Degene die nu denken aan de konijntjes van een bekend manneblad moet ik teleurstellen. Het gaat hier wel over echte konijntjes. Jullie weten misschien dat ik zwerfpoezen vang, maar soms komt er een oproep binnen voor achtergelaten, zeg maar gedumte, konijnen. Ditmaal waren het er twee, en wit en een bruin. Het waren nogal groot uitgevallen dwergkonijntjes. Heel mooi en het bruintje had grappige lange haren aan z'n oortjes. Gelukkig had ik er spoedig een adoptiegezin voor gevonden. Eer ze naar hun nieuwe thuis vertrokken had ik een afspraak gemaakt bij de dierenarts, kwestie van het legendarische "Kweken al konijnen" vóór te zijn. De ochtend van de afspraak nam ik als eerste het bruine konijntje om in de 'transporter' te zetten en toen bemerkte ik iets vanachter in haar nest. "Was da???, nee toch!" Jawel... die nacht had ze jonkies gekregen. Dus maar met één konijntje naar de dierenarts. De (fiere) papa is ondertussen gecastreerd en alles gaat prima met hem. Gelukkig had moedernijntje maar 2 kleintjes en binnenkort vertrekken ze alle 4 naar hun nieuwe thuis. De adoptiemensen willen ze allemaal en kunnen ze bijeen blijven. Oef! Eind goed al goed. Enne... neen ik hoef geen recepten in de aard van: "Op grootmoederswijze" of "Met pruimen" ;-) jazz
Carina
