Als het huis van de liefde instort zijn de minnaars behouden maar verkouden. Minnaars zijn niet warmer dan hun nachten. Daarom, liefje, gauw in deze kou een punt gezet in bed, een punt achter ons alfabet.
Hoe het ook waaide, de goden bliezen ons verleden weg. En daarmee onze liefde. Ik merkte het niet, over heg en steg tussen haar liezen. Maar berouw? Nooit. O, gouden vouw!
Speels wees ze mij aan welke plek van haar zij mij wou knechten met de vingers van een Zuster van Liefde. Wees gegroet, plekje zoet.
Haar taxi reed weg van mij. Ik was het vijfde wiel. Mijn ziel ratelt nog in een kettingreactie. Zij reed mij in puin in haar tuin.
Ik wil ze maar niet vergeten, haar geschramde schenen, haar achteloze beten, de sneeuw tussen haar tenen. Hoe wij speelden die winter, ik voor verstekeling, zij voor branding!
Heerste zij? Min of meer als godin? Alleen over mij, als eerste in de rij in hoofse slavernij? Zij heerst nog als zij er niet is. Meermin, apin.
Zij is, zij blijft zo bitter mooi dat ik haar in een kooi stop. Ja, ik gooi haar achter slot en tralie. En als zij vannacht niet plooit, dan drinken wij cyaankali, ja wij, ik en de koekoek in mijn zwembroek.
Wij zijn een schorpioenenkoppel met een opvallend passioneel liefdesleven en zo is dat altijd geweest. Omdat we beiden schorpioen zijn misschien? We dragen samen bij aan dit blog. Jij als lezer, zal wellicht niet weten of de bijdrage nu van "hem" of van "haar" afkomstig is, maar dat is ook niet belangrijk. Graag delen wij de dingen waarvan wij genieten en misschien zijn we wel een bron van inspiratie voor anderen, wie weet...
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Als het huis van de liefde instort
