|
Laatste avond aan de Indische Oceaan in Sri Lanka. Het verschil met onze Noordzee? Onze Noordzee is een gevaarlijke, wispelturige mademoiselle van lichte zeden, die zich door alle schepen van eender welke kunne laat overvaren. De Indische Oceaan is een gevaarlijke, geweldige reus. Langs de kust varen geen schepen, buiten de kleine vissersvaartuigen, die zijn grove streken kennen en ze op meesterlijke wijze weten te verschalken. Romantischer kon die laatste avond niet. Zeker weten, dat mijn Trees, tussen de naakte engeltjes, meedanste in de hemel. We hadden drie plaatselijke muziekanten uitgenodigd. Voor hetzelfde geld kwamen er zes opdagen. Ze drumden de sterren uit de hemel. Speelden wat wij niet hadden gevraagd. De duivel mag weten hoe ze onze intieme verlangens, die wij zelf niet eens konden verwoorden, hadden geroken. Niet alleen onze verlangens, vooral onze mogelijkheden, vitaliteit. Ik kreeg een energie stoot, sprong recht, danste en zong. Zong uit volle borst, voor de Indische Oceaan Mijn Vlaanderen heb ik hartelijk lief en geloof me of geloof me niet, nooit hebben muzikanten mij zo goddelijk begeleid. Een minuutje hé, ik vertel geen nonsens en weet van muziek iets af. Zong zeventig jaar geleden in het H. Margaretakoor. Eerst tweede dan eerste trompet in de fanfare van meester Plasschaert. Hoe was de naam alweer? De Biergalm of de Zeegalm, of was dat later? En ik speelde beter dan de bombardon, die meer scheten liet dan correcte muzieknoten. De schetenlater noemden wij hem. Een bovenbeste vent, kreeg altijd spekken van hem. Ik dwaal weer af. Ach, die laatste avond in de tuinen van The old lady at the sea aan de Indische Oceaan. Heel mijn repertoire Vlaamse liederen moest er aan geloven. En uitgeraasd, maar niet te stoppen startte ik aan de oevers van de Dijle, dat ouderwets studentenlied. Het ging crescendo:
als ik oud en sterk zal wezen, zal ik haar op haar kloten slaan Een ontsporing! Een inslaande Belgische meteoor Plots kwam poeleke Milquet met een non mijn uitvoering blokkeren. Ik kon niet meer verder, was de kluts kwijt, viel in een zak, omdat ik mij plots bewust werd dat ik haar kloten niet wist liggen. raf(votter)
26-10-2007, 21:59 geschreven door raf(votter)
|
