Voor de tv en computer   werden er savonds bij mijn ouders aan de leuvense stoof
verhaaltjes verteld,het waren meer fabeltje over elfen en feeén,over duivel en heksen of pietje dood met de zeis.
Maar een van die vehalen werd zo goed verteld dat ik niet meer buiten durfde komen in het donker.
Het staat nog in mijn geheugen gegrifd ,we zaten met zen allen rond de leuvense
stoof geinstaleerd een paar kostjes brood in de oven van de stoof(niets was toen zo lekker als dat en met ons kousevoeten op de chromeé richel net onder de gloeiend rode vuurpot,af en toe werd het te warm aan onze benen en moesten we effen met
de voeten op de grondof ons een keertje omdraaien omdat het langs voor te warm was en we langs achter koud hadden hihihi,maar om tot het verhaal te komen.
De broer van mijn moeder was eens bij ons en het verhalen uurtje was weer aangebroken,de nokel ging vertellen het werd muisstil ......en zen verhaal begon
Ooit zat ik met mijn vrienden kaart te spelen,het was zwaar weer het stormde,het
was nog maar vier uur in de namiddag,maar het was net of het nacht was,plots
werd er geklopt,we keken mekaar aan ende theo vroe verwacht gij nog iemand
jef,nee wie zou dat nu kunnen zijn,maar gaat dan open doen die mens moet door
nat zijn met zulk een noodweer,ik deed de deur open en er stond een mandie vroeg
om te mogen schuilen ik deed de deur wat verder open en nodigde hem uit om
binnen te komen hij kon zolang mee kaarten als hij wilde.
de man zette zich aan tafel en de kaarten werden gedeeld ,na een spelleke of drie
liet onze frans een kaart vallen, hij bukte zich om ze op te rapen,toen hij weer boven de tafel kwam zag hij lijkbleek maar zegde niks .
Het onweer was gestopt en de vreemdeling vertrok,wat was er met u aan de hand
vroeg ik aan onze frans ,nadat ge je kaart hebt opgeraapt was je ineens zo stil
en ook zo bleek,ge bibbert nu nog bent ge ziek ,nee nee antwoorde onze frans maar
onder tafel zag ik dat die man in plaats van voeten bokkepoten had.
De theo lachte dat de tranen over de wangen rolde maar ons moeder had pas nieuw zand gesmeten (in die tijd was dat mode om wit zand te smijten en er figuren in te
tekenen)en toen wij op de grond keken waar de man gezeten had waren er sporen
van hoeven,net als van een bok wij sloegen met zen allen een kruisteken.......
Jongens wat een verhaal ,en dit geloofde ik dus echt,nooit ben ik zo bang geweest
als toen ik durfde zelfs niet meer buiten komen in het donker en ik had er nacht-
merries van het is dwaas natuurlijk maar ik ben het toch blijven onthouden.