf zes keer naar het toilet en heeft ze buikpijn. elke avond ben ik een uur bezig om haar bed in de slaapkamer in orde te krijgen. vrijdag moest ik met mijn broer en zus uit eten en ze vond dat het onverantwoord was om hier te blijven slapen omdat het zo waaide, ik heb haar dan maar beloofd als het zo voortduurde dat ik dan wel naar huis zou komen, gelukkig was dat niet het geval. ik heb nog een reeks fotos die ik moet verkleinen maar ik heb geen tijd genoeg, dus zullen ze nog even moeten wachten, die ene week kunnen ze me toch niet meer afpakken. gisteren was ik van dienst als babysitter en moest ik de kleine uit zijn bed halen omdat de nieuwe meubels voor mijn apartement gebracht werden, dus moest ik weer holderdebolder naar hier. toen die eindelijk geplaatst waren heb ik er de dweil eens doorgehaald en terug naar mijn moeder, eten gekookt voor haar, een spelletje rummicub met de oudste en toen fritten gaan halen en de kinderen naar huis gebracht. het was me het dagje wel. vanaf vandaag kan ik ook dagelijks bellen met mijn zoon via skype en dat is gratis, hij heeft zijn winkel geopend en is dus daar. makkelijk is dat, en kost me niks. dat was het zo wel ongeveer, tot vrijdag!
eindelijk zijn de feestelijkheden voorbij, ik heb er van genoten, zowel het dineetje met mijn dochter en familie alsook met de vier dagen die ik kon doorbrengen met mijn zoon en schoondochter, daarna nog een feestje met mijn familie en vorige zondag afgesloten met een brunch met mijn vrienden, alhoewel ik vanavond weer uit geweest ben met mijn broer en zus met aanhang.je zou zeggen dat het leven een feest is, maar dat idee moet je weer vlug laten varen als je met je neus op de feiten gedrukt wordt.vanavond kreeg ik het vreselijke telefoontje van een vriendin die me meldde dat de man van een andere vriendin prostaatkanker heeft met uitzaaingen, hij is amper 50 jaar, zijn vrouw heeft jaren geleden borstkanker gehad en nu op het bot, en bovendien hebben ze ook nog het hoederecht over hun driejarig kleinzoontje! mijn haren gaan recht staan als ik daar aan denk, ik kan het niet uit mijn hoofd zetten, morgen ga ik hen bellen, ik ben nu te veel van streek en ga het daar nu maar bij laten, volgende keer vertel ik meer!
ik heb veel te vertellen maar weinig tijd, dus ga ik vandaag alleen maar fotos plaatsen van mijn feest, tot gauw!scrol maar naar beneden, daar staan ze!
ik ben er al weer, moest iets doen op de pc, maar deze middag kregen we twee afgevaardigden van het riziv, ik was er niet en mijn moeder wist toch nog hoe ze mijn kon bereiken. jongens, wat die allemaal niet vroegen!of ze alleen kon eten, naar de wc gaan, haar poep afvegen, eten ,in bed en uit bed, welke hulp ik had in huis, hoeveel keer ik bij haar bleef slapen, of de verpleegsters vaak kwamen, of ze de laatste twee jaar in het ziekenhuis heeft gelegen, of ze zich kan wassen, mijn operaties aan mijn handen daar moesten ze ook het fijne van weten, en nog zoveel meer! ze is gewoon binneste buiten gekeerd, nog een mirakel dat ze niet vroegen om haar pampers te zien, ze moesten wel weten of ze er gebruikte , welke en hoeveel per dag!!jezus, wat een brutaliteit! is het niet voldoende dat ze haar daar zo zien liggen? en dat voor die luizige 95 per maand en een controle voor de verpleegsters ook, want dat vroegen ze verschillende malen, ik ben er nog niet goed van.enfin, nu ben ik even hier en zal maar het begin van mijn feest op het blog zetten, nog twee dagen en dan gaan we verder met feesten!
ik ben weer laat, maar mijn moeder is niet zo best, en nu met het kussen voor haar hielen en de dekenboog is het moeilijk om in bed te geraken, ik kan haar toch niet om 7 uur in bed stoppen, nietwaar? deze namiddag is mijn kleinzoontje bij mij geweest en die heb ik eerst naar huis gedaan en daarna heb ik mijn moeder in bed gestopt.de dokter is nogmaals geweest, maar aan haar artrose kan hij niet veel doen, ze heeft steeds meer pijn en ze smeekt om te mogen sterven,het is hartverscheurend haar zo te zien lijden, ze neemt al drie pijnstillers per dag maar ze vraagt om meer, ik durf die haar niet te geven want ik ben bang voor haar maag, ze is erg duizelig, dus moet ze aan de arm overal mee,naar de wc en de tafel, dat is haar enige wandeling en als je dan die dunne beentjes ziet zou ik wel kunnen huilen, het is nog alleen een aangekleed geraamte, na een week merkt men al het verschil. ik heb ook deze week een ouderwetse bouillot gekocht om haar voeten warm te houden, het electrische kussen schuift weg van haar voeten. het duurt ongeveer een uur eer ik haar in bed heb, en 's morgens hetzelfde, dan moet haar bed in de living weer opgebouwd worden.
ze zei deze week dat ze niet begreep waar ik de moed vandaan bleef halen, maar ik bekijk het met de dag, plannen vooruit komen toch nooit uit! soms ben ik doodop, maar dan ga je in een lagere versnelling en dan gaat het ook, had ik maar niet zo'n pijn in mijn rug en been. gelukkig moet ik nu niet veel meer doen in de tuin. nu begin ik af te tellen dat mijn zoon komt,donderdag zijn ze er,mijn oudste broer gaat hen mee afhalen, deze zaterdag worden de feestelijkheden gestart, ik ga met mijn dochter en haar gezin uit eten, en dan is het aftellen naar mijn 65 ste verjaardag, op pensioen! vrijdag zal ik er niet zijn want dan logeert mijn zoon hier, maar ik zal wel veel tijd aan hen spenderen, mijn zus zorgt voor mijn moeder. ik ben van plan om fotos te nemen en die zien jullie later dan wel op dit blogje, ondertussen leg ik de rode loper uit voor zoon en schoondochter, dus tot later!
het is nog maar woensdag, maar deze week is niet zo druk, daarom vlug enkele regeltjes.deze morgen ben ik met mijn broer een cappucchino gaan drinken, en nog wel met toestemming van mijn moeder, ondertussen belde mijn zus en die is dan ook maar afgekomen, het was een plezante koffieklets. nu ben ik hier om wat rommel uit de tuin op te ruimen, de mijne is nu ook in orde, maar het heeft pijn gedaan. niks meer gewoon hé!de dokter is weer bij mijn moeder geweest omdat ze weer zo'n buikpijn had, dus moest de verpleegster gisteren een groot lavement zetten, de details zal ik jullie maar besparen, daarna wilde ik naar de aldi, was de weg helemaal afgesloten, de omleiding gevolgd en ik kwam een stuk voorbij de aldi uit, dus dan maar te voet, geen kat in de winkel en ik heb ook maar het hoognodige meegenomen, dat maakt dat ik nog eens terug moet. straks moest ik bij mijn dochter een spuitje laten zetten, gelukkig staat het eten klaar. nu moet ik elke avond en morgen haar bed opnieuw insalleren, de dekenboog, het kussen voor haar hielen en een verwarmingskussen voor haar voeten, 's morgens ben ik een uur bezig om haar op haar plaats te krijgen en 's avonds om haar in bed te krijgen. ze zei dat ze net zo goed in de living kon blijven liggen maar dat wil ik niet, dat zou betekenen dat ik ook om negen uur naar bed moet, ze kan dan wel een lampje op haar tafeltje zetten, maar dan moet ik ook de wc stoel naast haar bed zetten! toch geen gezicht zeker! maar ik wil dat ook niet omdat ik 's avonds even kan ontspannen, lezen of tv kijken, vroeger was zij de baas, maar nu laat ik me niet meer naar bed sturen hoor! dus elke avond en morgen een verhuis. haar kalknagels zijn nu genezen, maar dat heeft drie maanden geduurd, ontsmetten, daktarin smeren en de nagel kort houden, nu zijn ze weer normaal. wat mezelf betreft, ik vind vandaag een belastingsbrief in mijn bus die ook niet van de poes is, maar ja , dat wist ik al,dus betalen maar. zo, dat zal wel genoeg zijn voor vandaag denk ik, tot vrijdag
weer vrijdag en ik ben er weer even. deze week heb ik van alles gedaan, dinsdag is de tuinman geweest en alles is voorlopig geplant, het onkruid is gewiedt en de voortuin ligt er netjes bij, tenminste die van mijn moeder, ' s avonds was ik misselijk van vermoeidheid, ik kon niet eten, mijn rug, benen en armen deden pijn, maar woensdag heb ik hier de tuin gedaan, het was de moeite! toen ik kloeg dat ik zo'n pijn had is mijn moeder beginnen huilen, toen ik vroeg waarom zei ze dat ze zich nutteloos voelde, kon ik toch maar een beetje helpen en dan die extra last met mij! ik heb haar getroost en gezegd dat ik daar niet aan dood zou gaan, alleen dat ik niet meer gewend ben aan werken en zie, de dag daarna was ik best fit, ik zei tegen haar dat ik dat wat meer moest doen en dat ik lui werd, wel toen moest ze toch weer glimlachen. vandaag ben ik weer naar de mediotheek geweest en heb daar een dekensteun gaan halen voor haar tenen, die willen maar niet genezen en zien er zo rood uit, op deze manier raken de dekens haar tenen niet meer. ze krijgt steeds wat bij, nu heeft ze droge vlekken op haar billen haar schouder en haar rug, hele potten creme smeer ik, maar het blijft hetzelfde. een ander probleem is dat ik van plan was om in september nog eens naar spanje te vertrekken maar daar zal niks van komen denk ik, ik had al een ticket maar gisteren belde mijn zoon en zei dat hij dan geen verlof meer heeft en zijn vrouw ook niet, ze gaan een winkel openen en daar zal ook zijn bureau zijn, en na sluitingstijd moet hij nog les geven, mijn schoondochter moet ook werken , zij zit op spoed in het ziekenhuis en ze hebben alleen verlof in augustus, nu zit ik hier met mijn ticket, en om meer dan 100 bij te leggen om in augustus te gaan zie ik niet zitten, bovendien is het daar dan veel te heet, maar tijd brengt raad, misschien komt er nog wel eens een oferte van vueling.morgen ben ik weer van dienst als oppas, dus zal het morgen ook weer een drukke dag worden, en zo tussendoor ben ik een paar keer weggeglipt voor een tasje koffie, dat is dan ook mijn enige ontspanning. maar nu kan ik uitkijken naar de komst van mijn zoon, het duurt nu niet lang meer en dan zal ik het er eens goed van nemen, vier dagen feest, je wordt maar één keer 65, niet? en daarom heb ik mezelf deze week eens gekietelt, een ander doet het toch niet en heb ik een mooie jurk en jasje voor mezelf gekocht, maar dat zal de laatste keer zijn denk ik want de staat is aan mijn pensioen aan het knabbelen, maar ik kreeg vandaag een omnipass, dus gratis met de bus! 't jonge wat voel ik me oud!!!!!!!!
de hele week ben ik druk geweest met van alles en nog wat, ik ben naar de uitvaart van de broer van een vriendin geweest, het was nogal emotioneel,ik hoop dat ze er wat aan gehad heeft. verder heb ik eindelijk iemand toegewezen gekregen van de pwa, hij is deze week al geweest en mijn moeders tuin ligt er goed bij, maar de mijne!!!!!! morgen ga ik met mijn kleinzoontje van drie de aardappelen zetten, kan hij ook eens in de grond wroeten, hij slaapt deze nacht bij mij, dus morgen zal het weer vroeg dag zijn.dan ben ik ook met de voorbereidingen begonnen van mijn 65 ste verjaardag,ik heb net de uitnodigingen gemaakt, en wat nog het meeste deugd zal doen is dat mijn zoon en zijn vrouw eindelijk weer eens overkomen uit spanje, dat was twee jaar geleden. ze blijven maar vier dagen, dus heb ik voor vier dagen een restaurant uitgezocht, zo kunnen ze hun hartje nog eens ophalen.eergisteren hebben ze gebeld, en ik heb bijna de hele familie aan de telefoon gehad om me een zalig pasen toe te wensen, dat doet ook eens deugd. zondag komen de kleinkinderen paaseieren rapen, ik hoop dat het goed weer is, de oudste komt zondag pas terug uit skiverlof, ben benieuwd, tot nu toe niks van gehoord, dus hij zal zijn benen nog niet gebroken hebben!
gisteren ben ik naar de ziekendag geweest, ondertussen was mijn jongste zus bij mijn moeder en later is mijn dochter nog langs geweest, alles was okee, maar gisteren vroeg ze me om zenuwpillen te vragen aan de dokter, ze voelde zich zenuwachtig en opgejaagd, als het dagelijkse patroon verandert is ze uit haar doen, en haar tenen willen ook niet goed genezen, ik heb er al aan gedacht om eens te gaan kijken voor een soort hoepel die ik over haar voeten kan plaatsen zodat haar tenen vrij liggen, als iemand een ideetje heeft?? vandaag is het goede vrijdag en er mocht geen vlees op tafel komen, dus sla met ei. op het einde van mei wordt het kapelleke ingewijd dat is omver gereden, ze zijn het aan het restaureren, maar ze zegt dat ze dat niet meer kan, maar ze moet van mij, ze heeft er 13 jaar voor gezorgd, het ligt tegenover haar deur en ik zet ze wel in de rolstoel, dat moet toch lukken?zo, dat is mijn verhaal weer voor deze week!
inderdaad slechte berichten,mijn broer die kanker heeft is erg ziek, hij heeft een pijnpomp of liever gezegd een epidurale verdoving, met als gevolg dat hij niet voelt of hij naar het toilet moet en er dus veel tijd doorbrengt. mijn moeder is weer wat achteruit gegaan, haar hiel is genezen, gelukkig, maar haar tenen willen niet genezen en ze zegt dat ze pijn doen, ik doe er een steriel verbandje om en een witte sok, zo kan ze niet met haar tenen schuren tegen de lakens. wat betreft de doorligmatrassen denk ik dat ik de goede heb gekocht, ik ben in de mediotheek geweest en ze raadden mij deze aan, voor de rest heeft ze geen doorligwonden meer, maar met haar rechterarm kan ze zo goed als niks meer, telkens is het een klein beetje erger. je merkt het niet, maar ik zie het aan haar gezicht, ik moet haar ook vaker helpen, woensdag had ze plots weer een bloeddruk van 21/10, en dus heb ik haar een heel pilletje gegeven, 's avonds was dat weer in orde, je moet altijd alert zijn en dus zit ik hier nu niet op mijn gemak. ze heeft gemerkt dat ik pijn in mijn polsen had op de manier waarop ik haar haar eten gaf en zei ze dat ik altijd maar op mijn tanden beet en zij altijd maar zeurde als het ergens pijn deed, ik geloof dat zij zich een last voelt alhoewel ik dat altijd ontken, bovendien is zij wel 30 jaar ouder dan ik , dus mag ze zeuren, niet? bovendien kreeg ik gisteren nog een smsje van een vriendin om me te vertellen dat haar broer na een zéér lange ziekte is overleden, en hij was nog zo jong! ik voel zo met haar mee, jammer dat ze zo verweg woont, voor mij dan toch, anders was ik haar gaan opzoeken.deze week heeft iemand de hof gefreesd en omgeploegd, ik heb maandag de hele dag in de tuin gewerkt en dat heb ik geweten, maar er moet nog zo veel gedaan worden, ik ben deze morgen met mijn zus naar de macro geweest en heb onkruidverdelger meegebracht, hakken is me te veel en te zwaar werk, en bovendien mottenbollen, ik heb hier zes katten in de tuin en ze zeggen dat die de katten uit de tuin houden. ondertussen was de poetshulp in huis en de verpleegster ook, dus moest ik me niet druk maken.en dus is dit mijn verhaal van deze week, tot later
gauw even een berichtje!
ik denk dat mijn moeder weer een klein herseninfarct gehad heeft, haar mond staat weer scheef en ze kan niks meer met haar rechterhand, haar zij doet pijn en ze voelt zich beroerd; gisteren avond zei ze; als ik nu maar eens niet meer wakker wordt morgenvroeg, ik maak je het steeds meer lastig! bovendien praat ze heel stilletjes en ik versta ze haast niet meer. daar de dokter dat toch niet kan zien als alleen op de uiterlijke symptomen zal ik hem maandag wel opbellen, want hij kan toch alleen maar zien wat ik zie en er per slot niks aan doen. dus weet ik niet wanneer ik nog eens wat kan toevoegen, dus tot de volgende keer
vorige week kon ik niks toevoegen aan mijn blog want ik had logees, zij komen regelmatig over maar moeten ver rijden , dus laat ik ze hier logeren, het staat hier toch vaak maar leeg en zo kunnen we ook nog eens bijpraten. mijn moeder wordt wel wat lastig als ik te veel aandacht besteed aan iemand anders, ik ben benieuwd hoe ze zal reageren als mijn zoon en schondochter overkomen, ik ben van plan zo veel mogelijk tijd met hen door te brengen en daar zal ze zich bij neer moeten leggen, ik heb ook nog mijn eigen gezin! toen ik praatte van paaseieren te gaan kopen voor de poetsvrouwen en de verpleegsters zei ze dat de poetsvrouwen geen eieren kregen want ze werden al betaald! sie, daar krijg ik nu wat van he, als ze hun best doen mogen ze zeker toch ook wel eens wat? en of ik dat persee vandaag moest doen, dat kon toch ook wel als ik andere boodschappen moest doen! ja zeker, maar ik wil mijn werk zelf organiseren, gisteren belde een vriend op die zei dat de beloofde tuinman niet kon komen ploegen omdat zijn machine kapot was, je had haar moeten horen! nu heeft hij iemand anders gevonden en moet ik rechtstreeks aan hem betalen, wat normaal is denk ik , maar nee, zij vond dat ik dat met die vriend moest afrekenen. vandaag heb ik gebabysit en nu vindt ze dat ik te veel doe en me te veel vermoei! alles wat ik doe wat niet voor mijn moeder is , is voor mij ontspanning, ik vraag me af of ik wel goed bezig ben? ben ik niet te zelfzuchtig? moet ik meer met haar bezig zijn? het is zo vermoeiend om haar iets te vertellen want ik moet het minstens vijf keer herhalen omdat ze zo doof is. haar tenen willen ook niet goed genezen, nu heb ik er een steriel verband omgedaan en een witte dunne sok zodat er nog lucht bijkan. vandaag komt mijn kleinzoon slapen en morgen is het werkdag voor hem in de tuin, dus voor vandaag de groetjes hoor!
vrijdagmorgen en ik ben hier weer voor de droogkast, dit maal voor mijn zus, die moet weer naar de dokter, ze heeft blijkbaar een zenuw geknleld in haar pols, dus help ik haar een beetje. vanavond kan ik er niet zijn want dan nemen mijn vrienden van zottegem mijn huisje in, blij dat ze er nog eens zijn.
mijn moeder maakt me horendol, nu is er weer een lint van een rolluik zeer dun en wil ze dat ik stande pede iemand opbel om een nieuw lint te steken, maar dat hoeft nog niet vandaag. ze vindt ook dat ik te veel doe voor anderen, dat moet ik maar laten en 's avonds om 10 uur naar bed! maar dan begin ik pas te leven! en 's avonds heeft ze een hele klachtenlijst, haar kussen ligt niet goed, haar voeten zijn koud en de rest is heet, er moet een deken bij, of eraf, haar schouder moet op een kussen, haar nek doet pijn, dan moet ze weer sokken aan en dan weer uit, enfin, alles om aandacht te krijgen en als ik wat lang in de keuken bezig ben vraagtt ze waar ik heb gezeten! ze heeft het ook maar over de tuin, wanneer komen ze nu freezen? het is allemaal veel te laat enz. balen is dat, dus maak ik maar weer dat ik ginder ben, tot de volgende keer
ik had al een berichtje toegevoegd, krijg ik weer die brede pagina!!!!!!!!!! ik weet niet hoe dat komt maar ik heb mijn laatste bericht verwijderd en begin weer maar opnieuw. dus de dokter is toch weer moeten komen, door de sinutab kreeg ze hallucinaties, 's morgens zei ze dat ze een stuk of zeven vrachtwagens zag met grote boomstammen en dikke takken en daartussen allemaal bloemen, ik dacht dat ze weggedroomd was maar in de namiddag hoorde ze het kerstliedje ' stille nacht' en ze zong het ook mee! toen vertrouwde ik het niet meer en heb haar 's avonds geen sinutab meer gegeven, maar ze lag nog maar tien minuten in bed of ze floot al (ze heeft een fluitje aan haar bed), ze zag vier verpleegsters, eentje met een grote spuit en toen ik het licht aandeed waren ze weg! ik heb geprobeerd haar wat te kalmeren en een schemerlampje op de grond gezet, als ik het op haar nachtkastje zet stoot ze het eraf; 's morgens heb ik de dokter gebeld, bleken haar darmen ook nog niet genezen en kreeg ze daar een medicijn voor.na een paar dagen waren de spoken weer weg, haar darmen zijn beter, maar haar hoofd werkt wel voor 200 procent, zegt ze dat het tijd is om stinkers te zaaien, het vriest nog en zij denkt al aan de tuin. gisteren had de poetsvrouw de stekker van de stofzuiger los getrokken, mijn broer zou dat vandaag komen maken maar ik heb hem niet gezien, en toen zei ze dat ik hem op moest bellen! ik zei dat ik hem niet achter zijn vodden wou zitten en de oplossing die ze gaf was dat ik de sleutel op de achterdeur moest laten zitten dan kon hij nog binnen! altijd moet ze het laatste woord hebben! verdorie!!!!!!!!!!!!!!!
het is nog maar maandag en ik ben hier weer om was te drogen,maar mijn moeder is ziek. gisteren had ze hoofdpijn en een loopneus,dus heb ik haar sinutab gegeven. vannacht moest ze naar het toilet en kon ze niet meer in haar bed geraken, dus weer uit bed en helpen, deze morgen het zelfde, van haar bed in haar kamer naar het bed in de living, ze heeft weinig gegeten, maar ze moest anders kon ze haar pillen niet innemen. nu ligt ze weer tot ik terug kom, maar ik moet nog op enkele plaatsen zijn en deze namiddag moet ik een mamografie en een echografie laten maken in het ziekenhuis , dus zit ze weer alleen, en mijn zus heeft vandaag geen tijd, ze moet de stallen helpen opkuisen. hoe ze dat gaat doen met haar pijnlijke knieen weet ik niet, maar op de fotos was niets te zien, ze zou weer terug moeten naar de dokter maar zoals gewoonlijk heeft ze geen tijd,ik zal wel zien hoe ik dat weer regel. gisterenavond ben ik nog even weg geweest met haar om een tas koffie te gaan drinken maar dat was dan ook mijn enige verzetje deze week. met mijn moeder kijk ik het nog een paar dagen aan en als het niet betert zal de dokter er weer aan te pas moeten komen, dat weet ik dan vrijdag wel te vertellen, tot dan
veel heb ik vanavond niet te vertellen, dus ik houd het kort.mijn moeder blijft last hebben van doorliggen, het lijken wel blaren in blaren, steeds op dezelfde plek, en wat ik ook doe, steeds komt er een andere blaar. ik smeer haar tweee keer per dag in, ze heeft speciale pleisters op haar tenen want ze heeft hamertenen, ze heeft een antidoorligmatras en ze heeft een kussen om haar voeten omhoog te leggen, maar niets helpt; ze zegt dat ze steken heeft in haar hiel, volgens de dokter heeft ze een slechte doorbloeding. ik had vorige week antibiotica gekregen van de dokter maar die heeft niet geholpen, vandaag moest ik een ander voorschrift gaan halen en andere pillen, hopelijk verdwijnt dan die hoest. vandaag ben ik me gaan bevoorraden bij de boerenbond, aardappelen, kalk, meststof, potgrond, plantajuin, enz. dus er komt weer werk aan. vanavond logeren de kleinkinderen bij mij dus het wordt nog een drukke avond, dus tot ziens!
ja, ik ben er maar het is al laat, dus zal ik het kort houden. mijn moeder is wel aan de beterhand maar ik durf haar niet te lang alleen laten; ze is nog wat zwakjes en ze heeft nog geen eetlust. ik ben dan gisteren toch maar naar de dokter gegaan, ik heb een bronchitus en dat duurt gewoonlijk een poosje omdat mijn inmuumsysteem verzwakt is door de artritis en ik heb ook wat bloedarmoede dus ben ik vlug moe.mijn zus heeft deze week een scan laten maken van haar rug en blijkt dat aan haar rug niks aan is, maar ze is een paar keer lelijk gevallen en nu moet ze eerst fotos laten nemen van haar knieen. mijn kleinzoontje is ook weer ziek geweest, oorontsteking, zijn oogjes waren geirriteerd en een flinke verkoudheid, maar hij is weer beter want hij eet goed; binnenkort wordt hij drie jaar.nu wou ik nog zo graag op enkele blogs een bezoekje brengen maar ik vrees dat ik dan te laat in mijn bed zal liggen, dus sorry mensen, het zal voor een andere keer zijn, voor straks , wel te rusten
ik ben er weer, ben zaterdagmorgen ziek opgestaan, een snottebel van hier tot ginder, keelpijn en hoofdpijn, maar de verassing kwam toen ik thuiskwam, moeder had diarree, heel haar bed vol, haar benen de kamer, de badkamer, ze had de hele nacht naar de wc gemoeten en overal haar sporen nagelaten, dus was er geen andere remedie dan wassen en poetsen en ontsmetten.daarna ben ik ook in bed gekropen tot s' avonds, toen moest er weer voor eten gezorgd worden maar omdat moeder niks mocht eten en ik geen goesting had is het bij soep en thee gebleven. de dag nadien weer van 't zelfde, ze had zich helemaal bevuild, ik ben er die nacht drie keer uitgemoeten om haar te wassen en te verversen, daarna heb ik de dokter gebeld want ze was al aan het uitdrogen. ze wou niet drinken en de dokter zei dat ze dan naar het ziekenhuis moest. dus gisteren heeft ze twee liter binnengegoten, een droge koek gegeten maar deze morgen had ze weer in haar broek gedaan, nu was het niet meer zo erg. ik moest eigenlijk de dokter vandaag terug bellen als het niet beter was, maar ik ga nog een dagje wachten, voor mezelf ga ik morgen, ik heb een lelijke hoest overgehouden. deze morgen zijn we ontwaakt onder een pak sneeuw, gelukkig kwam een buurman de sneeuw ruimen zodat ik buiten kon en dus ben ik weer hier met een mand was voor de droogkast; ondertussen is mijn kleinzoon hier om wat te helpen, het meeste is al gedaan maar in de tuin zal voor een andere keer zijn. en wat betreft de cardioloog heb ik wel gelijk gekregen, een klein lek aan de hartklep en af een toe een overslag maar niks bizonders.die moeheid komt gedeeltelijk door de medicijnen voor mijn artritis , gebrek aan slaap en stress, dus wat doe je daar aan? dat was het weer voor vandaag, hopelijk ben ik er vrijdag weer!
ik heb weer wat nieuws toe te voegen. nadat de verpleegster geweest was ben ik met mijn zus naar de mediotheek gereden en heb voor mijn moeder een doorligmatras gekocht, het motortje moest ik huren aan 5 per maand en deze morgen heb ik die matras geinstalleerd, maar dat ging niet zonder problemen,of het was te hard of het had teveel bobbels en ze lag toch liever op dat ergonomisch kussen! het is altijd wat en deze morgen ben ik met het verkeerde been uit bed gestapt,om half acht stond ze weer al aan mijn bed, ik vlug eruit en dat is tegen mijn natuur, ik moet langzaam op gang komen zoals een dieselmotor, ik heb haar boterhammen gesmeerd en terwijl ik zat te ontbijten ging zij al lopen met het brood en de boter, ik had gezegd dat ik dadelijk haar nieuwe matras zou leggen en was ze toch maar in bed gekropen terwijl ik de keuken opruimde, toen was zij op haar beurt slechtgezind omdat ze terug uit haar bed moest, en daarna haar gejammer, jongens, ik hield het niet meer uit en ben boodschappen gaan doen, ondertussen was mijn broer ook weer op bezoek, maar die heb ik met haar alleen gelaten. na de middag ben ik even naar mijn stamcafetaria geweest, daarna kwam er een andere zus op bezoek en zo miste ik ook nog een deel van het schaatsen op tv! mijn dag kon niet meer kapot!!!voor ik naar hier kwam heb ik haar benen ingesmeerd, plakkers op haar tenen gedaan want daar begint het ook rood te worden, haar nagels gedaan, medicijnen gegeven, haar busje drinken voor de nacht gevuld en haar slaappil klaargezet, maar ik ben vergeten de verwarming lager te zetten!!!nu ja, dan is het morgenvroeg lekker warm! af en toe loopt mijn hoofd om! nu zit ik te wachten naar mijn hartonderzoek volgende maandag, ik wed dat er niks bizonders is en toch heb ik s'morgens een hartslag van meer dan honderd. in het verslag van de longarts stond dat het misschien aan te raden was om een slaaponderzoek te laten doen!!! ik besterf het van het lachen!!!!!!!!! wat ik niet goed kan is slapen!!!!!!!maar ik wacht het nog wat af tot volgende week, misschien heb ik dan iets meer te vertellen. wat betreft mijn zieke broer, wel , die ligt nog steeds in leuven, maar wat ze daar met hem doen weet ik niet, hij kwam al jaren niet thuis dus weten wij ook niets, desondanks wens ik hem het beste en daar stop ik nu dan mee, tot later
het is nog maar woensdagmiddag en ik ben weer hier, heb net mijn zus gedepanneerd, ze was gevallen en heeft haar knieen verschrikkelijk pijn gedaan,haar ene knie is behoorlijk gezwollen en blauw maar van een dokter wil ze niet weten. maandag kreeg ik een telefoontje van haar met een minder prettige mededeling, nl; dat mijn broer holderdebolder naar leuven is gebracht en zijn toestand slecht is, hij moest eigenlijk vorige week terug voor chemo maar hij wou niet, en nu moesten ze hem wegbrengen omdat hij zo ziek was. hoelang kan een lichaam chemo verdragen??????????? hij is al negen jaar ziek en regelmatig in behandeling, eens komt aan je weerstand een einde.mijn moeder is sinds die mededeling zomaar stilletjes, af en toe zie ik een traan en ze klaagt ook weer van buikpijn, dus ik blijf niet lang, misschien heb ik vrijdag weer ander nieuws, tot later
ja, zaterdagmorgen! gisterenavond durfde ik niet naar hier komen omdat ik de verpleegster had laten komen want mijn moeders hiel zag vuurrood, ik had al een paar keer gevraagd om er iets aan te doen, maar ze zagen niks bizonders zeiden ze, maar ik vond hem erg rood,tot de hoofdverpleegster zei dat het van binnenuit kwam met de kans dat het open zou gaan, zwart worden en met amputatie tot gevolg. dat was even schrikken. mijn zus en ik hebben naar een kussen gezocht dat zou helpen om haar voet in de hoogte te leggen zodat haar hiel de matras niet zou raken, maar al die kussens zakken door, uiteindelijk had mijn dochter nog een ergonomisch hoofdkussen, dat hebben we uitgeprobeerd en dat lukte, maar nu kan ze zichzelf niet meer toedekken, en als ze er uit moet voor de wc, geraakt ze niet meer in haar bed. ze heeft een fluitje aan haar bed hangen en deze nacht heeft ze me twee keer uit mijn bed gefloten, dus wordt het problematisch om op vrijdag hier te zijn.ik zal kijken hoe het evolueert en als het niet gaat zal ik tussendoor nog weleens op mijn blogje wat aanvullen. binnenkort word ik 65 en er wordt hier in het dorp een spaanse avond gegeven in een restaurant, net op de dagen dat mijn zoon hier is, misschien gaan we daar dan wel naartoe. verder is mijn kleinzoon weer in orde van het rotavirus en kan volgende week weer naar school. ben van de week ook naar een avonddienst geweest van een familielid en door al dat heen en weer gesjor ben ik de verjaardag van mijn schoondochter vergeten, ik schaam me diep, ik vergeet nooit een verjaardag, en ik vraag dan ook excuses als ze dit mocht lezen.
zo, dat is het weer voor vandaag, ik moet er weer vandoor, tot de volgende keer
ja, het is altijd wat! had ik deze week eens niets op het programma en belde mijn dochter zondag op om te vertellen dat de kleine in het ziekenhuis was opgenomen met uitdrogingsverschijnselen. er was geen moeder-kindkamer ter beschikking dus heeft ze twee dagen en twee nachten in een leunstoel doorgebracht. gedurende die vier of vijf dagen heeft het niets gegeten of gedronken, blijkbaar was het op het randje van longontsteking en daarbij het rotavirus! een hoopje ellende was het, ik ben een paar keer gaan babysitten terwijl mijn dochter even naar huis ging om te douchen maar slaap heeft ze niet gekregen, met als gevolg dat ze gisteren kloeg van keelpijn, en vandaag is ze naar de dokter geweest die haar antibiotica heeft voorgeschreven.voor mijn moeder kon ik weer op mijn zus rekenen,maar ik probeerde wel op de etenstijden thuis te zijn, er valt heel wat te regelen in zo'n geval en mijn moeder voelt zich ook niet kiplekker, als ik haar boterhammen niet klaarmaak of haar bord met aardappelen dan heeft ze pijn in haar zij. kwam daar deze week ook nog een blaar op haar hiel bij en vandaag hebben ze er weer een beschermlaagje opgelegd. bovendien heeft ze deze week haar beker nog maar eens uitgekieperd in bed, dus weer schone lakens. ook een manier om altijd in frisse lakens te liggen!! vandaag zou ik naar het grootouderfeest gemoeten hebben maar daar ben ik ook naast gevist!vandaag is de peuter mee naar huis gemogen, maar ik denk alleen omdat mijn dochter verpleegser is, bovendien is het thuis rustiger dan in het ziekenhuis op een kinderafdeling. nu maar hopen dat hij nog wat aansterkt, maar veel goesting heeft hij niet om te eten.tijd brengt raad zegt men, daarom ga ik er nu ook mee stoppen zodat ik morgenvroeg op tijd terug ben, tot de volgende keer!
vrijdagavond, en al laat, maar ik wil nog wat toevoegen, zoals ik zei vorige woensdag moest ik mijn holter laten verwijderen en dat heb ik dan ook gedaan, 9 en om hem aan te doen en enkele onderzoeken 54 en daar heb ik 17 uit eigen zak moeten betalen; de dag nadien moest ik in het ziekenhuis mijn aders laten nakijken 89 , zo krijgen ze een mens wel arm he, maar gelukkig zijn mijn aders open maar heb aanleg voor arteriosclerose, daarom dat geruis zoals de longarts zei, nu het verslag nog afwachten en daarna nog naar de cardioloog, dan ben ik zowat overal geweest. tussendoor doe ik zo nog wat karweitjes uit liefdadigheid, ik heb mijn schoonzus opgehaald en thuisgebracht van de schilderschool, een zieke vriendin opgezocht, met mijn zus een paar dingen gedaan, voor haar, haar schoondochter, voor mijn dochter en voor mezelf heb ik 11 kg rode kool gemaakt, 6 kg wortelen, 6 kg soepgroenten en 6 kl savooien ingevroren en vandaag zit ik met een pijnlijke schouder van het roeren.mijn moeder is weer wat beter, gisteren ging het niet zo goed en dan plots zegt ze dat ze weer fit is, onbegrijpelijk!de familiehulp heeft vandaag de kelder schoongemaakt, gestreken ( wat ik anders doe) en gepoetst, dus het huis van mijn moeder is weer op orde. ik krijg al schrik tegen dat er in de tuin moet gewerkt worden, maar ik zal het maar nemen zoals het komt, en nu in bad en in bed, slaapwel!
ik ben even hier voor ik naar de longarts moet. mijn moeder heeft een verkoudheid opgelopen en heeft een loopneus,ik heb haar wat gegeven en hopelijk wordt het niet erger. gisteren moest ik voor controle naar de longarts, hij heeft mijn aderen ook onderzocht met als gevolg dat ik naar het ziekenhuis moet morgen om ze beter te laten nakijken. gisteren heeft de longarts me ook een holter aangehangen voor een analyse en die moet ik er zo dadelijk af laten halen, dus drie dagen op rij naar de dokter. blijkt dat er geruis zit op mijn aderen, waarschijnlijk dat ik daarom altijd zo moe ben en een hoge hartslag heb. mijn moeder maakt zich weer ongerust, ze denkt al weer dat ik dood ga, ik heb maar wijselijk gezwegen over het risico van een hersenbloeding door die vernauwde ader in mijn hals, wat er verder moet gebeuren weet ik nog niet, ik heb ook nog een afspraak lopen met de cardioloog op het einde van de maand en dan weet ik waarschijnlijk meer,dus, misschien kan ik vrijdag wat meer vertellen; tot later
ik ben er weer, 't is weer vrijdag, dus mijn wekelijks babbeltje op mijn blog. eigenlijk heb ik niet zo veel nieuws te vertellen, alleen deze week heeft mijn moeder gehuild en dat was even geleden. ze maakt zich druk in al het minder goede nieuws dat we haar vertellen en als ik het niet vertel is ze boos, dus wat moet je dan doen? eerst kwam mijn jongste broer (die uit de boom gevallen is) dat hij nog maar eens geopereerd moet worden terwijl hij hoopte om op 1 februari te gaan werken! en het ergste is dat hij daar nog drie maanden op moet wachten, hij mag pas in april een afspraak maken. daarbovenop vertelde hij dat zijn schoondochter nog maar eens in het ziekenhuis lag, ze is in verwachting maar heeft cvs,ze doet niks dan overgeven en is al 7 kilos kwijt,en zijn zorgen houden hier nog niet op , in de familie van zijn vrouw zijn er enkele mentaal gehandicapten, hij heeft zelf ook een dochter die gehandicapt is, dus rijzen er vragen en is er ongerustheid, er zal waarschijnlijk wat duidelijkheid komen na een echo. hij zat echt in de put en de tranen zaten hoog, bovendien is hij de lieveling van mijn moeder. toen hij weg was begon ze plots te huilen, ze kreeg niks dan slechte berichten en of ze nog niet genoeg meegemaakt had in haar leven, ze moesten haar maar gauw komen halen! bovendien kwam ik dan nog met niet te best nieuws over mijn bloedcontrole en nu is het hek helemaal van de dam, ze heeft zich de hele week nog niet goed gevoeld, ik heb weer op haar moeten inpraten dat er niks gevaarlijks bij was, dat het enkel een kwestie van geduld is en dat alleen mensen die te horen krijgen dat ze niet lang meer te leven hebben, alle redenen hebben om verdrietig en ongerust te zijn.enfin, dat begreep ze dan wel maar het gaat haar nog niet te best af. ze is het echt zat! ze wil niet meer leven, maar ze heeft niets ernstigs waar je van sterft, alleen veel pijn en ongemakken al is dat al erg genoeg. vandaag heeft haar achterkleinkind haar wat beziggehouden maar daarna is ze weer muisstil en zegt ze niet veel. ik zit hier nu eigenlijk niet zo gerust, maar ze weet hoe ze me kan bereiken en dat is al een opluchting, morgenvroeg maar weer vroeg uit de veren en terug! nu nog wat rekeningen overschrijven en een spelletje op het seniorennet en het is weer bad- en bedtijd, tot later
vandaag wil ik eens wat anders vertellen dan het gewone dagelijkse leven. gisteren was mijn zus dus bij mijn moeder op bezoek en zij had van een nicht van ons een kopie gekregen van de stamboom van onze familie!dat was de moeite, ze zijn terug kunnen gaan tot 1654 ! maar er haperden enkele dingen in die ik wel wist en die heb ik dan toegevoegd en doorgestuurd naar mijn neef die de stamboom gemaakt heeft. tjonge, dat is een klus geweest! alle bewondering voor hen die zoiets uitzoeken. dus daar heb ik weer mooi wat tijd ingestoken.
vandaag is de poetshulp gekomen, een drie kwartiertjes later dan gewoonlijk omdat ze bloed moest laten prikken. de verpleegster had voor vandaag ook afgebeld omdat een collega een snijwonde in haar hand had, dus zal ik morgen mijn moeder in bad doen,ik zal haar nog eens een flinke beurt geven!vandaag voelde ze zich niet zo best maar ze kon niet benoemen wat het was, dus hoop ik dat het weer snel overgaat. van mijn verzekering heb ik een telefoontje gekregen dat ze eindelijk het procesverbaal hebben kunnen inzien van mijn ongeval een maand of drie, vier geleden! snel hé! daarin staat de verklaring van de tegenpartij die zei dat ze dacht dat de weg vrij was en dat ik haar aangereden had, de getuige van de bestelwagen zegt dat ze voor hem door al fietsend overstak en tegen mijn auto gereden was, dus heeft mijn verzekering de tegenpartij gevraagd de schade te betalen of er komt een rechtszaak van. afwachten maar, maar ondertussen heb ik wel 1722 mogen betalen!en die hebben niks opgebracht! ach , zolang we maar gezond zijn, al is dat ook niet het geval, maar ik wil niet zagen , dus luitjes , tot de volgende keer
ik ben er weer en het is nog geen vrijdag! ik ben aan het babysitten en neem de gelegenheid te baat om wat toe te voegen aan mijn blogje. zaterdag dus heb ik mijn broer en zijn vriend te eten gehad, toen dat allemaal opgeruimd was ,was het al ver in de middag, dus niks meer gedaan; 's zondags ben ik op bezoek geweest bij een tante van mijn man, die mensjes zijn ook al een eind in de tachtig, ik had enkele bollen wol bij voor haar, zij doet niks anders dan breien voor roemenie en ze kan alle wol gebruiken. ze zijn nog in redelijke doen alhoewel mijn oom veel last heeft van aangezichtspijn en daar helpt niet veel tegen. daarna heb ik de halfbroer van mijn man opgezocht, zijn vrouw is de zelfde dag overleden als koning boudewijn, ze had een hersentumor en liet drie kinderen achter, ondertussen zijn die allemaal de deur uit en heeft hij een vriendin.toevallig waren ze allemaal op bezoek en heb ik hen nog eens een keertje gezien samen met hun kindjes, gelukkig gaat het allemaal goed. gisteren ben ik op bezoek geweest bij een medevrijwilligster van de belgische federatie tegen kanker, ze heeft gezondheidsproblemen en ik wil haar grrag wat meer bezoeken maar er komt altijd wel iets tussen, ik schaam me, ze woont niet ver van me af, maar het lijkt wel honderden kilometers. vandaag ben ik dus naar het ziekenhuis geweest om een BMD te laten maken, belandden in nog op de verkeerde afdeling, ik had er mijn hoofd niet bij, ik moest op de nucleaire zijn. de voorlopige uitslag is dat het kalkgehalte in mijn rug in orde is maar in mijn heupen niet, de rest moet ik horen van de huisarts, nadien ben ik wat gaan drinken in de lunchgarden en vlug vlug weer naar huis, gelukkig had één van mijn zussen mijn moeder gezelschap gehouden na de middag, dus dat viel weer mee.dan het warme eten klaargemaakt en dat was naar de zin van mijn moeder, nl. rode kool met stoofvlees, dat eet ze erg graag en ze heeft dan ook een extra portie op, en nu zit ik weer hier dus, al is het maar voor een uurtje, ik weet niet of ik morgen een vervolg kan breien aan mijn verhaal maar dat zien jullie dan wel weer; groetjes
vandaag wil ik enkel en alleen alle mensen danken die een bezoekje gebracht hebben aan mijn blogje,voor hun fijne reacties, ze geven me weer moed om verder tegaan,ik hoop het nog een tijdje vol te houden!
veel liefs voor jullie allemaal en moge 2006 een gezond en vreugdevol jaar zijn!
ik ben weer al hier in verband met de verwarming, de man die hier maandag was zei dat er aan de ketel niks aan was, dat er waarschijnlijk een verstopping zat tussen de radiatoren, dus moest ik opnieuw bellen, wel, dan zouden ze wel een monteur sturen maar ik moest gisteren heel de dag wachten voor ik kontakt kreeg met hem. nu komt hij tussen 12.30 uur en 14 uur. ik hoop dat ze niet moeten breken want dan ben ik nog wel even zoet.gisteravond heb ik even nog een mentale klap gehad, van alle dingen van vroeger die boven kwamen drijven en een telefoontje van mijn zoon; het water is veel te diep voor mijn dochter en zoon. verder wil ik er niet veel over kwijt, ik zal er zelf mee in het reine moeten komen. vanavond komen de kleinkinderen voor een paar uurtjes naar hier, hun ouders moeten gaan eten en bowling spelen, dus daarom nu maar mijn kleine toevoeging; morgen krijg ik mijn broer en zijn vriend om te eten, dus daar zal ik morgen weer mijn handen aan vol hebben. benieuwd wanneer ik weer terug kan komen!! tot dan
t' is nog maar woensdag maar omdat ik hier vastzit vanwege een probleem met de verwarming, kan ik weer wat toevoegen aan mijn blog. mijn moeder en ik zijn weer achter een remedietje gekomen voor haar darmproblemen, ze kon altijd slecht naar de wc gaan, nu is ze sinds een 10 dagen boterhammen met honing aan het eten en nu gaat ze alle dagen. zou het daar aan liggen? ik had twee busjes vloeibare honing meegebracht van spanje maar die zijn er zo goed als aan, dus zal ik mijn zoon moeten vragen om er enkele mee te brengen als hij overkomt in mei. ondertussen zal ik hier in de supermarkt ook maar eens rondzien, wie weet. vandaag wordt mijn schoonzoon 40 jaar en dat zijn ze aan het vieren met ontbijt op bed, koffiekoeken enz, maar thuis is hij niet, hij moet tot 1 februari alle dagen werken in verband met de auto-salon. mijn schoondochter had ook goed nieuws, in maart krijgt ze haar vaste aanstelling in het ziekenhuis Quiron op de spoeddienst, dus die zijn ook tevreden, mijn zoon is bezig een sportartikelenwinkel te openen, dus dat gaat ook prima. alleen ik ben wat op de sukkel, ik ben deze morgen naar de dokter geweest, eergisteren had ik ontzettende pijn in mijn rug en gisteren kon ik niks binnenhouden en moest ik overgeven, deze morgen was mijn hartslag 106, iets meer dan andere dagen maar natuurlijk veel te hoog. het einde van het liedje (of het begin,) is dat ik eerst mijn botdikte moet laten meten en daarna naar de hartspecialist. dat is het weer voor vandaag want ze zijn daar voor de verwarming.tot later
ik ben te druk geweest de laatste dagen om nog iets aan mijn blog toe te voegen, maar hier ben ik weer al is het dan laat.de kerst-en nieuwjaarsperiode is weer voorbij, maar ik voel het nog wel. enkele dagen voor nieuwjaar kreeg mijn moeder weer last van een hoge bloeddruk, een pilletje méér hielp ook niet, dus een paar keer per dag gemeten maar hij ging niet omlaag, ze bleef op 18/7. ik wist wel waar het varken luizen had maar zij beweerde van niet, ze was namelijk bang voor de nieuwjaarsdag, het is de gewoonte dat de kinderen en kleinkinderen, en ook de achterkleinkinderen op bezoek komen om nieuwjaar te wensen en daar zag ze tegenop. enkele jaren terug was het de gewoonte dat ze bleven eten, maar de familie is zo groot geworden dat ze niet meer binnen kunnen, nu heb ik dat opgelost met drank en warme hapjes en natuurlijk ook zoetigheid, dus voor elk wat wils. het bezoek begon om 11 uur s' morgens en de laatsten gingen om kwart voor zeven naar huis, er was ook nog een hond op bezoek. natuurlijk moest er daarna wel wat opgeruimd en gepoetst worden, maar de dag nadien stond de bloeddruk van mijn moeder weer normaal! was het van de drukte de laatste weken ik weet het niet maar ik heb donderdag de hele dag in bed gelegen, mijn bloeddruk was normaal maar mijn hartslag was 102, mijn hoofd zat vol mieren, wat het was weet ik niet maar nu is alles weer normaal. vandaag was het een hele bedoening met driekoningen,de eerste was mijn zus met haar kleinkinderen, daarna mijn buurvrouw met haar kindjes (ook familie), ondertussen had ik ook mijn kleinkinderen bij mij en de kleinste zong om ter hardst mee, toen ik ze naar huis bracht heb ik mijn dochter zo zot gemaakt dat ze voor de kleine ook een kroon en een mooie sjaal voor hem uitzocht en haar op pad stuurde, het kind was zo gretig om driekoningen te zingen, maar daar heb ik niet meer op gewacht, ik moest terug naar huis. mijn moeder had weer veel last van haar rug, is er regen of sneeuw op komst? dat zegt ze toch.ze heeft ook nog bezoek gekregen van haar honderdjarige schoonzus en een nicht, en dan heb ik ook nog een boel kaartjes moeten schrijven, dus al met al druk, druk, druk.maar nu heb ik er vandaag een probleem bij gekregen maar daar vertel ik de volgende keer over, dus tot later
leuk gehad!
